Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(grübchen)

  • 41 коррозионная язва

    Grübchen, Korrosionsgeschwür, Korrosionsgrübchen, Korrosionsgrube, Korrosionsnarbe, Narbe, Rostgrübchen, Rostnarbe

    Русско-немецкий словарь по химии и химической технологии > коррозионная язва

  • 42 коррозионная язва

    Grübchen, Narbe, Rostnarbe

    Russian-german polytechnic dictionary > коррозионная язва

  • 43 fossette

    Grübchen n, Delle f

    Fachwörterbuch Medizin Englisch-Deutsch > fossette

  • 44 трапчинка ж

    Grübchen {n}

    Bългарски-немски речник ново > трапчинка ж

  • 45 çıkçıb

    Grübchen unter dem Ohr

    Türk-Alman Mini Sözlük > çıkçıb

  • 46 уйма

    Grübchen n. (auf der Backe)

    Татарча-алманча сүзлек > уйма

  • 47 dimple

    noun
    Grübchen, das; (on golf-ball etc.) kleine Vertiefung
    * * *
    ['dimpl]
    (a small hollow especially on the surface of the skin: She has a dimple in her cheek when she smiles.) das Grübchen
    * * *
    dim·ple
    [ˈdɪmpl̩]
    I. n (in cheeks, chin) Grübchen nt; (indentation) Delle f; (in water) Kräuselung f
    II. vt
    a smile \dimpled his cheeks als er lächelte, bekam er Grübchen in den Wangen
    III. vi Grübchen bekommen
    * * *
    ['dɪmpl]
    1. n
    (on cheek, chin) Grübchen nt; (= depression) Delle f, Vertiefung f; (on water) Kräuselung f
    2. vi
    (cheeks) Grübchen bekommen; (person) Grübchen zeigen; (surface) sich einbeulen; (water) sich kräuseln
    3. vt
    * * *
    dimple [ˈdımpl]
    A s
    1. Grübchen n (in der Wange etc)
    2. Delle f, Vertiefung f
    3. Kräuselung f (im Wasser)
    B v/t
    1. Grübchen machen in (akk):
    a smile dimpled her cheeks als sie lächelte, bekam sie Grübchen in den Wangen
    2. das Wasser kräuseln
    C v/i
    1. Grübchen bekommen
    2. sich kräuseln (Wasser)
    * * *
    noun
    Grübchen, das; (on golf-ball etc.) kleine Vertiefung
    * * *
    v.
    kräuseln v.

    English-german dictionary > dimple

  • 48 dimpled

    dim·pled
    [ˈdɪmpl̩d]
    adj mit Grübchen
    to be \dimpled Grübchen haben
    * * *
    ['dɪmpld]
    adj
    cheek, chin mit Grübchen

    she gave him a dimpled smileals sie ihn anlächelte, sah man ihre Grübchen

    * * *
    dimpled adj
    1. mit Grübchen:
    be dimpled Grübchen haben
    2. gekräuselt (Wasser)
    * * *
    adj.
    gekräuselt adj.

    English-german dictionary > dimpled

  • 49 hoyuelo

    sustantivo masculino
    hoyuelo
    hoyuelo [o'59FE3E77ɟ59FE3E77welo]
    num1num (en la barba) (Kinn)grübchen neutro
    num2num (en la mejilla) (Wangen)grübchen neutro

    Diccionario Español-Alemán > hoyuelo

  • 50 dimple

    dim·ple [ʼdɪmpl̩] n
    (in cheeks, chin) Grübchen nt; ( indentation) Delle f; ( in water) Kräuselung f vt
    a smile \dimpled his cheeks als er lächelte, bekam er Grübchen in den Wangen vi Grübchen bekommen

