(mlaskać)

См. также в других словарях:

• mlaskać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa a. IIa, mlaskaćam || mlaszczę, mlaskaća || mlaszcze, mlaskaćają || mlaszczą {{/stl 8}}– mlasnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, mlaskaćnę, mlaśnie, mlaśnij, mlaskaćnął, mlaskaćnęli. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mlaskać — ndk I, mlaskaćam, mlaskaćasz, mlaskaćają, mlaskaćaj, mlaskaćał, a. IX, mlaszczę, mlaszczesz, mlaszcz mlasnąć dk Va, mlaskaćnę, mlaśniesz, mlaśnij, mlaskaćnął, mlaskaćnęła, mlaskaćnęli, mlaskaćnąwszy 1. «poruszając odpowiednio wargami, językiem… …   Słownik języka polskiego

• mlasnąć — → mlaskać …   Słownik języka polskiego

• ciamkać — ndk I, ciamkaćam, ciamkaćasz, ciamkaćają, ciamkaćaj, ciamkaćał 1. «jeść głośno; mlaskać» 2. «o substancjach płynnych lub półpłynnych: chlupać, chlupotać, pluskać» Błoto ciamkało pod nogami …   Słownik języka polskiego

• ciapać — ndk IX, ciapaćpię, ciapaćpiesz, ciap, ciapaćał, ciapaćany ciapnąć dk Va, ciapaćnę, ciapaćniesz, ciapaćnij, ciapaćnął, ciapaćnęła, ciapaćnęli, ciapaćnięty, ciapaćnąwszy 1. pot. «uderzać ostrym narzędziem; ciąć, rąbać; ciachać, dziabać» Ciapać… …   Słownik języka polskiego

• cmokać — ndk I, cmokaćam, cmokaćasz, cmokaćają, cmokaćaj, cmokaćał, cmokaćany cmoknąć dk Va, cmokaćnę, cmokaćniesz, cmokaćnij, cmokaćnął, cmokaćnęła, cmokaćnęli, cmokaćnięty 1. «mlaskać, wydawać wargami charakterystyczny odgłos, zwykle smakując coś,… …   Słownik języka polskiego

• cmoktać — ndk I, cmoktaćam, cmoktaćasz, cmoktaćają, cmoktaćaj, cmoktaćał, cmoktaćany, a. IX, cmoktaćkczę, cmoktaćkczesz, cmokcz 1. «wydawać wargami odgłos przy jedzeniu, smakowaniu czegoś; mlaskać, cmokać» Dziecko cmoktało głośno. Świnie cmoktały przy… …   Słownik języka polskiego

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• kląskać — ndk I, kląskaćam, kląskaćasz, kląskaćają, kląskaćaj, kląskaćał 1. «o słowiku: wydawać trele; śpiewać» 2. «wydawać charakterystyczny odgłos, stąpając lub uderzając czymś o coś; kłapać, tupać, dudnić» Kląskają o bruk, na bruku kopyta koni. 3.… …   Słownik języka polskiego

• mlaskanie — n I rzecz. od mlaskać …   Słownik języka polskiego

• jak człowiek — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} jak przystało na dobrze wychowanego człowieka; tak, jak jest przyjęte, jak należy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zachowuj się jak człowiek i przestań mlaskać. Wreszcie zaczął się ubierać jak człowiek. Nie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień