(polować)

См. также в других словарях:

• polować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, polowaćluję, polowaćluje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brać udział w polowaniu; wykonywać czynności związane z tropieniem i zabijaniem zwierzyny łownej : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• polować — ndk IV, polowaćluję, polowaćlujesz, polowaćluj, polowaćował 1. «brać udział w polowaniu; zajmować się myślistwem» Polować na dziki, na zające. Polować na grubego zwierza. Polować z chartami, z ogarami, z sokołem. 2. «o zwierzętach, ptakach:… …   Słownik języka polskiego

• bekas — m IV, DB. a, Ms. bekassie; lm M. y «ptak łowny z rzędu mew siewek, o upierzeniu ochronnym, występujący w kilkunastu gatunkach w Eurazji, Afryce i Ameryce» Polować na bekasy. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… …   Słownik języka polskiego

• busz — m II, D. u, blm «gęste zarośla składające się przeważnie z kolczastych, suchoroślowych krzewów, zrzucających liście na okres suszy, charakterystyczne dla suchych, podzwrotnikowych obszarów, zwłaszcza w południowej Afryce i w Australii»… …   Słownik języka polskiego

• chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

• chronić — ndk VIa, chronićnię, chronićnisz, chroń, chronićnił, chronićniony «strzec, zabezpieczać, pilnować, zasłaniać; zachowywać» Chronić dziecko przed zaziębieniem. Chronić matkę od trosk, przed troskami. Buty chronią nogi od zimna. Krata chroni okno… …   Słownik języka polskiego

• czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …   Słownik języka polskiego

• fladrować — I ndk IV, fladrowaćruję, fladrowaćrujesz, fladrowaćruj, fladrowaćował, fladrowaćowany «malować na drewnie lub kamieniu słoje imitujące naturalne» ‹niem.› II ndk IV, fladrowaćruję, fladrowaćrujesz, fladrowaćruj, fladrowaćował, fladrowaćowany łow.… …   Słownik języka polskiego

• jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… …   Słownik języka polskiego

• kaczka — ż III, CMs. kaczkaczce; lm D. kaczkaczek 1. «ptak z rodziny o tej samej nazwie, płetwonogi z blaszkowatymi brzegami dzioba, dziki lub udomowiony; występuje w licznych gatunkach» Kaczka domowa, kaczka krzyżówka. Sznur, klucz dzikich kaczek.… …   Słownik języka polskiego