Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(cause+to+emit+sound)

  • 21 send

    بَعَثَ \ emit: to send out (heat, light, smell, sound, etc.). forward: to send (goods). resurrect: bring back to life; bring back into use (an old custom, sth. forgotten etc.): Why resurrect old quarrels?. revive: to bring back into use: We have revived an old custom. send: to cause (sb.) to go; cause (sth.) to be taken: She sent her son to the post office. I sent her a letter. \ See Also أرسل (أَرْسَل)، أحيا (أَحْيَا)، ورد (وَرَّدَ)‏

    Arabic-English glossary > send

  • 22 उद्गॄ _udgॄ

    उद्गॄ 6 P.
    1 To eject, spit out, vomit; उद्गिरतो यद्गरलं फणिनः पुष्णासि परिमलोद्गारैः Bv.1.11; उद्गिरन्निव स्नेहम् Śi.14.1.
    -2 (a) To emit, send or put forth, pour down or out, discharge, belch out; सहाम्भसैवापदमुद्गिरन्ति Pt.5.67; निक्षेपणात् रागमिवोद्गिरन्तो Ku.1.33. (b) To send out of the mouth, speak, utter (as words); महीपतेः शासनमुज्जगार R.14.53; Ve.5.14; यदुद्गिरति भ्रमरः Mu.2.11 (where it also means 'vomits' or 'emits').
    -3 To breathe out.
    -4 To rise from. -Caus. To cause to pour forth, raise (as sound).

    Sanskrit-English dictionary > उद्गॄ _udgॄ

  • 23 འབྱིན་པ་

    ['byin pa]
    (pull, take, draw) out, remove, (cause to come, send, sound) forth, let, proceed, emit, release, draw, exhale (direct or indirect), actualize

