-
1 Achivi
Ăchīvus, a, um ( gen. plur. Achivom, Verg. A. 11, 266), adj. [fr. Achaeus, with the Digamma, Achaefos, Achifus, Achivus], Achaean, Grecian (v. Achaia):tellus,
Ov. Pont. 1, 4, 33:castra,
id. H. 1, 21.—Hence, Ăchīvi, the Greeks, Cic. Div. 1, 14: quidquid delirant reges plectuntur Achivi, whatever wrongs the (Grecian) kings are guilty of (before Troy) their subjects must suffer for; but it soon became a general proverb: whatever errors the great commit, the people must atone for, Hor. Ep. 1, 2, 14. -
2 Achivus
Ăchīvus, a, um ( gen. plur. Achivom, Verg. A. 11, 266), adj. [fr. Achaeus, with the Digamma, Achaefos, Achifus, Achivus], Achaean, Grecian (v. Achaia):tellus,
Ov. Pont. 1, 4, 33:castra,
id. H. 1, 21.—Hence, Ăchīvi, the Greeks, Cic. Div. 1, 14: quidquid delirant reges plectuntur Achivi, whatever wrongs the (Grecian) kings are guilty of (before Troy) their subjects must suffer for; but it soon became a general proverb: whatever errors the great commit, the people must atone for, Hor. Ep. 1, 2, 14. -
3 GRÍSS
(gen. gríss, pl. grísir), m.1) young pig;2) hog.* * *m., pl. ir, gen. ar, Odd. 28, [Swed.-Dan. gris; Scot. grice], a young pig; gyltar gríss, a sucking pig, Fs. 107; gyltr ok gríss, Gullþ. 60, Fs. Vd. ch. 44, Grág. i. 504, Jb. 287, Sd. 163: the saying, grísir gjalda þess er gömul svín valda, cp. quidquid delirant reges plectuntur Achivi, Stj. 63; gnyðja mundu grísir ef þeir vissi hvat hinn gamli þyldi (ef galtar böl vissi, v. l.), Fas. i. 282: of a young wild pig, Fb. ii. 25: grísa-gyltr, f. a sow with pigs, Vm. 85; grísar-höfuð, n. a pig’s head, Odd. 28.2. a pr. name, Landn.; cp. Grísar-tunga, name of a farm, 71.II. [as in Norse, vide Ivar Aasen], gener. a pig; er gamlir grísir ( old swine) skyldi halda mér at höfuðbeinum, Grett. (in a verse); as also the Icel. grís-efldr, adj. strong as a grís ( a hog?), i. e. prodigiously strong, of great muscular strength; this word however, which is freq. in mod. usage, is not recorded in old writers, but it occurs in Lex. Run. -
4 īgnōtus
īgnōtus adj. with comp. and sup. [in+ (g)notus], unknown, strange, unrecognized, unfamiliar: locus, T.: ignotior gens, L.: adversus ignotos inter se, L.: bella, of uncertain result, V.: favos ignotus adedit Stellio, unnoticed, V.: mortes, inglorious, H.: alter (dies) in volgus ignotus: militibus loca, Cs.: nomen populo.—As subst m.: tamquam ignoto lacrimam daret, a stranger, O.: notum ignotumque discernere, Ta.—As subst n.: Haud ignota loquor, V.: si proferres ignota, unfamiliar themes, H.: Omne ignotum pro magnifico est, Ta.—Unknown, obscure, without repute, mean: hic ignotissimus Phryx: homo.—Of low birth, ignoble, low-born, base, vulgar: ignotā matre inhonestus, H.: naso suspendis adunco Ignotos, H.: Achivi, O.—Unacquainted with, ignorant of: producere ad ignotos (alquem): ignotos fallit, notis est derisui, Ph.: ignoti contemnebant, N.* * *ignota, ignotum ADJunknown, strange; unacquainted with, ignorant of -
5 deliro
dē-līro, āre, v. n. [de-lira, to go out of the furrow; hence],I.Lit., to deviate from a straight line:II.nil ut deliret amussis,
Aus. Idyll. 16, 11; cf. Plin. 18, 20, 49, § 180.—Trop. (cf. Vel. Long. p. 2233 P.), to be crazy, deranged, out of one's wits; to be silly, to dote, rave (class.):delirat linguaque mensque,
Lucr. 3, 454:falli, errare, labi, decipi tam dedecet quam delirare et mente esse captum,
Cic. Off. 1, 27, 94;so with desipere and dementem esse,
id. N. D. 1, 34, 94: Am. Delirat uxor. So. Atra bili percita est, Plaut. Am. 2, 2, 95 sq.:senex delirans,
Ter. Ad. 4, 7, 43:morbo delirantes,
Lucr. 5, 1158; cf.timore,
Ter. Ph. 5, 8, 8:in extis totam Etruriam delirare,
Cic. Div. 1, 18, 35:Stertinium deliret acumen,
Hor. Ep. 1, 12, 20.—With acc. respect.:quicquid delirant reges plectuntur Achivi,
whatever folly the kings commit, id. ib. 1, 2, 14. -
6 ignotum
1.ignōtus, a, um, Part., from ignosco.2.ignōtus, a, um, adj. [in-gnotus, notus].I.Pass., unknown.A.In gen.:B.quamquam ad ignotum arbitrum me appellis: si adhibebit fidem, Etsi est ignotus, notus: si non, notus ignotissimus est,
Plaut. Rud. 4, 3, 104 sq.:dubitabitis, judices, quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?
