-
101 invalider
v.tr. (de invalide) 1. юр. признавам, обявявам за недействителен; invalider un testament обявявам за недействително завещание; 2. мед. правя инвалид. Ќ Ant. confirmer; valider. -
102 rapporter
v.tr. (de re- et apporter) 1. принасям, донасям, отнасям на старото място; je vous rapporte votre livre нося книгата ви; rapporter une réponse донасям отговор; le chien rapporte le gibier кучето донася дивеча; 2. прибавям; 3. давам печалба, плод; l'investissement rapporte beaucoup инвестицията носи голям доход; 4. съобщавам, предавам, излагам, докладвам, правя доклад; правя донесения; 5. отнасям към, зачислявам в; rapporter un événement а une époque отнасям събитие към определена епоха; 6. юр. отменям, анулирам (закон, постановление); 7. нанасям в мащаб дадено измерване; 8. зашивам нещо върху друго; rapporter une poche зашивам джоб върху дреха; se rapporter 1. съответстваме си, подхождаме си един на друг, хармонираме си; 2. отнасям се към нещо, съотнасям се. Ќ s'en rapporter а qqn. предоставям на усмотрението на някого. Ќ Ant. emporter, enlever, renvoyer; garder; taire; opposer; confirmer. -
103 réfuter
v.tr. (lat. refutare) опровергавам, отхвърлям; réfuter une théorie опровергавам верността на теория; se réfuter опровергавам се. Ќ réfuter qqn. доказвам грешността на схващанията на някого. Ќ Ant. approuver, confirmer. -
104 rétracter1
v.tr. (lat. retractare "retirer") лит. отричам, отказвам (да съм изказал някакво мнение, да съм направил нещо); отмятам се; rétracter1 un engagement отмятам се от ангажимент; se rétracter1 отричам се, отказвам се (от думите си); отмятам се. Ќ Ant. confirmer, persister, réaffirmer, réitérer. -
105 attester
vt.1. (montrer) свиде́тельствовать ipf. (о + P) lit ter; говори́ть ipf. (о + P);ce fait atteste que... — э́тот факт свиде́тельствует <говори́т> о том, что...
2. (certifier) свиде́тельствовать offic; удостоверя́ть/удостове́рить offic; подтвержда́ть/подтверди́ть ◄pp. -жд-► (confirmer);j'atteste que cet homme dit la vérité — я свиде́тельствую <удостоверя́ю>, что э́тот челове́к говори́т пра́вду; j'atteste avoir fait cela — я удостоверя́ю <подтвержда́ю>, что сде́лал э́то; ce détail est attesté par tous les témoins — э́та подро́бность <его́ обстоя́тельство> подтвержда́ется все́ми свиде́телямиattester un fait — удосто́верить <подтверди́ть> факт;
3. (prendre à témoin) брать ◄беру́, -ёт, -ла►/взять ◄возьму́, -ёт, -ла► в свиде́тели;j'en atteste tous les assistants — беру́ в свиде́тели всех прису́тствующих
-
106 consacrer
vt.1. посвяща́ть/посвяти́ть ◄-щу► (+ D); отдава́ть ◄-даю́, -ёт, -ла►/отда́ть* (+ D); вкла́дывать/ вложи́ть ◄-'ит► (в + A); уделя́ть/уде́лить (accorder; temps);consacrez-moi seulement 5 minutes — удели́те мне то́лько пять мину́т; ce chapitre est consacré à... — э́та глава́ посвящена́ (+ D)consacrer sa vie à la science — посвяти́ть свою́ жизнь нау́ке;
2. (confirmer) закрепля́ть/закрепи́ть; освяща́ть/освяти́ть ◄-щу► littér.;ce monument consacre sa mémoire — э́тот монуме́нт увекове́чивает па́мять о нёмconsacrer une coutume — закрепи́ть обы́чай;
3. relig. святи́ть, освяща́ть/освяти́ть; посвяща́ть (+ D);consacrer une église à la Vierge — посвяти́ть це́рковь богома́териconsacrer une église (l'hostie) — освяти́ть це́рковь (просфору́);
║ посвяща́ть (в + A);consacrer un prêtre (un évêque) — посвяти́ть кого́-л. в сан свяще́нника (в сан епи́скопа)
■ vpr.- se consacrer
- consacré -
107 entériner
vt. утвержда́ть/утверди́ть ◄pp. -жд-►; ратифици́ровать ipf. et pf. dr.; одобря́ть/одо́брить (approuver); подтвержда́ть/подтверди́ть ◄pp. -жд-► (confirmer);entériner une décision — одобря́ть реше́ние
-
108 jugement
m1. (sentence) [суде́бный] пригово́р; суде́бное реше́ние <постановле́ние> (verdict); суд ◄-а'► (action);le jugement de Dieu (de l'histoire) — бо́жий суд (суд исто́рии); le jugement dernier — стра́шный суд; le jour du jugement dernier — су́дный день; la trompette du jugement dernier — тру́бный глас; le jugement de Salomon — Соломо́ново реше́ние; prononcer un jugement — объявля́ть/объяви́ть суде́бное реше́ние <пригово́р>; rendre un jugement — выноси́ть/вы́нести пригово́р; confirmer (casser) un jugement — подтвержда́ть/подтверди́ть (отменя́ть/отмени́ть) пригово́р; faire appel d'un jugement — обжа́ловать pf. <подава́ть/пода́ть жа́лобу на> пригово́р [суда́]; mettre en jugement — передава́ть/переда́ть в суд; condamner sans jugement — осужда́ть/осуди́ть <пригова́ривать/приговори́ть, суди́ть ipf. et pf.> — без суда́le jugement du tribunal — пригово́р суда́ <трибуна́ла>;
2. (faculté de juger) спосо́бность сужде́ния; здравомы́слие, здра́вый ум ◄-а►, рассуди́тельность (bon sens); ум (esprit);maturité de jugement — зре́лость сужде́ний <ума́>; il manque de jugement — он лишён <∑ ему́ не хвата́ет> ∫ здра́вого смы́сла <здравомы́слия, рассуди́тельности> 3. (avis) — сужде́ние; мне́ние; взгляд, formuler (émettre) un jugement — формули́ровать/с= (выска́зывать) сужде́ние; un jugement nuancé (défavorable) — нюанси́рованное (неблагоприя́тное) сужде́ние; un jugement de valeur — оце́нка; porter un jugement (de valeur) sur... — выска́зывать сужде́ние о (+ P) (дава́ть/дать оце́нку + D (+ G)); s'en remettre au jugement de qn. — полага́ться/положи́ться на чьё-л. мне́ние; je soumets cela à votre jugement — я выношу́ э́то на ваш суд; revenir sur son jugement — отка́зываться/ отказа́ться от своего́ мне́нияil a du jugement — он здравомы́слящий челове́к;
-
109 justifier
vt.1. (disculper) опра́вдывать/оправда́ть; дока́зывать/доказа́ть ◄-жу, -'ет► невино́вность (prouver l'innocence);la fin. justifie les moyens — цель опра́вдывает сре́дства; rien ne justifie cette démarche — ничто́ не опра́вдывает э́тот посту́пок; son traitement ne justifie pas son train de vie — его́ окла́д не позволя́ет вести́ тако́й о́браз жи́зни; он живёт не по сре́дствамjustifier un accusé — опра́вдывать обвиня́емого;
2. (confirmer) подтвержда́ть/ подтверди́ть ◄pp. -жд-►;son succès justifie les espoirs mis en lui — его́ успе́х подтвержда́ет возлага́емые на него́ наде́жды
║ (prouver) дока́зывать;comment justifier que vous avez effectué ce payement? — как доказа́ть, что вы внесли́ э́ту су́мму?
