(niedobry)

См. также в других словарях:

• niedobry — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niedobrybrzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrządzający innym krzywdę lub przykrości swym postępowaniem, świadczący o takich zamiarach; zły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyczuwam w nim… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niedobry — niedobrybrzy 1. «nie okazujący ludziom dobroci, serdeczności, życzliwości, zły; świadczący o braku dobroci, nieprzyjazny, nieżyczliwy» Niedobry mąż. Był niedobry dla uczniów. Niedobre spojrzenie. Niedobrzy ludzie. Mieć niedobre serce. 2. «niewart …   Słownik języka polskiego

• manowce — Coś wiedzie, prowadzi, sprowadza itp. kogoś na manowce a) «coś wywiera niedobry wpływ na kogoś, sprawia, że ktoś zaczyna postępować nieuczciwie, źle, niemoralnie»: (...) czy poczucie etyczne, pozbawione oparcia i uzasadnienia metafizycznego nie… …   Słownik frazeologiczny

• ładny — ładnyni, ładnyniejszy 1. «taki, który sprawia estetyczne wrażenie; odznaczający się miłym wyglądem, urodą» Ładna dziewczyna. Ładna okolica. Ładne oczy. Ładny obraz. ◊ Ładny dzień, pogoda itp. «dzień, pogoda itp. słoneczna, bezdeszczowa» ◊ Ładna… …   Słownik języka polskiego

• manowiec — m II, D. manowiecwca; lm M. manowiecwce, D. manowiecwców, dziś tylko w lm «błędne drogi; bezdroża, wertepy» Tłuc się, błądzić po manowcach. ◊ Zejść na manowce «zacząć postępować źle, niewłaściwie, nieuczciwie; pobłądzić» ◊ Zwieść kogoś na manowce …   Słownik języka polskiego

• nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad …   Słownik języka polskiego

• niejadalny — «nie nadający się do jedzenia; niesmaczny, niedobry» Niejadalne części owoców, warzyw. Grzyby niejadalne. Niejadalna zupa, potrawa …   Słownik języka polskiego

• nieładny — nieładnyni 1. «nie będący ładnym; niepiękny, nieurodziwy, dość brzydki; nieciekawy» Nieładna dziewczyna. Nieładny strój. Nieładny film. ◊ Nieładna pogoda «pochmurna, deszczowa pogoda» 2. «taki, który sprzeciwia się ogólnie przyjętym normom… …   Słownik języka polskiego

• niełaskawy — niełaskawywi a. niełaskaw (tylko w funkcji orzecznika w zn. 1) 1. «nieżyczliwie usposobiony, niechętnie ustosunkowany do kogoś (czegoś), okazujący niełaskę; nieprzychylny, nieprzyjazny» Władca niełaskawy dla poddanych. Los był dla niego… …   Słownik języka polskiego

• niepomyślny — «nie będący po czyjejś myśli, nie odpowiadający czyimś zamiarom, życzeniom; niekorzystny, niedobry» Niepomyślny wiatr. Niepomyślna wiadomość. Niepomyślne wyniki nauczania. Niepomyślna sytuacja. Niepomyślne warunki …   Słownik języka polskiego

• ten — m odm. jak przym., D. tego, B. tego (żyw.) a. ten (nieżyw.); ta ż, DCMs. tej, B. tę, N. tą; to n, D. tego, B.=M.; lm M. m. os. ci a. ż. rzecz. te, DMs. tych, B. m. os. tych a. ż. rzecz. te 1. «zaimek wskazujący, będący określeniem rzeczownika,… …   Słownik języka polskiego