-
81 kol-múlugr
adj. black in the mouth; komi þá engi kolmúlugr úr kafi, þá er ördeyða á öllu norðr-hafi, of fishes, Ísl. Þjóðs. ii. 130 (in a ditty). -
82 KVÍSL
(pl. -ir), f.2) fork;3) fork of a river;* * *f. a branch, esp. of a tree, a fork, Fms. i. 75 (a dung fork); hey-k., a hay fork: of a stag’s horns, Str. 3; kvísla-tré, a forked tree, a fork, Rd. 296: of the letter y, Skálda 161.II. metaph. the fork of a river; hann hélt upp eptir inni Eystri kvísl, Fms. vii. 55, 188, Stj. 108, Symb. 12; nú eru kvíslir fleiri, ok skal eigi banna fiski för í einni kvísl, Grág. ii. 351; mið-k., the middle stream, Nj. 236; Elfar-kvíslir, a local name, the mouth of the Gota River, Fms.; Vana-k., Hkr. (begin.):— the stem or pedigree of a family, skal í þá kvísl óðal hverfa, Gþl. 282; milli fjarborinna kvísla, Sks. 330; kyn-kvísl, ætt-kvísl, nið-kvísl, lineage. -
83 lopt-vægi
n. ‘air-weight,’ poët. = the mouth, ? or = the voice, Stor. 1. -
84 LÚKA
(lýk; lauk, lukum; lokinn), v.1) to shut (= lúka aptr);2) to end, bring to an end, finish, conclude, with dat. (hann lauk rœðu sinni);þá er menn höfðu lokit lögskilum at mæla, when they had finished their pleading;3) to pay, lúka e-m e-t (svá mikit fé, sem vér eigum konunginum at lúka);4) impers., lýkr e-u, it is at an end;lýkr þar nú sögunni, here the story ends;eptir þat var lokit þinginu, after that the Thing was broken up;var þess ván, at illa mundi illum lúka, that it would end badly with a bad man;þá var lokit öllum vistum nema hval, all stores were exhausted, except whale;absol., svá lauk at lyktum, finally it ended so that;lýkr svá, at þeir kaupa þessu, it ended so that they struck the bargain;áðr en lýkr, áðr lýkr, before the end comes (nærr munum við gangast áðr lýkr);um þat er lýkr, finally, in the end;5) with preps.:lúka aptr, to shut, with acc. or dat. (lúka aptr hurðina or hurðinni);lúka e-u í sundr, to open (lúk heill munni í sundr);impers., er í sundr lauk firðinum, when the fjord opened;lúka upp, to open, with dat. or acc. (lúka upp hurðinni or hurðina);lúka upp augum, to open the eyes;to declare, make known (en er jarl hafði því upp lokit, at hann mundi fylgja þeim);lúka uppgørð, to deliver a judgement (of an umpire);impers., lýkr e-u upp, it opens;lúka vel (illa) við e-n, to behave well (ill), deal fairly (unfairly) with a person (Bolli fekk Sigríði gjaforð göfugt ok lauk vel við hana);lúka við, to end (má vera, at svá lúki við, at þér þykki alkeypt);lúka yfir, impers., to come to an end, to a final issue (skal nú yfir lúka með oss);6) refl., lúkast, to be shut (ok þegar laukst hurðin á hæla honum);to come to an end, to end (hér lýkst sjá bók);lúkast upp, to open (fjallit laukst upp norðan).* * *pres. lýk; pret. lauk, laukt (mod. laukst), lauk; pl. luku; subj. lyki; part, lokinn; mod. ljúka, which form is not found in old writers; [Scot. louk; Shetl. lock; Dan. lukke]:I. to shut; lúka korn-hlöðum, Stj. 212: but mostly with prep., lúka upp, to open; lúka aptr, to shut, both with acc. and dat., in mod. usage with dat. solely; lúka upp mína kistu, Fbr. 46 new Ed.; but, lýkr þá upp kistunni, dat. (in the same page): ok hjarra-grind, svá at menn lúki upp af hrossi ok aptr ef vill, Grág. ii. 264; eru menn skyldir at lúka löghlið aptr á löggarði, ef sá maðr lýkr eigi aptr hliðit, 265; hann lýkr aptr fjósinu ok býr svá um at ekki má upp lúka, Gísl. 29; hann lýkr aptr eptir sér ramliga, 30; lúka upp hurðum, Vall. 218: lúka upp augum, to open the eyes, Bs. i. 318; but, lúka aptr augum, to shut the eyes: tak þú nú við kistu-lyklum mínum, þvíat ek mun þeim eigi lúka optar, Nj. 94; síðan lauk hann upp skemmuna, Fms. vi. 189; lúka upp dyrnar, viii. 332; tóku þá frá slagbranda ok luku upp hurðina, Ó. H. 135: nokkuru síðar var lokit (upp) úti-hurðu, Bs. i. 627; so also, lúka sundr munni, to open the mouth, Háv. 25 new Ed.II. metaph., lúka upp, to open one’s mind, declare, speak out; en er jarl hafði því upp lokið ( when he had made known) at hann mundi fylgja þeim, Ó. H. 54; nú skal þat upp lúka fyrir yðr er mér hefir lengi í skapi búit, 32; Guð heyrði bæn hans ok lauk upp fyrir honum öllum þessum hlutum, revealed to him all these things, Stj. 5.2. as a law term, lúka upp görð, to deliver a judgment, of an umpire, Fs. 49, Nj. 77; málin kómu í dóm Vermundar, en hann lauk görðum upp á Þórsness-þingi, Eb. 246; vil ek nú lúka upp sættar-görð milli þeirra Steinars ok Þorsteins, Eg. 735, passim; see görð.3. lúka við, to end; vera má at svá lúki við, áðr vit skiljum, at þér þykki alkeypt, Eb. 266.4. lúka yfir, to come to a bitter end; eigi vil ek við sonu þína sættum taka, ok skal nú yfir lúka með oss, Nj. 200; þar á móti freistar hinn frækni hversvetna, áðr yfir lúki, the bold will not give up as long as any chance is left, Al. 100; ok hugði, at þá mundi bráðast yfir lúka hans ætt ok þeirra frænda ef hann hætti til þeirra afar-kosta, it would then come to a final issue, Fms. viii. 24.III. to end, bring to an end, finish; nú lúku vér hér Hólmverja-sögu, Ísl. ii. 118; ok lúku vér hér þessum þætti, Njarð. 384; lúku vér svá Vápnfirðinga-sögu, Vápn. (fine); lið allt mundi vera niðri í Eyjum at lúka heyverkum, Nj. 113; þá er menn höfðu lokið lögskilum at mæla, when men had done, finished their pleading, Lv. 52.2. as a law term, to bring a case to a conclusion, discharge; vilju vér nú lúka málinu þótt þú ráðir einn skildaganum, Nj. 81; at vit Guðmundr görim um ok lúkim málinu, Ölk. 35; er hann hafði lokit erendum sínum, Sturl. iii. 280; vil ek nú svá at einu lúka málum mínum at þér líki vel ok Einari, Eg. 731.3. the phrase, lúka vel, ílla við e-n (ellipt. qs. lúka málum), to behave well (ill), deal fairly (unfairly), with a person, with the notion of a final dealing; at þeim mundi fjándskapr í þykkja ef hann lýkr ílla við þá, Eb. 114; at hann mundi enn ílla við þá lúka, Lv. 23; Bolli fékk Sigríði gjaforð göfugt, ok lauk vel við hana, Boll. 362.4. lúka e-u af, to finish: lúka við e-t, id.5. in mod. usage, ljúka and ljúka e-u, to have done eating; ljúka úr askinum, to eat up one’s platefull, leave nothing; eg get ekki lokið því, I cannot eat it all.IV. to pay, discharge, with acc. of the amount; lúka e-m e-t, svá mikit fé sem vér eigum konunginum at lúka, Fms. vi. 148; ok lúka í gulli eðr brendu silfri, Bs. i. 31; nú bera þeir vitni er hann lauk skuld þeirri allri sér af hendi, N. G. L. i. 32; luku þeir jarli fé svá at honum gazt at, Grett. 59 new Ed.; hann skal lúka Hallvarði fjóra mánaðar mati, Anal. 295: acc., hina fyrstu skuld lýk ek með þessu Grímhildi systur, Þiðr. 324: to discharge, of duties, Snorri kvaðsk mundu lúka erendum þeirra, Eb. 212.V. impers. it opens; er í sundr lauk firðinum, when the fjord (the entrance) opened, Krók. 59; ok er þeir kómu fyrir Reykjanes, ok þeir sá firðinum upp lúka, Eg. 128.2. it is at an end; followed by dat., lokit skal nú okkarri vináttu, Ísl. ii. 238; áðr en lúki þessi stefnu, Fms. x. 358; var þess ván, at ílla mundi íllum lúka, that it would end badly with a bad man, Fas. iii. 314; ok er lokit var drápunni, Ísl. ii. 237; ok lýkr þar nú sögunni, here