-
61 tireur
tiʀœʀmtireurtireur , -euse [tiʀœʀ, -øz]Substantif masculin, féminin2 (au football) Spieler/-in, der/die auf das Tor schießt; (au basket) Werfer(in) masculin(féminin); Beispiel: tireur à l'arc Bogenschütze -
62 bow
I2) (tied knot or ribbon) Schleife, dieII 1. intransitive verb1) (submit) sich beugen (to Dat.)2)bow [down to or before somebody/something] — (bend) sich [vor jemandem/etwas] verbeugen od. verneigen
3) (incline head)2. transitive verbbow [to somebody] — sich [vor jemandem] verbeugen
(cause to bend) beugen3. nounbowed down by or with care/responsibilities/age — (fig.) von Sorgen/Verpflichtungen niedergedrückt/vom Alter gebeugt
Verbeugung, dieIII noun(Naut.) usu. in pl. Bug, derin the bows — im Bug
on the bow — am Bug
* * *I 1. verb1) (to bend (the head and often also the upper part of the body) forwards in greeting a person etc: He bowed to the ladies; They bowed their heads in prayer.) (sich)(ver-)beugen2) ((with to) to accept: I bow to your superior knowledge.) sich beugen2. noun(a bowing movement: He made a bow to the ladies.) die Verbeugung- academic.ru/8468/bowed">bowedII 1. [bəu] noun1) (a springy curved rod bent by a string, by which arrows are shot.) der Bogen2) (a rod with horsehair stretched along it, by which the strings of a violin etc are sounded.) der Bogen3) (a looped knot of material: Her dress is decorated with bows.) die Schleife2. noun* * *bow1[bəʊ, AM boʊ]n\bow and arrows Pfeil und Bogen plto draw one's \bow den Bogen spannen4.bow2[baʊ]I. viII. vtto \bow one's head den Kopf senken [o geh neigenIII. nto make one's \bow ( fig) sein Debüt gebento take a \bow sich akk [unter Applaus] verbeugen3.▶ to fire a warning shot across sb's \bows einen Warnschuss vor jds Bug abfeuern* * *I [bəʊ]1. n1) (for shooting arrows) Bogen mup/down bow stroke — Auf-/Abstrich m
2. vi (MUS)den Bogen führen3. vt (MUS)streichen II [baʊ]1. n(with head, body) Verbeugung f; (by young boy) Diener mto make one's bow to sb — sich vor jdm verbeugen or verneigen (geh), jdm seine Reverenz erweisen (form)
2. vi1) (person with body) sich verbeugen, sich verneigen (geh) (to sb vor jdm); (young boy) einen Diener machento bow and scrape — katzbuckeln (pej), liebedienern (pej)
2) (= bend branches etc) sich biegen or beugen3. vt1)to bow one's head — den Kopf senken; (in prayer) sich verneigen
2) (= bend) branches beugenold age had not bowed him — er war vom Alter ungebeugt (geh)
3)III [baʊ](= defeat)
to be bowed by sth — von etw schwer getroffen seinn often plBug mon the port/starboard bow — backbord(s)/steuerbord(s) voraus
* * *bow1 [baʊ]A s Verbeugung f, Verneigung f:make one’s bowb) sich vorstellen,make its bow fig erscheinen, auf den Markt kommen;take a bow sich verbeugen, sich für den Beifall bedankenB v/tbow one’s thanks sich dankend verneigen;bowed (down) with age vom Alter gebeugt;2. biegenC v/ibow back to sb jemandes Gruß erwidern;bowing acquaintance oberflächliche(r) Bekannte(r), Grußbekanntschaft f, flüchtige Bekanntschaft;have a bowing acquaintance with sb jemanden flüchtig kennen;we are on bowing terms wir stehen auf dem Grüßfuß;bow and scrape katzbuckeln pejbow to the inevitable sich in das Unvermeidliche fügenbow2 [bəʊ]A s1. (Schieß)Bogen m:have more than one string to one’s bow fig mehrere Eisen im Feuer haben2. Bogenschütze m, -schützin f3. MUSa) (Violin- etc) Bogen mb) (Bogen-)Strich m4. MATH Bogen m, Kurve f5. TECHa) Gradbogen mb) Bogenlineal n6. TECH Bügel m7. ELEK Bügel m, Wippe f (zur Stromabnahme)8. US9. ARCH Erker mC v/i MUS den Bogen führenbow3 [baʊ] s SCHIFF1. auch pl (Schiffs)Bug m:at the bow am Bug;on the starboard (port) bow an Steuerbord (Backbord) voraus;a shot across the bows fig umg ein Schuss vor den Bug2. a) Bugmann mb) Bugriemen m* * *I1) (curve, weapon, Mus.) Bogen, der2) (tied knot or ribbon) Schleife, dieII 1. intransitive verb1) (submit) sich beugen (to Dat.)2)bow [down to or before somebody/something] — (bend) sich [vor jemandem/etwas] verbeugen od. verneigen
2. transitive verbbow [to somebody] — sich [vor jemandem] verbeugen
(cause to bend) beugen3. nounbowed down by or with care/responsibilities/age — (fig.) von Sorgen/Verpflichtungen niedergedrückt/vom Alter gebeugt
Verbeugung, dieIII noun(Naut.) usu. in pl. Bug, der* * *(to) n.Verbeugung f.Verneigung (vor) f. n.Schleife -n f. v.beugen (höfflichkeit) v.biegen v.(§ p.,pp.: bog, gebogen) -
63 Sportschütze
* * *Sport·schüt·ze, -schüt·zin* * * -
64 ballestero
baʎes'terom -
65 сегментный
Segment-;рыбовидный сегментный затвор — Fischbauchsegment (n); Segmentverschluss (m); Segmentwehr (n);
сегментные ворота — Segmenttor (n);
сегментный затвор со сплошной стенкой и откидным клапаном — Vollwand- Segmentverschluss (m) mit abgesetzter Stauklappe
-
66 Apollo
Apollo, inis, m. (Ἀπόλλων), I) Apollo, Sohn Jupiters von der Latona, Bruder der Diana, urspr. Aufseher des Wildes u. Erhalter der Herden, Erfinder der Kunst des Bogenschießens, der Weissagung und Heilkunde, der Musik und Dichtkunst und deshalb Vorsteher der Musen, später auch mit dem Sonnengotte identifiziert, als der reine, strahlende, ewig jugendlich schöne Gott mit den Beinamen Phoebus, pulcher, formosus u.a., Verg. Aen. 3, 251; 3, 119; ecl. 4, 57: als Bogenschütze arcitenens (τοξοφόρος), Verg. Aen. 3, 75: nach seinem Geburtsort Delos Delius, Cic. de nat. deor. 3, 88 u. oft bei Dichtern, u. Delius vates, Verg. Aen. 6, 12: nach seinem Hauptsitz Delphicus, Plin. 34, 14. Min. Fel. 21, 2. – ad Apollinis (sc. aedem), Liv. 40, 51, 3. – Apollinis urbs = Apollonia no. III, Ov. trist. 1, 10, 35. – Apollinis urbs magna (πόλις μεγάλη Ἀπόλλωνος), Hauptstadt des nach ihr benannten Nomos Apollonopolites (Plin. 5, 49) in Oberägypten, am westl. Ufer des Nils, j. das Dorf Edfu, Plin. 5, 60. – promunturium Apollinis, ein Vorgebirge nördl. von Utika, Sardinien gegenüber, j. Cap Zibîb, Liv. 30, 24, 8 u.a., früher Pulchri od. Pulchri promunturium (Καλοῦ ἀκρωτήριον gen.), Liv. 29, 27, 12. – poet., aperitur Apollo = der Apollotempel wird sichtbar, Verg. Aen. 3, 275. – II) übtr. = Baal, der Sonnengott————der Tyrier, Curt. 4, 3 (15), 22 (wie das. § 23 Saturnus = Moloch). – ⇒ Griech. u. altlat. Formen: Apollonis, Liv. 35, 51, 1. Fronto ad M. Caes. 4, 5. p. 68, 14 N.: Apolloni, Liv. 29, 10, 6: Apolo, Corp. inscr. Lat. 14, 4105: Apolones, Corp. inscr. Lat. 1, 187: Apolone (Dat.), Corp. inscr. Lat. 10, 4612: Apolenei, Corp. inscr. Lat. 1, 167: Apolinei, Corp. inscr. Lat. 1, 562: Apellinem, Paul. ex Fest. 22, 14. Vgl. Ritschl opusc. 2, 493 sq. u. 514. Fleckeisen an Heß S. 7. Ribbeck in N. Jahrbb. 77, 193. – Plur., Apollines quattuor, Arnob. 