(upału)

См. также в других словарях:

• mild —    Ūpalu; kolonahe (of wind); mālani. See gentle …   English-Hawaiian dictionary

• upał — m IV, D. u, Ms. upałale; lm M. y «wysoka temperatura powietrza; skwar, spiekota, gorąco» Straszny, piekielny, nieznośny upał. Upał nie do wytrzymania, nie do zniesienia. Zanosiło się na upał. Osłabnąć od upału, z upału. Ciężko pracować w taki… …   Słownik języka polskiego

• więdnąć — ndk Vc, więdnąćnę, więdnąćniesz, więdnąćnij, wiądł (więdnąćnął), więdnąćdła, więdnąćdli «o roślinach lub ich częściach: wiotczeć, tracić świeżość, jędrność wskutek utraty wody w komórkach» Nie podlane rośliny więdły. Rośliny więdły od upału, z… …   Słownik języka polskiego

• ȕpālnī — prid. koji se odnosi na upalu …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

• mięknąć — ndk Vc, mięknąćnę, mięknąćniesz, mięknąćnij, miękł a. mięknąćnął, mięknąćkła, mięknąćkli «stawać się miękkim, tracić twardość» Asfalt miękł od upału. Len mięknie w wodzie. przen. a) «stawać się mniej intensywnym, wyraźnym, ostrym; łagodnieć,… …   Słownik języka polskiego

• od — «przyimek łączący się z rzeczownikami w dopełniaczu (rzadko z innymi częściami mowy)» 1. «odnosi się do wyrazów określających przedmioty, z których strony dociera odbierane przez kogoś wrażenie, od których zaczyna się jakaś czynność lub stan»… …   Słownik języka polskiego

• płowieć — ndk III, płowiećeje, płowiećwiał 1. «tracić pierwotną intensywność barwy pod wpływem działania światła; blaknąć, burzeć, pełznąć (zwykle o tkaninach)» Niebieskie tkaniny łatwo płowieją. Kolorowe zasłony płowieją od słońca. 2. «stawać się płowym,… …   Słownik języka polskiego

• potnieć — ndk III, potniećeję, potniećejesz, potniećej, potniećniał, potniećeli 1. «wydzielać pot, okrywać się potem; pocić się» Czoło potnieje od gorączki. Ze zdenerwowania potniały mu ręce. Potnieli od upału. 2. «o przedmiotach mających gładką… …   Słownik języka polskiego

• powietrze — n I, blm 1. «mieszanina gazów (głównie azotu i tlenu) otaczająca grubą warstwą kulę ziemską, tworząca jej atmosferę» Czyste, świeże, ostre, rześkie, łagodne, przejrzyste powietrze. Chłodne, mroźne, arktyczne powietrze. Duszne, parne, wilgotne,… …   Słownik języka polskiego

• słabnąć — ndk Vc, słabnąćnę, słabnąćniesz, słabnąćnij, słabł a. słabnąćnął, słabła, słabnąćbli 1. «stawać się słabym, coraz słabszym; tracić siły, omdlewać» Słabnąć od upału, ze zmęczenia. Serce, tętno, puls komuś słabnie. 2. «tracić na sile, tracić… …   Słownik języka polskiego

• topić — ndk VIa, topićpię, topićpisz, top, topićpił, topićpiony 1. «zagłębiać, zanurzać w wodzie człowieka lub zwierzę, w celu pozbawienia życia; sprawiać, żeby coś się znalazło pod wodą, poszło na dno» Nie chciał topić małych kociąt, szczeniąt. Topić… …   Słownik języka polskiego