-
1 swawolić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > swawolić
-
2 swawolić
-
3 swawolić
-
4 swawolić
глаг.• баловать• баловаться• проказничать• резвиться• самовольничать* * *несов. проказить, проказничать, шалить, озорничать+dokazywać, figlować, psocić, zbytkować
* * *несов.прока́зить, прока́зничать, шали́ть, озорнича́тьSyn: -
5 swawolić
1. badiner2. batifoler3. folichonner4. folâtrer5. lutiner -
6 swawolić
pléaráca -
7 swawolić
[сваволічь]v.ndk -
8 swawolić
сваволити -
9 swawolić
1 guníguní2 kathâ -
10 baraszkować
глаг.• бездельничать• резвиться* * *несов. шалить, проказничать, баловаться; возиться+dokazywać, zbytkować, swawolić
* * *несов.шали́ть, прока́зничать, балова́ться; вози́тьсяSyn: -
11 broić
broję, brój несов. шалить, проказничать+psocić, swawolić
* * *broję, brój несов.шали́ть, прока́зничатьSyn: -
12 dokazywać
глаг.• резвиться* * *1) (dokonywać) совершать, творить, добиваться2) (szaleć) баловаться, шалитьdowodzić, udowadniać доказывать* * *несов. 1. совершить, творить;\dokazywać cudów творить чудеса; \dokazywać cudów zręczności проявлять чудеса ловкости;
2. проказничать, шалить+1. dokonywać, dopinać 2. swawolić, zbytkować
* * *несов.1) соверши́ть, твори́тьdokazywać cudów — твори́ть чудеса́
dokazywać cudów zręczności — проявля́ть чудеса́ ло́вкости
2) прока́зничать, шали́тьSyn: -
13 figlować
глаг.• шутить* * *несов. шалить, проказничать, озорничать+dokazywać, swawolić, zbytkować
* * *несов.шали́ть, прока́зничать, озорнича́тьSyn: -
14 harcować
глаг.• гарцевать• прыгать* * *несов. 1. резвиться, шалить;2. (па koniu) гарцевать+1. dokazywać, swawolić
* * *несов.1) резви́ться, шали́ть2) ( na koniu) гарцева́тьSyn: -
15 łobuzować
глаг.• безобразничать• озорничать* * *несов. озорничать, проказничать, шалить+łobuzować się, zbytkować, swawolić
* * *несов.озорнича́ть, прока́зничать, шали́тьSyn: -
16 figlować
ipf.1. (= swawolić) frolic, lark about l. around.2. żart. (= pieścić się, kochać się) pet, make love.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > figlować
-
17 głowa
сущ.• атаман• башка• вождь• глава• голова• головка• заглавие• лидер• название• начальник• обух• предводитель• руководитель• ум• шеф* * *głow|a♀, мн. Р. głów 1. голова;ból \głoway головная боль;
od stóp do głów с головы до ног;2. голова, ум ♂;ciasna \głowa ограниченный ум; otwarta \głowa светлая голова; tęga \głowa умная голова;
3. глава;руководитель ♂;\głowa
rodziny глава семьи; \głowa państwa глава государства;4. голова (предмет шаровидной или конусообразной формы);\głowa sera головка сыру; \głowa kapusty кочан капусты; \głowa komety астр. голова кометы; ● w \głowaach в головах, в изголовье; urwanie \głowaу суета, беготня, неразбериха; zawracanie \głowaу морока; чепуха, ерунда; na \głowaę ludności на душу населения; marzenie ściętej \głowaу несбыточная мечта; безнадёжное дело; kłaść w \głowaę вбивать в голову; kłaść łopatą do \głowaу разжёвывать и в рот класть; kręcić \głowaą шевелить мозгами, раскидывать умом; mieć dobrze (olej) w \głowaie быть толковым, быть с головой; mieć \głowaę na karku иметь голову на плечах; nadstawiać \głowaę (\głoway) рисковать головой;
coś nie mieści się w \głowaie уму непостижимо что-л., трудно поверить во что-л.;pobić na \głowaę а) разбить наголову;
б) (zakasować) превзойти, затмить;pójść (skoczyć) po rozum do \głoway пораскинуть умом, подумать; догадаться;
przerastać (przewyższać) kogoś o \głowaę быть на голову выше кого-л.;stawać na \głowaie a) из кожи вон лезть;
б) (swawolić) ходить на голове;ukręcić \głowaę czemuś ликвидировать, прекратить что-л.; замять что-л.;zachodzić w \głowaę ломать себе голову;