the Saga ends, 186, 276; ok lýkr þar þessi sögu, Eb. (fine) and passim; ok lýkr hér nú Laxdæla-sögu, Ld. 334; þá var lokit öllum vistum nema hval, all stores at an end, all eaten up, Bs. i. 208; honum lézk allokit allri ván, all hope gone, 198; lauk svá þessum málum, Eg. 733; áðr þeim fundi lúki, Lv. 52.VI. absol., svá lauk at lyktum, it ended so that …, Ísl. ii. 269; lýkr svá, at þeir kaupa þessu, it ended so that they struck the bargain, Valla L. 216; lýkr þar frá honum at segja, there it ends to tell of him, passim; nær munu vit gangask áðr en lýkr, Nj. 176; þú munt ærit mjök elska féit, áðr lýkr, Gullþ. 7.VII. reflex. to be opened, open; fjallit lauksk upp norðan (opened), Eb. 28, Krók. 52; ok þegar lauksk hurðin á hæla honum, Edda 2:—to come to an end, ok er um þetta allfjölrætt á þingi hversu þessi mál mundu lúkask, Nj. 109: hér lýksk ( here ends) sjá bók, Íb. (fine):—gékk Haldóra með barni, ok lauksk seint um hennar hag. H. was heavy with child, and it went slowly on with her, Sturl. i. 199; at þessarar konu eymd yfir lúkisk á einhvern hátt, can come to some end, Bs. ii. 173:—to be discharged, skal þetta fé upp lúkask ( be paid out) af lögmanni, N. G. L. ii. 12. -
85 lækjar-óss
m. the mouth of a brook, Ld. 250, Eg. 185. -
86 mat-björg
f. provision from hand to mouth, Ó. H. 153. -
87 MATR
(gen. matar, pl. matir), m. food, meat; hafa sér e-t at mat, to feed on (morgin-döggvar þan sér at mat hafa); pl. stores of food, provisions.* * *m., gen. matar, dat. mat; with article matinum, Grág. i. 47 (mod. matnum); plur. matir; it is twice or thrice in Fb. spelt mát with a long vowel, with which cp. the rhyme máta uppsátr, Hallfred,—máta (gen. pl.) viggjar uppsátr = a pantry (the explanation given in Lex. Poët. and hence in Fs. 214, seems erroneous); for the long vowel cp. also Ormul. mete (not mette), Engl. meat: [Ulf. mats = βρωσις; A. S. mete; Engl. meat; O. H. G. maz; Swed. mat; Dan. mad]:—meat, food; matar ok váða er manni þörf, Hm. 3; matar góðr, ‘good of meat,’ hospitable, 38; bjóða e-m mat, Gm. 2; morgin-döggvar þau sér at mat hafa, Vþm. 45, Skm. 27; þá var matr fram settr, Fbr. 21 new Ed.; bera mat á borð, to put meat on the board, Nj. 50; þú skalt stela þaðan mat á tvá hesta, 74; bera mat í stofu, eptir þat setti hón borð ok bar þar á mat, … viljum vér víst gefa yðr mat … síðan gengu þeir undir borð ok signdu mat sinn, … átu gestir mat sinn, Eb. 266, 268; Gunnarr vissi slíks matar þar ekki ván, Nj. 75; þenna aptan enn sama mælti Bergþóra til hjóna sinna, nú skulu þér kjósa yðr mat í kveld, þvíat þenna aptan mun ek bera síðast mat fyri hjón mín …, þykki mér blóð eitt allt borðit ok matrinn, 197; hann var kallaðr hinn mildi ok inn matar-ílli, … hann svelti menn at mat, Fms. i. 1; sitja at mat, to sit at meat, x. 378; beiða matar, Grág. i. 47; þóat hinn haldi matinum, id.; þá stóð Glámr. upp snemma ok kallaði til matar síns, … vil ek hafa mat minn en engar refjar, Grett. 111; þar hefi ek mínum mat orðit fegnastr þá er ek náða honum, 126; et mat þinn, tröll, Fas. iii. 178, 179: allit., matr ok mungát, meat and drink, Fb. iii. 578. Fb. i. 563; hann átti fjölda barna, hafði hann varla mat í munn sér, he had hardly any meat in his mouth, he was well-nigh starved, Bs. i. 193; menn sá ek þá er móður höfðu, látið mat í munn, Sól.: eiga máiungi mat; mod. eiga ekki málungi matar, to have no food for one’s next meal, be very poor, Hm. 66: the saying, matr tr mannsins megin, ‘meat is man’s main;’ biðja sér matar hvert mál, 36; þurr matr, dry meat; þurr matr, þat er gras ok aldin, K. Þ. K. 78; hvítr matr, white meat = milk, cheese from the dairy, passim; elds matr, food for fire, fuel; spóna-matr, spoon-meat, opp. to át-matr = dry meat.II. in plur. stores of food, provisions; tveggja mánaða mati, Gþl. 99; tveggja mánaða matir mjöls, N. G. L. i. 172; tólf mánaðar mati, 346, B. K. passim.COMPDS: matarafgangr, matarafli, matarást, matarból, matarbúr, matarfýst, matarföng, matargörð, mataríllr, matarkaup, matarlauss, matarlyst, matarneyzla, matarskamtr, matarverð, matarverðr, matarvætt, mataræði. -
88 málungi
(= ‘málumgi’, dat. pl. from mál with negative -gi);ef þyrftak at m. mat, if I needed no meat at meals.* * *[from mál = a meal, and the suffixed gi, see -gi C, p. 199, col. 2]: in the phrase, eiga m. mat, to live from hand to mouth, Hm.; cp. mod. eiga ekki m. matar, to starve. -
89 MEL
I)n. time, moment (á því méli dreif lið til hans).n. pl. mouth-bit of a bridle.* * *or mél, also mæl, n. [another form of mál (q. v.), but only used in a temporal sense; Ulf. mél = καιρός and χρόνος]:—time, a while; hann skal leggja á eigi skemra mel ( not shorter notice than) en viku stefnu, Grág. ii. 349: in the phrase, eða meira meli, or a longer time; þrem nóttum fyrr eða meira meli …, fjórtán nóttum fyrr, eðr meira meli, a fortnight or more, Kb. i. 85; þá skulu þeir kveðja nótt fyrr en dómar fara út, eða meira meli, Sb. ii. 105; sjáu nóttum fyrr, eða meira mæli, Kb. 13.2. the nick of time, the phrase, á því meli, at that time, moment, Grág. i. 392; á því meli er hann spurði sökina, 473; á því meli dreif til hans lið, Fms. viii. 27; en á þessu meli réð Knútr fyrir Englandi, x. 397; ok á því meli (mæli Ed.) er Björn var ór landi varð höfðingja skipti í Noregi, Bjarn. 13; ok vildi hann eigi útan fara á því meli (i. e. during the three years of outlawry), Glúm. 371; á várþingi eða á því meli, … á várþingi eða á því mæli sem nú var tínt, Grág. ii. 248; á skömmu mæli, within a short time, 655 xvii. 6; ok á þessu mæli, er Hákon svarfaðisk þar um á Gautlandi, Fms. xi. 40; þá er enn maðr leystr ór strenginum á því mælinu, 152; á því meli er var í milli andláts hans ok upptekningar hans, in the meantime between …, Bs. i. 194. -
90 mél-dropi
a, m. the drop or foam, from a horse’s mouth, Vþm. 14, Edda 7. -
91 METJA
(met, matta, mattr), v. to lap (with the tongue).* * *met, matti, [Ulf. matjan = φαγειν; from matr], prop. to ‘take food,’ but it remains only in the special sense to lap with the tongue like a dog; þeir er sötra vatn ór lófum allt eitt ok rakkar metja með tungu, Stj. 392: in mod. usage esp. used of fishes mumbling with the mouth in water when feeding, þtir vóru at metja stökkva ok steðja, Bb. 2. 29; metja strauminn, to gulp the stream, id.II. metaph., meta árum í sjó, to dip the oars into the water, to dabble with the oars; þá meta þau í árum ok róa burt slíkt er þau mega, Háv. 46; kindred is the passage Fspl. 19, Skögul at skutlum skaptker Hnikars mat af miði minnis-hornum, S. ladled the mead with the horns, filling them out of the skapker, see Dr. Schewing’s note to the passage in his edition of the poem. The form mat for matti is due to a confusion with meta mat. -
92 MINNI
