Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

[220]

  • 61 Pannonii

    Pannoniī, ōrum, m. (Παννόνιοι), die Pannonier, die Bewohner der Landschaft Pannonien (s. imfolg.), gewandte Reiter, Vell. 2, 121, 2. Suet. Tib. 17, 1. Tac. ann. 15, 10. Lampr. Alex. Sev. 27, 6: Sing. Pannonius ferox, Stat. silv. 1, 4, 78: fallax Pannonius, Tibull. 4, 1, 108: Pannoniorum inscitiae, Fronto princ. hist. p. 207, 14 N. – Dav.: A) Pannonia, ae, f. (Παννονία), eine Landschaft zwischen Dazien, Norikum u. Illyrien (j. ein Teil von Ungarn, Slavonien u. Bosnien), Ov. trist. 2, 225. Plin. 3, 147. Plin. pan. 8, 3: eingeteilt in Pann. inferior od. secunda (ἡ κάτω Πανν.), Unterpannonien, Eutr. 9, 4 u. 10, 5, u. Pann. superior (ἡ ἄνω Πανν.), Oberpannonien; dah. Plur. Pannoniae, Eumen. pan. Constant. 10, 2. Pacat. pan. Theod. 11, 4. Sulp. Sev. chron. 2, 38, 2; vit. S. Mart. 2, 1. Corp. inscr. Lat. 3, 6575 u. 8, 7977. – B) Pannoniacus, a, um, pannonisch, Spart. Sever. 10, 7. – C) Pannonicus, a, um, pannonisch, Plin. u. Mart.: exercitus, alae, Tac. – u. dav. Pannoniciānī, ōrum, m., die Soldaten der in Pannonien stehenden Legion, die Pannonizianer, Notit. dign. orient. 8. § 1. C. no. 15. p. 31 Boeck. – D) Pannonis, idis, f., pannonisch, ursa, Lucan. 6, 220.

    lateinisch-deutsches > Pannonii

  • 62 papaver

    papāver, eris, n., I) der Mohn, candidum, nigrum, Plin.: papaveris folium, Plin.: papaveris semen, Plin. – archaist. als masc. (vgl. Prisc. 5, 44), Gallicanus, Cato fr.: Acc. papaverem, Plaut. Poen. 326 u. trin. 410. Varro fr. bei Non. 220, 11. – Sprichw., confit cito; non hercle minus divorse distrahitur cito, quam si formicis tu obicias papaverem, Plaut. trin. 410. – im Gleichnis, melliti verborum globuli et omnia dicta factaque quasi papavere et sesamo sparsa, Petron. 1, 3. – Plur. papavera, bald = Mohnarten, Plin. 19, 21; bald = Mohnpflanzen, papavera lasso collo, Petron. poët. 132, 11: papaverum capita, Mohnköpfe, Liv. 1, 54, 6; bald = Mohnblumen, Plin. 13, 108; bald = Mohnkörner, Mohn, Verg. georg. 4, 545. Ov. am. 3, 6, 31. Ser. Samm. 362; bald = Mohnköpfe, decutere papavera altissima, Plin. 19, 169. Vgl. Neue Wagener Formenl.3 1, 614. – II) übtr., papaver fici, Feigenkerne, Tert. adv. haeret. 36.

    lateinisch-deutsches > papaver

  • 63 pedis

    pēdis, is, c., die Laus, Komik., Varro u.a.; vgl. Fest. 210 (b), 11 sqq. – / Nomin. pedis steht Nov. com. 107 u. Non. 220, 25.

    lateinisch-deutsches > pedis

  • 64 peplum

    peplum, ī, n. u. peplus, ī, m. (πέπλον, πέπλος), I) eig.: A) ein großes, weites, faltenreiches weibl. Gewand von feinstem Stoffe, prachtvoll gestickt, Claud. nupt. Hon. 123. Treb. Poll. trig. tyr. 29, 1. – bes. das der Athene, das in Athen beim Feste der Panathenäen zur Schau gestellt wurde, das Peplum, Plaut. merc. 67. Verg. Aen. 1, 480. Stat. Theb. 10, 56. – B) später bei Griechen u. Römern = ein prächtiges Oberkleid, Prachtgewand der Männer, imperatorium, Treb. Poll. trig. tyr. 23, 3. – u. übh. ein weites Oberkleid, ein weiter Überwurf, Manil. 5, 393. Lact. 2, 4, 15: pepla lanea, pepla linea, Solin. 52, 20. – II) übtr., ein Augenübel, etwa Flor, Ser. Samm. 220.