3. imprim. выключа́ть/вы́ключить <выра́внивать/вы́ровнять> строку́■ vi. дока́зывать;il n'a rien pour justifier de ce payement — он ниче́м не мо́жет доказа́ть факт упла́тыjustifier de son identité — удостоверя́ть/удостове́рить [докуме́нтом] свою́ ли́чность; предъявля́ть/предъяви́ть докуме́нты, удостоверя́ющие ли́чность;
■ vpr.- se justifier
- justifié -
110 maintenir
vt.1. (soutenir dans une position) держа́ть ◄-жу, -'ит►/по= restr., подде́рживать/поддержа́ть (de dessous);les oreillers maintenir tiennent le malade assis — поду́шки подде́рживают больно́го в сидя́чем положе́нииmaintenir la tête au-dessus de l'eau — держа́ть го́лову над водо́й;
║ (contenir) сде́рживать/сдержа́ть;maintenir son cheval — сде́рживать ло́шадь
2. (garder) подде́рживать; сохраня́ть/сохрани́ть;maintenir l'ordre — подде́рживать поря́док; maintenir la paix — сохраня́ть мирmaintenir la température à 0° (à 20°) — подде́рживать нулеву́ю температу́ру (температу́ру в два́дцать гра́дусов);
║ (confirmer) не отка́зываться/не отказа́ться (от + G);maintenir ses prétentions — не отка́зываться от свои́х прете́нзийmaintenir sa candidature — не снима́ть/не снять свое́й кандидату́ры;
3. (affirmer) утвержда́ть/утверди́ть ◄pp. -жд-►; наста́ивать/настоя́ть ◄-ою, -ит► (на + P);je maintenirtiens ce que j'ai dit — я наста́иваю на том, что сказа́л; я продолжа́ю утвержда́ть то, что [я] сказа́л
■ vpr.- se maintenir -
111 ratifier
vt. ратифици́ровать ipf. et pf., утвержда́ть/утверди́ть ◄pp. -жд-►;ratifier un traité — ратифици́ровать догово́р
║ (confirmer) подтвержда́ть/подтверди́ть;je ratifie vos conclusions — я [по́лностью] согла́сен с ва́шими вы́водами
-
112 sanctionner
vt.1. (confirmer) санкциони́ровать ipf. et pf. offic; утвержда́ть/утверди́ть ◄pp. -жд-► (approuver);║ le succès a sanctionné ses efforts — успе́х увенча́л его́ уси́лияsanctionner les lois — утвержда́ть зако́ны
2. (pénaliser) нака́зывать/наказа́ть ◄-жу, -'ет► (за + A);tout retard sera sanctionné — вся́кое опозда́ние повлечёт за собо́й наказа́ниеsanctionner une faute — нака́зывать за просту́пок;
3. fig. санкциони́ровать, освяща́ть/освяти́ть ◄-щу► littér. (consacrer);sanctionner l'usage d'un mot — санкциони́ровать (↓допуска́ть ipf.) употребле́ние како́го-л. сло́ва
-
113 venir
vi. v. tableau «Verbes de mouvement»;1. (sens spatial) à pied: приходи́ть ◄-'дит-►/прийти́* (arriver); заходи́ть/ зайти́ (pour un moment); подходи́ть/ подойти́ (s'approcher); идти́/пойти́ (dans un contexte); autrement qu'à pied: préfixes при-, за-, под= + verbe indiquant la nature du mouvement;il est venu chez moi — он пришёл ко мне, он приходи́л ко мне (venu et reparti>; d'où venez-vous? — отку́да вы пришли́ <при́ехали>?; le train vient de Lyon — по́езд прихо́дит из Лио́на; ces touristes viennent d'URSS — э́ти тури́сты при́ехали <при́были> из СССР ║ je viens chercher des œufs — я пришёл < зашёл> за я́йцами; elle viendra me prendre — она́ зайдёт за мной; venez me voir un dimanche — заходи́те <наве́дайтесь> ко мне как-нибу́дь в воскресе́нье ║ venez près de moi — подойди́те ко мне ║ l'autobus ne vient pas — авто́бус не идёт; tu viens? — ты идёшь?; viens donc [ici] — иди́ же [сюда́]; venez avec moi! — пойдёмте со мной! ║ il allait et venait sur le trottoir — он ходи́л ∫ взад и вперёд <туда́ сюда́>, он проха́живался по тротуа́ру; attends-moi, je ne fais qu'aller et venir — подожди́ меня́, я [ми́гом] туда́ и обра́тноmon frère doit venir demain — мой брат до́лжен прие́хать <прийти́> за́втра;
