-
1 wiercić
to drill, to borewiercić komuś dziurę w brzuchu — pot to badger sb, to pester sb
* * *ipf.1. (= świdrować) drill, bore; wiercić komuś dziurę w brzuchu pot. badger sb; wiercić w poszukiwaniu gazu/ropy/wody drill for gas/oil/water.2. przen. (= drażnić) tingle; wierci mnie w nosie I'm feeling a tingle in my nose.ipf.(= być niespokojnym) fidget.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wiercić
-
2 wiercić
wiercić się (herum)zappeln, unruhig sein;wiercić k-u dziurę w brzuchu (I) jemandem in den Ohren liegen (mit D) -
3 wiercić
глаг.• бурить• высверливать• пробуравить• просверливать• просверлить• сверлить* * *wierc|ić\wiercićony несов. 1. сверлить;2. горн. бурить; ● \wiercić komuś dziurę w brzuchu разг. приставать к кому-л.; назойливо просить кого-л.+1. borować
* * *wiercony несов.1) сверли́ть2) горн. бури́ть•Syn:borować 1) -
4 wiercić
wiercić [vjɛrʨ̑iʨ̑] -
5 wiercić
1. driller2. forer3. percer -
6 wiercić
vt -
7 wiercić
1 caith 2 cas 3 druilire 4 guairneán -
8 wiercić
[вєрчічь]v.ndk -
9 wiercić
1. вертіти, крутити;2. свердлити -
10 wiercić
butasin -
11 wiercić
burawlamak; zarýadka -
12 wiercić
broca -
13 wiercić
ترين ; سوراخ ; مته -
14 wiercić się
-
15 wiercić\ się
несов. вертеться;\wiercić\ się się na krześle ёрзать на стуле
+ kręcić się -
16 wiercić dziurę w brzuchu komuś
надоеда́ть кому́-л., тяну́ть ду́шу из кого́-л. -
17 wiercić komuś dziurę w brzuchu
разг. пристава́ть к кому́-л.; назо́йливо проси́ть кого́-л. -
18 wiercić się
vrThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wiercić się
-
19 wiercić studnię
• drive well -
20 wiercić się
[вєрчічь шіê]v.ndk
См. также в других словарях:
wiercić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wiercićcę, wiercićci, wierć, wiercićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} robić w czymś otwór, używając świdra, wiertła itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiercić otwór w ścianie. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wiercić — ndk VIa, wiercićcę, wiercićcisz, wierć, wiercićcił, wiercićcony 1. «świdrując, drążąc robić w czymś otwór; świdrować, borować» Wiercić otwory w ścianie, w desce. ◊ pot. Wiercić komuś dziurę w brzuchu «nudzić nieustannie nalegając na kogoś, aby… … Słownik języka polskiego
wiercić — pot. Wiercić komuś dziurę w brzuchu «uporczywie domagać się czegoś»: Moja dziewczyna jeszcze na studiach zaczęła mi wiercić dziurę w brzuchu o pierścionek zaręczynowy. Cosm 10/1999. Wierciła mu dziurę w brzuchu, żeby pojechał po swoją… … Słownik frazeologiczny
wiercić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} siedząc, leżąc, stojąc w jakimś miejscu, nerwowo, niespokojnie się poruszać, stale zmieniać pozycję, ułożenie ciała; kręcić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przestań wreszcie się wiercić na tym krześle. Wiercić się w łóżku. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wiercić się jak na szpilkach — Niecierpliwić się; być zniecierpliwionym Eng. To be eager or nervous to begin; to be tired of being held back … Słownik Polskiego slangu
brzuch — pot. Chodzić z brzuchem «być w ciąży»: A Kwiecińska Zofia, która bardziej niewinną niż anioł udawała, z brzuchem jak balon chodzi i też jeszcze nie wiadomo, czy ślub się odbędzie. S. Łubiński, Ballada. Brzuch komuś przyrósł, przyrasta do krzyża… … Słownik frazeologiczny
dziura — 1. Ktoś (jest) potrzebny, coś (jest) potrzebne jak dziura w moście «jakaś osoba lub rzecz jest zupełnie niepotrzebna»: Obrzydliwe, wstrętne Francuzisko! Potrzebny on nam tutaj jak dziura w moście! J. Iwaszkiewicz, Pasieka. 2. Nie będzie dziury w… … Słownik frazeologiczny
Evolution of the Polish language — Polish language Language overview · History · Dialects · Pronunciation … Wikipedia
Варта — река, пп Одры; Польша. Упоминается в 1018 г. как Vurta. Гидроним от и. е. vert крутить, поворачивать . Ср. старопольск. vart лука реки . Местность, расположенную за Вартой, называют Zawiercie от польск. wiercic вертеть, кружить . Географические… … Географическая энциклопедия
borować — ndk IV, borowaćruję, borowaćrujesz, borowaćruj, borowaćował, borowaćowany «wiercić otwór; świdrować» Borować dziurę w skale, w metalu. Borować zęby … Słownik języka polskiego
brzuch — m III, D. a; lm M. y «część tułowia człowieka i wyższych zwierząt, ograniczona kośćmi miednicy i przeponą, zawierająca narządy trawienne, moczowe i wewnętrzne płciowe; u ssaków nie mających przepony: odcinek tułowia obejmujący jamę piersiowo… … Słownik języka polskiego