    Tibetan-English dictionary > འབྱིན་པ་

  • 24 LÁTA

    * * *
    (að), v. impers., e-m latar, one becomes slow, slackens; élinu latar, the snow-storm abates.
    * * *
    pres. læt, læt’k, Edda (in a verse), pl. látum; pret. lét, 2nd pers. lézt (rhyming with h ristir in Edda in a verse); subj. léti; imperat. lát, láttú; part. látinn: middle forms, pres. látumk, Am. 89; pret. létumk, Hm. 106, Eb. (in a verse), Eg. 103 (in a verse): with neg. suff., pres. lækk-að ek, I let not, Ó. H. 171 (in a verse); pret. lét-a, Skv. 3. 42; imperat. lát-attu or lát-aþu, Sdm. 28, Líkn. 6: [Ulf. lêtan = ἀφιέναι; A. S. lætan; Old Engl. laten; Engl. let; O. H. G. lazan; Germ. lassen; Swed. låta; Dan. lade.]
    A. To let, put, place; bauð hann at láta þá í myrkva-stofu, MS. 623. 30; var Haraldr þar inn látinn ( shut in), Hkr. iii. 69; láta naut inn, to let ‘neat’ in a stall, let them in, Gísl. 20; láta út, to let out, Fms. vi. 215.
    II. to let, suffer, grant; vil ek þess biðja yðr, herra, at þér létið oss mörk yðra, Ld. 112; konungr let margar tóptir til garða þar á árbakkanum, Fms. ii. 27; láta laust, to let go, let loose, Nj. 70, Fms. i. 168; hann vildi eigi láta þenna hest, viii. 123; láta hlut sinn, to let go one’s share, be worsted, i. 74.
    2. to leave, forsake; biðr hann at þeir láti blótin, Fms. x. 274; láta fyrir róða, to throw to the winds, see róði, and láta fur lið; hann lét ok fur lið allan farangr sinn, Ísl. ii. 362; láta einan, to forfake a person; láttu mig, Drottinn, einan ekki, Pass.; hann ætlaði at láta eina ( to divorce) drottningina, Fms. vii. 171.
    3. to lose; ok létir þú hrossin eigi at síðr, Ld. 146; en ef þeir verða forflótta, þá munu þeir láta lið sitt, Eg. 284; fénu því sem hann hafði látið, Magn. 528; láta skal hann ok féit allt, Fms. vii. 24; at ek hafa fyrir því látið manndóm eða sannindi, ix. 333; láta leikinn, to lose the game, Edda 31; láta lífit, to lose one’s life, Eg. 14, Nj. 15, Fms. xi. 3.
    4. with dat. to suffer loss in or of a thing; lætr Álfr þar lífinu, suffered loss of his life, perished, Finnb. 256; hét ek því at láta heldr lífi mínu (líf mitt, v. l.), en ganga á þenna eiðstaf, Fms. viii. 155; gengu á jökla upp ok létu lífi er dagleið var til bygða, Bs. i. 408; fyrr skal ek mínu fjörvi láta, Skv. 3. 15; þú skalt láta mínu landi, 10: and in mod. usage, láta kálfi, to drop the calf; and láta fóstri, to miscarry.
    5. to let do or let be done; hann lét sveininum ekki í mein, he let nothing be done to the boy, indulged him in everything, Nj. 147; Dofri unni honum svá mikit at hann mátti ekki í móti honum láta, Fb. i. 566, cp. láta eptir, undan e-m, etc.
    6. vóru þá látnir fjötrar af Hallfreði, Fms. ii. 12; þá láta þeir þegar af sér tjöldin, Eg. 261; vil ek at þú látir lokur frá hurðum, Gísl. 28; láta barn af brjósti, to wean a child, N. G. L. i. 340; láta hest á stall, Karl. 5: láta í ljós, to make known, Sks. 195: láta blóð, to let blood (blóð-lát).
    III. with prepp.; láta af e-u, to leave off, desist from; sumir létu af blótum, Fms. i. 32; þú vill seint láta af mann-drápum, 274; Þorgeirr mun eigi fyrr af láta enn hann ræðr þér bana, Nj. 109; á enum næstum hálfum mánaði er fallsótt lætr af ( ceases), Grág. i. 458; láta af hendi, to let out of one’s hands, deliver up, Eg. 66, Nj. 186, Fms. vii. 173; láta fé af, to kill, slaughter (cattle), Grág. i. 429, K. Þ. K. 80, 92, Rb. 344:—láta aptr, to shut; kómu Austmenn í virkit, því at Austmenn höfðu eigi aptr látið, Landn. 162; láttu aptr dyrnar, shut the door:—láta at, to yield, comply; mun ek láta at yðr, I will comply with you, MS. 623. 24; alla þá er at mínum orðum láta, Eg. 18; hann (the ship) fór jafnan hallr ok lét eigi at stjórn, she heeled over and obeyed not the helm, Fms. iii. 13:—láta eptir e-m, to indulge; Þórðr lét þat eptir honum, Eg. 188; þær (the scales) sýndusk honum svá vægar, at ef eitt lítið hár væri lagt i, at þó mundu þær eptir láta, Sks. 643: absol., láta eptir, with acc. to leave behind, MS. 623. 36, Eg. 87, 220:—láta fram, láti mik fram at Kolskeggi, Nj. 97:—láta fyrir, to let go, give way, yield; ok sagt, at fyrir lét annarr fylkingar-armrinn, Fms. vi. 317; þeir munu verða fyrir at láta ef vér leggjum sköruliga at, vii. 257; hann lætr ekki fyrir járni né eldi, Kb. 544. 39, Gþl. 285:—láta í, to let go into; láta í ker, to pour into a vessel, fill it (í-lát), Konr.:—láta til, to yield; Einarr vildi með engu móti láta til við Harald konung, Fms. iii. 62; þar kemr enn þófinu at konungr lætr til, ok mælti svá, xi. 429; var þá Gunnarr við hana lengi fár, þar til er hón lét til við hann, Nj. 59:—láta undan, to yield to, give way; ek skal hvergi undan þér láta, 27:—láta upp, to open (opp. to láta aptr), Eg. 409, 602, Fms. ix. 26, 476; lætr Kjartan þenna upp, K. let him get up, Ld. 168: láta uppi, to lay out; ok lætr hann rétt skírn uppi, at hann láti at lögheimili sinu, K. Þ. K. 6; ok ertú saklauss, ef þú lætr uppi ( grants) vistina, Glúm. 327; ef féit er eigi uppi látið, Grág. i. 384; en ef hinn lætr honum eigi uppi mat þann, 47; látum nú þat uppi ( let us make a clean breast) er vér höfum jafnan mælt, Fms. ix. 333:—láta út, to let out, of a thing shut in; at hann mundi brjóta upp hurðina, ef hann væri eigi út látinn, vi. 215: naut. to let go, put to sea, síðan létu þeir út ok sigldu til Noregs, Nj. 128.
    IV. with infin. to let, cause, make; látið mik vita, let me know, Nj. 231; er ek lét drepa Þóri, Fms. v. 191; faðir Bjarnar, er Snorri Goði lét drepa, Landn. 93; Gunnarr mun af því láta vaxa úþokka við þik, Nj. 107; lét hón þar fjándskap í móti koma, Ld. 50; hann sá engan annan kost, en láta allt svá vera sem Björgólfr vildi, Eg. 24; ef bóndinn lætr hann á brott fara, Grág. i. 157; þá létu þeir stefna þing fjölmennt, Fms. i. 20; konungr lét græða menn sína, … en veita umbúð, Eg. 34; ok lét leiða hann á land upp ok festa þar upp, Nj. 9; þá skal hann stefna honum, ok láta honum varða útlegð, Grág. i. 47, 385; þá lét Þorbjörn vera kyrt ok fór leið sína, Háv. 46; láttú búnar þessar þegar er ek læt eptir koma, let them be ready when I call for them, id.; lát þér þat í hug koma! … láttú þér því þykkja minstan skaða um fjártjón, ok þú skalt láta þér í hug koma, at …, Sks. 446, and in numberless instances.
    2. with a reflex. infin. to let a thing be done or become, or referring to a person himself, to let oneself do, etc.; láttú nemask þat, learn that! mark that! Skv. 1. 23; er hón lét sveltask, Og. 17, Skv. 3. 27; skulu þér þá ekki eptir ganga, ok láta þá sjálfa á sjásk, Nj. 147; Egill mun ekki letjask láta nema þú sér eptir, Eg. 257; at frændr yðrir ok vinir láti mjök hallask eptir þínum fortölum, Fms. ii. 32; ef sá maðr lætr í dóm nefnask er nú var frá skiliðr, Grág. i. 16; ok hafi hinn fellda hana, ok látið á fallask, and let himself fall upon her, ii. 60; ok láti kaupask verk at, if he lets work be bought of him, i. e. works for wages, i. 468; hann lét fallask þvers undan laginu, Nj. 246; ef hón vill vígjask láta til nunnu, Grág. i. 307; láta sér fátt um e-t finnast, to disapprove, Fas. i. 51; áðr hann láti af berask, Fms. ii. 12.
    3. with part. pass., in circumlocutory phrases; hann lét verða farit, he went, Fagrsk. 120; létu þeir víða verða farit, they rowed much about, 185; liðit skal láta verða leitað bæjarins, Fms. viii. 374; lét konungr þá verða sagt, v. 201; hann lét hana verða tekna, he seized her, ‘let her be taken,’ Fas. ii. 153: ellipt., omitting the infin., láta um mælt, to let be said, to declare, Vígl. 76 new Ed.: rare in prose, but freq. in old poetry, ek lét harðan Hunding veginn, I sent H. to death, Hkv. 1. 10; láta soðinn, Gm. 18; gulli keypta léztú Gýmis dóttur, Ls. 42; láta trú boðna, Od. 9; lét of sóttan, Haustl.
    V. naut. to stand; lata út, lata í haf, to let go, put out to sea, Eg. 370; síðan létu þeir út ok sigldu til Noregs, Nj. 128; var honum sagt at þeir höfðu út látið, 134; hann bar á skip ok lét í haf, 282, Ld. 50; láta til lands, to stand towards land, to put in, Fms. i. 294; láta at landi, id., 228; vil ek ráða yðr, at þér látið í brott héðan, Eb. 330.
    B. Metaph. usages:
    1. to behave, comport oneself, by gestures, manners, or by the voice, answering to lát (III); forvitni er mér á hversu þeir láta, Glúm. 327; láta sem vitstoli, Stj. 475; hann bað menn eigi syrgja né láta öðrum herfiligum látum, Nj. 197; hann sofnaði fast, ok lét ílla í svefni, to be unruly in sleep, 94, 211; fámk vér eigi við skrafkarl þenna er svá lætr leiðinliga, Háv. 52; björn ferr at henni, ok lætr allblítt við hana, fondles her, Fas. i. 51; bæði er, at þú ert görfiligr maðr, enda lætr þú allstórliga, makest thyself big, Ld. 168; jarl lét sér fátt til hans, the earl treated him coldly, Fms. i. 58; lét hann sér fátt um finnask, vii. 29; láta hljótt yfir e-u, to keep silence about a thing, Nj. 232, Al. 15; láta kyrt um e-t, id.; láta mikit um sik, to pride oneself, puff oneself up, Grett. 108; Björgólfr kallaði annat sinn ok þriðja—þá svarar maðr, lát eigi svá ! lát eigi svá, maðr! segir hann, Fms. ix. 50.
    2. láta vel, ílla yfir e-u, to express approval, disapproval of a thing; mun ek segja þeim tíðendin ok láta ílla yfir verkinu, Nj. 170; Brynjólfr lét ílla yfir þessi ráða-görð, Eg. 24; Kveldúlfr lét vel yfir því, 115, Nj. 46; hann lætr vel yfir því, he expressed himself favourably about it, Ld. 50; ok létu menn hans vel yfir þessu, 168; lét hann vel yfir þeirra eyrendi, Fms. i. 16.
    3. to make as if; hann gengr leið sína, ok lætr sem hann sjái ekki sveinana, Háv. 52; mun ek nú taka í hönd þér ok láta sem ek festa mér Helgu dóttur þína, Ísl. ii. 206; Þjóstólfr gékk með öxi reidda ok lét þat engi sem vissi, Nj. 25; láttú sem hinn átti dagr Jóla sé á Drottins-degi, Rb. 128; ok mun ek láta sem ek taka af þeim, Nj. 170; en fólk þetta lét sem ekki væri jafnskylt sem Jóla-drykkjan þessi, Fms. vii. 274: the phrase, honum er ekki svo leitt sem hann lætr.
    4. to estimate, value; manngjöld skyldi jöfn látin ok spora-höggit, Nj. 88; hann vildi eigi heyra at nokkurr konungr væri honum jafn látinn á Norðrlöndum, Fms. v. 191; því at þeir þoldu þat eigi, at Finnbogi var framar látinn, Finnb. 290; fátt er betr látið en efni eru til, a saying, Band. 6 new Ed.; er nú er heilagr látinn, Clem. 49.
    5. to express, say; í fylki þat eða hérað, er sá lét sik ór vera, Gþl. 155; lætr þat ( he intimates) at sú gjöf var gör með ráði konungs, Eg. 35; Þorfinnr bóndi lét heimilt skyldu þat, 564; létu þeir ( they declared) nú sem fyrr, at hón festi sik sjálf, Nj. 49: to run so and so, of writs, books, skrá er svá lét, Dipl. ii. 19; máldaga svá látanda, Vm. 47.
    6. to emit a sound, scream, howl; hátt kveði þér, en þó lét hærra atgeirinn er Gunnarr gékk út, Nj. 83; sem kykvendi léti, Fms. vi. 202; óttask ekki hversu sem sjór lét, vii. 67; at veðrátta léti ílla um haustið, Ld. 50; hann heyrir ok þat er gras vex á jörðu ok allt þat er hærra lætr, Edda 17; ok einn tíma er prestr lýtr at honum, þá lætr í vörrunum—tvö hundruð í gili, tvau hundruð í gili, Band. 14; ok lét hátt í holsárum, sem náttúra er til sáranna, Fbr. 111 new Ed.
    C. Reflex.:
    I. to be lost, to die, perish; betra þykki mér at látask í þínu húsi, en skipta um lánar-drottna, Nj. 57; létusk ( fell) fjórtán menn, 98; kómusk fimm á skóginn en þrír létusk, Eg. 585; ok létzk hón þeirra síðast, Ld. 58; hversu mart hefir hér fyrir-manna látisk—Hér hefir látisk Njáll ok Bergþóra ok synir þeirra allir, Nj. 203.
    2. to declare of oneself, feign, etc.; lézk þar vilja sína kosti til leggja, Fms. i. 22; en allir létusk honum fylgja vilja, ix. 316; ek býð þangat þeim mönnum, er fé látask at honum hafa átt, Grág. i. 409.
    II. part. látinn, dead, deceased, Eg. 300, Nj. 112, Ld. 8, Fms. vii. 274.
    2. vel látinn, highly esteemed, in good repute, Ísl. ii. 122, Sks. 441; við látinn, on the alert, ready, Fms. viii. 371, ix. 459; það er svá við látið, it so happens, Fb. i. 204; vel fyrir látinn, well prepared, Grett. 110 A.

