-
1 przebiegle
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przebiegle
-
2 przebiegle
нареч.• хитро -
3 przebiegle
1. artificieusement2. astucieusement3. matoisement4. politiquement -
4 chytrze
adj. grad. 1. (przebiegle) slyly 2. pot., żart. (pomysłowo) craftily, artfully* * *adv.1. (= przebiegle) slyly, craftily, cunningly.2. pot. (= pomysłowo) cleverly, ingeniously.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > chytrze
-
5 filuternie
adv. [zachowywać się, śmiać się] playfully, light-heartedly- mrugać do kogoś filuternie to wink playfully at sb- patrzeć na kogoś filuternie to look playfully at sb* * *adv.1. (= zalotnie) playfully.2. (= swawolnie) rascally.3. (= przebiegle, sprytnie) slyly, cunningly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > filuternie
-
6 sprytnie
adv. grad. (przebiegle, zmyślnie) cleverly- bardzo sprytnie! that’s very clever* * *adv.cunningly; ( pomyślane) shrewdly, cleverly; ( zorganizowane) cannily, artfully, smartly; sprytnie to sobie wymyślił that was pretty smart of him.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > sprytnie
-
7 chytrze
-
8 manewrować
-
9 polityka
polityka [pɔlitɨka] f\polityka gospodarcza/zagraniczna Wirtschafts-/Außenpolitik fuprawiać politykę Politik betreiben -
10 bauernschlau
См. также в других словарях:
przebiegle — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., przebiegleej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób przebiegły, podstępny, chytry; przemyślnie, chytrze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Działać, postępować, robić coś przebiegle. Uśmiechać się przebiegle. Przebiegle zapytać kogoś o coś.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przebiegle — przebiegleej «chytrze, podstępnie, przemyślnie» Patrzeć, uśmiechać się przebiegle. Postępować przebiegle. Schować coś przebiegle … Słownik języka polskiego
chytrzyć — ndk VIb, chytrzyćrzę, chytrzyćrzysz, chytrz a. chytrzyćrzyj, chytrzyćrzył 1. «postępować chytrze, podstępnie, przebiegle; używać wybiegów, podstępów» Kręcił, chytrzył aż wygrał sprawę. 2. pot. «przejawiać chciwość, skąpstwo; skąpić» Ciułał grosze … Słownik języka polskiego
dowcipnie — dowcipnieej 1. «żartobliwie, z humorem, z dowcipem» Dowcipnie coś opowiedzieć. 2. pot. «sprytnie, przemyślnie, przebiegle» Dowcipnie się urządzić. Dowcipnie coś skonstruować, zmajstrować … Słownik języka polskiego
dyplomatyzować — ndk IV, dyplomatyzowaćzuję, dyplomatyzowaćzujesz, dyplomatyzowaćzuj, dyplomatyzowaćował «postępować w sposób dyplomatyczny, ostrożnie, zręcznie, przebiegle» … Słownik języka polskiego
intrygować — ndk IV, intrygowaćguję, intrygowaćgujesz, intrygowaćguj, intrygowaćował 1. «robić intrygi, działać podstępnie i przebiegle» Intrygować przeciw komuś. 2. «dawać do myślenia, zaciekawiać, interesować» Coś kogoś intryguje … Słownik języka polskiego
jezuicki — jezuickiccy przym. od jezuita Zakon jezuicki. Kolegium jezuickie. ∆ Jezuicki styl «styl wczesnobarokowy w architekturze kościelnej, zwłaszcza włoskiej i francuskiej, oparty na tradycjach renesansowych, propagowany przez jezuitów» przen. «obłudny … Słownik języka polskiego
manewrować — ndk IV, manewrowaćruję, manewrowaćrujesz, manewrowaćruj, manewrowaćował «zmieniać pozycję czegoś, kierować czymś, posuwać, obracać, zwykle w celu uniknięcia jakichś przeszkód, przesuwać coś lub przesuwać się na inną pozycję, inne miejsce;… … Słownik języka polskiego
perfidnie — perfidnieej «w sposób perfidny; przebiegle, podstępnie, złośliwie» Kłamał perfidnie … Słownik języka polskiego
przebiegły — przebiegłygli 1. «postępujący chytrze, przemyślnie; chytry, przemyślny» Przebiegły oszust. Przebiegły jak lis. 2. «będący dowodem albo wynikiem czyjejś przebiegłości, świadczący o czyjejś przebiegłości» Przebiegła polityka. Przebiegłe oczy.… … Słownik języka polskiego
zręcznie — zręcznieej 1. «w sposób świadczący o czyjejś sprawności fizycznej; zgrabnie, zwinnie» Zręcznie władać bronią. Zręcznie wyminąć przeszkodę. Zręcznie się poruszać. 2. «w sposób zręczny świadczący o czyimś sprycie; sprytnie, przebiegle» Zręcznie… … Słownik języka polskiego