Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(usterki)

См. также в других словарях:

  • usterka — ż III, CMs. usterkarce; lm D. usterkarek «niewielka wada, niewielki defekt, brak, małe niedociągnięcie» Drobne, przykre usterki. Mieszkanie bez usterek. Usterki w samochodzie. Usterki w opracowaniu, w wykończeniu czegoś. Usterki językowe w… …   Słownik języka polskiego

  • usterka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. usterkarce; lm D. usterkarek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieduży błąd w wykonaniu czegoś, niewłaściwy kształt, wygląd, postać, jakość itp. jakiegoś elementu wpływające na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • usterkowy — przym. od usterka ∆ Komisja usterkowa «komisja stwierdzająca usterki w oddawanych do użytku obiektach, np. w mieszkaniach» ∆ Protokół usterkowy «protokół, w którym wymienione są usterki w wykonaniu czegoś» …   Słownik języka polskiego

  • musztarda — pot. Musztarda po obiedzie «o czymś spóźnionym, już nieaktualnym, niepotrzebnym»: Mogliśmy zgłaszać usterki w momencie, gdy odbieraliśmy mieszkanie, a teraz wszystko to musztarda po obiedzie. GWr 13/10/1999 …   Słownik frazeologiczny

  • słaby — 1. Czyjś słaby punkt; czyjaś słaba strona; czyjeś słabe miejsce «dziedzina, w której komuś brak uzdolnień, sprawności itp.; także: cechy, które przysparzają komuś kłopotu»: – Twoim zdaniem ja jestem nietolerancyjny? – Karol zaperzył się. Marek… …   Słownik frazeologiczny

  • brak — m III, D. u, N. brakkiem 1. blm «fakt nieistnienia czegoś, nieobecność, niedostatek» Chroniczny, dotkliwy, zupełny brak. Brak apetytu, sił. Brak czasu. Brak gotówki. Brak zainteresowań. ◊ Z braku, w braku czego «wobec tego, że czegoś nie ma; nie… …   Słownik języka polskiego

  • defektowy — «mający defekty, usterki; (częściej w odniesieniu do przedmiotów) uszkodzony, wadliwy» Egzemplarz (czego), wyrób defektowy …   Słownik języka polskiego

  • defektywny — defektywnyni «mający defekty, usterki, uszkodzenia; (częściej w odniesieniu do człowieka) ułomny, upośledzony» Defektywne dzieci. Chłopcy defektywni. Postawa defektywna. Rozwój (fizyczny, psychiczny) defektywny. Wyrób defektywny …   Słownik języka polskiego

  • drobiazgowy — drobiazgowywi 1. «szczegółowy, uwzględniający szczegóły; skrupulatny, dokładny» Drobiazgowy opis. Drobiazgowe badania. Był drobiazgowy aż do przesady. 2. «mało znaczący, nieważny, błahy, drobny» Sprawy drobiazgowe. Drobiazgowe usterki …   Słownik języka polskiego

  • kaleki — kalekiecy «dotknięty kalectwem, ułomny, niedołężny» Kalecy ludzie. Kalekie dziecko. Kalekie nogi, ręce. przen. a) «uszkodzony, zniszczony» Kalekie kikuty drzew. b) «niedoskonały, mający usterki; niezdarny, nieudolny» Kaleki opis czegoś …   Słownik języka polskiego

  • naprawić — dk VIa, naprawićwię, naprawićwisz, naprawićpraw, naprawićwił, naprawićwiony naprawiać ndk I, naprawićam, naprawićasz, naprawićają, naprawićaj, naprawićał, naprawićany 1. «doprowadzić do stanu używalności, do porządku, usunąć w czymś usterki,… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»