-
1 acudir a una cita
acudir a una citazu einem Rendezvous gehen -
2 cancelar una cita
cancelar una citaeine Verabredung absagen -
3 encabezar un libro con una cita
encabezar un libro con una citaeinem Buch ein Zitat voranstellenDiccionario Español-Alemán > encabezar un libro con una cita
-
4 faltar a una cita
faltar a una citaein Treffen versäumen -
5 tener una cita con alguien
tener una cita con alguienmit jemandem verabredet sein -
6 cita
'θitaf1) ( mención) Zitat n2) ( encuentro) Termin m, Rendezvous n, Verabredung f¿Me podría dar una cita? — Könnte ich einen Termin haben?
sustantivo femenino[encuentro] Verabredung diecitacita ['θita]num2num (encuentro) Verabredung femenino; cita anual jährliches Treffen; cita a ciegas Blind date; tener una cita con alguien mit jemandem verabredet sein -
7 faltar
fal'tarv1) fehlen, ausstehen, fernbleiben¡Lo que faltaba! — Schöne Bescherung!/Das fehlte noch!
Aquí falta algo. — Da fehlt etw
2)faltar a — ( atentar contra) JUR verletzen
3) ( no acudir a una cita) fehlen, nicht erscheinenHe faltado tres semanas a la universidad. — Ich habe in der Universität drei Wochen gefehlt.
No quiero faltar a esa cita. — Ich möchte diese Verabredung einhalten.
4) ( tratar desconsideradamente) beleidigenverbo intransitivo1. [gen] fehlen2. [carecer]3. [no acudir] fernbleiben4. [no respetar] ausfallend werden5. [morir] sterben6. [incumplir]7. (locución)¡no faltaba o faltaría más! [agradecimiento] das ist doch selbstverständlich![rechazo] das fehlte gerade noch!faltarfaltar [fa8D7038CE!8D7038CE'tar]num1num (no estar) fehlen [an+dativo]; (persona) fernbleiben; (cosa) nicht vorhanden sein; faltar a clase dem Unterricht fernbleiben; faltar a una cita ein Treffen versäumen; me faltan mis llaves ich vermisse meine Schlüssel; nos falta dinero para... wir haben nicht genug Geld, um...; no falta quien... es gibt auch einige, die...; falta (por) saber si... es ist nur noch die Frage, ob...; ¡no faltaría [ oder faltaba] más! das fehlte gerade noch!; (respuesta a agradecimiento) das war doch nicht der Rede wert!; (asentir amablemente) aber selbstverständlich!; ¡lo que faltaba! das hat uns gerade noch gefehlt!; por si algo faltaba... nicht genug damit...num2num (necesitarse) brauchen; me falta tiempo para hacerlo ich habe nicht genug Zeit, um das zu machen; faltar (por) hacer noch getan werden müssennum3num (temporal: quedar) fehlen, dauern; faltan cuatro días para tu cumpleaños es sind noch vier Tage bis zu deinem Geburtstag; falta mucho para que venga es dauert noch lange, bis er/sie kommt; falta poco para las doce es ist fast zwölf Uhr; faltan diez para las nueve americanismo es ist zehn vor neun; poco le faltó para llorar er/sie war drauf und dran zu weinennum4num (no cumplir) faltar a verstoßen gegen +acusativo; faltar a su palabra wortbrüchig werden; faltar a su mujer seine Frau betrügen; no faltaré en dárselo ich werde es ihr/ihm ganz sicher gebennum5num (ofender) verletzennum7num (elevado, literario: morir) dahingehen -
8 acudir
aku'đirv1) hinzueilen, herbeieilenLos bomberos acudieron al accidente del tráfico. — Die Feuerwehr eilte zum Verkehrsunfall.
2) ( recurrir a alguien) sich wendenEn caso de emergencia siempre puedo acudir a mi padre. — Im Notfall kann ich mich immer an meinen Vater wenden.
3) ( ir con frecuencia a alguna parte) oft aufsuchenNo suelo acudir al teatro. — Ich pflege nicht oft ins Theater zu gehen.
4) ( recurrir a algo) greifen zu, sich bedienen5) ( presentarse a un lugar) sich einfinden, einstellenNo pude acudir a la cita. — Ich konnte mich nicht am verabredeten Ort einfinden.
verbo intransitivo1. [ir] gehen2. [recurrir]3. [presentarse]acudiracudir [aku'ðir]num1num (ir) sich einfinden [a in+dativo] [a bei+dativo]; acudir a una cita zu einem Rendezvous gehen; acudir al trabajo/a la puerta zur Arbeit/an die Tür gehen; acudir a las urnas wählen gehen; acudir a la memoria de alguien jdm einfallennum3num (enfermedad) befallen -
9 cancelación
kanθela'θǐɔnf1) ( del pedido) Abbestellung f, Absage f, Annullierung f2) ( de dinero) Abzahlung f3) ( de un cheque) Sperrung fsustantivo femeninocancelacióncancelación [kaṇθela'θjon]num2num (fin: de una cuenta) Löschung femenino; (de una deuda) Tilgung femenino; (de un cheque) Sperrung femenino; cancelación de un pedido Stornierung eines Auftrags -
10 cancelar
kanθe'larv1) ( pedido) abbestellen, rückgängig machen, annullierenQuiero cancelar la reserva. — Ich möchte die Buchung rückgängig machen.
