-
81 exploro
explōro, āvī, ātum, āre1) исследовать, изучать ( Africam C и ambĭtum Africae PM); расследовать, выведывать (rem totam C; animum alicujus L; exploranda est veritas Ph)2) воен. разведывать, вести разведку, производить рекогносцировку (itinera, consilia hostium Cs etc.)e. fugam alicujus C — высматривать дорогу для чьего-л. бегства3) высматривать, подыскивать ( locum castris idoneum Cs)4) испытывать, проверять (explorant adversa viros Sil)explorat robora fumus V — дымом проверяется дерево ( т. е. не имеет ли оно щелей)5) пробовать, отведывать (cibos potūsque T; panis potionisque bonitatem Col) -
82 exundo
ex-undo, āvī, ātum, āre1) выступать из берегов, разливаться ( fons exundat PM); быть затопляемым ( solum exundans sanguine Sen)2) быть наносимым или быть прибиваемым (волнами) (vi tempestatum in adversa litora T)3) обильно вытекать, хлынуть ( cruor exundat trunco SenT)4) бить ключом, бить через край (ex multā eruditione exundat eloquentia T); клокотать ( exundat furor SenT) -
83 fortuna
I fortūna, ae f. [ fors I ]1) судьба, случай, удел, участь (f. adjuvat aliquem C; fortunam temptare Cs)f. erat potentioris L — счастье благоприятствовало сильнейшемуintra fortunam suam manere O — оставаться при своём, т. е. довольствоваться своей долейfortunae filius H — баловень судьбы, счастливчикfortunis absona dicta H — см. absonusextra fortunam esse M — см. extra Ihoc nisi fata darent, numquam f. tulisset Man — если бы не веление рока, (всё это) никогда не могло бы случиться2) исход, успех (anceps f. belli C)3) положение, звание, ранг, тж. происхождение (f. servorum C)4) преим. pl. имущество, состояние, добро (fortunā crescere Nep; adimĕre alicui fortunas bonaque C)II Fortūnā, ae f.Фортуна, римская богиня счастья и удачи C etc. -
84 frons
I frōns, frondis f. часто в pl.листва, листья, зелень (nudi, sine fronde, campi O)II frōns, frontis f. (у Pl тж. m.)1) лоб, челоcontrahere C (adducere, astringere Sen) frontem — морщить лоб, хмуритьсяremittere PJ (exporgĕre Ter, explicare H) frontem — развеселитьсяf. occipitio prior est погов. C — лоб впереди затылка, т. е. работа должна совершаться на глазах у хозяина, а не за глазаf. proterva H, тж. f. libertasque J — развязность или наглость, дерзостьsalvā fronte J — бесстыдно, без зазрения совести2) выражение лица, лицо (fronte occultare sententiam C; f. laeta V, sollicĭta H, serēna C, tristis Tib)verissimā fronte aliquid dicere C — высказать что-л. с полной откровенностью3) передняя, лицевая сторона, фронт, фасад (f. aedium VP; castrorum Cs)4) внешняя сторона, край (f. anuli Lcr, tabernae Ctl, voluminis Sen)5) ширина6) внешность, наружность, видin frontem T etc. — по виду, до-видимому(ex) primā fronte Q — с виду, на первый взглядferre aliquid fronte et vultu bellissime C — с невозмутимым видом переносить что-л. -
85 incedo
in-cēdo, cessī, cessum, ere1) выступать, шествовать ( magnifice L); ступать, ходить (caute T; molliter O); подходить ( propius T); маршировать, идти размеренным шагом, мерно ступать (non ambulamus, sed incedimus Sen)2) ехать, ездить (sc. in equis V; equis Just)3) приближаться, наступать (postquam tenebrae incedebant T)4) распространяться ( rumor incedebat T); возникать, появляться ( magnus incesserat timor alicujus rei Cs)metus incessit alicui L — страх напал на (объял) кого-л.cura incessit alicui L — забота охватила кого-л.5) охватывать (Pannonicas legiones seditio incessit T); объять (desperatio, timor, cupido aliquem incessit QC, L etc.);овладевать, поражать (aliquem valetudo adversa incessit T)6) вступать, входить (i. Aegyptum Just; maestos locos T)i. scaenam T — выступать на сцене -
86 posco
poposcī, —, ere1) требовать ( aliquid sibi C)p. aquam ad manūs Pt — потребовать воды для (омовения) рукp. aliquem aquam terramque QC — требовать у кого-л. воды и земли, т. е. изъявления покорностиp. aliquem (или ab aliquo) aliquid C etc. — требовать у кого-л. чего-л.p. aliquem imperatorem Sl — требовать назначения кого-л. полководцемposcor aliquid O — от меня требуют чего-л.2) просить, выпрашивать (p. deos veniam V; p. veniam peccatis H)poscunt fidem secunda, at adversa exigunt SenT — счастье нуждается в верности, несчастье же не может обойтись без неёdesunt manūs poscentibus arvis Lcn — нет рук для нив, которые в них (так) нуждаются3) спрашивать, осведомляться (p. causas V)4) звать ( clamore aliquem Pl); вызывать ( aliquem in proelia V)5) звать на суд, привлекать к суду ( aliquem C)6) взывать, призывать (ventos, numina V) -
87 prospera
prōspera, ōrum n. [ prosper ] (тж. p. rerum, )благоприятные обстоятельства O, T etc.; успехи (p. vel adversa T) -
88 pugna
ae f.1) бой, битва (pugnam committere C; p. Cannensis C или p. Cannarum L)2) состязание (p. quinquennis O)5) борьба, спор ( doctissimorum hominum C)6) проделкаaliquid pugnae ēdere Pl или pugnam aliquam dare Ter — выкинуть какую-л. штуку -
89 tempestas
tempestās, ātis f. [ tempus I ]1) время, промежуток времени, периодeā tempestate Pl, Sl, T etc. — в то время2) тж. pl. (тж. caeli t. Lcr) состояние погоды, погода (serena Su; perfrigĭda C)t. idonea ad navigandum Cs — погода, благоприятствующая плаванию4)а) беда, бедствие, несчастье (magna t. alicui impendet L)б) перен. бич, грозаt. Siculorum C — Verres5) множество, кучаt. telorum V — град стрел (копий) -
90 valetudo
valētūdo, inis f. [ valeo ]1) состояние здоровья (prosperitas valetudinis C; v. incommoda C и adversa CC)mala v. animi C — душевная болезнь2) болезнь (v. gravis et periculosa Su; v. oculorum C)affectus valetudine Cs — больной, захворавшийv. mentis Su — слабоумие3) здоровье (valetudinem amittere C; valetudini suae parcere C) -
91 vestigium
vestīgium, ī n.1)а) подошва ногиqui adversa vobis urgent vestigia C — ваши антиподыfallente vestigio PJ — оступившись или поскользнувшись2) подковаv. equi excussum ungula PM — сбитая с конского копыта подкова3) отпечаток ноги, след (virīlis pedis Vtr; socci Pl)vestigia facere, imprimere, premere, figere или ponere V, C etc. — оставлять следы, ступать, вступать (in foro, in possessione C)glacie non recipiente v. L — так как следов на льду не оставалосьleviter pressum v. C — едва заметный (лёгкий) следvestigiis alicujus ingrĕdi C — идти по чьим-л. следам (стопам)vestigia vertĕre или torquēre V — повернуть(ся)vestigia sua ferre O — направиться, пойтиvestigia referre V — идти назад, перен. отложить ( in decĭmum annum V)v. abscedĕre ab aliquo L — отступить на шаг от кого-л.4) след, колея ( rotae Vtr); знак, след ( verbĕrum L); след, остаток, признак5) мгновение, момент, точка (времени или пространства), место(in) vestigio suo haerere L — оставаться на месте, не сдвинуться -
92 voluntas