4, 17.Dav. abgel.: A) Apollināris, e, zu Apollo gehörend, ihm geweiht, apollinarisch, 1) adi.: laurea, Hor.: ludi, die dem Apollo zu Ehren jährlich am 5. Juli gefeierten, Cic. u.a.: sacrum, Liv.: herba, radix, Scribon. (s. unten no. 2, a). – Sidonius Apollinaris, s. 2. Sidonius. – 2) subst.: a) Apollināris, is, f. (sc. herba), α) eine sonst hyos cyamus genannte Pflanze, Plin. 26, 140: Apollinaris herbae radix, Scrib. 93 u. 108, Apollinaris radix, Scrib. 90 u. 121. – β) eine Art des solanum, Ps. Apul. herb. 22. – b) Apollināre, is, n., ein dem Apollo geweihter Platz, das Apollinare, Liv. 3, 63, 7. – B) Apollineus, a, um, zu Apollo gehörig, apollinisch, des Apollo, me dulla, Ov.: laurus, Ov.: vates, von Orpheus, Ov.: ars, Weissagekunst und Arzneikunst, Ov.: proles, Äskulap, Apollos Sohn, Ov.: mater, Latona, Stat.: frater Byblidis,————Apollos Enkel, Ov.: urbs, Delos, Ov. – ⇒ Nbf. Apollōnius, Not. Tir. 81, 79. -
67 arcifer
-
68 arcitenens
arcitenēns (archaist. arquitenēns), entis (arcus u. teneo), der, die Bogenführende, der Bogenschütze, die Bogenschützin (griech. τοξευτήρ od. -τής), I) Beiwort des Apollo u. der Diana bei den Dichtern (s. Macr. sat. 6, 5. § 8), arqu. Pythius Apollo, Naev. b. Pun. 2. fr. VII Vahlen: arqu. Latonius, Host. bei Macr. a. a. O.: deus arc., Ov. met. 1, 441: arqu. dea, Naev. bei Macr. a. a. O. Acc. tr. 52: bl. arqu., Acc. tr. 167. Verg. Aen. 3, 75: arquitenentes Diana et Apollo, Arnob. 1, 36. – II) ein Gestirn, Cic. Arat. 182.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arcitenens
-
69 promptus
1. prōmptus, a, um, PAdi. (v. promo), ›hervorgenommen‹, dah. I) vor Augen gelegt, sichtbar, offenbar, amicitiam in fronte promptam gero, Enn.: aliud clausum in pectore, aliud promptum in lingua habere, Sall.: tametsi hoc minime latet, quod ita promptum et propositum est, ut etc., Cic.: eminentia et prompta, prompta et aperta, Cic. – II) übtr., gleich zur Hand, verfügbar, zu Gebote stehend, bereit, fertig, A) v. Lebl.: 1) im allg.: quod enim omnibus patet (sich darbietet) et aeque promptum est (zugänglich ist) et mihi et adversario meo, Cic.: fidem suam populo Rom. promptam expositamque praebuit, stellte zur Verfügung, Cic.: quae tibi a multis prompta esse scio, Cic.: prompta et parata in agendo et in respondendo celeritas, Cic.: audacia, Sall.: os, gutes Mundwerk, Quint.: ius, schnelles, Liv.: prompta et profluens eloquentia, Tac.: m. ad u. Akk., quae etsi non decora, non tamen ad perniciem publicam prompta sunt, nicht anwendbar sind Spart. Hel. (Ver.) 5, 8: neque quicquam ad spem bonorum promptius, flößt stärkere Hoffnung auf bessere Zeiten ein, Treb. Poll. Gallien. 5, 1: m. in u. Akk., herbae aliaque prompta in auxilium vulnerum morborumque, und andere Hilfsmittel gegen usw., Cels. 1. prooem. in. – 2) insbes., leicht, bequem, moenia haudquaquam prompta oppugnanti, leicht zu erobern (zu nehmen), Liv. – defensio, Cic.:————promptissima mortis via, Tac.: aditus, Tac.: occupatio, Tac.: promptum est (es ist leicht) m. folg. 2. Supin., quod promptum rescriptu, Tac. ann. 2, 41: aestimare debent, an promptum effectu, aut certe non arduum sit, Tac. hist. 2, 76: m. folg. Infin., sed nec mihi dicere promptum, nec facere est isti, Ov. met. 13, 10: domuum et insularum et templorum, quae amissa sunt, numerum inire haud promptum fuerit, Tac. ann. 15, 41 in.: nomina illa, quae fingere utique Graecis promptissimum est (ganz besonders leicht fällt), Quint. 9, 1, 22. – B) v. Pers.u. deren Geist usw., gleich zur Hand, fertig, bereit, entschlossen, u. mit Rücksicht auf die Neigung, geneigt, bereitwillig, gefällig, leicht zu Willen, willfährig, absol., equitum manus, schlagfertige, Tac.: laudare promptos, castigare segnes, Tac.: tres fratres prompti, non indiserti, Cic.: promptissimus homo et experiens, Cic. – m. ad od. in u. Akk., ad vim pr., Cic.: ad cibum pr. (Ggstz. vini parcus), Treb. Poll.: promptiores ad pericula, Cic.: prompta ad omnem audaciam mens, Cels.: animus promptus ad iocandum, Cic.: pr. animus et alacer ad defendendam rem publicam, Cic.: quo paratior ad usum forensem promptiorque esse possem, Cic.: ad faciendum quam ad dicendum promptiores, Iustin.: promptissimum genus ad lacessendum certamen, Liv.: pr. in pavorem, Tac.: promptior in spem, Tac.: in latrocinia promptissimi, Flor.: in omne facinus promp-————tissimus erat, Iustin. – m. in u. Abl., neque minus in rebus gerendis promptus quam excogitandis, Nep. Them. 1, 4. – m. adversum u. Akk., pr. adversum insontes, Tac. ann. 6, 48. – m. Abl., ingenio, linguā, Liv.: sermone, Tac.: manu, tapfer, Liv. – m. Genet., parcendi victis filio animus et promptior et honestior, Iustin.: Plato veritatis homo amicissimus eiusque omnibus adhibendae promptissimus, Gell.: destinandi sagittas mire promptus, ein außerordentlich tüchtiger Bogenschütze, Aur. Vict. – m. Genet. loci, animi, Tac.: belli (im Kr.) promptissimus, Sall. – m. Dat., animus promptus libertati aut ad mortem, Tac.: legendi studio promptus, Aur. Vict.: Agrippina promptior Neroni, Tac.: nullam umquam gentem magis exorabilem promptioremque veniae dandae fuisse, Liv. 25, 16, 12 (vgl. die Auslegg. zu Tac. ann. 4, 60). – m. Infin., promptus metuenda pati, Lucan. 7, 106: scis ipse, quam promptae superos incessere Thebae, Stat. Theb. 7, 209: ferre magis promptus quam referre iniurias, Ambros. de off. 2, 7, 32.————————2. prōmptus, Abl. ū, m. (promo), das ›Hervorgenommensein‹; dah. I) das Sichtbarsein, die Sichtbarkeit, doch nur in der Verbndg. in promptu, sichtbar, öffentlich, offen, vor aller Augen, vor Augen, esse, Cic. u.a.: causa in promptu est, Ov.: in pr. ponere, sehen lassen (Ggstz. contegere atque abdere), Cic.: in pr. habere, Cic. u. Sall.: in pr. scrinia habet, Ov.: gerere iram in pr., sehen-, merken lassen, Plaut. – dah. in pr. est m. folg. Acc. u. Infin., es liegt auf der Hand, es liegt klar vor Augen, es liegt am Tage = es ist offenbar, es ist einleuchtend, verb. in promptu manifestumque est (omnibus), Lucr. 2, 149 u. 246. – II) übtr.: A) die Bereitschaft, nur in den Verbndgg. in promptu esse, zur Hand sein, zur Verfügung stehen, Cic. u. Liv.: u. in promptu habere, zur Hand haben, zur Verfügung haben, Cic. – B) die Leichtigkeit, nur in der Verbndg. in promptu esse, leicht sein, mit folg. Infin., Ps. Sall. de rep. 2, 7 in. Ov. met. 2, 86 u. 13, 161.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > promptus
-
70 sagittarius
sagittārius, a, um (sagitta), zu den Pfeilen gehörig, Pfeil-, I) adi.: calamus, dienlich zu Pfeilen, Plin.: certamen, Dict. Cret. – II) subst., sagittārius, iī, m., 1) (sc. faber) der Pfeile macht, der Pfeilschmied, Aurel. Arcad. dig. 50, 6, 6. – 2) der Bogenschütze, a) eig., Cic. u. Caes.: sagittarii equites, B. zu Pferde, berittene B., Curt.: (dass. Sing. kollekt., eques sagittarius, Tac.): pedites sagittarii, B. zu Fuß, Tac. – b) übtr., der Schütze, ein Gestirn, sonst arcitenens gen., Cic. Arat., Plin. u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sagittarius
-
71 kemankeş
kemankeş HIST Bogenschütze m -
72 лучник
м -
73 стрелок
мSchütze m, Schießsportler m, Sportschütze mстрелок по бегущей косуле — Schütze m auf den laufenden Rehböck
стрелок по бегущему кабану — Schütze m auf den laufenden Keiler
стрелок по бегущему оленю — Schütze m auf den laufenden Hirsch
стрелок, стреляющий с левого плеча — Linksschütze m
стрелок, стреляющий с правого плеча — Rechtsschütze m
-
74 boogschutter
deBogenschütze m -
75 arciere
arcierearciere [ar't∫ε:re]sostantivo MaskulinBogenschütze MaskulinDizionario italiano-tedesco > arciere
76 sagittario
sagittariosagittario [sadlucida sans unicodeʒfontit'ta:rio]sostantivo Maskulin1 (arciere) Bogenschütze Maskulin2 astrologia, astronomia Schütze Maskulin; sono (del [oder un] ) Sagittario ich bin (ein) SchützeDizionario italiano-tedesco > sagittario
77 toxophilite
78 archer
arch·er [ʼɑ:tʃəʳ, Am ʼɑ:rtʃɚ] nBogenschütze, -in m, f79 bowman
80 Sportschütze
Sport·schüt·ze, -schüt·zin m, fСтраницыСм. также в других словарях:
Bogenschütze — Assyrische Bogenschützen Ein Bogenschütze ist eine bewaffnete Person, die mit Pfeil und Bogen auf ein Ziel schießt. Geschichtlich wurde der Bogen durch Jäger zur Jagd und durch Krieger als Waffe eingesetzt. In der Neuzeit dient der Bogen als… … Deutsch Wikipedia
Bogenschütze — lankininkas statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Šaudymo iš lanko sportininkas, nuolat dalyvaujantis varžybose. atitikmenys: angl. archer vok. Bogenschütze, m rus. стрелец из лука … Sporto terminų žodynas
Bogenschütze (Begriffsklärung) — Bogenschütze steht für Bogenschütze, mit Pfeil und Bogen schießende Person Der Bogenschütze, Roman von Bernard Cornwell Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe … Deutsch Wikipedia
Bogenschütze von Amesbury — Im Mai 2002 wurde in Amesbury, Großbritannien, eine bronzezeitliche Begräbnisstätte entdeckt. Bagger stießen beim Bau einer Schule auf ein Grab aus der frühen Bronzezeit. Amesbury liegt ca. 5 km entfernt von Stonehenge. Das Skelett aus dem Grab… … Deutsch Wikipedia
Bogenschütze, der — Der Bogenschütze, des n, plur. die n, ehemahlige Schützen, welche mit Pfeilen und Bogen schossen; ingleichen, ein jeder, der mit einem Bogen geschickt zu schießen weiß … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Bogenschütze — Bo|gen|schüt|ze 〈m. 17〉 jmd., der mit Pfeil u. Bogen schießt * * * Bo|gen|schüt|ze, der: jmd., der mit Pfeil u. Bogen schießt. * * * Bo|gen|schüt|ze, der: jmd., der mit Pfeil u. Bogen schießt … Universal-Lexikon
Bogenschütze — Bo|gen|schüt|ze … Die deutsche Rechtschreibung
Der grüne Bogenschütze — Filmdaten Originaltitel Der grüne Bogenschütze … Deutsch Wikipedia
Henry Richardson (Bogenschütze) — Medaillenspiegel Bogenschießen Vereinigte Staaten … Deutsch Wikipedia
Béla Nagy (Bogenschütze) — Béla Nagy (* 27. Juli 1943 in Budapest) ist ein ehemaliger ungarischer Bogenschütze. Nagy startete für Tipográfia Torna Egylet. Er nahm an zwei Olympischen Spielen teil: 1972 in München beendete er den Wettkampf im Bogenschießen auf Rang 34 und… … Deutsch Wikipedia
Paul Leroy (Bogenschütze) — Medaillenspiegel Bogenschießen Frankreich Frankreich Olympische Sommerspiele Silber … Deutsch Wikipedia
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Болгарский
- Вьетнамский
- Датский
- Испанский
- Латинский
- Немецкий
- Нидерландский
- Русский
- Турецкий
- Французский
- Хорватский