2) ( dinero) abzahlen3) ( deuda) tilgen4) INFORM löschen5) INFORM abbrechenverbo transitivo1. [anular] annullieren2. [deuda] tilgencancelarcancelar [kaṇθe'lar]num2num (rescindir) aufheben -
11 alargar
alar'ɡ̱arv1) verlängern, dehnen2) ( prolongar) verlängern, ausdehnen3) (dar largas, diferir) verzögern, aufschieben4) ( dar algo a alguien) reichen, weiterreichenAlárgame el libro por favor. — Reich mir bitte das Buch.
5) ( aumentar la cantidad) strecken, erweiternverbo transitivo1. [estirar, prolongar] verlängern2. [poner al alcance] reichen3. (figurado) [ampliar] vergrößern————————alargarse verbo pronominal1. [reunión] sich hinausziehen[día, noche] länger werden2. (figurado) [extenderse] sich in die Länge ziehenalargaralargar [alar'γar] <g ⇒ gu>num1num (la extensión) verlängern; alargar la pierna das Bein ausstrecken; alargar el cuello den Hals recken; alargar la mano die Hand hinhaltennum2num (la duración) ausdehnennum3num (retardar, diferir) verzögernnum4num (el dinero) gut einteilennum1num (en la extensión) länger werden; no te alargues fass dich kurz; alargarse en cumplidos Süßholz raspeln; alárgate hasta la gasolinera a por tabaco lauf zur Tankstelle und hol Zigarettennum2num (retardarse) sich verzögern -
12 encabezar
verbo transitivo1. [texto] überschreiben2. [lista] an der Spitze stehen3. [grupo de personas] anführenencabezarencabezar [eŋkaβe'θar] <z ⇒ c>num2num (un escrito) einleiten; (un artículo) überschreiben; encabezar un libro con una cita einem Buch ein Zitat voranstellennum3num (una carta: la parte superior) den Briefkopf schreiben +genitivo; (el tratamiento) die Anrede schreiben +genitivo; (las primeras líneas) einleiten -
13 fallar
fa'ʎarv1) misslingen, missglücken, scheitern2) ( una sentencia) JUR urteilen, fällen3) ( algo no funciona como debería) versagen, nicht funktionierenEl ordenador está fallando. — Der Computer funktioniert nicht.
verbo transitivo1. [suj: jurado] fällen2. [disparo] danebengehen————————verbo intransitivo1. [ceder] nachgeben2. [fracasar, flaquear] versagen3. [jurado, tribunal] entscheidenfallarfallar [fa'λar]num1num jurisdicción/derecho ein Urteil fällennum2num (malograrse: proyecto) misslingen; (plan, intento) fehlschlagennum3num (no funcionar) versagen; le fallaron los nervios seine/ihre Nerven machten nicht mit; algo le falla etwas ist nicht in Ordnung mit ihm/ihr; no falla nunca (cosa) das funktioniert immer; (persona) auf ihn/sie ist Verlassnum4num (romperse) nachgebennum5num (no cumplir con su palabra) fallar a alguien jdn im Stich lassen; (en una cita) jemanden versetzennum1num jurisdicción/derecho fällen; fallar la absolución auf Freispruch erkennen; fallar un pleito einen Rechtsstreit beilegennum2num deporte danebenschießennum3num (en el juego de naipes) einen Trumpf ausspielen -
14 fijar
fi'xarv1) festsetzen, anbringen, befestigen2) ( determinar) ausmachen, bestimmen3) FOTO fixierenverbo transitivo1. [poner] anbringen2. [determinar] festlegen3. [establecer] festsetzen4. [dirigir] richten5. [con fijador] fixieren————————fijarse verbo pronominal[darse cuenta] etw bemerkenfijarfijar [fi'xar]num1num (sujetar) befestigen [a/en an+dativo]; (con chinchetas) anheften; (con cuerdas) anbinden; (con cola) aufkleben; (con clavos) annageln; (con cadenas) anketten; (con tornillos) anschrauben; fijar una placa en la pared eine Tafel an der Wand anbringen; prohibido fijar carteles Plakate ankleben verbotennum2num (la mirada) heften [en auf+acusativo]; fijar la atención en algo die Aufmerksamkeit auf etwas richtennum3num (residencia, precio) festlegennum4num química fixierennum5num (puerta) einsetzen■ fijarsenum2num (atender) aufpassen; no se ha fijado en mi nuevo peinado er/sie hat nicht gemerkt, dass ich eine neue Frisur habe; ese se fija en todo ihm entgeht nichts; fíjate bien en lo que te digo hör mir mal gut zu -
15 posponer
pospɔ'nɛrv irr1)posponer una cita — verlegen, verschieben
2) ( despreciar) gering schätzen, außer Acht lassen, verachten3) ( no tomar en consideración) vertagen (Entscheidung)verbo transitivo1. [supeditar] hintanstellen2. [aplazar] verschiebenposponerposponer [pospo'ner]num1num (postergar) zurückstellennum2num (aplazar) verschieben -
16 postergar
poster'ɡ̱arv1)postergar una cita — verschieben, vertagen
2) ( despreciar) gering schätzen, verachtenverbo transitivo1. [retrasar] verschieben2. [supeditar] hintanstellenpostergarpostergar [poster'γar] <g ⇒ gu>num2num (posponer injustamente) übergehen; postergar al saber das Wissen nicht gebührend würdigen; postergar el ascenso de alguien jdn bei der Beförderung übergehen -
17 entrevistarse
entrebis'tarsev( tener una cita con alguien) sich treffenTengo que entrevistarme con el cónsul general. — Ich habe ein Treffen mit dem Generalkonsul.
entrevistarse con alguien — mit jdm zusammentreffen, sich mit jdm besprechen, sich mit jdm unterreden, mit jdm ein Gespräch führen
-
18 anulación
anula'θǐɔnf1) Annullierung f, Storno m2) ( de un pedido) Abbestellung f, Storno msustantivo femenino1. [de pedido] Stornierung die[de reserva, vuelo] Stornieren das2. [de matrimonio, sentencia] Annullierung die[de gol] Aberkennung dieanulaciónanulación [anula'θjon]num3num (de un contrato) Auflösung femenino; (de un pedido) Stornierung femenino; (de una suscripción) Kündigung femenino -
19 decurro
dē-curro, currī u. (selten) cucurrī, cursum, ere, von einem höhern od. obern Punkte nach einem niedern od. untern Punkte herab- (od. herunter- od. hinab-) laufen, -rennen (-stürmen), -eilen, hinlaufen, -rennen, -eilen, u. Passiv decurritur unpers. = man läuft (rennt) herab usw., I) eig., m. de od. ab u. Abl. od. m. bl. Abl. von wo? de tribunali, Liv.: summa ab arce, Verg.: ab agro Lanuvino (v. einer Wölfin), Hor.: clivo Capitolino (v. Pers.), Vell.: iugis (v. Ziegen), Verg.: cito (Adv.) tramite, herabschweben (v. der Isis), Verg. – m. Adv. wohin? sursum deorsum cum sono haedi (v. einem Käfer), Plin.: od. m. Acc. loc. wohin? decurro rus (ich mache einen Ausflug aufs Land), Cic.: od. m. ad u. Akk. wohin? pauci armati, maior pars inermes ad mare decurrunt, Liv.: dec. ad hamum (v. Fische), Ov.: notis itineribus (auf b. W.) ad naves, Caes.: Baccharum habitu crinibus sparsis cum ardentibus facibus ad Tiberim (v. röm. Matronen), Liv. – m. per od. super od. inter u. Akk., cerva fugiens lupum e montibus exacta per campos inter duas acies decurrit, Liv.: eques Romanus elephanto supersedens per catadromum decucurrit, lief auf dem schräg gespannten Seil herab, Suet.: u. (im Bilde) dec. per vestigia paternae virtutis, in die F. der vät. T. treten, Iustin.: pedibus siccis super aequora, einherwallen, Ov. – m. ad u. Akk. des Zweckes, Caesar ad cohortandos milites, quam in partem fors obtulit, decucurrit, Caes. b. G. 2, 21, 1.
So nun bes.: a) als milit. t. t., nach einem niederen Punkte eine Evolution machen, sowohl α) zur Übung od. zu einer Feier, manövrieren, defilieren, einen Waffenlauf halten (s. Fabri Liv. 23, 35, 6), simulacrum decurrentis exercitus, Liv.: miles sine gladio decurrens, Quint.: pedites ordinatos instruendo et decurrendo signa sequi et servare ordines docuit, Liv.: crebro milites decurrere cogebat, Liv.: primo die legiones in armis quattuor milium spatio decurrerunt, Liv.: quinto die iterum in armis decursum est, Liv. – zu einer Feier (bes. zu einer Totenfeier), mos erat lustrationis sacro peracto decurrere exercitum, Liv.: armatum exercitum decurrisse cum tripudiis Hispanorum motibusque armorum et corporum suae cuique genti assuetis, Liv.: ter circa accensos cincti fulgentibus armis decurrēre rogos, Verg.: circa quem (honorarium tumulum) deinceps stato die quotannis miles decurreret, Suet.: honori patris princeps ipse cum legionibus decucurrit, Tac. – β) feindl. herabstürmen, im eiligen Lauf herabrücken, -sich herabziehen, decurrunt omnes, Frontin.: barbari catervis (in Schwadronen) decurrentes, Tac. – m. Advv. od. m. ab od. ex u. Abl. od. m. bl. Abl. von wo herab? inde dec. ab arce, Liv.: ex superiore loco, Liv.; u. bl. loco superiore, Hirt. b. G.: ex omnibus partibus, Caes.: ex arce Capitolioque clivo Publicio in equis, aus der B. usw. am publ. H. herabsprengen, Liv. – m. in od. ad u. Akk. wohin? od. gegen wen? in eum locum, Auct. b. Alex.: ad flumen, Caes.: ad conspecta procul a Cremera pecora, Liv.: ex montibus in vallem, Caes.: in hostes, Quint.: ex colle in terga hostium, Frontin.: ex Capitolio in hostem, Liv. – m. pro u. Abl. wo? pro fronte aciei, Frontin. 2, 2, 12.
b) v. Herablaufen, -rennen auf einer bestimmten Bahn (Rennbahn usw.), iam quadrigae meae decucurrerunt, ex quo podagricus factus sum (sprichw. wie unser »bei mir ist Spiel u. Tanz vorbei« = mein früherer Frohsinn ist dahin), Petron. 64, 3. – m. in u. Abl. wo? in spatio (Rennbahn), v. Pferden, Nep.: in spatio trium milium (sc. passuum) equo (zu Pf.) od. curru biiugo (auf einem Zweigespann), Aur. Vict.: in extremis spatiis subsultim dec., in kleinen Sprüngen einherhüpfen, Suet. – m. ad u. Akk., nunc video calcem, ad quam cum sit decursum, nihil sit praeterea extimescendum (im Bilde), Cic. Tusc. 1, 15. – m. extra u. Akk., ne extra calcem, quod dicitur, sermo decurrens (übel das Ziel hinausschießend) lecturo fastidium ferat, ad explicanda prospecta revertamur, Amm. 21, 1, 14. – m. Acc. u. beim Passiv m. Nom. der Bahn, quasi decurso spatio ad carceres a calce revocari (im Bilde), Cic. de sen. 83: u. so im Bilde dec. aetatis od. vitae spatium, Plaut. u. Ov.: spatium amoris, Lucr.: decursā novissimā metā, ist das letzte Ziel im Wettlauf erreicht, Ov.: exorto iubare, noctis decurso itinere, Pacuv. tr. 347.
c) v. der Schiffahrt, herab od. hinabfahren (-segeln), hinfahren, wohin (wo) einlaufen, uti naves, quae frumentum Tiberi subvectassent, onustae rudere decurrerent, hinab-, stromabwärts fahren sollten, Tac.: ego puto te bellissime cum quaestore Mescinio decursurum, hinüberfahren (von Griechenland nach Italien), Cic. – dec. celeri cymbā, Ov.: pelago aperto, Verg.: tuto mari, auf sicherem Meere dem Ziele zusteuern (im Bilde), Ov. – eo (dahin) classis decurrit, Liv.: nullum portum terrae Africae, quo (wohin) classes decurrerent, pro certo tutum ab hostium praesidio fore suspicabatur, Auct. b. Afr.: naves longae LV Carthaginiensium cum Bomilcare classis praefecto in magnum portum Syracusas ex alto decurrēre, Liv. – m. Acc. (welche Bahn?), vada salsa citā puppi, Catull. 64, 6.
d) v. Laufe einer Flüssigkeit, α) des Wassers, bes. eines Flusses, herab- od. hinablaufen (-rinnen, -strömen), hinlaufen (-rinnen, -strömen), Tanais incitatus semper decurrit, Mela: Baetis uno amne decurrit, Mela: lenius aut modico strepitu (v. einem Gießbache), Ov. – m. ab od. ex u. Abl. od. m. bl. Abl. von wo? e summo monte (v. einem Flusse), Stat.: monte decurrens velut amnis, Hor.: m. in od. ad u. Akk. wohin? rivi decurrentes in prata et hortos et salicta, Col.: dec. pluribus ostiis (in m. M.) in mare (v. einem Flusse), Liv.: in diversa (v. einem Flusse), Mela: a te decurrit ad meos haustus liquor, Phaedr.: quidam salubri temperamento ad nos quoque velut rivi ex benignissimo fonte decurrunt (im Bilde), Plin. ep. – m. Advv. od. m. per od. inter u. Akk. od. m. bl. Abl. auf welchem Wege od. wo? quā (wo) omisso alveo Euphrates decurrit, Frontin.: per saxa (v. einer Quelle), Plin. ep.: inter Elaeam et Pitanen (v. einem Flusse), Mela: saxosas inter valles (v. einem Flusse), Verg.: inter oppida (v. einem Flusse), Plin. – m. Abl. wo? mediā urbe (v. einem Flusse), Liv. – β) v. Flüssigkeiten des Körpers, herabrinnen, -fließen, multa pituita decurrit, Cels. – m. in u. Akk., pituita in oculos decurrens, Cels.