    Íslensk-ensk orðabók > LÁTA

  • 25 विमुच्


    vi-muc
    1) P. Ā. - muñcati, - te (Impv. - mumoktu RV. I, 24, 13),

    to unloose, unharness (Ā. « one's own horses»), unyoke (i.e. « make to halt, cause to stop orᅠ rest») RV. etc. etc.;
    to take off (clothes, ornaments etc.) MBh. Kāv. etc.;
    to release, set free, liberate ib. ;
    to leave, abandon, quit, desert, give up, relinquish ib. ;
    to shun, avoid MuṇḍUp. Bhag. etc.;
    to lose (consciousness) Hariv. ;
    to pardon, forgive Gīt. BhP. ;
    to emit, discharge, shed, pour orᅠ send forth MBh. R. Pañcat. (with grastam, to set free a seized planet i.e. « free it from eclipse» Sūryas.);
    to throw, hurl, cast (with ātmānam andᅠ loc., « to cast one's self into» Uttarar.) MBh. R. etc.;
    to utter (a sound) MBh. ;
    to assume (a shape) Mn. I, 56 ;
    to lay (eggs) Pañcat. I, 353/354/ ;
    Pass. - mucyate, to be unloosed orᅠ detached etc.;
    to be slackened (as reins) Ṡak. ;
    to drop orᅠ be expelled (prematurely, as a fetus) Suṡr. ;
    to be freed orᅠ delivered orᅠ released (esp. from the bonds of existence), get rid of, escape from (abl. adv. in - tas gen., orᅠ instr.) Mn. MBh. etc.;
    to be deprived of (instr.) Hit.:
    Caus. - mocayati, to loosen, detach Ṡak. ;
    to unyoke Kauṡ. ;
    to set free, deliver from (abl.) Mn. MBh. etc.;
    to keep off, avoid R.:
    Desid. - mumukshati, - te, to wish to liberate (Ā. « one's self») BhP. ;
    vi-múc
    2) f. unyoking, alighting, stopping, putting up RV. ( vimuconapāt, « son of unyoking»

