-
1 tytuł
сущ.• заглавие• заголовок• звание• название• наименование• титр• титул* * *1) (naukowy) звание2) tytuł (np. książki) заглавие, заголовок, название3) tytuł (np. szlachecki, kościelny) титул, звание, сан4) tytuł (prawny) титул, правоstrona tytułowa титул (титульный лист)* * *♂, Р. \tytułu 1. заглавие ň\tytuł, заголовок;pod \tytułem под заглавием;
2. (nazwa rodowa itp.) титул;\tytuł książęcy княжеский титул;
3. (naukowy, zawodowy) звание ň;\tytuł inżyniera звание инженера; ● \tytuł wykonawczy юр. исполнительный лист;
\tytułem (z \tytułu) czegoś на основании чего-л.; в силу чего-л.* * *м, Р tytułu1) загла́вие n; заголо́вокpod tytułem — под загла́вием
2) (nazwa rodowa itp.) ти́тулtytuł książęcy — кня́жеский ти́тул
3) (naukowy, zawodowy) зва́ние ntytuł inżyniera — зва́ние инжене́ра
•- tytułem czegoś
- z tytułu czegoś -
2 tytuł
- łu; -ły; loc sg -le; mksiążka pod tytułem... — a book entitled...
tytuły sportowe — sporting honours (BRIT) lub honors (US)
tytuł naukowy/hrabiego/mistrza — academic/earl's/champion's title
obrońca tytułu — SPORT defending champion
tytuł własności — PRAWO title deed
* * *mi1. (= nazwa dzieła) title; film pod tytułem... movie titled...2. (= stopień, godność) title; obrońca tytułu sport defending champion; tytuł mistrzowski championship; tytuł szlachecki knighthood.3. (= uprawnienie) title ( do czegoś to sth); tytuł własności title deed; tytułem próby as an experiment; tytułem rekompensaty by way of compensation; z tytułu dokonań in recognition of achievements.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tytuł
-
3 tytuł
książka pod \tytułem... das Buch mit [ lub unter] dem Titel...\tytuł naukowy akademischer Grad [ lub Titel]\tytuł doktora/profesora Doktor-/Professorentitel m3) ( godność)\tytuł szlachecki Adelstitel m, Adelsprädikat nt\tytuł honorowy Ehrentitel m4) sport\tytuł mistrzowski Meistertitel m5) ( podstawa) für, alsotrzymać pieniądze \tytułem czegoś Geld für etw bekommen6) jur\tytuł egzekucyjny Vollstreckungstitel m\tytuł własności Eigentumstitel m -
4 tytuł
tytuł książki Buchtitel m;tytuł filmu Filmtitel m;pod tytułem unter dem Titel;tytuł naukowy akademischer Grad m;tytuł doktora Doktortitel m;tytuł mistrzowski SPORT Meistertitel m -
5 tytuł
-
6 tytuł
1. agrégé2. en-tête3. intitulé4. pites5. qualification6. titre -
7 tytuł
1 captaen 2 ceannteideal 3 stíl 4 teideal -
8 tytuł
başlık -
9 tytuł
pavadinimas -
10 tytuł
ч1. заголовок, назва, титул;2. титул; звання;3. право -
11 tytul
baş yazu, baş yazma, títul ar. -
12 tytuł
1 pamagat2 titik3 titulo -
13 tytuł
adalga; fason; hil; moda; sozbaşy; stil; tip -
14 tytuł
τίτλος -
15 tytuł tytu·ł
-łu, -ły; loc sg -lem(powieści, artykułu) titlefilm pod tytułem... — a film entitled...
-
16 tytuł|ować
impf Ⅰ vt 1. (nadawać tytuł) to title, to entitle [książkę, obraz] ⇒ zatytułować 2. (zwracać się) to address- tytułować kogoś ekscelencją/jaśnie panią to address sb as Your Excellency/Your GraceⅡ tytułować się 1. (siebie wzajemnie) to address each other by their full titles 2. (siebie samego) to use the titles- tytułował się hrabią/doktorem he used the title of count/doctorThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tytuł|ować
-
17 tytuł wykonawczy
юр. исполни́тельный лист -
18 tytuł okna
• window titleSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > tytuł okna
-
19 tytuł okna dialogowego
• dialog box titleSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > tytuł okna dialogowego
-
20 tytuł nagłówkowy
• drop-down title
См. также в других словарях:
tytuł — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. tytułule {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nazwa nadana dziełu literackiemu, plastycznemu, muzycznemu, naukowemu, filmowemu, teatralnemu itp. lub części dzieła przez autora … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tytuł — m IV, D. u, Ms. tytułule; lm M. y 1. «napis, nagłówek książki, dzieła literackiego, naukowego lub poszczególnych jego rozdziałów, nazwa czasopisma, artykułu, także nazwa sztuki teatralnej, filmu, utworu muzycznego, jakiejś imprezy itp.; nagłówek… … Słownik języka polskiego
profesor — m IV, DB. a, Ms. profesororze; lm M. owie (profesororzy), DB. ów 1. «samodzielny pracownik naukowy prowadzący zajęcia dydaktyczne i badania naukowe w szkole wyższej lub nieakademickim instytucie naukowym; tytuł naukowy przyznawany takiemu… … Słownik języka polskiego
adiunkt — m IV, DB. a, Ms. adiunktkcie; lm M. adiunktkci, DB. ów 1. «tytuł pracownika naukowo dydaktycznego w szkołach wyższych i naukowo badawczego w instytucjach naukowych, wyższy od tytułu starszego asystenta; pracownik mający ten tytuł» Adiunkt katedry … Słownik języka polskiego
asystent — m IV, DB. a, Ms. asystentncie; lm M. asystentnci, DB. ów 1. «osoba pomagająca specjaliście przy wykonywanej przez niego pracy, np. lekarzowi przy operacji» 2. «tytuł pomocniczego pracownika naukowego na wyższej uczelni lub w instytucie naukowo… … Słownik języka polskiego
nadzwyczajny — [wym. nad zwyczajny] nadzwyczajnyni 1. «wybijający się ponad przeciętność, bardzo rzadko się zdarzający; niepospolity, niezwykły, niebywały, wyjątkowy» Nadzwyczajna pamięć, siła. Nadzwyczajne zdolności. Nadzwyczajny człowiek. Nie wydarzyło się… … Słownik języka polskiego
imperator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. imperatororze; lm M. imperatororzy || owie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawniej: tytuł dziedzicznego władcy w niektórych monarchiach; cesarz, car (w Rosji); także osoba… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lord — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. lordrdzie; lm M. owie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tytuł wyższej szlachty angielskiej noszony przez parów Anglii i członków Izby Lordów, dziedziczony lub nadawany za zasługi; … Langenscheidt Polski wyjaśnień
profesor — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. profesororze; lm M. owie || profesororzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najwyższy tytuł naukowy przyznawany osobie zajmującej się działalnością naukową z racji jej osiągnięć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
baron — m IV, DB. a, Ms. baronnie; lm M. owie (baronni), DB. ów «w średniowieczu: możnowładca, bezpośredni wasal króla, później honorowy tytuł szlachecki, niższy od hrabiego, w XIX w. nadawany wybitnym przedstawicielom burżuazji; osoba nosząca taki… … Słownik języka polskiego
bej — m I, DB. a; lm M. owie, DB. ów hist. «w dawnej Turcji: tytuł wyższych urzędników; także tytuł władców Tunezji w okresie protektoratu tureckiego i francuskiego; osoba nosząca ten tytuł» ‹tur.› … Słownik języka polskiego