    lateinisch-deutsches > peplum

  • 65 permediocris

    per-mediocris, e, sehr mittelmäßig, Cic. de or. 1, 220.

    lateinisch-deutsches > permediocris

  • 66 Phoenices

    Phoenīces, um, m. (Φοίνικες), die Phönizier, die Bewohner der Landschaft Phönizien (s. unten Phoenice), berühmt durch Schiffahrt und Kunstgewerbe, Gründer vieler Kolonien (Karthago, Hippo u.a.), berüchtigt als Seeräuber, Cic. de rep. 3. fr. inc. no. 37 u.a. Sall. Iug. 19, 1. Lucan. 3, 220: Akk. Plur. Phoenicas, Ov. met. 3, 46. Mela 1, 14, 1 (1. § 78). Tac. ann. 11, 14: poet. = Karthager, Sil. 13, 730. – Sing. Phoenīx, īcis (Φοίνιξ), ein Phönizier, Cadmus, Plin. 7, 192; spez. = ein Karthager, Punier, Sil. 16, 25; u. eine Phönizierin, Elissa mulier domo Phoenix, Solin. 27, 10. – Dav.: A) Phoenīcē, ēs, f. u. Phoenīca, ae, f. (Φοινίκη), a) Phönizien, ein schmaler Landstrich Syriens am Mittelmeere mit den Hauptstädten Tyrus u. Sidon, Varro LL., Cic. u.a.: Form Phoenica, Cic. de fin. 4, 56. – b) eine Stadt in Griechenland, die Hauptstadt Chaoniens, j. Finiki, Plin. 29, 11. – B) Phoeniceus (foeniceus), a, um, phönizisch = purpurrot, pellis, rotes Leder, Edict. Diocl. 8, 4. – C) Phoenīcius, a, um (Φοινίκιος), a) phönizisch, mare, Plin. 5, 67. – b) purpurrot, scharlachrot, flos, Plin. 21, 164 (bei Plaut. u.a. jetzt Poeniceus od. Puniceus od. Poenicius, s. Poenī). – subst., Phoenicium, iī, n., scharlachrotes Tuch, Scharlach, Augustin. in psalm. 44, 26 u. 50, 12. – D) Phoenissa, ae, f. (Φοίνισσα), a) in-, aus Phönizien, phönizisch, Ov.: Dido, Verg.: exsul, Anna, Schwester der Dido, Ov.: Phoenissae, »die Phönizierinnen«, Tragödien des Euripides u. Seneka. – b) poet. übtr.: α) thebanisch (weil Kadmus ein Phönizier), cohors, Stat. – β) karthagisch, classis, iuventa, Sil.: u. im neutr. plur., moenia Phoenissa, Sil.: Phoenissa agmina, Sil. – subst., Phoenissa, ae, f. (sc. urbs) = Karthago, Sil.

    lateinisch-deutsches > Phoenices

  • 67 pileus

    pīleus (in den besten Hdschrn. u. in Ausgg. auch pilleus), eī, m. u. pīleum (in den besten Hdschrn. u. in Ausgg. auch pilleum), eī, n. = πιλος, der Filz, I) eine runde, an den Schläfen fest anliegende Filzkappe, Filzmütze, der Hälfte eines Eies ähnlich, die die Römer bei der Mahlzeit, bei Schauspielen, an Festen u. Freudentagen trugen, u. Sklaven, wenn sie verkauft wurden (zum Zeichen, daß der Verkäufer für sie keine Gewähr leistete) od. wenn sie die Freiheit erhielten (als Zeichen der Freiheit), Plaut., Liv. u.a.: pileum redimere, die Freiheit, Mart.: ad pileum vocare, die Sklaven zur Freiheit rufen, sie durch Versprechung der Freiheit zum Ergreifen der Waffen reizen, Liv. 24, 32, 9. Sen. ep. 47, 18. Suet. Tib. 4, 2. – pileum meum, Schutz, von einer Person, Plaut. fr. b. Non. 220, 16. – II) übtr., das Häutchen, womit das Kind im Mutterleibe umgeben ist, »die Glückshaube« (mediz. t. t.), Lampr. Anton. Diad. 4. §. 2 u. 3.