2. (sens temporel> идти́*; приходи́ть; наступа́ть/наступи́ть ◄-'пит► (commencer); настава́ть ◄-таёт►/наста́ть ◄-'нет► (survenir);après l'été vient l'automne — по́сле ле́та идёт <наступа́ет> о́сень; en hiver la nuit vient vite — зимо́й ра́но темне́ет; quand l'heure viendra — когда́ наста́нет вре́мя; un jour viendra où... — придёт <наста́нет> день, когда́...; ton tour viendra — твоя́ о́чередь придёт <наста́нет>; le moment est venu de... — пришло́ <наста́ло> вре́мя, пришёл <наста́л> моме́нт + inf; puis la guerre est venue — по́том на́чалась <пришла́> война́; alors vinrent le mariage, les enfants — по́том была́ сва́дьба, пошли́ де́ти; le sommeil ne venir ait pas — сон не шёл <не приходи́л> [ко мне]; un malheur ne vient jamais seul — беда́ прихо́дит не одна́; пришла́ беда́, отворя́й воро́та prov.; alors, ça vient? — ну, живе́й! ║ à venir — бу́дущий, гряду́щий poét.; dans les jours à venir — в бу́дущем; au cours des années à venir — в предстоя́щие го́ды, в тече́ние бу́дущих лет; les générations à venir — бу́дущие <гряду́щие> поколе́ния ║ l'envie lui est venue de partir — у него́ возни́кло жела́ние уе́хатьl'hiver vient — идёт <приближа́ется> зима́;
║ (emploi impers):il lui est venu une idée — ему́ пришла́ [в го́лову] мысльil lui est venu des boutons — у него́ появи́лись прыщи́;
3. (provenir) происходи́ть/ произойти́; проистека́ть/происте́чь*;d'où vient que...? — почему́...?; de là vient que... — отту́да и [сле́дует]...; d'où vient la différence? — чем вы́звано [э́то] разли́чие?; ce mot vient du latin — э́то сло́во ∫ пришло́ из латы́ни <лати́нского происхожде́ния>; ces livres me viennent de mon oncle ∑ — э́ти кни́ги я получи́л от дя́ди; le vent vient de l'ouest — ве́тер ду́ет с за́пада ║ l'erreur vient de vous (de ce que vous...) — э́та оши́бка ∫ по ва́шей вине́ <от того́, что вы...>d'où vient ce malentendu? — отчего́ произошло́ его́ недоразуме́ние?;
4. (pousser) расти́*, выраста́ть/вы́расти; уроди́ться pf.;cette année rien ne vient — в э́том году́ ∫ всё пло́хо растёт <ничего́ не уро́дилось fam.>dans ce terrain les asperges viennent bien — на э́той по́чве хорошо́ растёт спа́ржа;
5.:venir de + inf (passé récent) то́лько что, сейча́с, неда́вно;je viens d'acheter une voiture — я неда́вно купи́л маши́ну; vient de paraître (publicité) — нови́нки pl.; un livre qui vient de paraître — то́лько что вы́шедшая кни́гаil vient d'arriver — он то́лько что пришёл;
║ peut se traduire par les composés avec но́во-, свеже- (frais):qui vient d'être peint — свежевы́крашенный; qui vient d'être formé — новообразо́ванный venir à 1) avec un nom:qui vient d'arriver — новопри́бывший;
venir à composition — сгова́риваться/сговори́ться ; venir au fait — переходи́ть/перейти́ к де́лу; venir à son heure (à point nommé) — наста́ть <прийти́> в своё вре́мя; venir au monde — рожда́ться/роди́ться, появля́ться/появи́ться на светvenir à l'appui — быть <служи́ть ipf.> подтвержде́нием; подтвержда́ть/подтверди́ть (confirmer);
║ (atteindre) доходи́ть/ дойти́;l'eau me vient au genou — вода́ мне дохо́дит до коле́н; l'eau me vient à la bouche — у меня́ теку́т слю́нки; venir aux oreilles — доходи́ть до слу́ха; доноси́ться/донести́сь; les larmes me vinrent aux yeux — слёзы наверну́лись у меня́ на глаза́хil me vient à l'épaule — он мне ∫ достаёт до плеча́ <по плечо́>;
on vint à parler de l'U.R.S.S. — заговори́ли о Сове́тском Сою́зе; si les provisions viennent à manquer — е́сли вдруг продово́льствие бу́дет на исхо́де; le roi vint à passer — случа́йно прое́хал <проезжа́л> коро́ль; si vous venez à passer par là — е́сли вам случи́тся там проезжа́ть;s'il vient à mourir — е́сли он умрёт;
