(nieszczery)

См. также в других словарях:

• nieszczery — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieszczeryerzy {{/stl 8}}{{stl 7}} maskujący prawdziwe poglądy i intencje, posługujący się kłamstwem; zdradzający brak szczerości; obłudny, fałszywy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieszczery uśmiech. Nieszczera rozmowa.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nieszczery — nieszczeryerzy «nie będący szczerym, ukrywający prawdę, nie ujawniający swych prawdziwych intencji, zamiarów, celów; świadczący o fałszu, obłudzie; obłudny, fałszywy» Nieszczery kolega. Nieszczery uśmiech. Nieszczere rady. Nieszczera uprzejmość,… …   Słownik języka polskiego

• krokodyli — Krokodyle łzy «nieszczery, udawany płacz, fałszywe ubolewanie, współczucie»: A ta nieszczęsna hrabina była mi obojętna. Roniłam za nią krokodyle łzy... Co mnie obchodziło jej zranione serce, ja nauczyłam się z nim żyć. M. Nurowska, Oczy …   Słownik frazeologiczny

• pocałunek — książk. Judaszowski, judaszowy pocałunek «pocałunek nieszczery, maskujący nieżyczliwe, wrogie zamiary wobec kogoś» Wycisnąć pocałunek zob. wycisnąć 3 …   Słownik frazeologiczny

• deklaratywny — 1. «polegający na czczej deklaracji, nie płynący z przekonania; nieszczery, gołosłowny» Deklaratywne oświadczenia. 2. przestarz. «oznajmujący, deklarujący co» …   Słownik języka polskiego

• fałsz — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «niezgodność z prawdą; nieszczerość, obłuda, kłamstwo» Fałsz historyczny. Wyczuć fałsz w czyichś słowach. Poznać się na fałszu. ◊ przestarz. Zadać komuś fałsz «udowodnić, ujawnić, że ktoś kłamie, jest nieszczery,… …   Słownik języka polskiego

• fałszywiec — m II, DB. fałszywiecwca, W. fałszywiecwcze (a. fałszywiecwcu); lm M. fałszywiecwcy, DB. fałszywiecwców «człowiek fałszywy, obłudny, nieszczery» …   Słownik języka polskiego

• fałszywy — fałszywywi 1. «podrobiony, imitowany, nieprawdziwy, sztuczny» Fałszywy paszport. Fałszywe dokumenty, monety, banknoty. Fałszywa biżuteria. Fałszywy warkocz. 2. «niezgodny z prawdą, błędny; niewłaściwy» Fałszywe zeznanie, oskarżenie. Fałszywy… …   Słownik języka polskiego

• farbować — ndk IV, farbowaćbuję, farbowaćbujesz, farbowaćbuj, farbowaćował, farbowaćowany 1. «zabarwiać, nasycać farbą» Farbować wełnę, płótno. Farbować coś na niebiesko, na czarno. Suknia farbowana. Pantofle z farbowanej skóry. Farbować włosy na jasno, na… …   Słownik języka polskiego

• krokodyli — przym. od krokodyl w zn. 1 Jaja krokodyle. ◊ Łzy krokodyle «nieszczery, udawany płacz, ubolewanie» …   Słownik języka polskiego

• łza — ż IV, CMs. łzie; lm D. łez «kropla słonawej, przezroczystej, wodnistej cieczy wydzielanej przez gruczoły łzowe, utrzymującej w stanie wilgotnym rogówkę i spojówkę oka, spływająca z oka w czasie wzmożonego działania gruczołów łzowych, zwykle pod… …   Słownik języka polskiego