    English-German students dictionary > dimple

  • 51 lacuna

    lacūna, ae, f. (eig. lacuina v. lacus; vgl. Varro LL. 5, 26. Paul. ex Fest. 117, 8), jede trogartige Vertiefung, I) eig.: 1) die Vertiefung, Senkung, Höhlung, die Lücke, die Grube, das Loch, der Schlund, Abgrund, a) im Boden usw.: α) übh.: quā aratrum vomere lacunam facit, sulcus vocatur, Varro r. r. 1, 29, 3: solent eadem in lacunis (Bodensenkungen) nata esse, Vitr. 8, 1, 3: testacea spicata sunt diligenter exigenda, ut ne habeant lacunas (Lücken) nec extantes tumulos, Vitr. 7, 1, 4: in pavimento non audes facere lacunam (ein Loch), at in humu calces facis elixos, Varro sat. Men. 531: fontes et maria, quae meatus et lacunas et origines habent in gremio terrarum, Apul. de mund. 5 (vgl. lympha e lacuna fontium allata, Varro sat. Men. 442): lacunas (Gruben) facere ad pisces capiendos, Vulg. Isai. 19, 10. – proni foraminis lacunae, Apul. met. 6, 14: ostrea muriceis scopulorum mersa lacunis (Ritzen), Auson. ep. 9, 4. p. 166 Schenkl: lacunarum vertigo, der Wirbel der Stromuntiefen, Amm. 18, 8, 9: lacuna (ein Abgrund) palustribus aquis interfusa, Amm. 16, 12, 59: voragines lacunaeque, Schlünde u. Abgründe, Curt. 8, 14 (47), 8: caecae lacunae (Tiefen), Cic. Arat. 428 (680): lacunae salsae, die salzigen Tiefen od. Schlünde (des Meeres), Lucr. 3, 1031; 5, 791: u. so Neptuniae lacunae (Schlünde), Auct. bei Cornif. rhet. 4, 15. – β) insbes., die Walkergrube, Lex de magistr. aqu. lin. 14 (vgl. Savignys Ztschr. für gesch. Rechtsw. 15, 203 ff.). – b) am tierischen Körper, sub eis (superciliis) lacunae, Varro r. r. 2, 7, 3: labrum superius sub ipsa medietate narium lacunā (Grübchen) quādam levi, quasi valle, signavit deus, Lact. de opif. dei 10, 19: sint modici rictus parvaeque utrimque lacunae (Grübchen), Ov. art. am. 3, 283: qui veste reductā ostentat foedas prope turpia membra lacunas (Löcher) perfossasque nates vicino podice nudat, Auson. epist. 4, 34. p. 160 Schenkl. – 2) die Lache, der Weiher, der Tümpel, der Teich, See, Sumpf, multi lacus multaeque lacunae (stehende Sümpfe), Lucr. 6, 538: magnae aquae vastaeque lacunae (Seen), Lucr. 6, 552: vastae lacunae (Sümpfe) Orci, Lucr. 1, 115: cavae lacunae, Verg. georg. 1, 117: totae solidam in glaciem vertēre lacunae, ibid. 3, 365: nec ulla adeo avia et sicca lacuna erat, ut vestigantium sitim falleret, Curt. 4, 16 (41), 14: quas vicinae suggessit praeda lacunae, anates maritas iunximus, Auson. epist. 3, 11. p. 159 Schenkl: cultor stagnorum, lucius, obscuras ulvā caenoque lacunas obsidet, Auson. Mosell. 122: siccare lacunis (Teiche) ac fossā urbem, Aur. Vict. de Caes. 37, 4: lacunam formare (für die Enten), Pallad. 1, 30, 1. – II) übtr., eine Lücke = Verlust, Nachteil, explere duplicem istam lacunam, Varro r. r. 2, 1, 28: explere illam lacunam rei familiaris, Cic. Verr. 2, 138: de Caelio, vide, ne qua lacuna in auro sit, daß bei dem Handel an dem Golde kein Verlust herauskomme, Cic. ad Att. 12, 6, 1: minima illa labes et quasi lacuna famae, der unbedeutende Makel oder, wenn ich so sagen darf, die Scharte, die unsere Ehre erlitten, Gell. 1, 3, 23. – / Die umgelautete Form lucuna in sehr guten Handschriften des Vergil und Lukrez; s. Lachm. Lucr. 3, 1031. p. 205. Ribbeck prolegg. in Verg. p. 430. Schuchardt Vokal. usw. 1, 174.

