-
1 godność
- ci; f(duma, honor) dignity, self-respect, (urząd, funkcja) nom pl; -ci statusjak Pana/Pani godność? — what's your name, please?
* * *f.1. (= honor, duma) dignity, self-respect; mieć poczucie godności have a sense of dignity, possess dignity; godność osobista self-respect, dignity; nosić się z godnością possess self-respect; poniżej godności below the level of dignity.2. (= stanowisko) post, office; (= tytuł) title; (= status) status; piastować jakąś godność hold a post of; nadać komuś jakąś godność bestow l. confer a title on sb; podnieść kogoś do godności raise sb to a title, elevate sb to the rank l. status of; złożyć swą godność resign from post l. office, lay down sb's office.3. (= nazwisko) przest., tylko w pytaniach name; (jak) Pańska godność? what is your name, please?The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > godność
-
2 godność
сущ.• достоинство• звание• почтенность• почёт• сан* * *godnoś|ć♀ 1. достоинство ň;zachowywać się z \godnośćcią вести себя достойно (с достоинством);
2. книжн. высокая должность; высокое звание;zaszczycie \godnośćcią удостоить высокого звания; składać swoją \godność отказываться от должности, подавать в отставку;
3. разг. фамилия;jak pana \godność?, \godność pana? как ваша фамилия?+1. honor;
duma 2. urząd 3. nazwisko* * *ж1) досто́инство nzachowywać się z godnością — вести́ себя́ досто́йно (с досто́инством)
2) книжн. высо́кая до́лжность; высо́кое зва́ниеzaszczycić godnością — удосто́ить высо́кого зва́ния
składać swoją godność — отка́зываться от до́лжности, подава́ть в отста́вку
3) разг. фами́лияjak pana godność?, godność pana? — как ва́ша фами́лия?
Syn: -
3 godność
-
4 godność
-
5 godność
1. dignité2. députation3. grandeur4. honneur5. pourpre6. qualification7. royauté -
6 godność
1 dínit 2 uasaicme -
7 godność
[годношьчь]f -
8 godność
ж1. гідність;2. сан, звання;3. прізвище -
9 godność
1 kamahalan2 karangalan3 karapatán -
10 godność
mertebe; namysjaň -
11 godność
αξιοπρέπεια -
12 piastować jakąś godność
= piastować jakiś urząd занима́ть како́й-л. пост -
13 ratować godność
спасать достоинствоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ratować godność
-
14 utracić godność
растратить достоинствоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > utracić godność
-
15 zachować godność
сохранить достоинствоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zachować godność
-
16 godnoś|ć
f 1. sgt (duma) dignity, pride- godność człowieka human dignity- z godnością [zachować się, powiedzieć] with dignity- bez godności [osoba] lacking in dignity; [zachowanie] undignified; [zachowywać się] in an undignified manner- pełen godności dignified- dodawać czemuś godności to dignify sth, to lend sth dignity- dodawać komuś godności to give a. lend sb dignity- uwłaczający godności demeaning, humiliating- urazić czyjąś godność to hurt sb’s pride2. sgt książk. (nazwisko) (sur)name- pana godność? (what’s) your name, please?3. (G pl godności) książk. (funkcja, urząd) office, rank- godność marszałka/premiera the office of marshal/prime minister- godność królewska royalty- nadawać komuś godność kardynała to confer the rank of cardinal on sb- piastować godność to hold an office- składać godność to hand in one’s resignation- być obsypanym godnościami to be showered with honoursThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > godnoś|ć
-
17 senatorski
adj(godność, mandat) senatorial* * *a.parl. senatorial; godność senatorska senatorship; izba senatorska Senate; mandat senatorski senatorial seat.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > senatorski
-
18 cześć
сущ.• благоговение• великолепие• глория• доля• достоинство• культ• область• отдел• отделение• почесть• почет• почёт• преклонение• привет• раздел• роль• слава• сторона• часть• честь* * *1) (pożegnanie) пока2) (przywitanie) привет3) (honor) честь, достоинство, почёт, почитание, слава, уважение* * *♀, Р. czci 1. почёт ♂, уважение ň; почитание ň;otaczać czcią окружать уважением, почётом; oddać \cześć czyjejś pamięci почтить чью-л. память; 2. честь, достоинство ň; uwłaczać czyjejś czci оскорблять кого-л., оскорблять чьё-л. достоинство; odsądzić kogoś od czci i wiary облить грязью чьё-л. доброе имя;● na \cześć, ku czci в честь;
części a) (powitanie) привет!;б) (pożegnanie) пока!+1. szacunek, poważanie;
uwielbienie 2. honor, godność* * *ж, P czci1) почёт m, уваже́ние n; почита́ние notaczać czcią — окружа́ть уваже́нием, почётом
oddać cześć czyjejś pamięci — почти́ть чью́-л. па́мять
2) честь, досто́инство nuwłaczać czyjejś czci — оскорбля́ть кого́-л., оскорбля́ть чьё-л. досто́инство
odsądzić kogoś od czci i wiary — обли́ть гря́зью чьё-л. до́брое и́мя
•- na cześć- ku czci
- cześć!Syn: -
19 deptać
глаг.• попирать• растоптать• топтать• топтаться* * *dep|tać\deptaćcze/\deptaćce, \deptaćtany несов. 1. топтать;\deptać po nogach наступать на ноги;
2. перен. попирать, топтать;\deptać godność ludzką попирать человеческое достоинство;
● \deptać koło kogoś, czegoś, za czymś а) хлопотать о чём-л.;б) увиваться около кого-л.; \deptać po piętach komuś а) ходить по пятам за кем-л.; б) гнаться по пятам за кем-л.; в) наступать на пятки кому-л.* * *depcze / depce, deptany несов.1) топта́тьdeptać po nogach — наступа́ть на́ ноги
2) перен. попира́ть, топта́тьdeptać godność ludzką — попира́ть челове́ческое досто́инство
•- deptać po piętach komuś -
20 dostojeństwo
сущ.• достоинство• представительность• сан* * *☼ 1. достоинство; величие;2. сан ♂, высокая должность+1. majestat, dostojność 2. urząd, godność
* * *с1) досто́инство; вели́чие2) сан m, высо́кая до́лжностьSyn:
См. также в других словарях:
godność — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. godnośćści; lm M. godnośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} zaszczytne stanowisko, tytuł, funkcja, sprawowany urząd : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nadać komu jakąś godność. Piastować, sprawować jakąś godność. Godność marszałka … Langenscheidt Polski wyjaśnień
godność — ż V, DCMs. godnośćści 1. blm «poczucie, świadomość własnej wartości, szacunek dla samego siebie; honor, duma» Godność człowieka, pisarza, żołnierza itp. Mieć poczucie godności. Odejść, odmówić z godnością. 2. lm MD. godnośćści «zaszczytne… … Słownik języka polskiego
godność — Coś uchybia czyjejś godności zob. uchybić … Słownik frazeologiczny
patriarcha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. patriarcharsze; lm M. patriarchachowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w rodowej organizacji społecznej: mężczyzna będący głową rodu; protoplasta rodu, praojciec {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
infuła — ż IV, CMs. infułaule; lm D. infułauł 1. «liturgiczne nakrycie głowy biskupa (noszone także przez innych dostojników kościelnych)» Infuła biskupia. przen. «godność, stanowisko biskupa; biskupstwo» 2. hist. «w starożytnym Rzymie: opaska… … Słownik języka polskiego
komandor — m IV, DB. a, Ms. komandororze; lm M. komandororzy, DB. ów 1. «stopień wojskowy w marynarce wojennej odpowiadający stopniowi pułkownika w armii lądowej; oficer mający ten stopień» 2. hist. «godność w dawnych zakonach rycerskich; dostojnik… … Słownik języka polskiego
mitra — ż IV, CMs. mitratrze; lm D. mitr 1. «dwurożna, ozdobna czapka stanowiąca nakrycie głowy władców starożytnej Asyrii, Persji i Frygii» 2. «czterodzielna czapka z futrzanym otokiem noszona przez książąt wschodnich; podobne do niej w kształcie… … Słownik języka polskiego
sahajdaczny — sahajdacznyni przym. od sahajdak ∆ Hetman sahajdaczny «dawna godność wojskowa u Kozaków odpowiadająca w wojsku polskim (XVII w.) stanowisku hetmana polnego; osoba piastująca tę godność» ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
senatorski — senatorskiscy przym. od senator Działalność, godność senatorska. ∆ hist. Izba senatorska «w Polsce przedrozbiorowej: wyższa izba sejmu senat» ∆ przestarz. Krzesło senatorskie «godność, stanowisko senatora» ◊ Senatorska głowa «człowiek mądry,… … Słownik języka polskiego
tytuł — m IV, D. u, Ms. tytułule; lm M. y 1. «napis, nagłówek książki, dzieła literackiego, naukowego lub poszczególnych jego rozdziałów, nazwa czasopisma, artykułu, także nazwa sztuki teatralnej, filmu, utworu muzycznego, jakiejś imprezy itp.; nagłówek… … Słownik języka polskiego
komandor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. komandororze; lm M. komandororzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stopień wojskowy w marynarce wojennej odpowiadający pułkownikowi w armii lądowej; oficer mający ten stopień… … Langenscheidt Polski wyjaśnień