Cic. Fl. 17, 40:ignoti homines et repentini quaestores celeriter facti sunt,
id. Brut. 64, 242:homo ignotus et novus,
id. Rep. 1, 1:nos pluribus ignotissimi gentibus,
id. ib. 1, 17:longinqua eoque ignotior gens,
Liv. 5, 32, 5:procedam in aciem adversus ignotos inter se ignorantesque,
Liv. 21, 43, 18; cf.§ 13: omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,
Hor. C. 4, 9, 27:jus applicationis obscurum sane et ignotum patefactum atque illustratum est,
Cic. de Or. 1, 39, 177:obscurioribus et ignotioribus verbis,
Quint. 7, 3, 13; cf. id. 8, 3, 73; 8, 6, 74:haec nova et ignota ratio,
Cic. Rep. 1, 16:alter (dies) in vulgus ignotus,
id. Att. 9, 5, 2:ille tibi non ignotus cursus animi mei,
id. ib. 5, 15, 1:terrae,
unknown, distant, Tib. 1, 3, 3; ib. 39; cf.: nobilis ignoto diffusus consule Bacchus, unknown, remote with respect to time, i. e. old, Luc. 4, 379.— Subst.: ignō-tum, i, n., that which is unknown. —Prov.: ignoti nulla cupido,
Ov. A. A. 3, 397.—In partic., pregn. (for ignobilis, II.), of low birth or condition, lowborn, base, vulgar ( poet.):II.quo patre sit natus, num ignota matre inhonestus,
Hor. S. 1, 6, 36; cf.:naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum,
id. ib. 6 and 24:Achivi,
the ignoble Greeks, Ov. M. 12, 600:progenuit tellus ignoto nomine Ligdum,
id. ib. 9, 670:ignotis perierunt mortibus illi,
Hor. S. 1, 3, 108.—Act. (cf. the Gr. agnôstos), unacquainted with a thing, ignorant of (very rare for ignarus, insciens, inscitus): ignotae iteris sumus, Naev. ap. Non. 124, 28:simulacra ignotis nota faciebant,
Cic. Fam. 5, 12, 7:producere ad ignotos (aliquem),
Cic. Verr. 2, 5, 29, § 75; Auct. Her. 3, 6, 12; cf.:ignotos fallit, notis est derisui,
Phaedr. 1, 11, 2; so,ignoti, faciem ejus cum intuerentur, contemnebant,
Nep. Ages. 8, 1. -
7 ignotus
1.ignōtus, a, um, Part., from ignosco.2.ignōtus, a, um, adj. [in-gnotus, notus].I.Pass., unknown.A.In gen.:B.quamquam ad ignotum arbitrum me appellis: si adhibebit fidem, Etsi est ignotus, notus: si non, notus ignotissimus est,
Plaut. Rud. 4, 3, 104 sq.:dubitabitis, judices, quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?
Cic. Fl. 17, 40:ignoti homines et repentini quaestores celeriter facti sunt,
id. Brut. 64, 242:homo ignotus et novus,
id. Rep. 1, 1:nos pluribus ignotissimi gentibus,
id. ib. 1, 17:longinqua eoque ignotior gens,
Liv. 5, 32, 5:procedam in aciem adversus ignotos inter se ignorantesque,
Liv. 21, 43, 18; cf.§ 13: omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,
Hor. C. 4, 9, 27:jus applicationis obscurum sane et ignotum patefactum atque illustratum est,
Cic. de Or. 1, 39, 177:obscurioribus et ignotioribus verbis,
Quint. 7, 3, 13; cf. id. 8, 3, 73; 8, 6, 74:haec nova et ignota ratio,
Cic. Rep. 1, 16:alter (dies) in vulgus ignotus,
id. Att. 9, 5, 2:ille tibi non ignotus cursus animi mei,
id. ib. 5, 15, 1:terrae,
unknown, distant, Tib. 1, 3, 3; ib. 39; cf.: nobilis ignoto diffusus consule Bacchus, unknown, remote with respect to time, i. e. old, Luc. 4, 379.— Subst.: ignō-tum, i, n., that which is unknown. —Prov.: ignoti nulla cupido,
Ov. A. A. 3, 397.—In partic., pregn. (for ignobilis, II.), of low birth or condition, lowborn, base, vulgar ( poet.):II.quo patre sit natus, num ignota matre inhonestus,
Hor. S. 1, 6, 36; cf.:naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum,
id. ib. 6 and 24:Achivi,
the ignoble Greeks, Ov. M. 12, 600:progenuit tellus ignoto nomine Ligdum,
id. ib. 9, 670:ignotis perierunt mortibus illi,
Hor. S. 1, 3, 108.—Act. (cf. the Gr. agnôstos), unacquainted with a thing, ignorant of (very rare for ignarus, insciens, inscitus): ignotae iteris sumus, Naev. ap. Non. 124, 28:simulacra ignotis nota faciebant,
Cic. Fam. 5, 12, 7:producere ad ignotos (aliquem),
Cic. Verr. 2, 5, 29, § 75; Auct. Her. 3, 6, 12; cf.:ignotos fallit, notis est derisui,
Phaedr. 1, 11, 2; so,ignoti, faciem ejus cum intuerentur, contemnebant,
Nep. Ages. 8, 1. -
8 pugnax
I.Lit.:B.centuriones pugnaces,
Cic. Phil. 8, 9, 26:acer et pugnax,
id. Rep. 5, 8, 10 (from Non. 337, 31):Minerva,
Ov. Tr. 3, 9, 7:Achivi,
Hor. C. 3, 3, 27:filius Thetidis,
id. ib. 4, 6, 8:gens,
Tac. Agr. 17:hastas,
Prop. 3, 7 (4, 8), 25:pugnacissimus quique,
Tac. H. 4, 60:gentes pugnacissimae,
Curt. 3, 9, 3: hac legione noli pugnacius quidquam putare, Asin. Pol. ap. Cic. Fam, 10, 31, 5:aries,
Col. 7, 3, 6; cf.:galli gallinacei pugnacissimi duo,
Petr. 86:ensis,
Ov. Tr. 5, 7, 48.— Poet., with inf.:tenui pugnax instare veruto,
Sil. 3, 363.—Trop., of a speech or of the speaker, combative, quarrelsome, contentious:II.oratio pugnacior (opp. pacatior),
Cic. Brut. 31, 121:oratio pugnax et contentiosa,
Plin. Ep. 2, 19, 5:exordium dicendi vehemens et pugnax, non saepe esse debeat,
Cic. de Or. 2, 78, 317.—Transf., in gen., obstinate, refractory, pertinacious:Graecus nimis pugnax esse noluit,
Cic. Pis. 28, 70: non est pugnax in vitiis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1.—Of things, concrete and abstract; with dat.:ignis aquae pugnax,
Ov. M. 1, 432; Plin. 15, 3, 4, § 13:musta,
harsh, id. 14, 20, 25, § 125:quid ferri duritiā pugnacius?