e) v. der Sonne u.a. Gestirnen, quā (wo) sol decurrit meridies (nuncupatur), ab adversa parte septentrio, Mela 1. § 3: toto semper decurrere mundo, Manil. 1, 505 (512). – m. Acc. (welche Bahn?), seu celer (sol) hibernas properat decurrere luces, Tibull. 4, 1, 160.
f) v. Ländern u. Völkerschaften, der geogr. Lage nach sich herabziehen, laufen, a quibus (montibus) India tota decurrit in planitiem immensam, Plin.: Moesia ad Pontum usque cum Danuvio decurrens, Plin.: populi cum Indo flumine decurrentes, Plin.: gens Isaurica decurrit ad mare, Plin.
g) v. Ggstdn., die rasch über eine Fläche herabgleiten, rasch dahingleiten, est usus quidam irrationalis, quem Graeci ἄλογον τριβήν (regellose Routine) vocant, quā manus in scribendo decurrit, Quint. 10, 7, 11; vgl. decurrere per materiam stilo quam velocissimo volunt, mit möglichst rascher Feder über den Stoff hinwegeilen, Quint. 10, 3, 17.
II) übtr., m. ad od. in u. Akk., quin proclivius hic iras decurrat ad acres, Lucr. 3, 311: posse haec liquefacta calore quamlibet in formam et faciem decurrere rerum, Lucr. 5, 1260 sq. So nun bes.: a) zu etw. übergehen, schreiten, bes. als Auskunftsmittel, zu etw. od. jmd. seine Zuflucht nehmen, die und die Auskunft treffen, α) zu etw., m. Advv. od. m. ad u. Akk., omnium eo sententiae decurrerunt, ut pax, si posset, aequis, si minus, tolerandis condicionibus peteretur, Liv.: postremum eo decursum est, ut populus proconsuli creando in Hispaniam comitia haberet, Liv.: ideo se non illuc decurrere, quod promptum rescriptu, Tac.: decurritur ad leniorem verbis sententiam, vim tamen eandem habentem, Liv.: dec. ad istam cohortationem, Cic.: ad medicamenta, Cels.: ad tacita suffragia quasi ad remedium, Plin. ep.: alcis rei taedio ad mortem irrevocabili constantiā, Plin. ep.: ad oraculum, Iustin.: ad miseras preces, Hor.: ad duo ultima auxilia, summum imperium summumque ad civem, Liv.: decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum ›dent operam consules etc.‹, Caes. – β) zu einer Pers., m. ad u. Akk., dec. ad Philotam, Curt. 7, 1 (4), 28: ad Alexandri exercitum, Iustin. 14, 2, 6: ad Ptolemaeum hostem, Iustin. 27, 3, 9: ad regem Macedoniae Demetrium, Iustin. 28, 1, 2: ad consulendum te, Plin. ep. 10, 96 (97).
b) in der Rede, Darstellung fortschreiten, sich fortbewegen, sed mox plura de hoc, cum membratim historia decurret, Plin.: quibus generibus per totas quaestiones decurrimus, Quint.: in hac (rerum repetitione) decurrendum per capita, Quint. – bes. v. der rhythmischen Bewegung des Verses, versus semper similis est sibi et unā ratione decurrit, Quint.: rhythmi, quā coeperunt sublatione ac positione, ad finem usque decurrunt, Quint.
c) in der Zeit fortlaufen, origo domini decurrens ab Abraham usque ad Mariam, Tert. de carne Chr. 20.
d) etw. wie eine Bahn ablaufen, durchlaufen, durchmachen, α) übh.: inceptum unā decurre laborem, Verg.: rursus mihi videor omnium (alles dessen = aller Ehren), quae decucurri, candidatus, Plin. ep. – β) eine Zeit (vgl. oben no. I, b a. E.): decurso iam gravissimo tempore, Cels.: prope actā iam aetate decursāque, Cic.: decurso lumine vitae, Lucr.: talem (qualem) vitam, Prop.: tristem vitam, Phaedr.: decursam vitam resignasse, Lact. – γ) einen Ggstd. der Rede = abhandeln, ista, quae abs te breviter de arte decursa sunt, audire cupimus, Cic. de or. 1, 148: equos pugnasque virûm decurrere versu, besingen, Stat. silv. 5, 3, 149: sed prius emenso Titan versetur Olympo, quam mea tot laudes decurrere carmina possint, Auct. pan. in Pis. 197 (209) sq. – / Über die Perf.-Form decucurri s. Neue-Wagener Formenl.3. Bd. 3 S. 360 u. 361.
-
20 decurro
dē-curro, currī u. (selten) cucurrī, cursum, ere, von einem höhern od. obern Punkte nach einem niedern od. untern Punkte herab- (od. herunter- od. hinab-) laufen, -rennen (-stürmen), -eilen, hinlaufen, -rennen, -eilen, u. Passiv decurritur unpers. = man läuft (rennt) herab usw., I) eig., m. de od. ab u. Abl. od. m. bl. Abl. von wo? de tribunali, Liv.: summa ab arce, Verg.: ab agro Lanuvino (v. einer Wölfin), Hor.: clivo Capitolino (v. Pers.), Vell.: iugis (v. Ziegen), Verg.: cito (Adv.) tramite, herabschweben (v. der Isis), Verg. – m. Adv. wohin? sursum deorsum cum sono haedi (v. einem Käfer), Plin.: od. m. Acc. loc. wohin? decurro rus (ich mache einen Ausflug aufs Land), Cic.: od. m. ad u. Akk. wohin? pauci armati, maior pars inermes ad mare decurrunt, Liv.: dec. ad hamum (v. Fische), Ov.: notis itineribus (auf b. W.) ad naves, Caes.: Baccharum habitu crinibus sparsis cum ardentibus facibus ad Tiberim (v. röm. Matronen), Liv. – m. per od. super od. inter u. Akk., cerva fugiens lupum e montibus exacta per campos inter duas acies decurrit, Liv.: eques Romanus elephanto supersedens per catadromum decucurrit, lief auf dem schräg gespannten Seil herab, Suet.: u. (im Bilde) dec. per vestigia paternae virtutis, in die F. der vät. T. treten, Iustin.: pedibus siccis super aequora, einherwallen, Ov. – m. ad u. Akk. des Zweckes, Caesar ad————cohortandos milites, quam in partem fors obtulit, decucurrit, Caes. b. G. 2, 21, 1.So nun bes.: a) als milit. t. t., nach einem niederen Punkte eine Evolution machen, sowohl α) zur Übung od. zu einer Feier, manövrieren, defilieren, einen Waffenlauf halten (s. Fabri Liv. 23, 35, 6), simulacrum decurrentis exercitus, Liv.: miles sine gladio decurrens, Quint.: pedites ordinatos instruendo et decurrendo signa sequi et servare ordines docuit, Liv.: crebro milites decurrere cogebat, Liv.: primo die legiones in armis quattuor milium spatio decurrerunt, Liv.: quinto die iterum in armis decursum est, Liv. – zu einer Feier (bes. zu einer Totenfeier), mos erat lustrationis sacro peracto decurrere exercitum, Liv.: armatum exercitum decurrisse cum tripudiis Hispanorum motibusque armorum et corporum suae cuique genti assuetis, Liv.: ter circa accensos cincti fulgentibus armis decurrēre rogos, Verg.: circa quem (honorarium tumulum) deinceps stato die quotannis miles decurreret, Suet.: honori patris princeps ipse cum legionibus decucurrit, Tac. – β) feindl. herabstürmen, im eiligen Lauf herabrücken, -sich herabziehen, decurrunt omnes, Frontin.: barbari catervis (in Schwadronen) decurrentes, Tac. – m. Advv. od. m. ab od. ex u. Abl. od. m. bl. Abl. von wo herab? inde dec. ab arce, Liv.: ex superiore loco, Liv.; u. bl. loco superiore, Hirt. b. G.: ex omnibus partibus, Caes.: ex arce Capi-————tolioque clivo Publicio in equis, aus der B. usw. am publ. H. herabsprengen, Liv. – m. in od. ad u. Akk. wohin? od. gegen wen? in eum locum, Auct. b. Alex.: ad flumen, Caes.: ad conspecta procul a Cremera pecora, Liv.: ex montibus in vallem, Caes.: in hostes, Quint.: ex colle in terga hostium, Frontin.: ex Capitolio in hostem, Liv. – m. pro u. Abl. wo? pro fronte aciei, Frontin. 2, 2, 12.b) v. Herablaufen, -rennen auf einer bestimmten Bahn (Rennbahn usw.), iam quadrigae meae decucurrerunt, ex quo podagricus factus sum (sprichw. wie unser »bei mir ist Spiel u. Tanz vorbei« = mein früherer Frohsinn ist dahin), Petron. 64, 3. – m. in u. Abl. wo? in spatio (Rennbahn), v. Pferden, Nep.: in spatio trium milium (sc. passuum) equo (zu Pf.) od. curru biiugo (auf einem Zweigespann), Aur. Vict.: in extremis spatiis subsultim dec., in kleinen Sprüngen einherhüpfen, Suet. – m. ad u. Akk., nunc video calcem, ad quam cum sit decursum, nihil sit praeterea extimescendum (im Bilde), Cic. Tusc. 1, 15. – m. extra u. Akk., ne extra calcem, quod dicitur, sermo decurrens (übel das Ziel hinausschießend) lecturo fastidium ferat, ad explicanda prospecta revertamur, Amm. 21, 1, 14. – m. Acc. u. beim Passiv m. Nom. der Bahn, quasi decurso spatio ad carceres a calce revocari (im Bilde), Cic. de sen. 83: u. so im Bilde dec. aetatis od. vitae spatium, Plaut. u. Ov.: spatium amo-————ris, Lucr.: decursā novissimā metā, ist das letzte Ziel im Wettlauf erreicht, Ov.: exorto iubare, noctis decurso itinere, Pacuv. tr. 