-
41 rozleniw|ić
pf — rozleniw|iać impf Ⅰ vt to make [sb] indolent- upał rozleniwia hot weather makes one indolent- ogarnęło go wiosenne rozleniwienie he was suffering from spring indolence- rozleniwieni siedzieli na kanapie they were lounging indolently on the sofaⅡ rozleniwić się — rozleniwiać się to become indolent- kot się rozleniwił i nie chce polować na myszy the cat has become so lazy that he won’t hunt mice- uczniowie rozleniwili się przez wakacje during the holidays the pupils became very lazy- na starość się rozleniwiłam I’ve become indolent in my old ageThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozleniw|ić
-
42 sob|ól
Ⅰ m Zool. sable- polować na sobole to hunt sableⅡ sobole plt (futro) sable- nosić sobole to wear sableThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > sob|ól
-
43 sok|ół
m Zool. falcon- sokół wędrowny a peregrine (falcon)- sokół łowny a hawk- polować z sokołami to hawkThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > sok|ół
-
44 chasse
1. myślistwo2. pogoń3. polowanie4. polować5. pościg6. przegonić7. wygnanie8. wygonić9. wypędzić10. łowiectwo -
45 chasser
1. gonić2. odpędzać3. pognać4. polować5. przepędzać6. przepędzić7. pędzić8. upolować9. wpędzać10. wyganiać11. wypierać12. wypędzać13. wyrzucać14. łowić -
46 pourchasser
1. gonić2. polować3. łowić4. ścigać -
47 poursuivre
1. gonić2. kontynuować3. polować4. prześladować5. trwać6. wiedza7. ścigać -
48 iasc
1 czyhać 2 polować 3 ryba 4 rybny 5 łowić -
49 ruaig
1 bruzda 2 cyzelować 3 gonitwa 4 gonić 5 obława 6 odeprzeć 7 odpierać 8 odpychać 9 odrzucać 10 pogoń 11 polowanie 12 polować 13 pościg 14 rowek 15 ścigać -
50 seilg
1 gonić 2 obława 3 ofiara 4 pastwa 5 polowanie 6 polować 7 poszukiwać 8 tropić 9 zdobycz 10 łup 11 ścigać 12 żerować -
51 avlamak
gonić; polować -
52 łowić ło·wić
-
53 jagen
fam. eine Brücke in die Luft jagen wysadzić pf w powietrze most; v/i fig nach etwas jagen gonić, fam. uganiać się za (I); (sn) ( eilen) gonić, <po>pędzić, <po>gnać;vr sich jagen uganiać się; Ereignisse następować szybko po sobie -
54 Pirsch
auf die Pirsch gehen polować z podchodu -
55 kłusować
-
56 łowić
vt -
57 odławiać
vt -
58 strzelać
II. vi1) ( oddawać strzał)\strzelać do kogoś auf jdn schießen [ lub feuern]5) ( sięgać wysoko)\strzelać w górę iskry, ogień: [in die Höhe] schießen, hochschießen; korek: knallen; fontanna: Wasser hoch steigen lassen6) sport\strzelać do bramki ins Tor schießen7) (pot: wypalić)strzelić coś bez namysłu etw unüberlegt sagenco ci strzeliło do głowy? was ist [denn] in dich gefahren? -
59 zapolować
-
60 Pirsch
auf die \Pirsch gehen polować [ perf za-] z podchodu
См. также в других словарях:
polować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, polowaćluję, polowaćluje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brać udział w polowaniu; wykonywać czynności związane z tropieniem i zabijaniem zwierzyny łownej : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
polować — ndk IV, polowaćluję, polowaćlujesz, polowaćluj, polowaćował 1. «brać udział w polowaniu; zajmować się myślistwem» Polować na dziki, na zające. Polować na grubego zwierza. Polować z chartami, z ogarami, z sokołem. 2. «o zwierzętach, ptakach:… … Słownik języka polskiego
bekas — m IV, DB. a, Ms. bekassie; lm M. y «ptak łowny z rzędu mew siewek, o upierzeniu ochronnym, występujący w kilkunastu gatunkach w Eurazji, Afryce i Ameryce» Polować na bekasy. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… … Słownik języka polskiego
busz — m II, D. u, blm «gęste zarośla składające się przeważnie z kolczastych, suchoroślowych krzewów, zrzucających liście na okres suszy, charakterystyczne dla suchych, podzwrotnikowych obszarów, zwłaszcza w południowej Afryce i w Australii»… … Słownik języka polskiego
chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… … Słownik języka polskiego
chronić — ndk VIa, chronićnię, chronićnisz, chroń, chronićnił, chronićniony «strzec, zabezpieczać, pilnować, zasłaniać; zachowywać» Chronić dziecko przed zaziębieniem. Chronić matkę od trosk, przed troskami. Buty chronią nogi od zimna. Krata chroni okno… … Słownik języka polskiego
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
fladrować — I ndk IV, fladrowaćruję, fladrowaćrujesz, fladrowaćruj, fladrowaćował, fladrowaćowany «malować na drewnie lub kamieniu słoje imitujące naturalne» ‹niem.› II ndk IV, fladrowaćruję, fladrowaćrujesz, fladrowaćruj, fladrowaćował, fladrowaćowany łow.… … Słownik języka polskiego
jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… … Słownik języka polskiego
kaczka — ż III, CMs. kaczkaczce; lm D. kaczkaczek 1. «ptak z rodziny o tej samej nazwie, płetwonogi z blaszkowatymi brzegami dzioba, dziki lub udomowiony; występuje w licznych gatunkach» Kaczka domowa, kaczka krzyżówka. Sznur, klucz dzikich kaczek.… … Słownik języka polskiego