    lateinisch-deutsches > pileus

  • 68 pilula

    pilula, ae, f. (Demin. v. 3. pila), I) der kleine Ball, als Spielzeug für Kinder, Augustin. conf. 1, 19. – II) übtr., das Kügelchen, Plin. 16, 28. Pelagon. veterin. 14 (220 Ihm) [wo pillulas cupressi]. Plin. Val. 1, 2. fol. 165 (a), 59 (wo facies pillulas). – insbes., als mediz. t. t. = die Pille, Plin. 28, 138 u.a.

    lateinisch-deutsches > pilula

  • 69 Porphyrion

    Porphyriōn u. Porphyrio, ōnis, m., I) einer der Giganten, Hor. carm. 3, 4, 54. Mart. 13, 78, 2. Claud. Gigant. 35 u. 115. – II) Pomponius Porphyrio od. Porphyrion (Porfirion), ein alter Ausleger des Horaz, wahrsch. um 200–250 n. Chr., Charis. 220, 28. Schol. Lucan. 1, 214. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 379, 1.

    lateinisch-deutsches > Porphyrion

  • 70 portendo

    portendo, tendī, tentum, ere (pro-tendo), eig. »hervorstrecken«; dah. als t. t. der Religionssprache = zeigen, anzeigen, ankündigen, prophezeien, magna atque mirabilia portendi haruspex dixerat, Sall.: deos portendisse auspicia, Liv.: di periculum portendunt, Cic.: rerum futurarum, quae tum dormientibus tum vigilantibus portenduntur, Cic.: cum praesertim omnes rerum mutationes caedem, fugam aliaque hostilia portendant, die Vorboten sind von M. usw., das Signal geben zu M. usw., Sall.: di portenderunt clarum fore hoc caput, Liv.: quod aves fieri posse portendunt, Liv.: quo maturius fatis, ominibus oraculisque portendentis sese victoriae compotes fierent, Liv.: iam omnes isti qui portenduntur metus (die vorherverkündigten Schrecken) exstinguentur, Cic. – medial, sich zeigen, bevorstehen, quid spei Latinis portendi? Liv.: pericula portenduntur, Liv. – / Parag. Infin. portendier, Plaut. Poen. 749. Fronto de bell. Parth. p. 220, 4 N.

    lateinisch-deutsches > portendo

  • 71 posticus

    postīcus, a, um (post, s. Paul. ex Fest. 220, 1), hinten befindlich, hinter, Hinter- (Ggstz. anticus), I) adi.: ostium, Plaut.: partes aedium, Liv.: aedes Bastiae uxoris, Liv. epit.: pedes, Solin. – II) subst.: A) postīca, ae, f. (sc. ianua), die Hintertür, ICt., Apul. u.a. – B) postīcum, ī, n., 1) die Hintertür, Plaut., Hor. u. Suet.: p. aedium, Liv. – 2) ein Hinterhaus, Titin. com. 30 u. 142. – an einem Tempel die Hinterseite, Hinterfront (Ggstz. pronaos), Vitr. 3, 2, 8. – 3) der Hintere, der Podex, Varro fr. u. Arnob. – C) postīca, ōrum, n., die Hinterseite (Ggstz. antica, die Vorderseite), Gromat. vet. 28, 3; 166, 17 u.a. (vgl. Rudorff 2, 341).

    lateinisch-deutsches > posticus

  • 72 procere

    prōcērē, Adv. (procerus), ausgestreckt, nur im Compar., brachium procerius proiectum, frei vorgestreckt, Cic. de or. 3, 220.

    lateinisch-deutsches > procere

  • 73 prompte

    prōmptē, Adv. (promptus), I) leicht, promptius expediam quot etc., Iuven. 10, 220: fortuna promptissime licentiam subministrat, Val. Max. 6, 5, 1. – II) ohne Zaudern, behend, schnell, promptius adversari, Tac.: promptissime adero, Plin. ep. – dah. willig, entschlossen, necem subire, Tac. – III) freiheraus, unverhohlen, dicam paulo promptius, Cic.: solutius (fließender) promptiusque eloquebatur, Tac.