    lateinisch-deutsches > lacuna

  • 52 γελασῖνος

    γελασῖνος, , 1) der Lacher, so hieß Democrit, Ael. V. H. 4, 20; ein fem. γελασίνη hat Anaxandr. bei B. A. 87. – 2) οἱ γελασῖνοι, sc. ὀδόντες, Poll. 2, 91, die vorderen Schneidezähne, die sich beim Lachen zeigen. – 3) Bei Martial. 7, 24 die durch das Lachen sich bildenden Grübchen auf den Wangen; Choerob.; Suid. γραμμαὶ αἱ ἐκ τοῦ γελᾶν γιγνόμεναι. – Alciphr. 1, 39 u. Rufin. 2 (V, 35) = Grübchen auf den Hinterbacken; vgl. γέλως.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > γελασῖνος

  • 53 ямочка

    n
    1) gener. Grübchen (на щеке, подбородке)
    3) chem. Grübchen (б.ч. на щеке, подбородке)

    Универсальный русско-немецкий словарь > ямочка

  • 54 fossette

    fosɛt
    f
    fossette
    fossette [fosεt]
    Grübchen neutre

    Dictionnaire Français-Allemand > fossette

  • 55 cleft

    I noun
    Spalte, die
    II 1.
    see academic.ru/13371/cleave">cleave
    2. adjective

    cleft palate — Gaumenspalte, die

    be [caught] in a cleft stick — (fig.) in der Klemme sitzen (ugs.)

    * * *
    [kleft]
    past tense; = cleave I
    * * *
    [kleft]
    I. adj usu attr, inv gespalten
    \cleft lip gespaltene Lippe
    \cleft palate Gaumenspalte f, Wolfsrachen m, Hasenscharte f SCHWEIZ, ÖSTERR
    to be caught in a \cleft stick in der Klemme sitzen fam
    II. n Spalt m, Spalte f
    * * *
    [kleft] pret, ptp of cleave I
    1. adj
    gespalten

    a cleft chinein Kinn nt mit Grübchen

    2. n
    Spalte f, Kluft f (geh); (in chin) Grübchen nt; (in forehead) Senkrecht- or Skeptikerfalte f; (fig) Spaltung f, Kluft f
    * * *
    cleft1 [kleft] prät und pperf von cleave1
    cleft2 [kleft] s
    1. Spalt m, Spalte f, Schlitz m, Ritze f:
    cleft of a rock Felsspalte
    2. fig Kluft f
    3. ZOOL
    a) Spalt m (im Pferdehuf)
    b) Zehe f (Spalthufer)
    4. VET Hornspalte f (am Pferdehuf)
    * * *
    I noun
    Spalte, die
    II 1. 2. adjective

    cleft palate — Gaumenspalte, die

    be [caught] in a cleft stick — (fig.) in der Klemme sitzen (ugs.)

    * * *
    adj.
    gespalten adj.
    zerklüftet adj. n.
    Riss -e m. p.p.
    gespalten p.p.

    English-german dictionary > cleft

  • 56 dimply

    ['dImplɪ]
    adj
    face voll(er) Grübchen
    * * *
    dimply [-plı] adj
    1. voll(er) Grübchen
    2. academic.ru/20510/dimpled">dimpled 2
    * * *
    adv.
    gekräuselt adv.

    English-german dictionary > dimply

  • 57 pit

    < build> (e.g. in pavement) ■ Loch n
    < edp> (data element on a CD) ■ Pit n ; Vertiefung f ; Datenpit n ; Loch n ugs
    < mil> ■ Scheibengraben m ; Anzeigerdeckung f ; Zielergraben m
    < min> ■ Schacht m ; Grube f ugs
    coll < min> (stress on: shaft mine working facilities) ■ Schachtanlage f
    < prod> (e.g. casting) ■ Grube f
    < srfc> (e.g.in roller bearings) ■ Grübchen n
    < srfc> ■ punktförmige Anfressung f
    <srfc.wood> (e.g. in furniture) ■ Druckstelle f ; Delle f
    < waste> ■ Grube f
    vi <mach.tools> (tool tip; due to excessive wear, chip friction) ■ auskolken vi
    vi < srfc> ■ ausfressen vi
    vt < srfc> ■ anfressen vt ; Grübchen bilden vt
    vt < srfc> (corrode) ■ korrodieren vt

    English-german technical dictionary > pit

  • 58 lacuna

    lacūna, ae, f. (eig. lacuina v. lacus; vgl. Varro LL. 5, 26. Paul. ex Fest. 117, 8), jede trogartige Vertiefung, I) eig.: 1) die Vertiefung, Senkung, Höhlung, die Lücke, die Grube, das Loch, der Schlund, Abgrund, a) im Boden usw.: α) übh.: quā aratrum vomere lacunam facit, sulcus vocatur, Varro r. r. 1, 29, 3: solent eadem in lacunis (Bodensenkungen) nata esse, Vitr. 8, 1, 3: testacea spicata sunt diligenter exigenda, ut ne habeant lacunas (Lücken) nec extantes tumulos, Vitr. 7, 1, 4: in pavimento non audes facere lacunam (ein Loch), at in humu calces facis elixos, Varro sat. Men. 531: fontes et maria, quae meatus et lacunas et origines habent in gremio terrarum, Apul. de mund. 5 (vgl. lympha e lacuna fontium allata, Varro sat. Men. 442): lacunas (Gruben) facere ad pisces capiendos, Vulg. Isai. 19, 10. – proni foraminis lacunae, Apul. met. 6, 14: ostrea muriceis scopulorum mersa lacunis (Ritzen), Auson. ep. 9, 4. p. 166 Schenkl: lacunarum vertigo, der Wirbel der Stromuntiefen, Amm. 18, 8, 9: lacuna (ein Abgrund) palustribus aquis interfusa, Amm. 16, 12, 59: voragines lacunaeque, Schlünde u. Abgründe, Curt. 8, 14 (47), 8: caecae lacunae (Tiefen), Cic. Arat. 428 (680): lacunae salsae, die salzigen Tiefen od. Schlünde (des Meeres), Lucr. 3, 1031; 5, 791: u. so Neptuniae lacunae (Schlünde), Auct. bei Cornif. rhet. 4, 15. – β) insbes.,
    ————
    die Walkergrube, Lex de magistr. aqu. lin. 14 (vgl. Savignys Ztschr. für gesch. Rechtsw. 15, 203 ff.). – b) am tierischen Körper, sub eis (superciliis) lacunae, Varro r. r. 2, 7, 3: labrum superius sub ipsa medietate narium lacunā (Grübchen) quādam levi, quasi valle, signavit deus, Lact. de opif. dei 10, 19: sint modici rictus parvaeque utrimque lacunae (Grübchen), Ov. art. am. 3, 283: qui veste reductā ostentat foedas prope turpia membra lacunas (Löcher) perfossasque nates vicino podice nudat, Auson. epist. 4, 34. p. 160 Schenkl. – 2) die Lache, der Weiher, der Tümpel, der Teich, See, Sumpf, multi lacus multaeque lacunae (stehende Sümpfe), Lucr. 6, 538: magnae aquae vastaeque lacunae (Seen), Lucr. 6, 552: vastae lacunae (Sümpfe) Orci, Lucr. 1, 115: cavae lacunae, Verg. georg. 1, 117: totae solidam in glaciem vertēre lacunae, ibid. 3, 365: nec ulla adeo avia et sicca lacuna erat, ut vestigantium sitim falleret, Curt. 4, 16 (41), 14: quas vicinae suggessit praeda lacunae, anates maritas iunximus, Auson. epist. 3, 11. p. 159 Schenkl: cultor stagnorum, lucius, obscuras ulvā caenoque lacunas obsidet, Auson. Mosell. 122: siccare lacunis (Teiche) ac fossā urbem, Aur. Vict. de Caes. 37, 4: lacunam formare (für die Enten), Pallad. 1, 30, 1. – II) übtr., eine Lücke = Verlust, Nachteil, explere duplicem istam lacunam, Varro r. r. 2, 1, 28: explere illam lacunam rei familiaris, Cic. Verr. 2, 138: de
    ————
    Caelio, vide, ne qua lacuna in auro sit, daß bei dem Handel an dem Golde kein Verlust herauskomme, Cic. ad Att. 12, 6, 1: minima illa labes et quasi lacuna famae, der unbedeutende Makel oder, wenn ich so sagen darf, die Scharte, die unsere Ehre erlitten, Gell. 1, 3, 23. – Die umgelautete Form lucuna in sehr guten Handschriften des Vergil und Lukrez; s. Lachm. Lucr. 3, 1031. p. 205. Ribbeck prolegg. in Verg. p. 430. Schuchardt Vokal. usw. 1, 174.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lacuna

  • 59 dimpled

    dim·pled [ʼdɪmpl̩d] adj
    mit Grübchen;
    to be \dimpled Grübchen haben

    English-German students dictionary > dimpled

  • 60 γελασῖνος

    γελασῖνος, (1) der Lacher, so hieß Democrit. (2) οἱ γελασῖνοι, sc. ὀδόντ, die vorderen Schneidezähne, die sich beim Lachen zeigen. (3) die durch das Lachen sich bildenden Grübchen auf den Wangen; Grübchen auf den Hinterbacken

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > γελασῖνος

См. также в других словарях:

  • Grübchen — (Diminutiv zu Grube) sind allgemein kleinere, muldenförmige Einbuchtungen. Im biologisch medizinischen Bereich beschreibt es angeborene oder erworbene Vertiefungen des Gewebes. Umgangssprachlich meint Grübchen zumeist im engeren Sinne die bei… …   Deutsch Wikipedia

  • Grübchen — Grübchen, 1) kleine grubenartige Vertiefung; 2) Faveola). besonders auch in Körpertheilen, wie Backengrübchen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Grübchen — (Wangen , Backengrübchen), s. Backe …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Grübchen — ↑Fossula …   Das große Fremdwörterbuch

  • Grübchen — Grübchen: Das seit dem 18. Jh. bezeugte Wort ist – wie auch das ältere »Grüblein« (mhd. grüebelīn) – eine Verkleinerungsbildung zu dem unter ↑ Grube behandelten Wort in dessen Bed. »Vertiefung am Körper« …   Das Herkunftswörterbuch

  • Grübchen — 1. Grübchen im Kinn hat Schelmken im Sinn. – Simrock, 4066; Körte, 2429; Lohrengel, I, 343. 2. Grübchen in den Wangen, falsch wie die Schlangen. 3. Sagt das Grübchen Messer, so sind fünf Thaler besser. Der hier hochdeutsch gegebene Spruch kam… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Grübchen — das Grübchen, (Oberstufe) Vertiefung in den Wangen o. Ä. Beispiel: Wenn sie lächelte, dann bildete sich in ihrer linken Wange ein kleines Grübchen, wodurch sie einen verschmitzten Gesichtsausdruck bekam …   Extremes Deutsch

  • Grübchen — Grüb|chen [ gry:pçən], das; s, : kleine (als hübsch empfundene) Vertiefung im Kinn oder (beim Lachen entstehend) in der Wange: beim Lachen hat sie zwei Grübchen. * * * Grüb|chen 〈n. 14〉 kleine Vertiefung in der Wange, bes. beim Lachen, od. im… …   Universal-Lexikon

  • Grübchen — Grü̲b·chen das; s, ; eine kleine Vertiefung in der Wange oder am Kinn: Wenn sie lacht, hat sie Grübchen neben den Mundwinkeln …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

  • Grübchen — duobutė statusas T sritis fizika atitikmenys: angl. pit vok. Grübchen, n rus. ямочка, f pranc. creux, m …   Fizikos terminų žodynas

  • Grübchen. — См. Ямочка …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»