-
1 epitet
obrzucać (obrzucić perf) kogoś epitetami — to call sb names
* * *mi1. teor.lit. epithet.2. pot. insult; obrzucić kogoś epitetami call sb names.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > epitet
-
2 epite|t
m (G epitetu) 1. Literat. epithet- poeta użył samych banalnych epitetów the poet used nothing but banal epithets2. zw. pl pot. (wyzwisko) abuse U, insults zw. pl- obrzucać kogoś epitetami to hurl abuse at sb- obsypał mnie niewybrednymi epitetami he hurled rude epithets at me- □ epitet metonimiczny Literat. transferred epithet- epitet stały Literat. constant a. fixed epithet- epitet zdobniczy Literat. ornamental epithet- epitet złożony Literat. compound epithetThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > epite|t
-
3 określenie
( epitet) qualification; JĘZ modifier* * *n.1. (= epitet) definition, designation; określenie pieszczotliwe term of endearment.2. ( sąd) appellation, designation.3. jęz. attribute.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > określenie
-
4 obraźliw|y
adj. grad. 1. [wypowiedź, aluzja, epitet] offensive, insulting 2. kryt. [osoba] touchy, oversensitive, hypersensitiveThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obraźliw|y
-
5 określe|nie
Ⅰ sv ⇒ określić Ⅱ n 1. (epitet) epithet, name- banalne/celne określenie a trivial/accurate epithet2. (termin) term, expression- używał fachowych określeń he was using a lot of technical terms3. Jęz. (rzeczownika) attribute; (czasownika) adverbialThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > określe|nie
-
6 wartościując|y
Ⅰ pa ⇒ wartościować Ⅱ adj. [wypowiedź, sąd, postawa, opinia, epitet] evaluative- ocena wartościująca a value judgementThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wartościując|y
-
7 określenie określe·nie
-nie, -nia; gen pl -ńnt1) (= epitet) epithet, name2) (w językoznawstwie) modifier3) (= termin) terminology
См. также в других словарях:
epitet — EPITÉT, epitete, s.n. Determinant expresiv, de obicei cu funcţiune de adjectiv, pus pe lângă un substantiv. – fr. épithète (lat. lit. epitheton). Trimis de DoctorV, 28.05.2008. Sursa: DLRM EPITÉT, epitete, s.n. Determinant expresiv pus pe lângă … Dicționar Român
epitet — epìtēt m <G epitéta> DEFINICIJA 1. jez. knjiž. riječ koja se dodaje imenici radi boljeg određenja, živosti ili izražajnosti; pridjevak 2. retor. stilska figura koja učestalošću krasi izričaj i pojačava dojam [zlatno runo, rujno vino] 3.… … Hrvatski jezični portal
epitet — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. epitetecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przydawka przymiotnikowa, wyraz stanowiący określenie danego rzeczownika, uwydatniający właściwości przedmiotu lub stosunek… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
epìtēt — m 〈G epitéta〉 1. {{001f}}jez. knjiž. riječ koja se dodaje imenici radi boljeg određenja, živosti ili izražajnosti; pridjevak 2. {{001f}}retor. stilska figura koja učestalošću krasi izričaj i pojačava dojam [zlatno runo, rujno vino] 3.… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
epitet — m IV, D. u, Ms. epitetecie; lm M. y 1. lit. «wyraz określający rzeczownik, przydawka podkreślająca, uwydatniająca charakterystyczną cechę jakiegoś przedmiotu, osoby, stanu; stosowany w celu wzmocnienia plastyki opisu oraz dla jego emocjonalnego… … Słownik języka polskiego
epitet — s ( et, epitet) fast attribut, karakteriserande benämning, t.ex. kung i kung Carl Gustaf … Clue 9 Svensk Ordbok
epítet — e|pí|tet Mot Pla Nom masculí … Diccionari Català-Català
epitét — s. n., pl. epitéte … Romanian orthography
epitet — e|pi|tet sb., et, er, erne (tilnavn) … Dansk ordbog
epitet — <yun.> ədəb. Məcazın növlərindən biri olub, bir sözü qüvvətləndirmək və zənginləşdirmək, xassə vermək üçün əlavə edilən söz (məs.: mələk simalı, polad canlı) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bot-grós — (epitet) s. m … Romanian orthography