-
1 udręczyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > udręczyć
-
2 udręczać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > udręczać
-
3 udręcze|nie
Ⅰ sv ⇒ udręczyć Ⅱ n 1. (to, co dręczy) torment, torture U- ciągłe podejrzenia były dla niej prawdziwym udręczeniem the constant suspicions were a real torment to her- praca przestała być dla niego udręczeniem his work is no longer such an ordeal for him2. (czyjś stan) torment U, anguish U- ciągłe/niewymowne/wielkie udręczenie constant/unspeakable/great torment a. anguish- udręczenie duchowe/fizyczne a spiritual/physical torment a. anguish- żyć w okropnym udręczeniu to live in terrible tribulationThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > udręcze|nie
-
4 udręcz|yć
pf — udręcz|ać impf vt to torment- udręczyć kogoś narzekaniem/skargami to torment sb with complaints/grievances- człowiek udręczony życiem/chorobą a man tormented by life/diseaseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > udręcz|yć
-
5 zgnęb|ić
pf vt 1. (przygnębić) to depress, to dishearten- zgnębiły go wiadomości the news depressed him, he became despondent over the news ⇒ gnębić2. (udręczyć) to oppress, to persecute [uczniów, naród] ⇒ gnębićThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zgnęb|ić
См. также в других словарях:
udręczyć — dk VIb, udręczyćczę, udręczyćczysz, udręcz, udręczyćczył, udręczyćczony rzad. udręczać ndk I, udręczyćam, udręczyćasz, udręczyćają, udręczyćaj, udręczyćał, udręczyćany «sprawić komuś cierpienie fizyczne lub moralne; dokuczyć, umęczyć» Udręczyć… … Słownik języka polskiego
udręczać — → udręczyć … Słownik języka polskiego
pognębić — dk VIa, pognębićbię, pognębićbisz, pognębićgnęb, pognębićbił, pognębićbiony pognębiać ndk I, pognębićam, pognębićasz, pognębićają, pognębićaj, pognębićał, pognębićany 1. «gnębiąc, szykanując, prześladując zniszczyć kogoś moralnie lub materialnie; … Słownik języka polskiego
udręczenie — n I 1. rzecz. od udręczyć. 2. lm D. udręczenieeń «to, co kogoś dręczy; strapienie, męka, ból, udręka» Na czyjejś twarzy widać, maluje się udręczenie … Słownik języka polskiego
zmaltretować — dk IV, zmaltretowaćtuję, zmaltretowaćtujesz, zmaltretowaćtuj, zmaltretowaćował, zmaltretowaćowany «sponiewierać, znękać, udręczyć; zbić» Ktoś zmaltretowany długą podróżą. Zmaltretować psa … Słownik języka polskiego
znękać — dk I, znękaćam, znękaćasz, znękaćają, znękaćaj, znękaćał, znękaćany przestarz. dziś zwykle w imiesł. biernym «udręczyć, utrudzić, zmartwić» Znękana kłopotami wreszcie usnęła … Słownik języka polskiego
dobóść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Va, dobóśćbodę, dobóśćbodzie, dobóśćbódź, dobóśćbódł, dobóśćbodła {{/stl 8}}{{stl 7}} dotkliwie kogoś urazić, dokuczyć komuś; być powodem zgryzot, dać się komuś we znaki; udręczyć; dopiec : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobodła… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
udręczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, udręczaćam, udręczaća, udręczaćają, udręczaćany {{/stl 8}}– udręczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, udręczaćczę, udręczaćczy, udręczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} dręcząc, sprawiać komuś cierpienie; zamęczać, nękać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
umęczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, umęczyćczę, umęczyćczy, umęczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} spowodować u kogoś wyczerpanie fizyczne albo psychiczne organizmu, przeciążyć, utrudzić, zmordować kogoś; udręczyć, znużyć kogoś : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień