(usprawiedliwienie)

См. также в других словарях:

• usprawiedliwienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. usprawiedliwić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}usprawiedliwienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. usprawiedliwienieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• usprawiedliwienie — n I 1. rzecz. od usprawiedliwić Powiedzieć coś na swoje usprawiedliwienie. 2. lm D. usprawiedliwienieeń «to, co kogoś usprawiedliwia; w węższym znaczeniu: pisemne wyjaśnienie czyjejś nieobecności gdzieś» Usprawiedliwienie nieobecności ucznia w… …   Słownik języka polskiego

• Чацкий, Фаддей Феликсович — (Фаддей Игнатий Цезарий Августин Иосиф Иоанн Непомук Онуфрий; Tadeusz Czacki) тайный советник, основатель Кременецкого Лицея, писатель. Сын польского подчашего коронного Щенсного (Sezęsny = Felix) Чацкого и жены его, Екатерины Малаховской,… …   Большая биографическая энциклопедия

• obojętnie — Przejść obojętnie obok czegoś, obok kogoś «mieć do czegoś, kogoś stosunek obojętny, nie przejąć się czymś, kimś, nie zareagować na coś»: Jest kobietą niezwykle wrażliwą na ludzkie cierpienie, obok którego nie potrafi przejść obojętnie (...). W. M …   Słownik frazeologiczny

• sprzężenie — zwrotne «oddziaływanie skutku jakiegoś działania, zjawiska na jego przyczynę»: (...) fizyk musi być uzbrojony w wiele precyzyjnych instrumentów i w bardzo abstrakcyjną teorię; przy czym między teorią a eksperymentami zachodzi swoiste sprzężenie… …   Słownik frazeologiczny

• apologia — ż I, DCMs. apologiagii; lm D. apologiagii (apologiagij) «obrona osoby, sprawy, zasady, idei zawierająca ich usprawiedliwienie, często będąca pochwałą; także utwór literacki w formie sądowej mowy obrończej» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

• przykro — przykrokrzej «niemiło, nieprzyjemnie; źle, dokuczliwie» Przykro wygląda zaniedbany dom. Przykro jest żyć na czyjejś łasce. Przykro mu było, że nikt na niego nie czekał. ∆ Przykro mi (nam), jest mi (nam) przykro, że… «konwencjonalny zwrot, którym… …   Słownik języka polskiego

• wybąkać — dk I, wybąkaćam, wybąkaćasz, wybąkaćają, wybąkaćaj, wybąkaćał, wybąkaćany wybąknąć dk Va, wybąkaćnę, wybąkaćniesz, wybąkaćnij, wybąkaćnął, wybąkaćnęła, wybąkaćnęli, wybąkaćnięty, wybąkaćnąwszy rzad. wybąkiwać ndk VIIIb, wybąkaćkuję, wybąkaćkujesz …   Słownik języka polskiego

• wyjaśnienie — n I 1. rzecz. od wyjaśnić. 2. lm D. wyjaśnienieeń «uwagi wyjaśniające rzecz niezrozumiałą; objaśnienie, tłumaczenie» Z uwagą słuchano wyjaśnień nauczyciela. 3. lm D. wyjaśnienieeń «usprawiedliwienie, podanie powodów, umotywowanie» Złożyć… …   Słownik języka polskiego

• wymówka — ż III, CMs. wymówkawce; lm D. wymówkawek 1. «wymówienie się od czegoś, usprawiedliwienie, wytłumaczenie, zwłaszcza wykrętne; wykręt, wybieg, pretekst» Użyć choroby jako wymówki od pracy. Zgodzić się na coś bez wymówek. □ Paluszek i główka to… …   Słownik języka polskiego

• kiepski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, kiepskiscy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} marny, nędzny, lichy, zły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kiepski gospodarz. Kiepski film, sztuka. Kiepska droga, szkoła,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień