-
81 umyślne zniszczenie pocisku rakietowego po starcie przed wykonaniem zadania z powodu powsta
• destructSłownik polsko-angielski dla inżynierów > umyślne zniszczenie pocisku rakietowego po starcie przed wykonaniem zadania z powodu powsta
-
82 wpływ wiatru na tor pocisku
• windageSłownik polsko-angielski dla inżynierów > wpływ wiatru na tor pocisku
-
83 wybuch pocisku
• shell burst -
84 wybuch pocisku w powietrzu
• airburstSłownik polsko-angielski dla inżynierów > wybuch pocisku w powietrzu
-
85 wyrzutnia rakietowa z urządzeniem podnośnikowym do ustawiania pocisku w pozycji pionowej
• launcher-erectorSłownik polsko-angielski dla inżynierów > wyrzutnia rakietowa z urządzeniem podnośnikowym do ustawiania pocisku w pozycji pionowej
-
86 wyrzutnik pocisku
• baffle plate -
87 zasięg pocisku missile system całokształt urządzeń do wyrzucania pocisków kierowanych wraz z
• missile rangeSłownik polsko-angielski dla inżynierów > zasięg pocisku missile system całokształt urządzeń do wyrzucania pocisków kierowanych wraz z
-
88 zdalne kierowanie pocisku po torze
• direct command guidanceSłownik polsko-angielski dla inżynierów > zdalne kierowanie pocisku po torze
-
89 zgrubienie środkujące pocisku
• bourreletSłownik polsko-angielski dla inżynierów > zgrubienie środkujące pocisku
-
90 zmiana kierunku pocisku rakietowego po pionowym starcie
• pitchoverSłownik polsko-angielski dla inżynierów > zmiana kierunku pocisku rakietowego po pionowym starcie
-
91 zmiana nastawy zapalnika bomby pocisku
• rearmingSłownik polsko-angielski dla inżynierów > zmiana nastawy zapalnika bomby pocisku
-
92 launching
pocisku kierowanegowodowanie statkuwyrzucenie rakiety -
93 bzyk
Ⅰ m (muchy) buzz; (pocisku) whizz- bzyk owadów the buzz(ing) a. hum(ming) of insects- kula z bzykiem przeleciała mu obok głowy a bullet whizzed past his headⅡ inter. (o owadzie) buzz!; (o pocisku) whizz!* * *mibuzz, buzzing, hum; (= świst kuli) whizz; przelecieć z bzykiem buzz past; ( o pocisku) whizz past.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bzyk
-
94 rozprysk
m (G rozprysku) 1. (fontanna) spray; (ślad) splash- rozpryski błota/wody sprays of mud/water- rozpryski farby na płótnie splashes of paint on the canvas2. Wojsk. (rozerwanie się pocisku) fragmentation* * *mi1. ( strumień cieczy) splash.2. (= rozerwanie się pocisku) burst.3. (= odłamek pocisku) splinter.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozprysk
-
95 homing guidance
kierowanie pocisku na celnaprowadzanie pocisku na celsamokierowanie pocisku -
96 świst
(bata, pocisku) swish; ( wiatru) whistle* * *mi(ptaka, wiatru) whistle; (pocisku, szpady) swish, zip.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > świst
-
97 tor
(trasa, droga) path; ( pocisku) trajectory; (kolejowy itp.) track; ( wyścigowy) racecourse (BRIT), racetrack (US), (na bieżni, basenie) lane; (saneczkowy, bobslejowy) run, chutetoczyć się lub biec zwykłym torem — (przen) to run lub take its course
tory kolejowe — (railway (BRIT) lub railroad (US)) track
* * *I.tor1mi1. (= trasa) path, route, course; ( pocisku) trajectory; tor wodny fairway; skierować coś/kogoś na nowe tory give sth/sb a fresh start; toczyć się swoim torem take its normal course.2. kol. (= szyny) (railroad) track; boczny tor siding (track), sidetrack; ślepy tor t. przen. blind siding; odsunąć kogoś/coś na boczny tor sidetrack sb/sth.3. sport (na bieżni, basenie) lane; ( łyżwiarski) track; tor przeszkód steeplechase track; tor wyścigowy racetrack; tor żużlowy cinder speedway track.II.tor2michem. thorium.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tor
-
98 odłamek
сущ.• заноза• кусок• лучина• обломок• обрывок• осколок• отрывок• щепка* * *odłam|ek♂, Р. \odłamekka обломок; осколок;\odłamek pocisku осколок снаряда
+ kawałek* * *м, Р odłamkaобло́мок; оско́локodłamek pocisku — оско́лок снаря́да
Syn: -
99 pocisk
сущ.• бомба• граната• ракета• снаряд• шар* * *♂, Р. \pocisku снаряд;\pocisk karabinowy ружейная пуля; zatrute \pociski перен. отравленные стрелы
* * *м, P pociskuснаря́дpocisk karabinowy — руже́йная пу́ля
zatrute pociski — перен. отра́вленные стре́лы
-
100 tor
сущ.• дорога• ипподром• колея• проход• путь• торий• траектория• улочка* * *1) chem. tor хим. торий2) fiz. tor (jednostka) физ. торр, миллиметр ртутного столба3) fiz. tor (trajektoria) физ. траектория4) kol. tor ж.-д. путь, колея, рельс, разг. рельса5) kol. tor (boczny) ж.-д. ветка6) kol. tor (ślepy) ж.-д. тупик7) mor. tor (wodny) мор. фарватер8) przen. tor перен. колея, направление, черёд9) sport. tor спорт. автодром, велодром, дорожка, ипподром, полоса, трасса, трекmat. torus мат. тор* * *♂, Р. \toru 1. путь; дорога ž;\tor kolejowy, tramwajowy железнодорожный, трамвайный путь; \tor wodny мор. фарватер;
2. спорт. дорожка ž;\tor kolarski велосипедный трек; \tor łyżwiarski конькобежная дорожка; \tor bobslejowy (saneczkowy) ледяной жёлоб (для скоростного спуска на санях, бобах); \tor przeszkód полоса препятствий;
3. (pocisku itp.) траектория ž;● sprowadzić rozmowę na inne \tory переменить тему разговора+3. trajektoria
* * *м, Р toru1) путь; доро́га żtor kolejowy, tramwajowy — железнодоро́жный, трамва́йный путь
tor wodny — мор. фарва́тер
2) спорт. доро́жка żtor kolarski — велосипе́дный трек
tor łyżwiarski — конькобе́жная доро́жка
tor bobslejowy (saneczkowy) — ледя́ной жёлоб (для скоростного спуска на санях, бобах)
tor przeszkód — полоса́ препя́тствий
3) (pocisku itp.) траекто́рия ż•Syn:trajektoria 3)
См. также в других словарях:
strzał — m IV, D. u, Ms. strzałale; lm M. y 1. «wyrzucenie pocisku z broni palnej (także strzały z łuku, kuszy itp.); wydostanie się, wylecenie pocisku z broni palnej; huk temu towarzyszący» Strzał armatni, artyleryjski, rewolwerowy. Celny, chybiony,… … Słownik języka polskiego
nabój — m I, D. nabójboju; lm M. nabójboje, D. nabójboi a. nabójbojów 1. «jednostka amunicji broni palnej składająca się z materiału wybuchowego, osłony (np. łuski), spłonki (w broni strzeleckiej) lub zapłonnika (w broni artyleryjskiej) i pocisku» Nabój… … Słownik języka polskiego
balistyczny — «związany z balistyką, dotyczący ruchu i toru pocisku» ∆ Krzywa balistyczna «tor pocisku, na który działają tylko siły oporu powietrza atmosferycznego i ciężkości» … Słownik języka polskiego
derywacja — ż I, DCMs. derywacjacji; lm D. derywacjacji (derywacjacyj) 1. jęz. «tworzenie wyrazów pochodnych od innych, podstawowych; dokonuje się zwykle za pomocą dodawania przyrostków i przedrostków lub przez odrzucenie części wyrazu; w gramatyce… … Słownik języka polskiego
odłamek — m III, D. odłamekmka, N. odłamekmkiem; lm M. odłamekmki «niewielka część odłamana od całości; kawałek żelaza oderwany od pocisku w czasie eksplozji; niewielki odłam, kawałek, bryłka» Odłamek bursztynu, szkła, kryształu. Odłamek bomby, granatu.… … Słownik języka polskiego
odpalić — dk VIa, odpalićlę, odpalićlisz, odpalićpal, odpalićlił, odpalićlony odpalać ndk I, odpalićam, odpalićasz, odpalićają, odpalićaj, odpalićał, odpalićany 1. «zapalić coś (zwykle papierosa) przez przytknięcie, przyłożenie do ognia; przypalić» Odpalić … Słownik języka polskiego
pocisk — m III, D. u, N. pociskkiem; lm M. i «ciało wyrzucane z broni palnej lub wyrzutni, przeznaczone do rażenia celu na odległość za pomocą zawartego w nim ładunku lub do innych zadań bojowych (np. zadymiania); każdy przedmiot rzucany w walce dla… … Słownik języka polskiego
rakietowy — I 1. «odnoszący się do rakiety statku, pocisku» Pojazd rakietowy. Człon rakietowy. Napęd rakietowy. Sondy rakietowe. Wyrzutnia rakietowa. Broń rakietowa. Okręty rakietowe. Działa rakieto … Słownik języka polskiego
rozbrojenie — n I 1. rzecz. od rozbroić. 2. blm «likwidacja lub ograniczenie sił zbrojnych i przemysłu wojennego na podstawie umowy międzynarodowej, w celu utrwalenia bezpieczeństwa międzynarodowego; demilitaryzacja» Przeprowadzić rozbrojenie. ∆ wojsk.… … Słownik języka polskiego
rozprysk — m III, D. u, N. rozpryskkiem; lm M. i 1. «strumień cieczy w postaci maleńkich kropel tryskający w kierunku odśrodkowym, rozpryśnięcie się; ślad takiego rozpryśnięcia» Rozpryski błota na szybie. Rozprysk farby. 2. wojsk. «rozerwanie się pocisku… … Słownik języka polskiego
stromy — «wznoszący się prawie prostopadle w stosunku do czegoś; mający ściany, zbocza itp. prawie prostopadłe w stosunku do podłoża, podstawy; spadzisty» Stromy dach. Stroma droga, góra. Strome podejście, urwisko. Strome schody. ∆ wojsk. Stromy tor… … Słownik języka polskiego