-
1 rozstrzygać
impf ⇒ rozstrzygnąć* * *to decide, to settle* * *ipf.1. (= rozsądzać) settle, decide; rozstrzygnąć spór settle a dispute.2. (= być czynnikiem decydującym) determine; rozstrzygać o czyimś losie determine sb's fate.ipf.be determined, be decided.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozstrzygać
-
2 rozstrzygać
rozstrzygać (-am) < rozstrzygnąć> (-nę) entscheiden (o L über A); den Ausschlag geben (für A); wątpliwości, problem klären; spór schlichten;rozstrzygać o programie wycieczki über das Reiseprogramm entscheiden;teraz rozstrzygają się jego losy jetzt entscheidet sich sein Schicksal -
3 rozstrzygać
rozstrzygać [rɔsstʃɨgaʨ̑] < perf rozstrzygnąć>I. vt entscheidenII. vr sich +akk entscheidenteraz rozstrzygną się jego losy jetzt entscheidet sich sein Schicksal -
4 rozstrzygać
глаг.• вершить• определить• определять• постановить• постановлять• предрешать• приговаривать• решать• решить• судить* * *rozstrzyga|ć\rozstrzygaćny несов. решать, разрешать; ср. rozstrzygnąć* * *rozstrzygany несов.реша́ть, разрешат́ь; ср. rozstrzygnąć -
5 rozstrzygać
1. arbitrer2. décider3. départager4. résoudre5. trancher -
6 rozstrzygać
1 cinn 2 moltóir 3 réitigh 4 socraigh -
7 rozstrzygać
kararlaştırmak -
8 rozstrzygać
вирішувати, розв'язувати -
9 rozstrzygać
1 Tagahatol2 lumutas3 magpasiya4 magpasya -
10 rozstrzygać
çozmek; seljermek; ýüreginedüwmek -
11 rozstrzygać
1) αποφασίζω2) διαιτητεύω -
12 rozstrzygać się
несов.реша́ться, разреша́ться -
13 rozstrzygać\ się
несов. решаться, разрешаться -
14 rozstrzygać się
вирішуватися -
15 prawo rozstrzygać
право решатьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > prawo rozstrzygać
-
16 rozstrzygnąć
(-nę, -niesz); imp - nij; vb; od rozstrzygać* * *pf.-ij zob. rozstrzygać.pf.zob. rozstrzygać się.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozstrzygnąć
-
17 decydować
глаг.• вершить• определить• определять• постановить• постановлять• предрешать• решать• решить* * *decydowa|ć\decydowaćny несов. о czym решать что, принимать решение по вопросу о чём+rozstrzygać, postanawiać, wyrokować
* * *decydowany несов. о czymреша́ть что, принима́ть реше́ние по вопро́су о чёмSyn: -
18 rozstrzyg|nąć
pf — rozstrzyg|ać impf (rozstrzygęła, rozstrzygęli, — rozstrzygam) Ⅰ vt to decide, to settle [spór, sprawę, konflikt]; to adjudicate [konkurs]; to negotiate [problem]- sprawę rozstrzygnął Sąd Najwyższy the case was adjudicated in the High Court- rozstrzygnąć czyjeś wątpliwości to resolve a. dispel sb’s doubts- rozstrzygać o czyimś losie to decide sb’s fateⅡ rozstrzygnąć się — rozstrzygać się to be decided, to be settled- rozstrzygają się teraz jego losy his fate is now being decidedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozstrzyg|nąć
-
19 rozstrzygnąć
rozstrzygać (-am) < rozstrzygnąć> (-nę) entscheiden (o L über A); den Ausschlag geben (für A); wątpliwości, problem klären; spór schlichten;rozstrzygać o programie wycieczki über das Reiseprogramm entscheiden;teraz rozstrzygają się jego losy jetzt entscheidet sich sein Schicksal -
20 decydować
decydować [dɛʦ̑ɨdɔvaʨ̑]\decydować o czymś über etw +akk entscheiden, eine Entscheidung über etw +akk treffen2) ( mieć decydujące znaczenie) ausschlaggebend sein, den Ausschlag geben1) ( podejmować decyzję)\decydować się na coś sich +akk für etw entscheiden\decydować się coś zrobić sich +akk entschließen, etw zu tun2) ( rozstrzygać się) losy: sich +akk entscheiden
- 1
- 2
См. также в других словарях:
rozstrzygać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozstrzygaćam, rozstrzygaća, rozstrzygaćają, rozstrzygaćany {{/stl 8}}– rozstrzygnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, rozstrzygaćnę, rozstrzygaćnie, rozstrzygaćnij, rozstrzygaćnął, rozstrzygaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozstrzygać — ndk I, rozstrzygaćam, rozstrzygaćasz, rozstrzygaćają, rozstrzygaćaj, rozstrzygaćał, rozstrzygaćany rozstrzygnąć dk Va, rozstrzygaćnę, rozstrzygaćniesz, rozstrzygaćnij, rozstrzygaćnął, rozstrzygaćnęła, rozstrzygaćnięty, rozstrzygaćnąwszy… … Słownik języka polskiego
rozstrzygnąć — → rozstrzygać … Słownik języka polskiego
arbitralnie — przysłów. od arbitralny Wypowiadać się arbitralnie w jakiejś sprawie. Rozstrzygać arbitralnie … Słownik języka polskiego
arbitrażować — ndk IV, arbitrażowaćżuję, arbitrażowaćżujesz, arbitrażowaćżuj, arbitrażowaćował, arbitrażowaćowany «rozstrzygać spór za pomocą arbitrażu, brać udział w arbitrażu» Arbitrażować spór majątkowy. Arbitrażować spory zbiorowe … Słownik języka polskiego
decydować — ndk IV, decydowaćduję, decydowaćdujesz, decydowaćduj, decydowaćował «rozstrzygać, postanawiać, wyrokować» Decydować o jakichś sprawach, w jakichś sprawach. Decydować o czyimś losie. Decydować na własną rękę. decydować się 1. «powziąć decyzję;… … Słownik języka polskiego
dyskrecjonalny — 1. «powierzony czyjej dyskrecji, poufny» Rozmowa dyskrecjonalna. 2. «pozostawiony komuś do swobodnego uznania, do swobodnej oceny; nie określony, nie ograniczony przez żadne przepisy» ∆ Dyskrecjonalna władza «sfera działania, w której organ… … Słownik języka polskiego
procesualny — praw. «dotyczący procesu postępowania sądowego; procesowy» Rozstrzygać spór na drodze procesualnej. Ustalić porządek procesualny rozprawy sądowej … Słownik języka polskiego
rozstrzygająco — przysłów. od rozstrzygający (p. rozstrzygać) Ten fakt wpłynął rozstrzygająco na dalszy bieg wypadków … Słownik języka polskiego
sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… … Słownik języka polskiego
stanowić — ndk VIa, stanowićwię, stanowićwisz, stanowićnów, stanowićwił, stanowićwiony 1. «tworzyć coś, składać się na coś, być czymś» Stanowili dobraną parę. Drzewa stanowiły ochronę przed wiatrem. 2. «być czynnikiem decydującym, rozstrzygającym, od… … Słownik języka polskiego