-
1 obraz nędzy i rozpaczy
-
2 obraz
сущ.• живопись• изображение• картина• картинка• образ• отражение• портрет• рисунок• снимок• статуя• фото• фотография• цифра* * *1) (pojęcie, wyobrażenie) представление (понимание)2) obraz (rysunek) картина, изображение3) obraz (święty) образ (икона)sposób, tryb образ (способ)lit. postać, typ лит. образ (тип героя)* * *♂, Р. \obrazu 1. картина ž;\obraz olejny картина, написанная маслом; \obraz święty икона, образ; \obraz telewizyjny телевизионное изображение, картинка pot.; sztuka w sześciu \obrazach пьеса в шести картинах;
2. (odbicie) изображение ň;● \obraz nędzy i rozpaczy a) (o kimś) плачевный вид (у кого-л.); б) (о czymś) печальная картина; patrzeć (wpatrywać się) w kogoś jak w \obraz а) не мочь наглядеться на кого-л.; б) обожать, боготворить кого-л* * *м, Р obrazu1) карти́на żobraz olejny — карти́на, напи́санная ма́слом
obraz święty — ико́на, о́браз
obraz telewizyjny — телевизио́нное изображе́ние, карти́нка pot.
sztuka w sześciu obrazach — пье́са в шести́ карти́нах
2) ( odbicie) изображе́ние n•- patrzeć w kogoś jak w obraz
- wpatrywać się w kogoś jak w obraz -
3 rozpacz
сущ.• беда• бедствие• горе• несчастье• нищета• огорчение• отчаяние* * *♀ отчаяние ň; горе ň;doprowadzić do \rozpaczy довести до отчаяния
+ desperacja* * *жотча́яние n; го́ре ndoprowadzić do rozpaczy — довести́ до отча́яния
Syn:
См. также в других словарях:
obraz nędzy i rozpaczy — {{/stl 13}}{{stl 7}} o czymś lub o kimś znajdującym się w bardzo złym stanie, mocno zniszczonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieremontowany od kilkudziesięciu lat dom przedstawiał obraz nędzy i rozpaczy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozpacz — ż VI, DCMs. y, blm «uczucie beznadziejności, bezsilności, spowodowane utratą nadziei, zwątpieniem w coś, nieszczęściem; desperacja» Bezbrzeżna, niekłamana, prawdziwa, zupełna rozpacz. Rozpacz z powodu czyjejś niedoli. Rozpacz po stracie kogoś… … Słownik języka polskiego
rozpacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} skrajnie silne uczucie beznadziejności połączonej z bezsilnością, utratą wiary, zwątpieniem; wywołane nieszczęściami, na które człowiek nie ma wpływu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezbrzeżna, dzika,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obraz — 1. Obraz nędzy i rozpaczy «o kimś lub o czymś znajdującym się w bardzo złym stanie, stanowiącym widok wzbudzający litość»: Kurierzy byli już w drodze szósty dzień. (...) Szli na nartach, które zapadały się w śniegu, a to i ich wyczerpało. Z zimna … Słownik frazeologiczny
tarzać — ndk I, tarzaćam, tarzaćasz, tarzaćają, tarzaćaj, tarzaćał, tarzaćany «ciągnąć, wlec, przewracać, zwykle po czymś pylącym, brudzącym» Wiatr tarzał liście po drodze. tarzać się «przewracać się w czymś lub po czymś, nurzać się w czymś» Pies tarzał… … Słownik języka polskiego
niemy — niemymi 1. «nie mogący mówić na skutek kalectwa» Dziecko nieme od urodzenia. 2. «nie odzywający się, oniemiały» Niemy z rozpaczy, z bólu. ◊ Niemy świadek «człowiek przyglądający się biernie czemuś, nie biorący w czymś czynnego udziału» 3. «nie… … Słownik języka polskiego
przypływ — m IV, D. u, Ms. przypływwie; lm M. y 1. «przypłynięcie, napłynięcie czegoś; wezbranie (wody)» Nagły przypływ wody z gór. Poczuć przypływ krwi do twarzy. ◊ Zrobić coś w przypływie dobroci, szczerości, rozpaczy itp. «zrobić coś pod wpływem dobroci … Słownik języka polskiego
przystęp — m IV, D. u, Ms. przystęppie 1. blm «możność dojścia, dotarcia do czegoś; dojście, dostęp» Przystęp do rzeki. Łatwy, trudny przystęp do czegoś. Wojska broniły przystępu do miasta. 2. blm pot. «nawiązanie, możność nawiązania kontaktu, stosunków z… … Słownik języka polskiego
rozpaczliwy — rozpaczliwywszy 1. «pełen rozpaczy, spowodowany rozpaczą, będący objawem czyjejś rozpaczy; desperacki» Rozpaczliwy krzyk, list. Rozpaczliwa skarga, walka. Rozpaczliwe myśli, słowa. Podjąć rozpaczliwy wysiłek. 2. «bardzo zły, fatalny, bez wyjścia; … Słownik języka polskiego
rozum — m IV, D. u, Ms. rozummie; lm M. y, D. ów 1. «władza poznawcza umysłu ludzkiego, zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i… … Słownik języka polskiego
załamać — dk IX, załamaćmię, załamaćmiesz, załamaćłam, załamaćał, załamaćany załamywać ndk VIIIa, załamaćmuję, załamaćmujesz, załamaćmuj, załamaćywał, załamaćywany 1. «zgiąć coś pod pewnym kątem, nadać czemuś kształt linii łamanej; zagiąć» Załamać karton,… … Słownik języka polskiego