(psychiczne)

См. также в других словарях:

• psychiczny — «odnoszący się do psychiki, związany z procesami zachodzącymi w psychice; duchowy, wewnętrzny» Depresja psychiczna. Proces, rozwój psychiczny. Napięcie psychiczne. Rozstrój, uraz psychiczny. Zahamowanie psychiczne. Dobry, zły stan psychiczny. ∆… …   Słownik języka polskiego

• w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego

• psychiczny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dotyczący psychiki; związany z funkcjami mózgu (intelektualnymi, uczuciowymi, woli); umysłowy, duchowy, wewnętrzny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Równowaga psychiczna. Stan psychiczny. Problemy, choroby… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… …   Słownik frazeologiczny

• alkoholizm — m IV, D. u, Ms. alkoholizmzmie, blm «nałóg picia alkoholu, choroba powstająca wskutek nadużywania alkoholu powodująca m.in. uszkodzenia przewodu pokarmowego, wątroby, nerek, serca oraz zaburzenia psychiczne» Alkoholizm ostry, przewlekły. Plaga… …   Słownik języka polskiego

• bariera — ż IV, CMs. barieraerze; lm D. barieraer 1. «przegroda stała lub ruchoma, zwykle w postaci stojaków połączonych prętami żelaznymi, drewnianymi lub sznurem, stawiana dla zasygnalizowania zakazu przejścia, odgradzająca coś lub stanowiąca… …   Słownik języka polskiego

• czynność — ż V, DCMs. czynnośćści; lm MD. czynnośćści 1. «zatrudnienie, robota, praca» Czynności administracyjne, przygotowawcze, sądowe, urzędowe, zawodowe. Czynności sądu, urzędu. ◊ Zawiesić czynności «o urzędach, organach władzy: przestać pracować» ◊… …   Słownik języka polskiego

• dewiacja — ż I, DCMs. dewiacjacji; lm D. dewiacjacji (dewiacjacyj) 1. «zboczenie z drogi, odchylenie od właściwego kierunku; błądzenie» Dewiacja statku. przen. Dewiacje psychiczne. 2. fiz. «odchylenie kątowe między południkiem magnetycznym a kierunkiem… …   Słownik języka polskiego

• do — I przyimek łączący się z dopełniaczem 1. «w połączeniu z rzeczownikami, zwykle nieżywotnymi, tworzy przydawki o znaczeniu przeznaczenia» Beczka do wina. Filiżanka do kawy. Klucz do drzwi. Kocioł do gotowania. Przybory do pisania. Skrzynka do… …   Słownik języka polskiego

• dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… …   Słownik języka polskiego

• duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… …   Słownik języka polskiego