347.c) v. der Schiffahrt, herab od. hinabfahren (-segeln), hinfahren, wohin (wo) einlaufen, uti naves, quae frumentum Tiberi subvectassent, onustae rudere decurrerent, hinab-, stromabwärts fahren sollten, Tac.: ego puto te bellissime cum quaestore Mescinio decursurum, hinüberfahren (von Griechenland nach Italien), Cic. – dec. celeri cymbā, Ov.: pelago aperto, Verg.: tuto mari, auf sicherem Meere dem Ziele zusteuern (im Bilde), Ov. – eo (dahin) classis decurrit, Liv.: nullum portum terrae Africae, quo (wohin) classes decurrerent, pro certo tutum ab hostium praesidio fore suspicabatur, Auct. b. Afr.: naves longae LV Carthaginiensium cum Bomilcare classis praefecto in magnum portum Syracusas ex alto decurrēre, Liv. – m. Acc. (welche Bahn?), vada salsa citā puppi, Catull. 64, 6.d) v. Laufe einer Flüssigkeit, α) des Wassers, bes. eines Flusses, herab- od. hinablaufen (-rinnen, - strömen), hinlaufen (-rinnen, -strömen), Tanais incitatus semper decurrit, Mela: Baetis uno amne decurrit, Mela: lenius aut modico strepitu (v. einem Gießbache), Ov. – m. ab od. ex u. Abl. od. m. bl. Abl. von wo? e summo monte (v. einem Flusse), Stat.: monte decurrens velut amnis, Hor.: m. in od. ad u.————Akk. wohin? rivi decurrentes in prata et hortos et salicta, Col.: dec. pluribus ostiis (in m. M.) in mare (v. einem Flusse), Liv.: in diversa (v. einem Flusse), Mela: a te decurrit ad meos haustus liquor, Phaedr.: quidam salubri temperamento ad nos quoque velut rivi ex benignissimo fonte decurrunt (im Bilde), Plin. ep. – m. Advv. od. m. per od. inter u. Akk. od. m. bl. Abl. auf welchem Wege od. wo? quā (wo) omisso alveo Euphrates decurrit, Frontin.: per saxa (v. einer Quelle), Plin. ep.: inter Elaeam et Pitanen (v. einem Flusse), Mela: saxosas inter valles (v. einem Flusse), Verg.: inter oppida (v. einem Flusse), Plin. – m. Abl. wo? mediā urbe (v. einem Flusse), Liv. – β) v. Flüssigkeiten des Körpers, herabrinnen, -fließen, multa pituita decurrit, Cels. – m. in u. Akk., pituita in oculos decurrens, Cels.e) v. der Sonne u.a. Gestirnen, quā (wo) sol decurrit meridies (nuncupatur), ab adversa parte septentrio, Mela 1. § 3: toto semper decurrere mundo, Manil. 1, 505 (512). – m. Acc. (welche Bahn?), seu celer (sol) hibernas properat decurrere luces, Tibull. 4, 1, 160.f) v. Ländern u. Völkerschaften, der geogr. Lage nach sich herabziehen, laufen, a quibus (montibus) India tota decurrit in planitiem immensam, Plin.: Moesia ad Pontum usque cum Danuvio decurrens, Plin.: populi cum Indo flumine decurrentes, Plin.: gens Isaurica decurrit ad mare, Plin.————g) v. Ggstdn., die rasch über eine Fläche herabgleiten, rasch dahingleiten, est usus quidam irrationalis, quem Graeci ἄλογον τριβήν (regellose Routine) vocant, quā manus in scribendo decurrit, Quint. 10, 7, 11; vgl. decurrere per materiam stilo quam velocissimo volunt, mit möglichst rascher Feder über den Stoff hinwegeilen, Quint. 10, 3, 17.II) übtr., m. ad od. in u. Akk., quin proclivius hic iras decurrat ad acres, Lucr. 3, 311: posse haec liquefacta calore quamlibet in formam et faciem decurrere rerum, Lucr. 5, 1260 sq. So nun bes.: a) zu etw. übergehen, schreiten, bes. als Auskunftsmittel, zu etw. od. jmd. seine Zuflucht nehmen, die und die Auskunft treffen, α) zu etw., m. Advv. od. m. ad u. Akk., omnium eo sententiae decurrerunt, ut pax, si posset, aequis, si minus, tolerandis condicionibus peteretur, Liv.: postremum eo decursum est, ut populus proconsuli creando in Hispaniam comitia haberet, Liv.: ideo se non illuc decurrere, quod promptum rescriptu, Tac.: decurritur ad leniorem verbis sententiam, vim tamen eandem habentem, Liv.: dec. ad istam cohortationem, Cic.: ad medicamenta, Cels.: ad tacita suffragia quasi ad remedium, Plin. ep.: alcis rei taedio ad mortem irrevocabili constantiā, Plin. ep.: ad oraculum, Iustin.: ad miseras preces, Hor.: ad duo ultima auxilia, summum imperium summumque ad civem, Liv.: decurritur ad illud extremum atque ulti-————mum senatus consultum ›dent operam consules etc.‹, Caes. – β) zu einer Pers., m. ad u. Akk., dec. ad Philotam, Curt. 7, 1 (4), 28: ad Alexandri exercitum, Iustin. 14, 2, 6: ad Ptolemaeum hostem, Iustin. 27, 3, 9: ad regem Macedoniae Demetrium, Iustin. 