Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(myrtus)

  • 121 fragilis

    frăgĭlis, e, adj. [id.], easily broken, brittle, fragile (class.; esp. freq. in the transf. signif.; cf.: caducus, fluxus).
    I.
    Lit.:

    cadi,

    Ov. M. 12, 243:

    coryli (with tiliae molles),

    id. ib. 10, 93:

    rami,

    Verg. E. 8, 40:

    myrtus,

    Hor. C. 3, 23, 16:

    ratis,

    id. ib. 1, 3, 10; cf.

    phaselus,

    id. ib. 3, 2, 28:

    aes malleis,

    Plin. 34, 8, 20, § 94; cf.:

    saccharon dentibus,

    id. 12, 8, 17, § 32:

    crystalli centrum,

    id. 37, 2, 10, § 28:

    caput ictibus parvis,

    Gell. 6, 1, 11:

    tenuior fragiliorque penna scarabaeorum,

    Plin. 11, 28, 34, § 97:

    ut fragilis glacies interit ira mora,

    Ov. A. A. 1, 347.— Poet.:

    aquae,

    i. e. ice, Ov. Tr. 3, 10, 26:

    fragiles sonitus chartarum,

    i. e. crackling, Lucr. 6, 112:

    lauri,

    Verg. E. 8, 82:

    pollicibus fragiles increpuere manus,

    Prop. 4 (5), 7, 12; cf. fragor.—
    II.
    Transf., in gen., weak, perishable, frail (physically or mentally):

    fragile corpus animus sempiternus movet,

    Cic. Rep. 6, 24 fin.;

    in fragili corpore odiosa omnis offensio est,

    id. Sen. 18, 65; cf.:

    (corpora) fragili natura praedita,

    Lucr. 1, 581; and absol.:

    fragili quaerens illidere dentem, Offendet solido,

    Hor. S. 2, 1, 77: fragilissimus alvus, Att. ap. Non. 193, 26.—Of an effeminate man: Julius et fragilis Pediatia (sarcastically in the fem. gen. instead of Pediatius), qs. the delicate Miss Pediatius, Hor. S. 1, 8, 39:

    quis enim confidit, sibi semper id stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

    Cic. Fin. 2, 27, 86:

    res humanae fragiles caducaeque sunt,

    id. Lael. 27, 102; id. Leg. 1, 8, 24; cf.:

    divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est,

    Sall. C. 1, 4:

    fortuna populi,

    Cic. Rep. 2, 28 fin.:

    nec aliud est aeque fragile in homine (quam memoria),

    Plin. 7, 24, 24, § 90:

    nulli vita fragilior (quam homini),

    id. 7 praef. § 5; cf.:

    (hominum) aevum omne et breve et fragile est,

    Plin. Pan. 78, 2:

    haud aevi fragilis sonipes,

    Sil. 3, 386: anni fragiles et inertior aetas, the frail years (of age), Ov. Tr. 4, 8, 3.— Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > fragilis

  • 122 hexastichus

    hexastĭchus, a, um, adj., = hexastichos, of six lines or rows: hordeum, perh. our long-eared barley, Hordeum caeleste, Linn.; Col. 2, 9, 4:

    myrtus,

    Plin. 15, 29, 37, § 122.

    Lewis & Short latin dictionary > hexastichus

  • 123 horridus

    horrĭdus, a, um, adj. [horreo], standing on end, sticking out, rough, shaggy, bristly, prickly:

    non hac barbula, qua ista delectatur, sed illa horrida, quam in statuis antiquis et imaginibus videmus,

    Cic. Cael. 14, 33:

    caesaries,

    Ov. M. 10, 139:

    pluma,

    id. Am. 2, 6, 5:

    apes horridi pili,

    Col. 9, 3, 1; cf.:

    apes horridae aspectu,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    sus,

    Verg. G. 4, 407; cf.:

    videar tibi amarior herbis, Horridior rusco,

    id. E. 7, 42:

    densis hastilibus horrida myrtus,

    id. A. 3, 23; cf.:

    arbor spinis,

    Plin. 12, 15, 34, § 67:

    horrida siccae silva comae,

    Juv. 9, 12. —
    II.
    Transf., in gen., rough, rude, rugged, wild, savage, horrid.
    A.
    Lit.:

    horrida signis chlamys,

    Val. Fl. 5, 558 (for which:

    aspera signis pocula,

    Verg. A. 9, 263:

    membra videres Horrida paedore,

    Lucr. 6, 1269:

    pecudis jecur horridum et exile,

    Cic. Div. 2, 13, 30:

    horrida villosa corpora veste tegant,

    Tib. 2, 3, 75:

    pastor,

    Ov. M. 1, 514:

    Ilia cultu,

    id. Am. 3, 6, 47; cf.:

    Acestes in jaculis et pelle Libystidis ursae,

    Verg. A. 5, 37:

    Silvanus,

    Hor. C. 3, 29, 22: Africa terribili tremit horrida terra tumultu, Enn. ap. Fest. p. 153 Müll. (Ann. v. 311 Vahl.); cf.:

    Aetnensis ager et campus Leontinus sic erat deformis atque horridus, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47 fin.:

    horridior locus,

    Ov. P. 1, 3, 83:

    silva fuit, late dumis atque ilice nigra Horrida,

    Verg. A. 9, 382:

    sedes Taenari,

    Hor. C. 1, 34, 10:

    argumenta, velut horrida et confragosa, vitantes,

    Quint. 5, 8, 1:

    inde senilis Hiems tremulo venit horrida passu,

    Ov. M. 15, 212; cf.:

    cum Juppiter horridus austris Torquet aquosam hiemem,

    Verg. A. 9, 670:

    bruma,

    id. G. 3, 442:

    December,

    Mart. 7, 36, 5:

    stiria,

    Verg. G. 3, 366:

    grando,

    id. ib. 1, 449:

    tempestas,

    Hor. Epod. 13, 1; Varr. ap. Plin. 18, 35, 79, § 349:

    fluctus,

    Hor. Epod. 10, 3; cf.:

    aequora,

    id. C. 3, 24, 40.— Poet.: si premerem ventosas horridus Alpes, qs. enveloped in horror, shuddering, Ov. Am. 2, 16, 19.—Of taste:

    sapor,

    harsh, raw, Plin. 34, 13, 33, § 129; cf. id. 13, 4, 9, § 43:

    ruta silvestris horrida ad effectum est,

    id. 20, 13, 61, § 131: (litterae) succedunt tristes et horridae... in hoc ipso frangit multo fit horridior (littera sexta nostrarum), Quint. 12, 10, 28 sq. —
    2.
    Esp., with dishevelled hair:

    si magna Asturici cecidit domus, horrida mater,

    Juv. 3, 212:

    paelex,

    id. 2, 57.—
    B.
    Trop.
    1.
    Rough in character or manners, rude, blunt, stern, unpolished, uncouth:

    huncine hominem te amplexari tam horridum,

    Plaut. Truc. 5, 41:

    ut vita sic oratione durus, incultus, horridus,

    Cic. Brut. 31, 117; cf.:

    vir paulo horridior et durior,

    Plin. Ep. 3, 3, 5: spernitur orator bonus, horridus miles amatur, Enn. ap. Cic. Mur. 14, 30 (Ann. v. 273 Vahl.):

    non ille, quamquam Socraticis madet Sermonibus, te negliget horridus,

    Hor. C. 3, 21, 10:

    fidens juventus horrida bracchiis,

    id. ib. 3, 4, 50:

    Germania,

    id. ib. 4, 5, 26:

    gens,

    Verg. A. 7, 746:

    horridus irā (Boreas), etc.,

    Ov. M. 6, 685:

    vita,

    Cic. Quint. 30, 93:

    virtus,

    Sil. 11, 205; Stat. Th. 5, 172:

    aspera, tristi, horrida oratione,

    Cic. Or. 5, 20; cf.:

    horridiora verba,

    id. Brut. 17, 68:

    sermo,

    Quint. 9, 4, 3:

    quaedam genera dicendi horridiora,

    id. 12, 10, 10:

    numerus Saturnius,

    Hor. Ep. 2, 1, 157:

    ita de horridis rebus nitida est oratio tua,

    Cic. de Or. 3, 14, 51:

    (antiquorum imitatores) fient horridi atque jejuni,

    Quint. 2, 5, 21.—
    2.
    With the predominating idea of an effect produced, causing tremor or horror, terrible, frightful, horrid (rare, and mostly poet. for the class. horribilis): horridiore aspectu esse, * Caes. B. G. 5, 14, 2; cf. in a Greek construction with an inf.:

    et desit si larga Ceres, tunc horrida cerni,

    Luc. 3, 347:

    turba horrida aspici,

    Sen. Q. N. 3, 19:

    vis horrida teli,

    Lucr. 3, 170:

    acies,

    Verg. A. 10, 408:

    castra,

    id. E. 10, 23:

    proelia,

    id. G. 2, 282:

    arma,

    Ov. M. 1, 126:

    virga (mortis),

    Hor. C. 1, 24, 16:

    fata,

    Verg. A. 11, 96:

    jussa,

    id. ib. 4, 378:

    paupertas,

    Lucr. 6, 1282:

    aquilae ac signa, pulverulenta illa et cuspidibus horrida,

    Plin. 13, 3, 4, § 23.— Hence, adv.: horrĭdē (acc. to II. B.), roughly, savagely, severely, sternly:

    vixit semper inculte atque horride,

    Cic. Quint. 18, 59:

    horride inculteque dicere,

    id. Or. 9, 28; cf. Quint. 10, 2, 17:

    ornamentis utetur horridius,

    Cic. Or. 25, 86: alloqui mitius aut horridius. Tac. H. 1, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > horridus

  • 124 intonsus

    1.
    intonsus, a, um, Part., from intondeo.
    2.
    intonsus, a, um, adj. [2. in-tondeo], unshorn.
    I.
    Lit.: scindens dolore identidem intonsam comam, Acc. ap. Cic. Tusc. 3, 26:

    capilli,

    Hor. Epod. 15, 9:

    crinis,

    Tib. 1, 4,38:

    Cynthius,

    Hor. C. 1, 21, 2:

    deus,

    Ov. Tr. 3, 1, 60; Prop. 3, 13 (4, 12), 52:

    comae,

    Curt. 9, 10, 9; 4, 13, 5:

    mentum,

    id. 8, 9, 22:

    caput,

    Ov. F. 4, 655:

    ora,

    i. e. not yet shaved, Verg. A. 9, 181:

    oves,

    Col. 7, 3, 7.—With Gr. acc.:

    Rhodanique comas intonsa juventus,

    Sil. 15, 674.—
    B.
    . Transf.: montes, i. e. leafy (covered with grass, herbs, or bushes), Verg. E. 5, 63:

    quercus intonsaque caelo Attollunt capita,

    leafy, id. A. 9, 681:

    myrtus,

    Stat. S. 4, 7, 10.—Of the old Romans, who neither cut their hair nor shaved their beards:

    tonsores in Italiam venere post Romam conditam anno CCCCLIV., antea intonsi fuere,

    Plin. 7, 59, 59, § 211: Cato, Hor. C. 2, 15, 11:

    avi,

    bearded, Ov. F. 2, 30. —
    II.
    Trop., unpolished, rude:

    homines intonsi et inculti,

    Liv. 21, 32:

    Getae,

    Ov. P. 4, 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > intonsus

  • 125 murta

    murta, ae, v. myrtus.

    Lewis & Short latin dictionary > murta

  • 126 murtatum

    myrtātus or murtātus, a, um, adj. [myrtus], seasoned with myrtle or myrtleberries.— Subst.: murtātum, i, n. (sc. farcimen), a kind of pudding:

    murtatum a murtā, quod ea large fartum,

    Varr. L. L. 5, § 110 Müll.—
    2.
    A kind of seasoning:

    form myrtatum,

    Plin. 15, 29, 35, § 118.

    Lewis & Short latin dictionary > murtatum

  • 127 myrta

    myrta and murta, ae, f., v. myrtus.

    Lewis & Short latin dictionary > myrta

  • 128 myrtaceus

    myrtācĕus, a, um, adj. [myrtus], of myrtle, myrtle- (post-Aug.):

    folium,

    Cels. 7, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > myrtaceus

См. также в других словарях:

  • Myrtus — Myrte …   Wikipédia en Français

  • MYRTUS — arboris nomen, quoe in Euiopae citeriorei caelo, quod a Cerauniis montibus incipit, primum Circeiis, in Elpenoris tumulo, visa tradidtur, Plin. l. 15. c. 29. Fuitque, ubi nunc Roma est, antequam Roma conderetur. Quippe ita traditur: myrteâ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Myrtus — prop. n. The type genus of the {Myrtaceae}. Syn: genus {Myrtus}. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Myrtus — (M. L.), Pflanzengattung aus der Familie der Myrtaceae Myriteae, 12. Kl. 1. Ordn. L.; Arten: immergrüne, in der warmen gemäßigten Zone heimische, weißblühende Bäume od. Sträucher. Als Zierpflanzen cultivirt: M. communis, s. Myrte 2); Varietäten… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Myrtus — L. (Myrte), Gattung der Myrtazeen, immergrüne Sträucher und Bäume mit einfachen, gegenständigen Blättern, achselständigen, einzeln oder in schirmartigen Trauben stehenden roten oder weißen Blüten und kugeligen, ein bis vielsamigen, gekrönten… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Myrtus — For the main belt asteroid, see 9203 Myrtus. Myrtle Myrtus communis …   Wikipedia

  • Myrtus —   Mirto Myrtus communis …   Wikipedia Español

  • Myrtus — Myrte …   Wikipédia en Français

  • Myrtus — noun type genus of the Myrtaceae • Syn: ↑genus Myrtus • Hypernyms: ↑dicot genus, ↑magnoliopsid genus • Member Holonyms: ↑Myrtaceae, ↑family Myrtaceae, ↑myrtle family …   Useful english dictionary

  • Myrtus — ID 55568 Symbol Key MYRTU2 Common Name myrtus Family Myrtaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity N/A US/NA Plant Yes State Distribution N/A Growth Habit N/A …   USDA Plant Characteristics

  • Myrtus — mirta statusas T sritis vardynas apibrėžtis Mirtinių (Myrtaceae) šeimos augalų gentis (Myrtus). atitikmenys: lot. Myrtus angl. myrtle vok. Myrte rus. мирт lenk. mirt …   Dekoratyvinių augalų vardynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»