-
1 nieuchronnie
adv. unavoidably, inevitably- pałac nieuchronnie chylił się ku upadkowi the palace was inevitably going into decline* * *adv.inevitably, inescapably.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nieuchronnie
-
2 nieuchronnie
nieuchronnie [ɲɛuxrɔɲɲɛ] advunvermeidlich -
3 nieuchronnie
1. inévitablement2. nécessairement -
4 nieubłaganie
adv. książk. 1. (nieustępliwie) [walczyć, żądać, dążyć] relentlessly 2. (nieuchronnie) [pogarszać się, upływać] inexorably- czas płynie nieubłaganie time marches inexorably on* * *adv( bezwzględnie) unrelentingly; ( nieuchronnie) inevitably* * *adv.1. (= bezlitośnie) unrelentingly.2. (= nieuchronnie) inevitably.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nieubłaganie
-
5 nieodwołalnie
adv. 1. (nieodwracalnie) [postanowić, zjednoczyć, zmienić] irrevocably, irreversibly; [stracić, rozstać się] definitely- to nieodwołalnie mój ostatni concert it’s definitely my last concert- zespół został rozwiązany nieodwołalnie the group was irrevocably disbanded2. (nieuchronnie) [nadchodzić, zbliżać się] inevitably- zbrojenia nieodwołalnie prowadzą do wojny armaments will inevitably lead to war- nieodwołalnie zbliża się czas wyjazdu the time to leave is inevitably drawing nigh* * *advirrevocably, beyond recall* * *adv.irrevocably, beyond recall.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nieodwołalnie
-
6 nieubłaganie
nieubłaganie [ɲɛubwagaɲɛ] adv -
7 skazany
skazany [skazanɨ]I. adj1) jur verurteilt\skazany na porażkę [ lub niepowodzenie] zum Scheitern verurteilt -
8 unausweichlich
-
9 unvermeidbar
-
10 zwangsläufig
См. также в других словарях:
nieuchronnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. nieuchronny: Nieuchronnie zbliżał się koniec wakacji. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nieuchronnie — «w sposób nieuchronny, bez możności uniknięcia czegoś, nieodwołalnie» Ktoś nieuchronnie skazany na śmierć … Słownik języka polskiego
nieodwołalnie — «nieuchronnie, bezwzględnie, bezapelacyjnie» Starość zbliża się nieodwołalnie. Rozstać się z kimś nieodwołalnie. Postanowić coś nieodwołalnie … Słownik języka polskiego
czas — 1. Ciężkie czasy «okres kryzysu, niedostatku, trudności materialnych, kłopotów»: (...) dzięki stałemu zajęciu – umożliwiała przeżycie całej rodzinie w tych ciężkich czasach. R. Antoszewski, Kariera. 2. Coś jest kwestią czasu «coś musi… … Słownik frazeologiczny
droga — 1. Być na dobrej drodze «rozumować, myśleć prawidłowo»: (...) sprawiał wrażenie, że nie obchodzą go rewelacje Jakuba. – Jest pan na dobrej drodze, panie profesorze (...). M. Saramonowicz, Siostra. 2. Być na (dobrej, najlepszej, prostej) drodze do … Słownik frazeologiczny
determinizm — m IV, D. u, Ms. determinizmzmie, blm filoz. «pogląd uznający współzależność zjawisk (zdarzeń), zgodnie z którym każde zjawisko (w przyrodzie, w rozwoju społecznym, w działaniu ludzkim) jest nieuchronnie i jednoznacznie wyznaczone przez ogół… … Słownik języka polskiego
katastrofa — ż IV, CMs. katastrofafie; lm D. katastrofaof 1. «wydarzenie nagłe, tragiczne w skutkach, w którym ktoś ucierpiał lub poniósł śmierć, które spowodowało straty materialne; nieszczęśliwy wypadek, klęska» Straszna katastrofa. Katastrofa lotnicza,… … Słownik języka polskiego
niechybnie — 1. «z całą pewnością, na pewno, nieuchronnie; nieomylnie, niezawodnie» Musieli niechybnie zginąć. Czuła niechybnie, że to rozstanie. 2. przestarz. «nie chybiając, celnie» Strzelać niechybnie … Słownik języka polskiego
nieubłaganie — 1. «w sposób nieubłagany; bez litości, bezwzględnie» Walczyć nieubłaganie z nieuczciwością. 2. «nieodwołalnie, nieuchronnie» Czas płynie nieubłaganie. Starość, śmierć się zbliża nieubłaganie … Słownik języka polskiego
powietrze — n I, blm 1. «mieszanina gazów (głównie azotu i tlenu) otaczająca grubą warstwą kulę ziemską, tworząca jej atmosferę» Czyste, świeże, ostre, rześkie, łagodne, przejrzyste powietrze. Chłodne, mroźne, arktyczne powietrze. Duszne, parne, wilgotne,… … Słownik języka polskiego
tragedia — ż I, DCMs. tragediadii; lm D. tragediadii (tragediadyj) 1. «utwór dramatyczny przedstawiający konflikt moralny, ideowy, psychologiczny, prowadzący nieuchronnie do klęski bohatera» Tragedia antyczna, klasyczna, mieszczańska, romantyczna. Wystawić… … Słownik języka polskiego