    N. of Pūshan as « conductor on the way to the next world» ib.)

    Sanskrit-English dictionary > विमुच्

  • 26 أخرج

    أَخْرَجَ \ emit: to send out (heat, light, smell, sound, etc.). give off: to send out (smoke, smell, etc.): A fire of wet wood gives off a lot of smoke. produce: to control the making of a play or film: Our school play was produced by the history teacher (He trained the actors and arranged the scenes). \ See Also أطلق (أَطْلَق)، بعث (بَعَث)، قذف (قَذَف)‏ \ أَخْرَجَ أو أَدْخَلَ خُلْسَةً \ smuggle: to take (sth.) or sb. secretly and unlawfully into or out of a country, etc.: He smuggles gold. We smuggled him out of prison. \ أَخْرَجَ أو أصْدَرَ بُخارًا \ steam: to produce steam: a steaming cup of coffee. \ أَخْرَجَ عن الطَّوْر \ send sb. mad: to cause sb. to become mad. \ أَخْرَجَ من القِشرة \ shell: to remove the shell from (a nut, etc.). \ أَخْرَجَ نسخةً أو صُورة عَن \ reproduce: to make a copy of (sth.): Artists reproduce what they see. Records reproduce music. \ أَخْرَجَ هواء الزّفير \ exhale: to breathe out: He exhaled noisily.

    Arabic-English dictionary > أخرج

См. также в других словарях:

  • sound — Ⅰ. sound [1] ► NOUN 1) vibrations which travel through the air or another medium and are sensed by the ear. 2) a thing that can be heard. 3) music, speech, and sound effects accompanying a film or broadcast. 4) an idea or impression conveyed by… …   English terms dictionary

  • sound — 1. n. & v. n. 1 a sensation caused in the ear by the vibration of the surrounding air or other medium. 2 a vibrations causing this sensation. b similar vibrations whether audible or not. 3 what is or may be heard. 4 an idea or impression conveyed …   Useful english dictionary

  • sound — sound1 noun 1》 vibrations which travel through the air or another medium and are sensed by the ear.     ↘a thing that can be heard.     ↘the area within which something can be heard. 2》 (also musical sound) sound produced by continuous and… …   English new terms dictionary

  • sound — I. /saʊnd / (say sownd) noun 1. the sensation produced in the organs of hearing when certain vibrations (soundwaves) are caused in the surrounding air or other elastic medium, as by a vibrating body. 2. the vibrations in the air, or vibrational… …  

  • sound — saÊŠnd n. vibrations that can be detected by the human ear; noise; vocal utterance; range in which something can be heard; implication; meaningless noise; body of water which connects two larger bodies of water; ocean inlet v. make a noise; give… …   English contemporary dictionary

  • Sound — Sound, v. t. 1. To cause to make a noise; to play on; as, to sound a trumpet or a horn; to sound an alarm. [1913 Webster] A bagpipe well could he play and soun[d]. Chaucer. [1913 Webster] 2. To cause to exit as a sound; as, to sound a note with… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sound — sound1 soundable, adj. /sownd/, n. 1. the sensation produced by stimulation of the organs of hearing by vibrations transmitted through the air or other medium. 2. mechanical vibrations transmitted through an elastic medium, traveling in air at a… …   Universalium

  • sound — I. adjective Etymology: Middle English, from Old English gesund; akin to Old High German gisunt healthy Date: 13th century 1. a. free from injury or disease ; exhibiting normal health b. free from flaw, defect, or decay < sound timber > 2. solid …   New Collegiate Dictionary

  • sound — I [[t]saʊnd[/t]] n. 1) the sensation produced by stimulation of the organs of hearing by vibrations transmitted through the air or other medium 2) phs mechanical vibrations transmitted through an elastic medium, traveling in air at a speed of… …   From formal English to slang

  • sounder — Ⅰ. sound [1] ► NOUN 1) vibrations which travel through the air or another medium and are sensed by the ear. 2) a thing that can be heard. 3) music, speech, and sound effects accompanying a film or broadcast. 4) an idea or impression conveyed by… …   English terms dictionary

  • soundless — Ⅰ. sound [1] ► NOUN 1) vibrations which travel through the air or another medium and are sensed by the ear. 2) a thing that can be heard. 3) music, speech, and sound effects accompanying a film or broadcast. 4) an idea or impression conveyed by… …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»