    lateinisch-deutsches > prompte

  • 74 prosiciae

    prōsiciae, ārum, f. (sc. partes, v. prosico = proseco), die von den Eingeweiden u. anderen Teilen zum Opfern abgeschnittenen Stücke, die Opferstücke, Solin. 5, 23. Mart. Cap. 1. § 9 (b. Arnob. 7, 25 praesiciae). – Nbf. prōsiciēs, ēī, f., Lucil. 473*. Varro b. Non. 220, 23, u. prōsicium, iī, n., Paul. ex Fest. 225, 15.

    lateinisch-deutsches > prosiciae

  • 75 saniter

    sāniter, Adv. (sanus), vernünftig, Afran. com. 220.

    lateinisch-deutsches > saniter

  • 76 sarcio

    sarcio, sarsī, sartum, īre (Wz. sark, flechten, zusammenschnüren, griech. ερκος, Gehege, Schutz), flicken, ausbessern, wiederherstellen, wieder zurechtmachen (vgl. Charis. 220, 27. Paul. ex Fest. 323, 4), I) eig.: funes veteres, Cato: tunicam, Iuven.: vestimenta, Gaius inst.: aedes suas, Plaut.: dolia quassa, Plin.: pedamenta, Colum.: fragmenta crystalli, Plin.: seminaria, Plin.: rimas pedum, heilen, Plin.: so auch rupta intestina, Plin.: vulnus sartum, Scrib. – II) übtr., ersetzen, wieder einbringen, wieder gutmachen, damnum, Liv.: detrimentum, Caes.: iniuriam, Cic.: ruinas generis lapsi (apum), Verg.: temporis longam usuram, quā caruimus, sarciam, Cic.: gratia male sarta, nicht recht wiederhergestellte Freundschaft, Hor. – / Perf. sarcii, wov. sarciit, Paul. dig. 39, 2, 22: sarcivi, Prob. cath. (IV) 35, 34 (ohne Beleg).

    Partiz. sartus, a, um, in der bes. Verbndg. sartus et tectus u. häufiger asyndet. sartus tectus, im guten Stande, a) eig. v. Gebäuden, gut ausgebessert, -gebaut od. gedeckt, im baulichen Stande, aedem Castoris sartam tectam tradere, Cic.: monumentum quamvis sartum tectum integrumque esset, Cic.: Chelidon in his sartis tectis (in solchen Bauangelegenheiten) dominata est, Cic.: u. so in sartis tectis quo modo se gesserit, Cic.: sarta tecta exigere, darauf sehen, daß alles wohlgebaut, -ausgebessert, im guten Stande sei, Cic.: omnia sarta tecta exigere, Cic.: sarta tecta exigere sacris publicis (Dat.), in baulichem Stande, in Dach u. Fach erhalten, Liv.: sarta tecta acriter et cum summa fide exigere, Liv.: sarta tecta aedium sacrarum locorumque communium tueri, Cic.: instaurare sarta tecta domus od. templi, das Haus od. den Tempel in baulichen Stand setzen, Vulg. – b) bildl., in gutem Stande, wohl verwahrt, sarta tecta tua praecepta habui, habe in Ehren gehalten, wie ein Evangelium gehalten, Plaut. trin. 317: M2. Curium sartum et tectum (bei heiler Haut), ut aiunt, ab omnique incommodo, detrimento, molestia sincerum integrumque conserves, Cic. ep. 13, 50, 2.

    lateinisch-deutsches > sarcio

  • 77 Sarra [1]

    1. Sarra, ae, f., das hebräische Zōr, der alte Name der Stadt Tyrus in Phönizien, berühmt durch ihre Purpurfärbereien, Enn. ann. 220. Gell. 14, 6, 4. Prob. u. Serv. Verg. georg. 2, 506. – Dav. Sarrānus, a, um, sarranisch, a) = tyrisch, phönizisch, ostrum, Verg.: aulaea (s. aulaeuma. E.), Iuven.: Leptis, von Tyrern gegründet, Sil.: tibiae, Serv. u. Donat. – b) = karthagisch, Iuno, Sil.: numina, Sil.: manus, Sil.

    lateinisch-deutsches > Sarra [1]

  • 78 sarte

    sartē, Adv. (sartus v. sarcio) = integre, Paul. ex Fest. 323, 3. – dass. sarctē, Libr. augur. b. Charis. 220, 29.

    lateinisch-deutsches > sarte

  • 79 scabies

    scabiēs, ēī, f. (scabo), die Rauhigkeit, Schäbigkeit, I) im allg.: 1) eig.: ferri, Verg. georg. 2, 220: mali, Iuven. 5, 153: sc. vetusta cariosae testae, Unreinlichkeit, Apul. met. 9, 7. – 2) bildl., das Jucken, a) = der große Reiz, Cic. de legg. 1, 47: lucri, Hor. ep. 1, 12, 14: v. der Schmähsucht, Verkleinerungssucht, Mart. 5, 60, 11. – b) der Wollustreiz, Mart. 6, 37, 4 u. 11, 7, 6: vollst. sc. libidinum, Augustin. conf. 9, 1. – II) insbes., die Räude, Krätze, der Aussatz, Verg., Colum. u.a.: mala, Hor.: an Bäumen u. Pflanzen, Plin.: übtr. poet, occupet extremum scabies, hole der Henker den letzten, ein Ausruf bei Knabenspielen, Hor. de art. poët. 417.

    lateinisch-deutsches > scabies

  • 80 secus [3]

    3. secus (sequor), I) Posit. secus, A) Adv.: a) = aliter, anders, nicht so, secus est, Cic.: non (haud) secus, nicht anders, ebenso, m. folg. atque (ac) od. quam, wie, non secus ac etc., Cic.: haud secus ac etc., Verg.: secus quam, Cic.: paulo secus atque etc., Cic.: longe secus, ganz anders, Cic.: non multo secus, nicht viel anders, beinahe, fast so, Cic. – dah. b) schlecht, nichtrecht, nicht gut, nicht wohl, übel, im Gegensatz zum vorhergegangenen recte, bene, beate etc., wie recte an secus, recht oder unrecht, Cic.: pro bene aut secus consulto, gut od. schlecht (übel), Liv.: aut beate aut secus vivere, glücklich od. nicht, glücklich od. unglücklich, Cic. – si s. accĭderit, Cic.: s. existimare de alqo, Cic.: secus loqui de alqo, Tac.: ne quid s. scriberet, etwas Böses, Liv.: quod secus a me erga te commissum aut praetermissum videretur, was ich gegen deine Wünsche getan oder unterlassen hätte, Cic. – c) weniger (= minus), neque multo secus in iis virium, Tac. ann. 4, 5: HS vicies paulo secus, Apul. apol. 23. – d) mehr, modico secus progressus, ging ein wenig weiter, Apul.: paulo secus, ein wenig mehr od. drüber, Apul. – B) Praep. m. Acc. = secundum, 1) eig.: a) im Raume, α) nebenbei, -an (in der Vulgärsprache nach Charis. 80, 18), foramina utrimque secus laminas, Cato r. r. 21, 2: ut insulis omnibus et quae secus mare essent locis regnaret, Enn. fr. bei Lact. 1, 11, 34: aedificia, quae sunt iuncta ex utraque parte secus viam, Corp. inscr. Lat. 11, 3932: ipsa viva sibi secus coniugem suum, Corp. inscr. Lat. 2, 507 (aber Quint. 8, 2, 20 u. Plin. 24, 135 jetzt secundum). – β) angehängt, zur Bezeichnung »der Seite«, s. altrīnsecus, circumsecus, postsecus, utrimquesecus. – b) der Zeit nach, sogleich nach, ne possent vel sationes facere hoc secus, sogleich nachher, Sempr. Asellio bei Charis. 220, 15. – 2) übtr., nach = gemäß, secus merita eius, Corp. inscr. Lat. 11, 5694. – II) Compar. sequius (nach den besten Hdschrn. richtiger als secius), mit der Nbf. sētius, 1) anders, nicht so, setius dicere, Plaut.: res cum ei sequius, ac rata fuerat, proveniret, Apul.: nihilo setius quam somnia, nicht anders wie usw., Plaut.: nihilo setius obsequiosus, ebenso, Plaut.: non setius uritur, quam etc., nicht anders, ebenso, Ov.: so auch non setius ut, nicht anders wie, Verg. – 2) = minus, d.i. a) weniger, mit vorhergehender Negation (non, nec, nihilo etc.), nilo u. nihilo setius (sequius), nichtsdestoweniger, dessenungeachtet, dennoch, Ter. u. Caes.: so auch haud setius u. non setius, Verg.: neque eo setius, Nep., od. nec hoc setius, Lucr., od. nec eo setius, Suet., nichtsdestoweniger. – b) quo setius = quo minus, impedimento est, quo setius lex feratur, Cornif. rhet. 1, 21. – 3) minder gut, nicht recht, übel, quom hoc ago setius, Plaut. cist. 692: sin, id quod non spero, ratio talis sequius cecĭderit, Afran. com. 293: sequius loqui de alqo, Sen. de ben. 6, 42, 2: sequius cogitare de alqo, Varro logist. (Tanaquil I.) p. 258 Riese: invitus, quod sequius sit (etwas, was minder gut erscheinen möchte), de meis civibus loquor, Liv. 2, 37, 3.

    lateinisch-deutsches > secus [3]

См. также в других словарях:

  • 220 av. J.-C. — 220 Années : 223 222 221   220  219 218 217 Décennies : 250 240 230   220  210 200 190 Siècles : IVe siècle …   Wikipédia en Français

  • 220 — Années : 217 218 219  220  221 222 223 Décennies : 190 200 210  220  230 240 250 Siècles : IIe siècle  IIIe siècle …   Wikipédia en Français

  • 220-е — III век: 220 229 годы 200 е · 210 е 220 е 230 е · 240 е 220 · 221 · 222 · 223 · 224 · 225 · 226 · 227 · 228 · …   Википедия

  • 220-е до н. э. — III век до н. э.: 229 220 годы до н. э. 240 е · 230 е 220 е до н. э. 210 е · 200 е 229 до н. э. · 228 до н. э. · 227 до н. э. · 226 до н.  …   Википедия

  • -220 — Années : 223 222 221   220  219 218 217 Décennies : 250 240 230   220  210 200 190 Siècles : IVe siècle av. J.‑C.  …   Wikipédia en Français

  • 220 — Portal Geschichte | Portal Biografien | Aktuelle Ereignisse | Jahreskalender ◄ | 2. Jahrhundert | 3. Jahrhundert | 4. Jahrhundert | ► ◄ | 190er | 200er | 210er | 220er | 230er | 240er | 250er | ► ◄◄ | ◄ | 216 | 217 | 218 | 219 | …   Deutsch Wikipedia

  • 220 a. C. — Años: 223 a. C. 222 a. C. 221 a. C. – 220 a. C. – 219 a. C. 218 a. C. 217 a. C. Décadas: Años 250 a. C. Años 240 a. C. Años 230 a. C. – Años 220 a. C. – Años 210 a. C. Años 200 a. C. Años 190 a. C. Siglos …   Wikipedia Español

  • 220 — Años: 217 218 219 – 220 – 221 222 223 Décadas: Años 190 Años 200 Años 210 – Años 220 – Años 230 Años 240 Años 250 Siglos: Siglo II – Siglo I …   Wikipedia Español

  • 220 (число) — 220 двести двадцать 217 · 218 · 219 · 220 · 221 · 222 · 223 190 · 200 · 210 · 220 · 230 · 240 · 250 Факторизация: 2×2×5×11 Римская запись: CCXX Двоичное: 110111 …   Википедия

  • 220 (сингл) — «220» Сингл t.A.T.u. из альбома Весёлые улыбки Выпущен апрель 2008 Формат видеоклип Записан 2007 Жанр Поп музы …   Википедия

  • 220 Est 2401 a 2432 — 220 Est 2401 à 2432 Les Outrance série 8v numéros 2401 à 2432 sont des locomotives à vapeur construites dans les ateliers de la Compagnie des chemins de fer de l Est situés à Épernay de 1899 à 1900 et par la SACM à Belfort. Est 2401 2422 Epernay… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»