-
21 uosobie|nie
Ⅰ sv ⇒ uosobić Ⅱ n książk. personification, embodiment- ta dziewczyna to uosobienie piękna i wdzięku the girl is the epitome of beauty and charmThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uosobie|nie
-
22 wciele|nie
Ⅰ sv ⇒ wcielić Ⅱ n 1. (przybrana postać) incarnation, personification- najnowsze wcielenie filozofii the latest incarnation of philosophy- jego nowe, poważne wcielenie his new, serious persona2. (uosobienie) embodiment (czegoś of sth); personification (czegoś of sth); paragon- wcielenie cnót a paragon of virtue- ona jest wcieleniem dobroci she’s kindness personified3. (w metafizyce) incarnation (kogoś of sb)- monarcha uważany za wcielenie bóstwa a monarch regarded as a god incarnate- może w następnym wcieleniu!żart. maybe in my next life!The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wciele|nie
-
23 personnification
1. personifikacja2. uosobienie -
24 achoimre
1 konspekt 2 pobieżny 3 podsumowanie 4 skrót 5 streszczenie 6 ucieleśnienie 7 uosobienie 8 wzór -
25 eiseamláir
1 uosobienie 2 wzór -
26 Geheimniskrämer
Ge'heimniskrämer (Ge'heimniskrämerin) fam. m(f) uosobienie tajemniczości, sfinks, fam. ważniak (-niaczka) robiący (-ca) ze wszystkiego sekret -
27 Geheimniskrämerin
Ge'heimniskrämer (Ge'heimniskrämerin) fam. m(f) uosobienie tajemniczości, sfinks, fam. ważniak (-niaczka) robiący (-ca) ze wszystkiego sekret -
28 Inbegriff
Inbegriff m uosobienie; ( Musterbeispiel) wzór -
29 Pol
fig der ruhende Pol uosobienie spokoju -
30 Urbild
-
31 wcielenie
-
32 typ
typ [tɨp] m\typ naukowca Wissenschaftlertyp m\typ ryzykanta risikofreudiger Typ\typ choleryczny Choleriker m8) być w czyimś \typie jds Typ sein -
33 Ausbund
Au sbund mein \Ausbund an Frömmigkeit uosobienie nt pobożnościein \Ausbund an Tugend chodząca cnota f -
34 Inbegriff
Inbegriff ['ɪnbəgrɪf] m -
35 personifizieren
personifizieren * [pɛrzonifi'ʦ̑i:rən]vt2) ( verkörpern) uosabiaćdie personifizierte Arbeitswut uosobienie zapału do pracy -
36 Verkörperung
-
37 kapisanan
1 cech2 ciałko3 ciało4 gród5 kadłub6 karoseria7 klub8 klubowy9 korpus10 maczuga11 nadwozie12 pałka13 tułów14 ucieleśnienie15 uosobienie16 wcielenie17 wieża18 zamek -
38 samahán
1 organizacja2 towarzystwo3 ucieleśnienie4 uosobienie5 wcielenie6 związek
- 1
- 2
См. также в других словарях:
uosobienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. uosobić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}uosobienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. uosobienieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uosobienie — n I 1. rzecz. od uosobić. 2. «wyobrażenie, wcielenie w jakiejś osobie, istocie pewnych cech, pojęć, zjawisk; istota uosabiająca coś» Był dla syna uosobieniem odwagi. Ta dziewczyna to uosobienie wdzięku i piękna. Czarownice przedstawiano jako… … Słownik języka polskiego
abderyta — m odm. jak ż IV, CMs. abderytaycie; lm M. abderytayci, DB. abderytatów książk. «głupek, prostak, nieuk» ‹mieszkaniec Abdery, uchodzący w opinii starożytnych za uosobienie głupoty, filisterstwa i kołtuństwa› … Słownik języka polskiego
ananke — n ndm książk. «uosobienie konieczności; los, przeznaczenie, fatum» ‹Ananke, mityczna gr. bogini przeznaczenia, konieczności› … Słownik języka polskiego
dobroć — ż V, DCMs. dobroćoci, blm 1. «skłonność do czynienia dobrze; kierowanie się w postępowaniu życzliwością dla otoczenia; łagodność, życzliwość» Wielka, niezwykła, anielska, wrodzona dobroć. Dobroć serca. Uosobienie dobroci. Okazywać komuś dobroć. □ … Słownik języka polskiego
gnom — I m IV, DB. a, Ms. gnommie; lm M. y «według dawnych wierzeń ludowych: duch podziemia, uosobienie żywiołowych sił ziemi, uważany za opiekuna kopalni, kamieniołomów itp.; karzeł» ‹n. łac. z gr.› II m IV, D. u, Ms. gnommie; lm M. y → gnoma … Słownik języka polskiego
golem — m IV, DB. a, Ms. golemmie; lm M. y, DB. ów Golem «w żydowskich podaniach ludowych: ulepiona z gliny postać ludzka, w którą tchnięto życie» przen. «bezwolny, bezmyślny olbrzym, uosobienie siły niszczącej» ‹hebr.› … Słownik języka polskiego
harpia — ż I, DCMs. harpiapii; lm D. harpiapii (harpiapij) 1. zwykle w lm, mit. gr. «złośliwe demony, uosobienie wichrów, później drapieżności i chciwości, przedstawiane jako skrzydlate potwory o kobiecych twarzach i piersiach» 2. zool. «Thrasaëtus… … Słownik języka polskiego
personifikacja — ż I, DCMs. personifikacjacji; lm D. personifikacjacji (personifikacjacyj) lit. «przypisywanie przedmiotom, zjawiskom, pojęciom abstrakcyjnym cech ludzkich; także przedstawienie w postaci ludzkiej pojęć, zjawisk przyrody itp.; uosobienie; postać… … Słownik języka polskiego
totem — m IV, D. u, Ms. totemmie; lm M. y rel. «u ludów pierwotnych: zwierzę, rzadziej roślina lub przedmiot, otaczane czcią religijną, uważane za uosobienie przodka lub opiekuna rodu, plemienia itp., będące godłem danej grupy; figurka, rysunek… … Słownik języka polskiego
wcielenie — n I 1. rzecz. od wcielić ∆ wojsk. Karta wcielenia «nakaz stawienia się w jednostce wojskowej osoby powołanej do odbycia czynnej służby wojskowej i zaliczenie tej osoby do stanu żołnierzy danej jednostki» 2. lm D. wcielenieeń «uosobienie,… … Słownik języka polskiego