* * *I)n.1) memory (hann missti minnis ok þótti nær sem vitstolinn) leggja e-t í m., to lay up in the mind; reka m. til e-s, to call to mind;2) esp. in pl. memorials (slík m. hafa Íslendingar Haralds konungs ok mörg önnur); settir eptir (viz. dauða) bautasteinar til minnis, as a memorial;3) memory, of past time; þeir er vóru fyrir várt m., who lived before we can remember;4) memorial cup, toast (at old sacrifices and banquets); mæla fyrir minnum, to propose a toast.a. compar., answering to lítill, less, smaller; least, smallest (var minna karp þitt, meðan H. konungr lifði); er sá kallaðr minni maðr (lower in rank), er öðrum fóstrar barn.* * *1.compar. and superl. minnstr, answering to lítill, q. v.: [Ulf. miniza and minists; O. H. G. miniro; Germ. minder, minderste; Dan.-Swed. mindre, mindst; Lat. minor, minimus]:—lesser, smaller, and superl. least, smallest, of stature, quantity, following the same rule as lítill (q. v.), and opp. to meiri; minna lið, Grág. i. 44; minni laun, Nj. 10; máttr sem minnstr, Fms. xi. 102; minnstr ok vesalligstr, Háv. 53; var minna karp þitt, er …, Fms. vii. 21; þeir áttu minna í at hefna, Eg. 86; liggja í minna rúmi, Mork. 183; svá sem hann má minnstu við koma, Grág. i. 140.II. metaph., minnstir fyrir sér, Eg. 123; þú ert minni fyrir þér en ek hugða, Edda 33; þat lið er honum þótti minni fylgð í, Fms. iv. 350; sá er kallaðr minni maðr ( lower in rank) er öðrum fóstrar barn, Ld. 108: hence vera minni maðr, of a person who has done a dishonourable deed, dishonoured [cp. Lat. capitis minor]: eigi at minna, nevertheless, 216. minni-háttar and minnst-háttar, adv. of lesser, least degree, the least, Fs. 59.2.n. [Ulf. ga-minþi = μνεία; A. S. mynd; Engl. mind]:— memory; minni, vit ok skilning, minni at muna…, Skálda 169, Fbr. 137; hann misti minnis ok þótti nær sem vitstolinn, Fms. vi. 198; sumir hafa eigi m. þá er frá líðr hvernig þeim var sagt, ok gengusk þeim mjök í minni optliga, Ó. H. (pref.); leggja í minni, to keep in memory, Fb. ii. 353; því er ek má mínu minni á koma, Str. 2; reka minni til, Fms. vi. 256, Fb. i. 262; festask e-m í minni, Ó. H. 46; reka minni til e-s.2. memorials, esp. in pl.; þvílík minni hafa menn þar Haralds konungs, Fagrsk. 127; ok settir eptir bautasteinar til minnis, Ó. H. (pref.); hann hjó þat högg er menn hafa síðan at minnum haft, Fb. ii. 23, Fms. xi. 109: old saws or the like, hölzti eru þau minnin forn, Mkv.; ok skal orðtak vera forn minni, Edda (Ht.) 125.3. memory, of past time; þeirra er vóru fyrir várt minni, who lived before our memory, Íb. 16; þat er ór manna m., beyond the memory of man, D. N. iii. 34; ér erfðuð hann, þat er í mínu m., Skálda 171; ú-minni, lethargy.4. mind, consent (Dan. minde, ‘give sit minde til noget;’ Engl. ‘give one’s mind to it’); með sjálfs síns minni, K. Á. 70; utan biskup minni, D. N. i. 382.II. a memorial cup or toast, at old sacrifices and banquets: these memorial toasts were in the heathen age consecrated (signuð) to the gods Thor, Odin, Bragi, Frey, Njord, who, on the introduction of Christianity, were replaced by Christ, the Saints, the Archangel Michael, the Virgin Mary, and St. Olaf; the toasts to the Queen, Army, etc. in English banquets are probably a relic of this ancient Teutonic ceremony; Krists-minni, Fms. vii. 148; Máriu-m., x. 19; Ólafs-minni, N. G. L. ii. 445, cp. in the heathen age Braga-full; þar vóru öll minni signuð Ásum at fornum sið, Ó. H. 102; bera minni um eld, O. H. L. 18; bera öl um eld ok drekka m. á þann er gegnt var, Fms. vi. 442; fóru minni mörg ok skyldi horn drekka í minni hvert, Eg. 206; drakk hann þá öll minni krossalaus þau er bændr skenktu honum, Hkr. i. 144; mæla fyrir minnum, to speak to a toast, propose, give a toast, Orkn. 246, Fs. 147; skyldi þar um gólf ganga at minnum öllum, Eg. 253; Þorgils skyldi mæla fyrir minnum, en hann veik til Þórðar ok bað hann ráða hver minni fyrst væri drukkin, i. e. that Th. should be the toast-master, Sturl. i. 20 (the banquet in Reykhólar, A. D. 1119). At a funeral banquet the minni of the deceased was proposed by the heir, who at the same time made a vow (strengja heit); this rite performed, he took his father’s scat in the hall, and was henceforth the lawful heir, Fms. i. 161: a minni to a living person is nowhere mentioned. For the classical passages see Hák. S. Góða ch. 16, 17, Fms. i. 280; and for funeral banquets, Fagrsk. ch. 55.COMPDS: minnisdrykkja, minnisgóðr, minnishorn, minnislauss, minnisleysi, minnisstæðr, minnisveig, minnisverðr, minnisöl. -
93 munn-fagr
munn-fríðr, adj. with a fine-shaped mouth, Fms. viii, (in a verse). -
94 munn-lítill
adj. with a small mouth, Stj. 79. -
95 munn-ljótr
adj. with an ugly-shaped mouth, Nj. 39, Fms. ii. 20. -
96 munn-stæði
n. the part of the face about the mouth, Eg. 304. -
97 munn-sviði
a, m. a soreness of the mouth, -
98 munn-vatn
n. ‘mouth-water,’ saliva. -
99 munn-vik
n. pl. the corners of the mouth. -
100 muunn-sopi
a, m. a ‘mouth-sip,’ draught.
Страницы
См. также в других словарях:
Mouth — (mouth), n.; pl. {Mouths} (mou[th]z). [OE. mouth, mu[thorn], AS. m[=u][eth]; akin to D. mond, OS. m[=u][eth], G. mund, Icel. mu[eth]r, munnr, Sw. mun, Dan. mund, Goth. mun[thorn]s, and possibly L. mentum chin; or cf. D. muil mouth, muzzle, G.… … The Collaborative International Dictionary of English
mouth — [mouth; ] for v. [ mouth] n. pl. mouths [mouthz] [ME < OE muth, akin to Ger mund < IE base * menth , to chew > Gr masasthai, L mandere, to chew] 1. the opening through which an animal takes in food; specif., the cavity, or the entire… … English World dictionary
mouth — ► NOUN 1) the opening in the body of most animals through which food is taken and sounds are emitted. 2) an opening or entrance to a structure that is hollow, concave, or almost completely enclosed. 3) the place where a river enters the sea. 4)… … English terms dictionary
Mouth — (mou[th]), v. t. [imp. & p. p. {Mouthed} (mou[th]d); p. pr. & vb. n. {Mouthing}.] 1. To take into the mouth; to seize or grind with the mouth or teeth; to chew; to devour. Dryden. [1913 Webster] 2. To utter with a voice affectedly big or… … The Collaborative International Dictionary of English
Mouth — Mouth, v. i. 1. To speak with a full, round, or loud, affected voice; to vociferate; to rant. [1913 Webster] I ll bellow out for Rome, and for my country, And mouth at C[ae]sar, till I shake the senate. Addison. [1913 Webster] 2. To put mouth to… … The Collaborative International Dictionary of English
mouth|y — «MOW thee, thee», adjective, mouth|i|er, mouth|i|est. loud mouthed; using many words to say little; ranting; bombastic: »He…was prone to be mouthy and magniloquent ( … Useful english dictionary
mouth — [n1] opening aperture, beak, box, cavity, chops*, clam, crevice, delta, door, embouchement, entrance, estuary, firth, fly trap, funnel, gate, gills, gob, harbor, inlet, jaws, kisser*, lips, mush*, orifice, portal, rim, trap*, yap*; concepts… … New thesaurus
mouth — index entrance, enunciate, express, phrase, recite, utter Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Mouth — Porté dans la Moselle, c est une forme francisée de Muth (voir ce nom) … Noms de famille
mouth — is pronounced mowth as a noun (but plural mowdhz), and mowdh as a verb (also mowdhd in combinations such as foul mouthed) … Modern English usage
mouth|er — «MOW thuhr», noun. a person who mouths; long winded talker … Useful english dictionary