28, 1, 2: ad consulendum te, Plin. ep. 10, 96 (97).b) in der Rede, Darstellung fortschreiten, sich fortbewegen, sed mox plura de hoc, cum membratim historia decurret, Plin.: quibus generibus per totas quaestiones decurrimus, Quint.: in hac (rerum repetitione) decurrendum per capita, Quint. – bes. v. der rhythmischen Bewegung des Verses, versus semper similis est sibi et unā ratione decurrit, Quint.: rhythmi, quā coeperunt sublatione ac positione, ad finem usque decurrunt, Quint.c) in der Zeit fortlaufen, origo domini decurrens ab Abraham usque ad Mariam, Tert. de carne Chr. 20.d) etw. wie eine Bahn ablaufen, durchlaufen, durchmachen, α) übh.: inceptum unā decurre laborem, Verg.: rursus mihi videor omnium (alles dessen = aller Ehren), quae decucurri, candidatus, Plin. ep. – β) eine Zeit (vgl. oben no. I, b a. E.): decurso iam gravissimo tempore, Cels.: prope actā iam aetate decursāque, Cic.: decurso lumine vitae, Lucr.: talem (qualem) vitam, Prop.: tristem vitam, Phaedr.: decursam vitam resignasse, Lact. – γ) einen Ggstd. der————Rede = abhandeln, ista, quae abs te breviter de arte decursa sunt, audire cupimus, Cic. de or. 1, 148: equos pugnasque virûm decurrere versu, besingen, Stat. silv. 5, 3, 149: sed prius emenso Titan versetur Olympo, quam mea tot laudes decurrere carmina possint, Auct. pan. in Pis. 197 (209) sq. – ⇒ Über die Perf.-Form decucurri s. Neue-Wagener Formenl.3. Bd. 3 S. 360 u. 361.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Una cita con Nancys — Rubias álbum de Nancys Rubias Publicación 27 de enero del 2009 Grabación 2008 Género(s) Glam Electrónica Dance Pop … Wikipedia Español
Una lengua es un dialecto con un ejército — Saltar a navegación, búsqueda Una lengua es un dialecto con un ejército es uno de los aforismos más citados en las discusiones sobre la diferencia entre lo que es un dialecto y lo que es una lengua. Ilustra el hecho de que el estatus político de… … Wikipedia Español
Una lengua es un dialecto con un ejercito y una marina — «Una lengua es un dialecto con un ejército y una marina» es uno de los aforismos más citados en las discusiones sobre la diferencia entre lo que es un dialecto y lo que es una lengua. Ilustra el hecho de que el estatus político de los hablantes… … Wikipedia Español
cita — sustantivo femenino 1. Acuerdo entre dos o más personas para encontrarse en un lugar a una hora convenida: Acordamos una cita para el lunes por la tarde. 2. Encuentro previamente establecido entre dos o más personas: Me voy, que tengo ahora una… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Cita (reunión) — Para otros usos de este término, véase cita. Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así … Wikipedia Español
Cita — Para otros usos de este término, véase Cita (reunión). Una cita, también llamada citación, es un fragmento de una expresión humana, a menudo escrita u oral, que ha sido insertada en otra expresión humana. Este último tipo de cita es la mayoría de … Wikipedia Español
cita — ► sustantivo femenino 1 Encuentro entre dos o más personas para el que se ha fijado previamente el día, el lugar y la hora: ■ en su primera cita ya hicieron planes de futuro; llegó tarde a la cita. SINÓNIMO entrevista 2 Pasaje de algún texto que… … Enciclopedia Universal
Čita — ► sustantivo femenino 1 Encuentro entre dos o más personas para el que se ha fijado previamente el día, el lugar y la hora: ■ en su primera cita ya hicieron planes de futuro; llegó tarde a la cita. SINÓNIMO entrevista 2 Pasaje de algún texto que… … Enciclopedia Universal
Cita a ciegas — Para otros usos de este término, véase Cita a ciegas (desambiguación). Blind date Título Cita a ciegas Ficha técnica Dirección Blake Edwards … Wikipedia Español
cita — {{#}}{{LM C08842}}{{〓}} {{SynC09062}} {{[}}cita{{]}} ‹ci·ta› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}1{{>}} Designación o acuerdo de un día, de una hora y de un lugar entre dos o más personas para reunirse o para tratar de un asunto: • No puedes faltar a la cita… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
cita — s f 1 Acuerdo o compromiso entre dos o más personas sobre el lugar, la fecha y la hora en que deberán encontrarse; reunión que resulta de este acuerdo: dar cita, hacer una cita, tener una cita, cancelar una cita 2 Darse cita Encontrarse varias… … Español en México