Перевод: с польского на английский

с английского на польский

(uroczyście)

См. также в других словарях:

  • uroczyście — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., uroczyścieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób odbiegający od codzienności; odświętnie, dostojnie, okazale : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uroczyście obchodzone święto niepodległości.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • uroczyście — uroczyścieej 1. «w sposób uroczysty; odświętnie, okazale, wystawnie» Uroczyście przystrojone gmachy, ulice. Obchodzić uroczyście jakieś święto, jakąś rocznicę. Podpisanie umowy odbyło się bardzo uroczyście. 2. «z godnością, z namaszczeniem, z… …   Słownik języka polskiego

  • celebrować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, celebrowaćruję, celebrowaćruje, celebrowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odprawiać uroczyście mszę, inne nabożeństwo lub obrzęd : {{/stl 7}}{{stl 10}}Biskup celebrował… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • celebrować — ndk IV, celebrowaćruję, celebrowaćrujesz, celebrowaćruj, celebrowaćował, celebrowaćowany 1. «odprawiać nabożeństwo, obrzęd, zwłaszcza uroczyście» Ksiądz celebruje mszę. 2. «zachowywać się, robić coś uroczyście, z namaszczeniem, ze szczególną… …   Słownik języka polskiego

  • fanfara — 1. Coś odbyło się bez fanfar «coś odbyło się skromnie, po cichu, bez rozgłosu»: Wyjątkowo (...) Międzynarodowy Dzień Kobiet „odbył się bez fanfar; nie było nawoływań do gremialnego wręczania kwiatów, głośnych zachwytów nad macierzyństwem” (...).… …   Słownik frazeologiczny

  • celebra — ż IV, CMs. celebrabrze; lm D. celebraebr 1. «uroczyste odprawianie nabożeństwa, obrzędu; nabożeństwo odprawione szczególnie uroczyście» 2. pot. → celebracja …   Słownik języka polskiego

  • dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

  • fetować — ndk IV, fetowaćtuję, fetowaćtujesz, fetowaćtuj, fetowaćował, fetowaćowany «podejmować kogoś wystawnie, uroczyście; raczyć, ugaszczać» Fetować zwycięzców. Fetować przyjaciół obiadem. fetować się 1. strona zwrotna czas. fetować Fetować się… …   Słownik języka polskiego

  • koronować — ndk IV, koronowaćnuję, koronowaćnujesz, koronowaćnuj, koronowaćował, koronowaćowany «uroczyście wkładać koronę na głowę nowo obranego monarchy (lub papieża), jako symbol przekazania mu najwyższej władzy w państwie (w kościele)» Władysława… …   Słownik języka polskiego

  • mąż — m II, DB. męża; lm M. mężowie, DB. mężów 1. «mężczyzna pozostający z kobietą w związku małżeńskim; małżonek (w stosunku do tej kobiety)» Dobry, czuły, troskliwy, pracowity mąż. Żyć, rozwieść się z mężem. Szukać, znaleźć sobie męża. Polować na… …   Słownik języka polskiego

  • obwieścić — dk VIa, obwieścićwieszczę, obwieścićcisz, obwieścićwieść, obwieścićcił, obwieścićwieszczony obwieszczać ndk I, obwieścićam, obwieścićasz, obwieścićają, obwieścićaj, obwieścićał, obwieścićany «oficjalnie coś oznajmić, podać do wiadomości; ogłosić …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»