-
1 urzędowo
-
2 poprosić
prosić < poprosić> (proszę) bitten (o A um A); (zapraszać) einladen, bitten (na A zu D); urzędowo ersuchen;proszę? bitte?;proszę! herein!;prosić do tańca zum Tanzen auffordern;prosić na herbatę zum Tee einladen, zum Tee bitten;prosić na wesele zur Hochzeit einladen;prosić do stołu zu Tisch bitten;poproszę o kawę ich möchte gerne Kaffee, ich nehme Kaffee;prosić do środka hereinbitten;dyrektor pana prosi der Direktor lässt bitten, der Direktor möchte Sie sprechen;proszę pana, która jest godzina? Entschuldigung, wie spät ist es?, entschuldigen Sie, wie spät ist es?;proszę usiąść! setzen Sie sich bitte!;proszę pani, chciałabym o coś zapytać ich möchte Sie etwas fragen;czy mogę prosić panią Kowalską? TEL kann ich Frau Kowalska sprechen?;proszę mi wierzyć, … glauben Sie mir, …;co proszę? wie bitte?;prosimy nie palić bitte nicht rauchen;no proszę! na, bitte!;prosić się fam. betteln, sich aufdrängen;kwiaty aż proszą się o wodę die Blumen brauchen unbedingt Wasser, die Blumen müssen gegossen werden -
3 prosić
prosić < poprosić> (proszę) bitten (o A um A); (zapraszać) einladen, bitten (na A zu D); urzędowo ersuchen;proszę? bitte?;proszę! herein!;prosić do tańca zum Tanzen auffordern;prosić na herbatę zum Tee einladen, zum Tee bitten;prosić na wesele zur Hochzeit einladen;prosić do stołu zu Tisch bitten;poproszę o kawę ich möchte gerne Kaffee, ich nehme Kaffee;prosić do środka hereinbitten;dyrektor pana prosi der Direktor lässt bitten, der Direktor möchte Sie sprechen;proszę pana, która jest godzina? Entschuldigung, wie spät ist es?, entschuldigen Sie, wie spät ist es?;proszę usiąść! setzen Sie sich bitte!;proszę pani, chciałabym o coś zapytać ich möchte Sie etwas fragen;czy mogę prosić panią Kowalską? TEL kann ich Frau Kowalska sprechen?;proszę mi wierzyć, … glauben Sie mir, …;co proszę? wie bitte?;prosimy nie palić bitte nicht rauchen;no proszę! na, bitte!;prosić się fam. betteln, sich aufdrängen;kwiaty aż proszą się o wodę die Blumen brauchen unbedingt Wasser, die Blumen müssen gegossen werden -
4 amtlich
-
5 behördlich
См. также в других словарях:
urzędowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} według zasad danego urzędu, na mocy urzędu, według przepisów prawa, zgodnie z tymi przepisami, w sposób formalny, oficjalnie : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urzędowo — 1. «na mocy urzędu, przez urząd; zgodnie z przepisem prawa» Przeprowadzić, ustalić coś urzędowo. Podać coś urzędowo do wiadomości. 2. «zgodnie z ustalonym przepisem» Urzędowo obowiązująca pisownia … Słownik języka polskiego
oficjalny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, oficjalnyni, oficjalnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przekazany, ogłoszony, odbywający się urzędowo; zgodny z ustalonymi formami i zatwierdzonymi urzędowo zasadami;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
formalnie — formalnieej 1. «pod względem formy, układu, struktury» Formalnie referat nie budzi zastrzeżeń. 2. «zgodnie z przepisem, zarządzeniem, zwyczajem; urzędowo, oficjalnie» Oświadczać, stwierdzać coś formalnie. 3. «w rzeczywistości, naprawdę,… … Słownik języka polskiego
formalność — ż V, DCMs. formalnośćści; lmMD.formalnośćści 1. «zewnętrzne cechy układu, struktury czegoś; forma zewnętrzna» 2. «czynność wykonywana według przepisów, urzędowo, oficjalnie» Formalności celne, meldunkowe, paszportowe, prawne. Dopełnić, wypełnić,… … Słownik języka polskiego
kancelaryzm — m IV, D. u, Ms. kancelaryzmzmie; lm M. y rzad. «wyraz, zwrot charakterystyczny dla stylu urzędowo kancelaryjnego» … Słownik języka polskiego
legitymować — ndk IV, legitymowaćmuję, legitymowaćmujesz, legitymowaćmuj, legitymowaćował, legitymowaćowany 1. «sprawdzać urzędowo czyjś dowód osobisty, legitymację lub inny dokument w celu stwierdzenia tożsamości lub odpowiednich uprawnień» Policjant… … Słownik języka polskiego
małżonka — ż III, CMs. małżonkance; lm D. małżonkanek «żona (zwykle w zwrotach konwencjonalnych, podniośle, urzędowo, niekiedy żartobliwie); mężatka, kobieta zamężna» Czuła, wierna małżonka … Słownik języka polskiego
notyfikować — dk a. ndk IV, notyfikowaćkuję, notyfikowaćkujesz, notyfikowaćkuj, notyfikowaćował, notyfikowaćowany praw. «zawiadomić, zawiadamiać urzędowo, podać, podawać do wiadomości ważny fakt, postanowienie itp. (zwłaszcza w stosunkach dyplomatycznych)»… … Słownik języka polskiego
oficjalny — oficjalnyni, oficjalnyniejszy 1. «ogłoszony, podany do wiadomości urzędowo, odpowiadający ustalonym formom, regułom; reprezentujący urząd; urzędowy, formalny» Oficjalny komunikat. Oficjalne pismo, sprawozdanie. Oficjalna wersja. Ubiór, strój… … Słownik języka polskiego
protestować — ndk IV, protestowaćtuję, protestowaćtujesz, protestowaćtuj, protestowaćował, protestowaćowany 1. «występować z protestem, zgłaszać sprzeciw, nie zgadzać się, przeciwstawiać się» Gorąco, ostro, stanowczo protestować. Protestować przeciw wojnie,… … Słownik języka polskiego