(zwyczaj)

См. также в других словарях:

• zwyczaj — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} postępowanie, zachowywanie się, sposób robienia czegoś utrwalony w danej społeczności, uświęcony często tradycją : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zwyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, najczęściej uświęcony tradycją sposób postępowania w pewnych okolicznościach, charakterystyczny dla pewnego środowiska, terenu, okresu itp.; obyczaj» Dawny, odwieczny, staropolski zwyczaj. Stary …   Słownik języka polskiego

• jak zwyczaj każe — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tak, jak się zwykle robi; tak jak to zazwyczaj jest : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jak zwyczaj każe, sekretarki zaczęły pracę od wypicia kawy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, umowny, najczęściej utwierdzony tradycją sposób postępowania w danych okolicznościach, właściwy pewnej grupie ludzi, charakterystyczny dla danego terenu, okresu itp.; zwyczaj» Dawny, ludowy,… …   Słownik języka polskiego

• przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… …   Słownik języka polskiego

• utrzeć — dk XI, utrę, utrzesz, utrzyj, utarł, utarty, utarłszy ucierać ndk I, utrzećam, utrzećasz, utrzećają, utrzećaj, utrzećał, utrzećany 1. «rozdrobnić coś przez tarcie (np. na tarce); zmiażdżyć na drobne cząstki, rozetrzeć na masę przez tarcie» Utrzeć …   Słownik języka polskiego

• zasięg — m III, D. u, N. zasięggiem, blm «granica sięgania, rozprzestrzeniania się czegoś, największa odległość, na jaką dociera coś, rozciąga się coś; docieranie, sięganie dokądś, do jakiegoś miejsca; obszar czymś objęty» Zasięg fal radiowych. Zasięg… …   Słownik języka polskiego

• nawyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} silne przyzwyczajenie do robienia czegoś, postępowania w określony sposób; czynność często przez kogoś wykonywana, powtarzana; zwyczaj, nałóg : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nawyk czytania przy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obyczaj — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ogólnie przyjęty, tradycyjny sposób postępowania, zachowania się w określonych sytuacjach, charakterystyczny dla danej społeczności …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• praktyka — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. praktykayce, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} świadome, celowe działanie człowieka, polegające na realizacji jakichś zasad; wykorzystanie, zastosowanie wiedzy w życiu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• śmigus-dyngus — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwyczaj wzajemnego oblewania się wodą w poniedziałek wielkanocny {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} dzień, w którym praktykuje się ten zwyczaj; lany …   Langenscheidt Polski wyjaśnień