-
1 arcydzieło
сущ.• шедевр* * *☼ шедевр ♂; верх ♂ (мастерства, искусства etc.)* * *сшеде́вр m; верх m (мастерства́, иску́сства и т. п.) -
2 majstersztyk
сущ.• шедевр* * *♂, Р. \majstersztyku 1. мастерская работа;2. перен. шедевр; верх искусства (мастерства); 3. работа на звание мастера+2. arcydzieło 3. sztuka cechowa
* * *м, Р majstersztyku1) ма́стерска́я рабо́та2) перен. шеде́вр; верх иску́сства (мастерства́)3) рабо́та на зва́ние ма́стераSyn: -
3 malarski
прил.• малярный• художественный* * *malars|ki\malarskicy 1. художнический;pracownia \malarskika ателье (мастерская) художника;
2. художественный;sztuka \malarskika живопись (искусство); arcydzieło \malarskikie шедевр живописи
* * *1) худо́жническийpracownia malarska — ателье́ (мастерска́я) худо́жника
2) худо́жественныйsztuka malarska — жи́вопись ( искусство)
arcydzieło malarskie — шеде́вр жи́вописи
-
4 skończony
skończ|ony\skończonyeni совершенный, подлинный, законченный;\skończonyone arcydzieło подлинный шедевр; \skończony artysta законченный художник; \skończony drań отъявленный (законченный) негодяй; \skończony osioł набитый дурак; ● on jest \skończony его песенка спета
* * *соверше́нный, по́длинный, зако́нченныйskończone arcydzieło — по́длинный шеде́вр
skończony artysta — зако́нченный худо́жник
skończony drań — отъя́вленный (зако́нченный) негодя́й
skończony osioł — наби́тый дура́к
См. также в других словарях:
arcydzieło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. arcydziełoele {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dzieło doskonałe, wybitne, znakomite : {{/stl 7}}{{stl 10}}Arcydzieło malarstwa, muzyki. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
arcydzieło — n III, Ms. arcydziełoele; lm D. arcydziełoeł «dzieło wyróżniające się doskonałością, wybitne, znakomite» Arcydzieło literatury, malarstwa, rzeźby. Arcydzieło kunsztu kulinarnego. przen. «wybitne osiągnięcie w czymś; rzecz umiejętnie, kunsztownie… … Słownik języka polskiego
arcydziełko — n II, N. arcydziełkokiem; lm D. arcydziełkołek zdr. od arcydzieło Małe arcydziełko. Arcydziełko kunsztu pisarskiego. Arcydziełko zwięzłości … Słownik języka polskiego
epika — ż III, CMs. epikaice, blm lit. «rodzaj literacki, którego podstawową cechą jest narracja i obiektywny (z dystansu) stosunek autora do opisywanych zdarzeń» Epika ludowa, rycerska, historyczna. Arcydzieło epiki. ‹gr.› … Słownik języka polskiego
majstersztyk — m III, D. u, N. majstersztykkiem; lm M. i 1. «przedmiot mający być sprawdzianem umiejętności zawodowych członka cechu, warunek do uzyskania tytułu mistrza» 2. «szczególnie udane dzieło sztuki lub rzemiosła; arcydzieło» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
malarski — malarskiscy 1. «dotyczący malarstwa, malarzy» Pracownia malarska. Studia malarskie. Arcydzieło malarskie. Kompozycja, technika malarska. Wyobraźnia, wizja malarska. 2. rzad. «taki, jakby namalowany, jakby z obrazu; malowniczy, efektowny;… … Słownik języka polskiego
okrzyczeć — dk VIIb, okrzyczećczę, okrzyczećczysz, okrzycz, okrzyczećczał, okrzyczećczeli, okrzyczećczany okrzyknąć dk Va, okrzyczećnę, okrzyczećniesz, okrzyczećnij, okrzyczećnął, okrzyczećnęła, okrzyczećnęli, okrzyczećnięty, okrzyczećnąwszy rzad. okrzykiwać … Słownik języka polskiego
poemat — m IV, D. u, M. poematacie; lm M. y «dłuższy utwór, zwykle wierszowany, o charakterze epickim lub lirycznym» Okolicznościowy, wzniosły poemat. Poemat opisowy, dydaktyczny, liryczny. Poemat narodowy. Poemat satyryczny, żartobliwy. ∆ lit. Poemat… … Słownik języka polskiego
rzeźbiarski — rzeźbiarskiscy «odnoszący się do rzeźbiarza, rzeźbienia, rzeźbiarstwa» Pracownia rzeźbiarska. Sztuka rzeźbiarska. Prace, wyroby rzeźbiarskie. Tworzywo rzeźbiarskie. Plenery rzeźbiarskie. Arcydzieło rzeźbiarskie. Dłuto, narzędzie rzeźbiarskie … Słownik języka polskiego
scenopisarski — «dotyczący piśmiennictwa scenicznego; dramatopisarski» Arcydzieło scenopisarskie. Twórczość scenopisarska … Słownik języka polskiego
skończony — skończonyczeni imiesł. bierny czas. skończyć (p.) skończony w użyciu przym. 1. «całkowicie odpowiadający jakiemuś określeniu; zupełny, kompletny, całkowity» Skończone arcydzieło. Skończona piękność. Skończony głupiec, osioł. 2. «wykwalifikowany w … Słownik języka polskiego