venir en:venir en discussion — стано́виться/стать предме́том обсужде́ния
7. faire venir:ce vent va faire venir la pluie — э́тот ве́тер наго́нит дождь; faire venir des livres (du vin) — выпи́сывать/ вы́писать кни́ги (вино́); cela m'a fait venir les larmes aux yeux ∑ — от э́того ∫ я запла́кал <у меня́ на глаза́х вы́ступили слёзы>; il m'a fait venir chez lui — он зазва́л меня́ к себе́; cela fait venir les mouches — тепе́рь <тогда́> налетя́т му́хиfaire venir le médecin — вызыва́ть/вы́звать врача́;
║ laisser venir:laissez venir à moi les petits enfants bibl. — пусти́те дете́й приходи́ть ко мне 8. en venir à... доходи́ть/ дойти́ до (+ G); приходи́ть (к + D); переходи́ть/перейти́ к (+ D) (passer);je ne l'ai pas laissé venir — я не пусти́л его́;
j'en viens à votre remarque — я перехожу́ к ва́шему замеча́нию; venez-en à votre conclusion — перехо́дите к заключе́нию; venons-en à l'objet de notre réunion — перейдём к те́ме на́шего собра́ния; il en vint à ne plus parler aux autres — он дошёл до того́, что переста́л говори́ть с окружа́ющими; j'en suis venu à penser que...— я пришёл к заключе́нию, что...; ils en sont venus aux mains — де́ло дошло́ до дра́киoù voulez-vous en venir ? — что вы хоти́те э́тим сказа́ть?, к чему́ вы кло́ните?;
il s'en venait vers le portail — он шёл <шага́л, направля́лся> к воро́там
+■ pp. et adj. venu, -e 1. уда́чный, уда́вшийся;une plante bien vene — стро́йное расте́ние; mal venir — сла́бый, ча́хлыйun dessin fort bien venir — о́чень уда́чный рису́нок;
2.:vous êtes mal vens de refuser — у вас нет основа́ний <вам не приста́ло> отка́зыватьсяle premier livre venir — пе́рвая попа́вшаяся кни́га;
■ m, f:le premier venir — пе́рвый попа́вшийся, пе́рвый встре́чный; ce n'est pas le premier venir — он не како́й-нибу́дь пе́рвый встре́чный; il m'a traité comme le dernier venir — он поступи́л со мной безобра́зноles nouveaux vens — новопри́бывшие;
-
114 vérifier
vt.1. (examiner) проверя́ть/прове́рить; ↑контроли́ровать/про=; выверя́ть/вы́верить;vérifier une adresse — проверя́ть <уточня́ть/уточни́ть> а́дрес; faire vérifier un moteur — отдава́ть/отда́ть на прове́рку мото́р; vérifier les listes électorales — вы́верить <прове́рить> спи́ски избира́телей; vérifier que... (si...) — удостоверя́ться/удосто ве́риться, что...vérifier les comptes — проверя́ть счета́;
2. (confirmer) подтвержда́ть/подтверди́ть ◄pp.,-жд-►;rien ne vient vérifier cette hypothèse — ничто́ не подтвержда́ет э́ту гипо́тезу
■ vpr.- se vérifier -
115 jugé
nm. voir jugerII jugement nm.1. sud majlisi, sudda ishning ko‘rilishi, sud hukmi; le jugement du tribunal sud hukmi; le jugement de Dieu qilingan gunohlar uchun xudo tomonidan berilgan jazo; prononcer un jugement sud hukmini e'lon qilmoq; rendre un jugement hukm qilmoq; confirmer, casser un jugement hukmni tasdiqlamoq, bekor qilmoq; faire appel d'un jugement hukmdan norozi bo‘lib shikoyat arizasi bermoq; mettre en jugement sudga bermoq2. fikr, mulohaza; un jugement juste to‘g‘ri, haq fikr; jugement favorable ma'qul, ijobiy fikr; exprimer un jugement o‘z fikrini aytmoq; je soumets cela à votre jugement buni sizning ixtiyoringizga havola qilaman3. to‘g‘ri, sog‘lom fikr; un homme de jugement sog‘ lom fikrli odam; manquer de jugement sog‘lom fikrlashdan mahrum bo‘lmoq. -
116 certifier
v tattester, confirmer onaylamak◊Je te certifie qu'il est venu hier. — Onun dün geldiğini sana onaylıyorum.
-
117 effectivement
pour confirmer gerçekten ['ɟeɾʧecten]◊Effectivement, tout a changé. — Gerçekten, herşey değişti.
-
118 recouper
v t1 couper yeniden kesmek◊Ton témoignage recoupe le sien. — Tanıklığınla onunki birbirini tutuyor.
См. также в других словарях:
confirmer — [ kɔ̃firme ] v. tr. <conjug. : 1> • confermer 1213; lat. confirmare, rac. firmus « 1. ferme » 1 ♦ Vieilli Rendre plus ferme (une chose établie). ⇒ renforcer. Confirmer une institution. Mod. Loc. L exception confirme la règle. ♢ Confirmer… … Encyclopédie Universelle
confirmer — CONFIRMER. v. act. Rendre plus ferme, plus stable, affermir davantage. Cela m a fort confirmé dans mon opinion, dans la croyance que j avois. Ce miracle le confirma dans la Foi Chrétienne. Il fut confirmé dans son dessein par une telle rencontre … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
confirmer — Confirmer. v. act. Rendre plus ferme, plus stable, Affermir davantage. Cela m a fort confirmé dans mon opinion, dans la croyance que j avois. ce miracle le confirma davantage dans la foy Chrestienne. il fut confirmé dans son dessein par une telle … Dictionnaire de l'Académie française
Confirmer — Con*firm er, n. One who, or that which, confirms, establishes, or ratifies; one who corroborates. Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
confirmer — (kon fir mé) v. a. 1° Rendre ferme, en parlant des choses. • Ainsi tant de miracles étonnants, que les anciens Hébreux ont vus de leurs yeux, servent encore aujourd hui à confirmer notre foi, BOSSUET Hist. II, 13. • Il confirma par cette… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
CONFIRMER — v. a. Rendre plus ferme, plus stable. Il ne s emploie qu au figuré. Les persécutions ne servirent qu à confirmer l Église naissante. Il signifie plus ordinairement, Faire persister quelqu un dans une opinion, dans une résolution, l affermir… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
CONFIRMER — v. tr. Rendre plus ferme, plus stable. Il ne s’emploie qu’au figuré. Les persécutions ne servirent qu’à confirmer l’église naissante. Il signifie plus ordinairement Faire persister quelqu’un dans une opinion, dans une résolution, l’affermir dans… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
confirmer — vt. /vi., donner ou recevoir le sacrement de confirmation : KONFIRMÂ (Albanais.001, Annecy, Giettaz, Villards Thônes.028), konfyèrmâ (Saxel). A1) confirmer, rendre plus sûr, réaffirmer : konfirmâ, rafirmâ (001,028) … Dictionnaire Français-Savoyard
Confirmer quelqu'un dans ses fonctions — ● Confirmer quelqu un dans ses fonctions transformer son statut provisoire ou d essai en statut réel, définitif … Encyclopédie Universelle
confirmer — See confirmability. * * * … Universalium
confirmer — noun One who confirms something … Wiktionary