zmyć komuś \głowaę вымыть (намылить) голову кому-л.;\głowa do góry! выше голову!, не унывай!;
kto nie ma w \głowaie, musi mieć w nogach посл. дурная голова ногам покоя не даёт+2. rozum 3. kierownik, zwierzchnik
* * *ж, мн Р głów1) голова́ból głowy — головна́я боль
od stóp do głów — с головы́ до ног
2) голова́, ум mciasna głowa — ограни́ченный ум
otwarta głowa — све́тлая голова́
tęga głowa — у́мная голова́
3) глава́; руководи́тель mgłowa rodziny — глава́ семьи́
głowa państwa — глава́ госуда́рства
4) голова́ ( предмет шаровидной или конусообразной формы)głowa sera — голо́вка сы́ру
głowa kapusty — коча́н капу́сты
głowa komety — астр. голова́ коме́ты
•- urwanie głowy
- zawracanie głowy
- na głowę ludności - mieć dobrze w głowie
- mieć olej w głowie
- mieć głowę na karku - pobić na głowę
- pójść po rozum do głowy
- skoczyć po rozum do głowy
- przerastać kogoś o głowę
- przewyższać kogoś o głowę
- stawać na głowie
- ukręcić głowę czemuś
- zachodzić w głowę - kto nie ma w głowie
- musi mieć w nogach -
18 stawać na głowie
1) из ко́жи вон лезть2) ( swawolić) ходи́ть на голове́ -
19 draufhauen
drauf|hauengrzmotnąć ( pot) -
20 herumtollen
herum|tollenvi Kinder, Hunde: swawolić, brykać, dokazywać
См. также в других словарях:
swawolić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, swawolićlę, swawolićli {{/stl 8}}{{stl 7}} dokazywać, psocić, figlować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Swawolić na zabawie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
swawolić — ndk VIa, swawolićlę, swawolićlisz, swawolićol, swawolićlił 1. «bawić się wesoło, dokazywać, figlować; psocić» Dzieci swawolą na podwórzu. 2. przestarz. «nadużywać swobody, postępować samowolnie» … Słownik języka polskiego
baraszkować — ndk IV, baraszkowaćkuję, baraszkowaćkujesz, baraszkowaćkuj, baraszkowaćował «bawić się dokazując; zbytkować, swawolić» Dzieci baraszkowały z ojcem … Słownik języka polskiego
broić — ndk VIa, broję, broisz, brój, broił «płatać figle; dokazywać, swawolić, psocić; dawniej też: czynić coś złego, dopuszczać się wybryków» Dzieci broiły na podwórku. Bezkarnie broić … Słownik języka polskiego
dokazywać — ndk VIIIa, dokazywaćzuję, dokazywaćzujesz, dokazywaćzuj, dokazywaćywał 1. forma ndk czas. dokazać (p.) 2. «bawić się wesoło, zachowywać się zbyt swobodnie, płatać figle; swawolić, zbytkować, szaleć» Dokazywać wesoło, ochoczo. Dokazywali jak małe… … Słownik języka polskiego
figlować — ndk IV, figlowaćluję, figlowaćlujesz, figlowaćluj, figlowaćował «bawić się, dokazywać, swawolić» Figlujące dziecko. Figlować z kolegami, z psem … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
gzić się — ndk VIa, gżę się, gzisz się, gzij się, gził się 1. «o niektórych zwierzętach: biegać z bólu spowodowanego ukąszeniami gzów; niespokojnym zachowaniem ujawniać popęd płciowy; zaspokajać popęd płciowy» 2. wulg. «swawolić, zbytkować, zalecać się,… … Słownik języka polskiego
harcować — ndk IV, harcowaćcuję, harcowaćcujesz, harcowaćcuj, harcowaćował 1. «wyprawiać harce; dokazywać, swawolić, skakać, hasać» Harcować na koniu. Chłopcy harcujący na łące. 2. daw. «odbywać harce przed bitwą» … Słownik języka polskiego
łeb — m IV, D. łba, C. łbu, Ms. łbie; lm M. łby 1. «głowa zwierzęcia, szczególnie dużego» Łeb konia, krowy. ∆ Kocie łby «bruk ułożony z okrągłych, nietłuczonych kamieni» □ Koń ma duży łeb, niech się martwi. 2. «pogardliwie, rubasznie lub potocznie o… … Słownik języka polskiego
rozswawolić się — dk VIa, rozswawolić sięlę się, rozswawolić sięlisz się, rozswawolić sięol się, rozswawolić sięlił się «zacząć na dobre swawolić; rozdokazywać się, rozbrykać się» Dzieci rozswawoliły się … Słownik języka polskiego