-
1 istota
( stworzenie) creature; ( sedno) essencew istocie — in fact, in reality
* * *f.1. (= treść, sens) essence, core, gist; w istocie (rzeczy) as a matter of fact; pojąć istotę sprawy get the point; zbadać istotę rzeczy explore the heart of the matter.2. (= stworzenie) creature, being; istota nadprzyrodzona/ludzka supernatural/human being; istota pozaziemska extraterrestrial (being), ET; alien (from outer space); Istota Najwyższa fil., rel. the Supreme Being.3. (= natura, osobowość) nature.4. istota biała/szara anat. white/gray matter.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > istota
-
2 istota
istota żywa Lebewesen n;istota ludzka menschliches Wesen n istota rzeczy der Kern der Sache, Wesentliche(s) n;istota życia Lebensinhalt m, Sinn m des Lebens;w istocie in Wirklichkeit; in der Tat -
3 istota
-
4 istota
сущ.• бытие• вещество• естество• креатура• материал• материя• натура• содержание• создание• субстанция• суть• существо• существование• сущность• тварь• экстракт• эссенция* * *isto|ta♀ 1. существо n;\istota ludzka человек; nigdzie żywej \istotaty нигде ни души;
2. сущность;wnikać w \istotatę rzeczy проникать в сущность вещей;
w \istotacie в сущности, действительно, по сути дела+1. stworzenie 2. sedno
* * *ж1) существо́ nistota ludzka — челове́к
nigdzie żywej istoty — нигде́ ни души́
2) су́щностьwnikać w istotę rzeczy — проника́ть в су́щность веще́й
w istocie — в су́щности, действи́тельно, по су́ти де́ла
Syn:stworzenie 1), sedno 2) -
5 istota
[істота]fw istotce — в сутності / насправді
-
6 istota
1. créature2. entité3. essence4. sciences5. substance6. suc7. être -
7 istota
1 cnámh 2 croí 3 créatúr 4 neach 5 rud 6 spiorad 7 stuif 8 substaint 9 teanór 10 ábhar -
8 istota
madde; oluş; varlık; yaratık -
9 istota
branduolysesmėgyvulysgyvūnasžvėris -
10 istota
ж1. істота;2. суть, сутність -
11 istota
1 bagay2 buhay3 hayop4 lagay5 materya6 pabangó7 pagkatao8 sustansya9 tao10 yamang -
12 istota
barlyk; duyp; madda -
13 istota
ουσία -
14 istota
1) םייח לעב2) ןיערג -
15 istota isto·ta
-
16 istota rzeczy
= sedno rzeczy суть де́ла -
17 sedno rzeczy
-
18 isto|ta
Ⅰ f 1. (stworzenie) being, creature- istota ludzka a human being- istoty pozaziemskie extraterrestrial beings- istoty żywe living beings a. creatures- małe dziecko jest bezbronną istotą a small child is a defenceless creature- była istotą słabą i bezradną she was a weak and helpless individual2. książk. (osobowość) being U książk.; nature C/U, personality C/U- w głębi swej istoty nie był zły he wasn’t bad by nature a. bad deep down3. sgt książk. (najważniejszy element) essence- praca stanowi istotę życia człowieka work is the essence of human life- jaka jest istota sporu? what is the point at issue?- istota rzeczy the heart of the matterⅡ w istocie adv. 1. (w gruncie rzeczy) in (actual) fact 2. (naprawdę) reallyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > isto|ta
-
19 śmiertelny
adj( dawka) lethal; ( trucizna) deadly; (bladość, cisza) deathly; ( choroba) terminal, fatal; (istota, niebezpieczeństwo, wróg) mortal; ( rana) fatal, mortal* * *a.(istota, organizm; wróg, niebezpieczeństwo) mortal; (bladość, cisza) deathly; ( rana) fatal, mortal; śmiertelna choroba fatal illness, terminal illness; śmiertelna dawka lethal dose; śmiertelny cios mortal blow, death blow; śmiertelny strach mortal fear; grzech śmiertelny rel. mortal sin, deadly sin; ofiary śmiertelne fatalities; wypadek śmiertelny fatality; człowiek jest istotą śmiertelną man is a mortal being.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > śmiertelny
-
20 Wesen
Wesen ['ve:zən] <-s, -> ntistota fmenschliches \Wesen istota ludzkadas liegt im \Wesen der Demokratie to jest istotą demokracji
См. также в других словарях:
istota — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. istotaocie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} żywy organizm, stworzenie, istnienie, osoba : {{/stl 7}}{{stl 10}}Człowiek to istota rozumna. Szukać jakichś istot w kosmosie. Każda … Langenscheidt Polski wyjaśnień
istota — rzeczy «to, co jest w czymś najważniejsze»: (...) często spór dotyczy jedynie słów, a nie istoty rzeczy. WO 09/12/2000. Nie ma w pobliżu, nigdzie żywej istoty zob. żywy 3. W istocie rzeczy zob. rzecz 22. Z istoty rzeczy zob. rzecz 25 … Słownik frazeologiczny
istota — ż IV, CMs. istotaocie; lm D. istotaot 1. «żywy organizm, osoba, stworzenie» Każda żywa istota kiedyś umrze. Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto! (Mickiewicz) ◊ Istota ludzka «człowiek» ◊ Nie ma w pobliżu, nigdzie żywej istoty «nie ma nikogo … Słownik języka polskiego
istota ludzka — {{/stl 13}}{{stl 7}} człowiek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie wiadomo, kiedy pojawiła się na Ziemi pierwsza istota ludzka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
istota rzeczy — {{/stl 13}}{{stl 7}} sedno sprawy, to, co najważniejsze, najistotniejsze, fundamentalne w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Istota rzeczy leży nie tu, lecz gdzie indziej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
w istocie — → istota … Słownik języka polskiego
Шопен Ф. Ф. — (Chopin, Szopen) Фридерик Францишек (1 III, по метрич. записи 22 II 1810, Желязова Воля, близ Варшавы 17 X 1849, Париж) польский композитор и пианист. Сын француза Николб (Миколая) Шопена, участника Польского восстания 1794, преподавателя … Музыкальная энциклопедия
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
bóg — m III, DB. boga, W. boże, N. bogiem 1. Bóg blm «w religiach monoteistycznych: istota nadprzyrodzona, najwyższa, stworzyciel świata» Pojęcie Boga. Idea Boga. Wierzyć w Boga. ◊ Jak u Pana Boga za piecem «dobrze bezpiecznie» ◊ Żal się Boże, pożal… … Słownik języka polskiego
natura — ż IV, CMs. naturaurze; lm D. naturaur 1. blm «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; przyroda» Dzika, górska,… … Słownik języka polskiego
rozumny — rozumnyni, rozumnyniejszy 1. «mający rozum; mądry, rozsądny» Rozumny człowiek, pedagog. Dziecko stawało się coraz rozumniejsze. Jednością silni, rozumni szałem, razem, młodzi przyjaciele! (Mickiewicz) ∆ Istota rozumna «istota mająca rozum… … Słownik języka polskiego