(upośledzony)

См. также в других словарях:

• upośledzony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, upośledzonydzeni {{/stl 8}}{{stl 7}} wykazujący pewien niedorozwój umysłowy, przejawiający ograniczenie umysłowe : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opiekowała się ludźmi upośledzonymi. Zakład opiekuńczy dla upośledzonych dzieci …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• upośledzony — upośledzonydzeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. upośledzić (p.) upośledzony w użyciu przym. «ograniczony umysłowo, charakteryzujący się niedorozwojem umysłowym» Upośledzone dziecko …   Słownik języka polskiego

• defektywny — defektywnyni «mający defekty, usterki, uszkodzenia; (częściej w odniesieniu do człowieka) ułomny, upośledzony» Defektywne dzieci. Chłopcy defektywni. Postawa defektywna. Rozwój (fizyczny, psychiczny) defektywny. Wyrób defektywny …   Słownik języka polskiego

• głuptak — m III, DB. a, N. głuptakkiem 1. lm M. te i, ci głuptakacy, DB. ów «człowiek upośledzony umysłowo; potocznie o kimś nierozgarniętym, gapowatym» 2. lm MB. i zool. «Sula, duży ptak z rodziny o tej samej nazwie, o białym upierzeniu i czarnych lotkach …   Słownik języka polskiego

• idiota — m odm. jak ż IV, CMs. idiotaocie; lm M. ci idiotaoci a. te idiotaty, DB. idiotatów 1. med. «człowiek upośledzony umysłowo, chory na głęboki niedorozwój umysłu» 2. pot. «głupiec, bałwan, dureń» ‹łac. z gr.› …   Słownik języka polskiego

• niedorozwinięty — niedorozwiniętyęci 1. «zahamowany w rozwoju umysłowym; upośledzony psychicznie, nienormalny, głupkowaty» Niedorozwinięte dziecko. 2. «w odniesieniu do organizmów żywych i ich części, narządów: słabo rozwinięty, niezupełnie ukształtowany»… …   Słownik języka polskiego

• niepełnosprawny — niepełnosprawnyni 1. «nie osiągający pełnej sprawności fizycznej wskutek ułomności lub upośledzenia umysłowego» 2. rzad. «niezbyt dobrze funkcjonujący; niesprawny» niepełnosprawny w użyciu rzecz. «człowiek ułomny fizycznie lub upośledzony… …   Słownik języka polskiego

• oligofrenik — m III, DB. a, N. oligofrenikkiem; lm M. oligofrenikicy, DB. ów psych. «człowiek dotknięty oligofrenią, upośledzony umysłowo; oligofren» …   Słownik języka polskiego

• parias — m IV, DB. a, Ms. pariassie; lm M. ci i, te y, DB. ów «w Indiach: człowiek z najniższej grupy społecznej nie będący członkiem żadnej kasty (od 1950 r. formalnie równouprawniony)» przen. «człowiek pozbawiony wszelkich praw, upośledzony społecznie,… …   Słownik języka polskiego

• przygłupek — m III, DB. przygłupekpka, N. przygłupekpkiem; lm M. przygłupekpki, DB. przygłupekpków pot. «człowiek głupkowaty, upośledzony umysłowo» Zachowywać się jak przygłupek …   Słownik języka polskiego

• defektywny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, defektywnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niedziałający prawidłowo, mający wady, usterki, defekty; niepełnowartościowy, uszkodzony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wśród artykułów… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień