(pocisku)

См. также в других словарях:

• strzał — m IV, D. u, Ms. strzałale; lm M. y 1. «wyrzucenie pocisku z broni palnej (także strzały z łuku, kuszy itp.); wydostanie się, wylecenie pocisku z broni palnej; huk temu towarzyszący» Strzał armatni, artyleryjski, rewolwerowy. Celny, chybiony,… …   Słownik języka polskiego

• nabój — m I, D. nabójboju; lm M. nabójboje, D. nabójboi a. nabójbojów 1. «jednostka amunicji broni palnej składająca się z materiału wybuchowego, osłony (np. łuski), spłonki (w broni strzeleckiej) lub zapłonnika (w broni artyleryjskiej) i pocisku» Nabój… …   Słownik języka polskiego

• balistyczny — «związany z balistyką, dotyczący ruchu i toru pocisku» ∆ Krzywa balistyczna «tor pocisku, na który działają tylko siły oporu powietrza atmosferycznego i ciężkości» …   Słownik języka polskiego

• derywacja — ż I, DCMs. derywacjacji; lm D. derywacjacji (derywacjacyj) 1. jęz. «tworzenie wyrazów pochodnych od innych, podstawowych; dokonuje się zwykle za pomocą dodawania przyrostków i przedrostków lub przez odrzucenie części wyrazu; w gramatyce… …   Słownik języka polskiego

• odłamek — m III, D. odłamekmka, N. odłamekmkiem; lm M. odłamekmki «niewielka część odłamana od całości; kawałek żelaza oderwany od pocisku w czasie eksplozji; niewielki odłam, kawałek, bryłka» Odłamek bursztynu, szkła, kryształu. Odłamek bomby, granatu.… …   Słownik języka polskiego

• odpalić — dk VIa, odpalićlę, odpalićlisz, odpalićpal, odpalićlił, odpalićlony odpalać ndk I, odpalićam, odpalićasz, odpalićają, odpalićaj, odpalićał, odpalićany 1. «zapalić coś (zwykle papierosa) przez przytknięcie, przyłożenie do ognia; przypalić» Odpalić …   Słownik języka polskiego

• pocisk — m III, D. u, N. pociskkiem; lm M. i «ciało wyrzucane z broni palnej lub wyrzutni, przeznaczone do rażenia celu na odległość za pomocą zawartego w nim ładunku lub do innych zadań bojowych (np. zadymiania); każdy przedmiot rzucany w walce dla… …   Słownik języka polskiego

• rakietowy — I 1. «odnoszący się do rakiety statku, pocisku» Pojazd rakietowy. Człon rakietowy. Napęd rakietowy. Sondy rakietowe. Wyrzutnia rakietowa. Broń rakietowa. Okręty rakietowe. Działa rakieto …   Słownik języka polskiego

• rozbrojenie — n I 1. rzecz. od rozbroić. 2. blm «likwidacja lub ograniczenie sił zbrojnych i przemysłu wojennego na podstawie umowy międzynarodowej, w celu utrwalenia bezpieczeństwa międzynarodowego; demilitaryzacja» Przeprowadzić rozbrojenie. ∆ wojsk.… …   Słownik języka polskiego

• rozprysk — m III, D. u, N. rozpryskkiem; lm M. i 1. «strumień cieczy w postaci maleńkich kropel tryskający w kierunku odśrodkowym, rozpryśnięcie się; ślad takiego rozpryśnięcia» Rozpryski błota na szybie. Rozprysk farby. 2. wojsk. «rozerwanie się pocisku… …   Słownik języka polskiego

• stromy — «wznoszący się prawie prostopadle w stosunku do czegoś; mający ściany, zbocza itp. prawie prostopadłe w stosunku do podłoża, podstawy; spadzisty» Stromy dach. Stroma droga, góra. Strome podejście, urwisko. Strome schody. ∆ wojsk. Stromy tor… …   Słownik języka polskiego