id. 36, 16, 25, § 127.—Hence, adv.: pugnācĭter, contentiously, violently, obstinately:certare cum aliis pugnaciter,
Cic. Ac. 2, 20, 65:dicere,
Quint. 9, 4, 126:ferire,
Sen. Q. N. 1, 2, 11.— Comp.:alia pugnacius dicenda,
Quint. 9, 4, 130.— Sup.:pugnacissime defendere sententiam,
Cic. Ac. 2, 3, 9. -
9 strepo
strĕpo, ui, 3, v. n. and a.I.Neutr.A.Lit., to make a noise; to rattle, rustle, rumble, murmur, hum, roar, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: fremo, strideo): cum Achivi coepissent Inter se strepere, * Cic. poët. Div. 1, 16, 29: vocibus truculentis,
Tac. A. 1, 25:apes in alvo strepunt,
Plin. 11, 10, 10, § 26; cf. id. 11, 17, 17, § 54.—Of musical instruments ( poet.):rauco strepuerunt cornua cantu,
Verg. A. 8, 2; so,litui,
Hor. C. 2, 1, 18:fluvii strepunt Hibernā nive turgidi,
id. ib. 4, 12, 3.—Of arms, etc.:strepit assiduo cava tempora circum Tinnitu galea,
Verg. A. 9, 808:lancea,
Val. Fl. 6, 302:tonitrua,
Sil. 15, 145.—Of the place in which the sound is heard: strepit omnis murmure campus,
Verg. A. 6, 709:omnia terrore ac tumultu,
Liv. 25, 25, 9; cf. id. 21, 11, 6:urbs apparatu belli,
id. 26, 51, 7; cf. Tac. H. 2, 84:aures clamoribus plorantium,
Liv. 22, 14, 8:placidum aequor mille navium, remis,
Tac. A. 2, 23:armorum paratu provinciae,
id. H. 2, 84:mons tibiarum cantu tympanorumque sonitu,
Plin. 5, 1, 1, § 7.—Trop.:II.Scythici equitatūs equorum gloriā strepunt,
ring, resound with the glory, Plin. 8, 42, 64, § 156:intra Albanam arcem sententia Messalini strepebat,
i. e. was not heard beyond, Tac. Agr. 45.—Act. (very rare):haec cum sub ipso vallo portisque streperent,
bawled out, vociferated, Liv. 2, 45, 5:strepens immania,
making strenuous accusations, Amm. 16, 6, 1:qui (lucus) Capitolium montem strepit,
fills with rustling, Front. Ep. ad M. Caes. 3, 9. -
10 torpeo
torpĕo, ēre, v. n. [Sanscr. root tarp-, to sate; Gr. terpô], to be stiff, numb, motionless, inactive, torpid, sluggish, etc. (syn.: langueo, languesco, stupeo, rigeo).I.Lit.:B.torpentes gelu,
Liv. 21, 56, 7; 21, 55, 8; cf.:digitus torpens frigore,
Suet. Aug. 80:languidi et torpentes oculi,
Quint. 11, 3, 76:torpentes rigore nervi,
Liv. 21, 58, 9:membra torpent,
Plin. 7, 50, 51, § 168; cf.:torpentes membrorum partes,
id. 24, 4, 7, § 13:torpent infractae ad proelia vires,
Verg. A. 9, 499:duroque simillima saxo Torpet,
Ov. M. 13, 541:quid vetat et nervos magicas torpere per artes?
id. Am. 3, 7, 35:serpentes torpentes inveniantur,
Plin. 24, 16, 92, § 148:hostem habes aegre torpentia membra trahentem,
Sil. 4, 68:non eadem vini atque cibi torpente palato Gaudia,
Juv. 10, 203; cf.:non exacuet torpens sapor ille palatum,
Ov. P. 1, 10, 13.—Transf., of inanim. things, to be still, motionless, sluggish:II.torpentes lacus,
Stat. Th. 9, 452:amnis,
id. ib. 4, 172:locus depressus hieme pruinis torpet,
Col. 1, 4, 10:Orpheus tacuit torpente lyrā,
Sen. Med. 348:antra Musarum longo torpentia somno,
Claud. Rapt. Pros. 2, praef. 51; 1, 262.—Trop., to be stupid, stupefied, astounded; to be dull, listless, inactive (cf. stupeo):timeo, totus torpeo,
Plaut. Am. 1, 1, 179; cf.:timore torpeo,
id. Truc. 4, 3, 50:torpentibus metu qui aderant,
Liv. 28, 29, 11:deum volumus cessatione torpere,
Cic. N. D. 1, 37, 102:quidnam torpentes subito obstupuistis Achivi? id. poët. Div. 2, 30, 64: torpentes metu,
Liv. 28, 29, 11:defixis oculis animoque et corpore torpet?
