-
1 przyzwyczajenie
-nia, -nia; gen pl -ń; nt* * *n.habit; mieć przyzwyczajenie robienia czegoś be in the habit of doing sth; nabrać przyzwyczajenia do robienia czegoś fall into the habit of doing sth; robił to z przyzwyczajenia he did it out of habit l. as a matter of habit; robić coś siłą przyzwyczajenia do sth by l. from force of habit; przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka habit is l. becomes second nature; niewolnik przyzwyczajeń a creature of habit.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przyzwyczajenie
-
2 przyzwyczajenie
przyzwyczajenie [pʃɨzvɨʧ̑ajɛɲɛ] nt[An]Gewohnheit fz przyzwyczajenia aus Gewohnheit, gewohnheitsmäßig -
3 przyzwyczajenie
przyzwyczajenie n (-a) Gewohnheit f;z przyzwyczajenia aus Gewohnheit -
4 przyzwyczajenie
сущ.• обыкновение• обычай• повадка• привыкание• привычка• приучение* * *przyzwyczajeni|e☼ привычка ž;z \przyzwyczajenieа по привычке
+ nawyk, nałóg, zwyczaj* * *спривы́чка żz przyzwyczajenia — по привы́чке
Syn: -
5 przyzwyczajenie
1. coutume2. habitude3. tic -
6 przyzwyczajenie
n -
7 przyzwyczajenie
1 bob 2 cleas 3 eitre 4 nós -
8 przyzwyczajenie
adetzakon -
9 przyzwyczajenie
alışkanlık -
10 przyzwyczajenie
[пшизвичаєнє]mнавичка, звичка -
11 przyzwyczajenie
įpratimasįprotis -
12 przyzwyczajenie
с звичка -
13 przyzwyczajenie
1 asal2 gawi3 kaugalian4 kinagawian5 ugalí -
14 przyzwyczajenie
endik; gylyk; öwrendekli; pirim; urp-adat -
15 przyzwyczajenie
será -
16 przyzwyczajenie
1) έξη2) συνήθεια -
17 przyzwyczajenie
לגרה -
18 przyzwyczajenie
اراست ; جامه ; حقه ; حيله ; خدعه ; خو ; رابطه ; رمز ; ظاهر ; عادت ; ل ; مشرب ; نينگواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > przyzwyczajenie
-
19 przyzwyczajenie przyzwyczaje·nie
Nowy słownik polsko-angielski > przyzwyczajenie przyzwyczaje·nie
-
20 nawyk
сущ.• навык• обыкновение• обычай• повадка• привычка* * *1) (wprawa) ловкость2) nawyk (przyzwyczajenie) навык (привычка)umiejętność навык (умение)* * *♂, Р. \nawyku навык; привычка ž+przyzwyczajenie, zwyczaj, nałóg
* * *м, Р nawykuна́вык; привы́чка żSyn:
См. также в других словарях:
przyzwyczajenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przyzwyczaić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przyzwyczajenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przyzwyczajenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} utrwalony nawyk,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyzwyczajenie — n I 1. rzecz. od przyzwyczaić Przyzwyczajenie dziecka do systematycznej pracy jest konieczne. 2. lm D. przyzwyczajenieeń «nawyk, zwyczaj, nałóg» Dobre, złe, brzydkie przyzwyczajenie. Siła przyzwyczajenia. Robić coś z przyzwyczajenia. Nie miał… … Słownik języka polskiego
dziwactwo — n III, Ms. dziwactwowie; lm D. dziwactwoactw 1. «rzecz dziwaczna, śmieszna, osobliwa, będąca odchyleniem od normy» Dziwactwa językowe. Malować dziwactwa. 2. «czyjeś dziwne przyzwyczajenie, cecha dziwna tkwiąca w czymś albo w kimś;… … Słownik języka polskiego
maniacki — maniackiccy «dotyczący maniaka, właściwy maniakowi» Maniacki upór. Maniackie przyzwyczajenie … Słownik języka polskiego
maniactwo — n III, Ms. maniactwowie; lm D. maniactwoactw «bycie maniakiem; dziwaczne, maniackie upodobanie, przyzwyczajenie; dziwactwo, dziwaczność» Nieszkodliwe maniactwo … Słownik języka polskiego
nałogowy — nałogowywi «mający nałóg (nałogi) lub przyzwyczajenie mocne jak nałóg» Nałogowy palacz, pijak, karciarz … Słownik języka polskiego
nałóg — m III, D. nałógłogu, N. nałógłogiem; lm M. nałógłogi 1. «zły, szkodliwy dla zdrowia nawyk» Nałóg palenia papierosów, picia wódki. 2. «zakorzenione przyzwyczajenie, przywyknięcie do czegoś» Codzienna drzemka stała się jego nałogiem. Czytanie przed … Słownik języka polskiego
natura — ż IV, CMs. naturaurze; lm D. naturaur 1. blm «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; przyroda» Dzika, górska,… … Słownik języka polskiego
nawyczka — ż III, CMs. nawyczkaczce; lm D, nawyczkaczek pot. «nawyk, przyzwyczajenie, zwykle złe, szkodliwe» Mieć niemiłe nawyczki. Pozbyć się, wyzbyć się nawyczek … Słownik języka polskiego
nawyk — m III, D. u, N. nawykkiem; lm M. i «nabyta dyspozycja, skłonność do sprawniejszego, szybszego, bardziej mechanicznego wykonywania jakiejś czynności, często uprzednio wykonywanej; sama ta czynność; przyzwyczajenie, zwyczaj, nałóg» Złe, dobre,… … Słownik języka polskiego
obyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, umowny, najczęściej utwierdzony tradycją sposób postępowania w danych okolicznościach, właściwy pewnej grupie ludzi, charakterystyczny dla danego terenu, okresu itp.; zwyczaj» Dawny, ludowy,… … Słownik języka polskiego