-
1 upoważniony
upoważniony (persf -eni): być upoważnionym (do G) befugt sein, eine Befugnis haben (zu D); eine Ermächtigung haben (zu D), eine Vollmacht haben (für A oder zu D) -
2 upoważniony
[уповажніони]adj -
3 upoważniony
уповноважений -
4 niepowołany
niepowołan|y\niepowołanyi не уполномоченный, не имеющий права; некомпетентный+niekompetentny, nie upoważniony;
nieodpowiedni* * *не уполномо́ченный, не име́ющий пра́ва; некомпете́нтныйSyn: -
5 uprawniony
uprawni|ony\uprawnionyeni имеющий право; уполномоченный, правомочный;być \uprawnionyonym do czegoś иметь право на что-л.; \uprawniony przez kogoś уполномоченный кем-л.* * *име́ющий пра́во; уполномо́ченный, правомо́чныйbyć uprawnionym do czegoś — име́ть пра́во на что́-л.
uprawniony przez kogoś — уполномо́ченный ке́м-л.
Syn: -
6 upoważnieni
-
7 upoważnić
глаг.• авторизовать• дозволить• дозволять• озаглавить• позволять• поручать• разрешать• разрешить• санкционировать• уполномочивать• уполномочить* * *upoważni|ć\upoważnićj, \upoważnićony сов. 1. уполномочить, снабдить полномочиями;\upoważnić kogoś do odbioru towaru дать кому-л. доверенность на получение товара, доверить кому-л. получить товар; 2. kogo do czego дать право кому на что; nikt cię nie \upoważnićił do tego, aby... тебе никто не давал права...+1. upełnomocnić 2. uprawnić
* * *upoważnij, upoważniony сов.1) уполномо́чить, снабди́ть полномо́чиямиupoważnić kogoś do odbioru towaru — дать кому́-л. дове́ренность на получе́ние това́ра, дове́рить кому́-л. получи́ть това́р
2) kogo do czego дать пра́во кому на чтоnikt cię nie upoważniił do tego, aby... — тебе́ никто́ не дава́л пра́ва...
Syn:upełnomocnić 1), uprawnić 2) -
8 kompetentn|y
adj. książk. 1. [lekarz, nauczyciel, prawnik] competent, qualified- nie czuję się kompetentny, żeby odpowiedzieć na to pytanie I don’t feel competent to answer this question- specjalista kompetentny w dziedzinie elektroniki a specialist in electronics- kompetentna decyzja a competent decision- liczę na kompetentną odpowiedź I expect a competent a. adequate answer2. (upoważniony) [sąd, urząd] competent- urzędnik kompetentny do podejmowania decyzji an official authorized to take decisions3. (wiarygodny) [źródła, informacje, teksty, opinie] reliableThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kompetentn|y
-
9 pełnomocni|k
m, pełnomocniczka f 1. (upoważniony) plenipotentiary, proxy- występować jako pełnomocnik kogoś to act as sb’s proxy, to stand proxy for sb- zarządzać przedsiębiorstwem przez pełnomocników to run a company by proxy- głosowanie przez pełnomocnika proxy vote2. Prawo attorney- ustanowić pełnomocnika to appoint an attorney3. (stanowisko) plenipotentiary- pełnomocnik rządu do rozmów w sprawie członkostwa w UE the government’s plenipotentiary for negotiations for accession to the EU- pełnomocnik rządu do spraw rodziny/równouprawnienia a government plenipotentiary for family/gender equality- biuro pełnomocnika do spraw zatrudnienia Uniw. careers office GB, placement office USThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pełnomocni|k
-
10 uprawni|ony
adj. 1. (upoważniony) entitled; [użytkownik] authorized- osoby uprawnione do głosowania eligible voters, people eligible to vote- w wyborach wzięło udział 45% uprawnionych 45% of (all) eligible voters took part in the elections- być uprawnionym do emerytury/świadczenia to be entitled to a. eligible for a retirement pension/a benefit- być uprawnionym do prowadzenia pojazdu samochodowego to be licensed a. authorized to drive a motor vehicle2. (zasadny) [działania] justified- porównanie to jest o tyle uprawnione, że… this comparison is justified in so far as…- nie wszystkie poglądy są jednakowo uprawnione not all opinions are equally validThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uprawni|ony
