-
1 uzależnić
uzależniać się abhängig werden, in Abhängigkeit geraten (von D) -
2 uzależnić
vt pf -
3 uzależniać
uzależniać się abhängig werden, in Abhängigkeit geraten (von D) -
4 opętać
-
5 podporządkowywać
podporządkowywać [pɔtpɔʒɔntkɔvɨvaʨ̑] < perf podporządkować>I. vt1) ( poddawać czyjejś władzy)\podporządkowywać kogoś/coś komuś jdn/etw jdm unterstellen [ lub unterordnen]2) ( uzależnić od czegoś)chciał podporządkować ją swojej woli er wollte sie seinem Willen unterwerfenII. vr1) ( uznawać czyjąś władzę)\podporządkowywać się komuś sich +akk jdm unterordnen2) ( stosować się do czegoś)\podporządkowywać się czyimś poleceniom jds Anordnungen +dat folgen, sich +akk jds Anordnungen +dat fügen -
6 uzależniać
I. vt\uzależniać coś od czegoś etw von etw abhängig machen\uzależniać kogoś od kogoś jdn von jdm abhängig machen, jdn jdm unterwerfenII. vr\uzależniać się od kogoś/czegoś sich +akk von jdm/etw abhängig machen, auf jdn/etw angewiesen sein -
7 verfallen
verfallen *2) ( sinken, Wert einbüßen) Preise: spadać [ perf spaść]; Sitten: zanikać; Kunst: podupadać; Moral: upadać3) ( ungültig werden) Fahrkarte, Briefmarke: tracić [ perf s-] ważność, Anspruch: gasnąć [ perf wy-]; Recht, Patent: tracić [ perf s-] na znaczeniu4) ( erliegen)jdm \verfallen ulegać [ perf ulec] komuśdem Alkohol \verfallen uzależnić się od alkoholu -
8 verknüpfen
verknüpfen *vt1) ( verknoten)etw mit etw \verknüpfen wiązać [ perf po-] coś z czymś w supeł2) ( verbinden)eine Reise mit etw \verknüpfen łączyć [ perf po-] podróż z czymśetw mit der Bedingung \verknüpfen, dass etw... uzależniać [ perf uzależnić] coś od czegośetw mit etw \verknüpfen kojarzyć [ perf s-] coś z czymś, Gedenkengänge: wiązać [ perf po-] coś z czymś ( przen)die Sache ist mit großen Ausgaben verknüpft sprawa ta wiąże się z dużymi wydatkami4) inforeine Datei mit einem Programm \verknüpfen użyć [jakiegoś] programu do otwarcia pliku
См. также в других словарях:
uzależniać się – uzależnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się zależnym od kogoś, czegoś, popadać w nałóg : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uzależniać się od alkoholu, narkotyków. Uzależniać się od rodziców. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uzależniać — ndk I, uzależniaćam, uzależniaćasz, uzależniaćają, uzależniaćaj, uzależniaćał, uzależniaćany uzależnić dk VIa, uzależniaćnię, uzależniaćnisz, uzależniaćnij, uzależniaćnił, uzależniaćniony «czynić zależnym od kogoś, od czegoś, czynić podległym,… … Słownik języka polskiego
garść — 1. Brać się, wziąć się (mocno), zebrać się w garść, w karby, pot. w kupę «opanować się, przezwyciężyć chwilę słabości, zebrać siły, otrząsnąć się z przygnębienia, lenistwa, apatii»: Zresztą wszystkie jesteśmy niewyspane, a tu jak na złość trzeba… … Słownik frazeologiczny
kieszeń — 1. Chować, brać pieniądze do (własnej) kieszeni «przywłaszczać sobie czyjeś pieniądze»: W Radomiu był swego czasu szefem żandarmerii rosyjskiej niejaki Wąsiacki, Rosjanin, którego ogólnie podejrzewano, iż fabrykował sztucznie konfidentów i… … Słownik frazeologiczny
łaska — 1. Artysta, poeta itp. z bożej łaski a) «o osobie niemającej fachowego przygotowania w danej dziedzinie, nieporadnie się czymś zajmującej»: No cóż, możemy zadowolić się nie wydaną częścią zaliczki, a naszemu biznesmenowi z bożej łaski dać solidną … Słownik frazeologiczny
palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… … Słownik frazeologiczny
kieszeń — ż V, DCMs. kieszeńeni; lm M. kieszeńenie, D. kieszeńeni 1. «kawałek jakiegoś materiału na ubraniu, plecaku, torebce przyszyty z trzech stron, tworzący wgłębienie lub rodzaj woreczka wszytego w ubranie, plecak, torebkę, służącego do schowania… … Słownik języka polskiego
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
opętać — dk I, opętaćam, opętaćasz, opętaćają, opętaćaj, opętaćał, opętaćany opętywać ndk VIIIa, opętaćtuję, opętaćtujesz, opętaćtuj, opętaćywał, opętaćywany «opanować, ogarnąć swym wpływem; uzależnić kogoś od siebie; uwikłać, omotać» Opętała go swą urodą … Słownik języka polskiego
palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… … Słownik języka polskiego
poddać — dk I, poddaćdam, poddaćdasz, poddaćdadzą, poddaćdaj, poddaćdał, poddaćdany poddawać ndk IX, poddaćdaję, poddaćdajesz, poddaćwaj, poddaćwał, poddaćwany 1. «uznać za zwyciężonego w walce, oddać kogoś (np. ludność) albo coś (np. kraj) pod czyjeś… … Słownik języka polskiego