Hor. Ep. 1, 6, 14:cum Pausiacā torpes tabellā,
when you are lost in admiration, id. S. 2, 7, 95:nec torpere gravi passus sua regna veterno,
Verg. G. 1, 124:frigere ac torpere senis consilia,
Liv. 6, 23, 7:consilia re subitā,
id. 1, 41, 3:torpebat vox spiritusque,
id. 1, 25, 4:Tyrii desperatione torpebant,
Curt. 4, 3, 16:rursus ad spem et fiduciam erigere torpentes,
id. 4, 10, 7; 4, 14, 13. -
11 ungo
ungo or unguo, nxi, nctum, 3, v. a. [root in Sanscr. ang, to besmear; cf. Gr. agos], to smear, besmear, anoint with any fat substance, an unguent, oil, etc. (class.;II.syn.: lino, linio): unguentis,
Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77:aliquam unguentis,
Plaut. Most. 1, 3, 115; id. Truc. 2, 2, 34:unctus est, accubuit,
Cic. Att. 13, 52, 1:gloria quem supra vires unguit,
Hor. Ep. 1, 18, 22; Aug. ap. Suet. Aug. 76.—Of the anointing of corpses, Enn. ap. Serv. Verg. A. 6, 219 (Ann. v. 156 Vahl.); Ov. P. 1, 9, 47; id. F. 4, 853; id. H. 10, 122; Mart. 3, 12, 4; Hor. S. 2, 1, 7:corpus,
Varr. R. R. 1, 2, 26:globos melle,
Cato, R. R. 79:postes superbos amaracino,
Lucr. 4, 1175 et saep.—Of the anointing of a Jewish king:unctus est in regem,
Sulp. Sev. Chron. 1, 45, 5:caules oleo,
to dress with oil, Hor. S. 2, 3, 125:caules impensius,
Pers. 6, 68:pingui oluscula lardo,
Hor. S. 2, 6, 64: labitur uncta carina, daubed with pitch, the pitchy keel, Enn. ap. Macr. S. 6, 1, and ap. Isid. Orig. 19, 1 (Ann. v. 379 and 476); imitated by Verg. A. 4, 398; cf.:labitur uncta vadis abies,
id. ib. 8, 91: ungere tela manu ferrumque armare, to smear or anoint with poison (ious chriesthai), id. ib. 9, 773:arma uncta cruoribus,
smeared, stained, Hor. C. 2, 1, 5:tela cruore hostili,
Sil. 9, 13:ova ranae sanguine,
Hor. Epod. 5, 19:puer unctis Tractavit calicem manibus,
i. e. greasy, id. S. 2, 4, 78; so,uncta aqua,
id. ib. 2, 2, 68.—Trop., Vulg. Act. 10, 38; id. 2 Cor. 1, 21.—Hence, unctus, a, um, P. a.; prop. anointed, oiled:B. a.cur quisquam caput unctius referret,
Cat. 10, 11:magis diliges ex duobus aeque bonis viris nitidum et unctum quam pulverulentum et horrentem,
Sen. Ep. 66, 24:Achivi,
Hor. Ep. 2, 1, 33:nudus, unctus, ebrius est contionatus,
Cic. Phil. 3, 5, 12.—Adj.:b.captus es unctiore cenā,
Mart. 5, 44, 7:melius et unctius,
Hor. Ep. 1, 15, 44:cenae unctissimae,
Sid. Ep. 2, 9:ita palaestritas defendebat, ut ab illis ipse unctior abiret,
Cic. Verr. 2, 2, 22, § 54:accedes siccus ad unctum,
Hor. Ep. 1, 17, 12:patrimonia,
Cat. 29, 23:Corinthus,
luxurious, voluptuous, Juv. 8, 113:Tarentus,
Sid. Carm. 5, 430:pro isto asso sole, quo tu abusus es in nostro pratulo, a te nitidum solem unctumque repetemus,
i. e. sunshine and ointment, Cic. Att. 12, 6, 2:unctior splendidiorque consuetudo loquendi,
rich, copious, id. Brut. 20, 78.—Subst.: unctum, i, n.1.A rich banquet, sumptuous feast:2.unctum qui recte ponere possit,
Hor. A. P. 422:cenare sine uncto,
Pers. 6, 16.—An ointment:haurito plusculo uncto, corporis mei membra perfricui,
App. M. 3, p. 139; Veg. 3, 71, 5. -
12 Ἄργος
Ἄργος n.Grammatical information: n.Meaning: name of several towns, the best known being the capital of Argolis (Il.).Derivatives: Άργεῖοι, sg. - ος `people of Argos' (Il.); from here Lat. Argīvī (after Achīvī). ᾽Αργόλις (γῆ).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Unexplained, certainly pre-Greek. Strabo 8. 6. 9 says the word means πεδίον in younger writers (cf. Call. fr. 299), and is esp. Macedonian and Thessalian. S. Kalléris Anc. Mac. 106-8; Bonfante, Riv. di Filol. 97 (1969) 187. Note the s-stem but the o-stem in Argolis.Page in Frisk: 1,132Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > Ἄργος
-
13 Άχαιοί