-
11 befugt
( form) upoważniony\befugt sein etw zu tun być upoważnionym do zrobienia czegoś -
12 berechtigt
2) ( befugt) upoważniony, uprawniony\berechtigt sein etw zu tun być upoważnionym do zrobienia czegośsich zu etw \berechtigt fühlen czuć się do czegoś uprawnionym
См. также в других словарях:
delegat — m IV, DB. a, Ms. delegatacie; lm M. delegataci, DB. delegattów «wybrany lub wyznaczony przedstawiciel jakiejś zbiorowości (organizacji, partii, związku, państwa itp.), upoważniony do reprezentowania jej interesów; członek delegacji; wysłannik,… … Słownik języka polskiego
inspekcja — ż I, DCMs. inspekcjacji; lm D. inspekcjacji (inspekcjacyj) 1. «przegląd, sprawdzenie działalności instytucji lub jednostki; zwykle kontrola władz niższych przez wyższe» Inspekcja sanitarna, przeciwpożarowa. Inspekcja oddziału. Dokonać inspekcji.… … Słownik języka polskiego
korsarz — m II, DB. a; lm M. e, D. y 1. lm B.=D. «członek załogi statku korsarskiego; pirat, rozbójnik morski, kaper» 2. lm B.=M. «uzbrojony, prywatny statek handlowy, upoważniony przez państwo do prowadzenia wojny morskiej ze statkami wrogiego państwa;… … Słownik języka polskiego
odbiorca — m odm. jak ż II, DCMs. odbiorcacy; lm M. odbiorcacy, DB. odbiorcaców «człowiek upoważniony do odbioru czegoś, odbierający coś» Masowy odbiorca. Indywidualni odbiorcy. Odbiorca towaru. Odbiorcy prądu elektrycznego, gazu. Odbiorca informacji.… … Słownik języka polskiego
pełnomocny — pełnomocnyni «upoważniony do czegoś; mający prawa pełnomocnika, występujący jako pełnomocnik» Pełnomocny delegat, wysłannik, zastępca … Słownik języka polskiego
powiernik — m III, DB. a, N. powiernikkiem; lm M. powiernikicy, DB. ów 1. «człowiek przyjazny, zaufany, któremu ktoś się zwierza ze swoich spraw osobistych, tajemnic» Dyskretny powiernik. Zrobić z kogoś swojego powiernika. Uczynić kogoś swoim powiernikiem. 2 … Słownik języka polskiego
prokurator — m IV, DB. a, Ms. prokuratororze; lm M. prokuratororzy, DB. ów «funkcjonariusz prokuratury upoważniony do samodzielnego wykonywania czynności prokuratorskich; stopień służbowy w systemie organów prokuratury» Prokurator wojewódzki. Oskarżenie… … Słownik języka polskiego
prokurent — m IV, DB. a, Ms. prokurentncie; lm M. prokurentnci, DB. ów «pełnomocnik przedsiębiorstwa handlowego lub banku upoważniony do działania w jego imieniu (na zasadzie prokury)» Prokurent banku. Prokurent firmy handlowej … Słownik języka polskiego
ratyfikacja — ż I, DCMs. ratyfikacjacji; lm D. ratyfikacjacji (ratyfikacjacyj) «zatwierdzenie umowy międzynarodowej przez upoważniony do tego organ państwowy» Ratyfikacja traktatu. Przeprowadzić ratyfikację. Dokonać ratyfikacji. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
władny — władnyni książk. «mający prawo do czegoś, mający możność zrobienia czegoś, upoważniony do czegoś, kompetentny» Sejm jest władny odroczyć wybory … Słownik języka polskiego
delegat — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. delegatacie; lm M. delegataci {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek wybrany przez grupę ludzi jako jej przedstawiciel, upoważniony do podejmowania decyzji w imieniu tej grupy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Delegat na rokowania… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