Grammatical information: pl. m.Meaning: name of a Greek tribe (Il.).Derivatives: Άχαιΐς, - ίδος f. `the land of the A.' (sc. γαῖα) or `the Achaean f.' (sc. γυνή), also Άχαιϊάς f. (Il.); Άχαιϊκός, Att. Άχᾱϊκός (cf. Schwyzer 265f.) `Achaean'; Άχαιΐη, Att. Άχᾱΐα f. a Thessalian and Peloponnesian region `Achaia'; also a town (Rhodos etc.), perhaps trisyllabic, s. below.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: The name Άχαιοί \< ΆχαιϜοί (cf. Lat. Achīvī) is known from Egyptian sources as 'q'jw'š', read as Aqaiwaša. Also in Hitt. Aḫḫiya, later Ah̯h̯iyawā, from *ΆχαιϜία or *ΆχαίϜα(?); Kretschmer Glotta 21, 227). Against this Sommer ( Aḫḫijavā-Urk., A. u. Sprw., IF 55, 169ff.). The equation is now generally accepted, but the Hittite form has not been satisfactorily explained. (Worthless Finkelberg, Glotta 66, 1988, 127 - 134, who derives the Greek form from Hitt. Ah̯h̯iyawa (!), with h₂y \> χ.) - The name is no doubt a Pre-Greek name ( Akayʷa?). On the historical side Lehmann, Historische Zeitschr. 262, 1996, 1 - 38; Niemeyer Aegaeun 19, 1999, 141 - 155.Page in Frisk: 1,198-199Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > Άχαιοί
См. также в других словарях:
ACHIVI — ante Heraclidarum Κάθοδον dicebantur, qui Argos et Lacedaemonem incolebant. Hi iam ab Heraclidis, Temeno et Aristodeno, eiecti, extra Peloponnesum non abiêre; sed pulsis ex Aegialio Ionibus XII. eorum urbes occupârunt, quae dein Achaia dictae:… … Hofmann J. Lexicon universale
Quidquid delirant reges, plectuntur Achīvi — (lat.), »wie immer die Könige (d. h. Agamemnon und Achilleus, die sich vor Troja entzweiten) rasen, die Achäer büßen es«, Zitat aus Horaz »Epistolae« I, 2, 14; sprichwörtlich für: das wahnwitzige Beginnen der Fürsten müssen die Völker büßen … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Quidquid delirant reges, plectuntur Achivi — Quidquid delīrant reges, plectuntur Achīvi (lat.), alles was die Könige (die vor Troja entzweiten Agamemnon und Achilles) in ihrer Raserei verschulden, die Achäer (d.i. die Völker) müssen es büßen; Zitat aus Horaz … Kleines Konversations-Lexikon
Quidquid delirant reges, plectuntur Achivi. — См. Паны дерутся, а у хлопцив чубы болят … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Herr — 1. Ain Herr, der zu lugen lust hat, dess diener seind alle gottloss. – Agricola II, 221. 2. Alle sind Herren, wer ist Sklave? 3. Alles kamme unsem leiwen Heren alleine anvertruggen, awwer kein jung Méaken un kein draug Hög. (Westf.) Alles kann… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Lepidoptera в 10-м издании Системы природы — Титульный лист 10 го издания Системы природы В 10 м издании Системы природы (Systema Naturae, 1758) шведского натуралиста К … Википедия
ACHAJA — triplici notione sumitur. Primo, est Graeciae regio, quam Ptol. Helladem. Plin. Iunior Graeciam vocat. Terminatur a septententrione Thessaliâ iuxta amnem Sperchium, sinum Maliacum, et Oetam montem. Ab occasu Acheloô amne, ultra quem mox Epiri… … Hofmann J. Lexicon universale
Liste lateinischer Phrasen/Q — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V … Deutsch Wikipedia
Quid est veritas? — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P … Deutsch Wikipedia
паны дерутся, а у хлопцив чубы болят — Мужик сосну рубит, а по грибам щепа летит. Слоны трутся, меж себя комаров давят. Ср. Паны дерутся, а у холопов чубы болят , говорит старая малороссийская пословица, и в настоящем случае она с удивительной пунктуальностью применяется на практике.… … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона
Паны дерутся, а у хлопцив чубы болят — Паны дерутся, а у хлопцівъ чубы болятъ. Мужикъ сосну рубитъ, а по грибамъ щепа летитъ. Слоны трутся, межъ себя комаровъ давятъ. Ср. «Паны дерутся, а у холоповъ чубы болятъ», говоритъ старая малороссійская пословица, и въ настоящемъ случаѣ она съ… … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)