voluntās, ātis f. [ volo II ]1) воля, желание, хотениеv. est, quae quid cum ratione desidĕrat C — воля есть разумное желание чего-л.voluntati alicujus morem gerĕre (или assentire, cedĕre) C — подчиняться (уступать) чьей-л. волеconformare se ad voluntatem alicujus C — сообразоваться с чьей-л. волейvoluntate C etc. — по желанию (ср. 2.)de (ex) voluntate alicujus C — по чьему-л. желаниюad voluntatem loqui C — говорить сообразно чьему-л. желаниюsine voluntate CC — непроизвольно ( lacrimare)2) охота, готовность, усердие, рвение ( voluntatem alicujus laudare C)3) согласие, позволение, разрешениеsummā voluntate alicujus C — с чьего-л. полного согласия4) стремление, тенденция ( sunt in dicendo variae voluntates C); намерение, решение6) настроение, отношениеv. secunda in aliquem L — благосклонное отношение (благоволение) к кому-л.7) подлинное настроение, искреннее отношениеsigna, quibus v. a simulatione distingui possit C — признаки, по которым истинное отношение можно было бы отличить от притворного8) благосклонное отношение, благоволение, симпатия ( mutua C)v. in (erga) aliquem C, Cs etc. — симпатия к кому-л.adversa v. T — нерасположение, антипатия9) смысл, значение (legis, nominis Q)quaestio juris omnis aut verborum proprietate, aut voluntatis conjectūra continetur Q — всякий правовой вопрос состоит или в точном содержании слов, или в предположительном истолковании смысла -
93 acclamatio
acclāmātio, ōnis, f. (acclamo), I) das Zurufen, Zuschreien, Cornif. rhet. u.a. – II) insbes.: der Zuruf, als laute Äußerung des Mißfallens, mit u. ohne adversa, Cic. ep. u.a. – od. des Beifalls, das Zujauchzen (Ggstz. plausus, das Beifallklatschen), Cic. de inv. 1, 25. Liv. 31, 15, 2 (Plur.). Plin. ep. 1, 8, 17 (wo assentatio vulgi acclamatioque) u.a. – est enim epiphonema rei narratae vel probatae summa accl., Ausruf über usw., Quint. 8, 5, 11.
-
94 afflicto
af-flīcto (ad-flīcto), āvī, ātum, āre (Intens. v. affligo), I) an jmd. od. etw. heftig hin- od. anschlagen, 1) eig.: afflictare se, sich an die Brust Schlagen (als Zeichen des Schmerzes usw.), Sall. Cat. 31, 3. Tac. ann. 2, 81. – 2) übtr., afflictare se od. medial afflictari, sich sehr ängstigen, sich abhärmen, sich Not und Sorge machen, ne te afflictes, Ter.: cum Alcibiades se afflictaret, Cic.: afflicter miser, Plaut.: afflictari lamentarique coepisse, Cic.: de quibus (rebus domesticis) vehementissime afflictor, Cic. – II) prägn., durch Anschlagen beschädigen, übel zurichten, 1) eig.: onerarias (naves) tempestas afflictabat, Caes.: u. im Passiv, quod rursus minuente aestu naves in vadis afflictarentur, Caes.: ut tempestate adversā vehementique vento ita afflictaretur, heimgesucht wurde, Auct. b. Hisp. – 2) übtr., übelzurichten, heimsuchen, betreffen, mitnehmen, mitspielen, bedrängen, plagen, peinigen, non tu scis quamde (wie sehr) afflictentur homines noctu hic in via? Plaut.: foedo afflictari amore, Lucr.: afflictari gravi morbo, Liv., comitiali morbo, Tac.: dolore vulneris afflictari od. immodice afflictari, Dict.: gravius vehementiusque afflictari (sc. morbo), Cic.: gravius atque atrocius quam bello afflictari, Tac.: afflictare Batavos, bedrängen, Tac.: Italiam luxuriā saevitiāque, hart bedrücken, Tac.
-
95 affligo
af-flīgo (ad-flīgo), flīxī, flīctum, ere, I) jmd. od. etw. an etw. hinschlagen, anschlagen, gewaltsam werfen, schmettern, A) im allg., m. ad u. Akk. od. m. bl. Dat., alqm ad terram, Plaut., od. terrae, Ov.: alcis imaginem solo, Tac.: vasa parietibus, Liv.: caput saxo, Tac.: navem undae, aufprallen lassen, Liv.: im Passiv m. locat., infantes suos afflictos humi in ora militum adversa miserunt, Flor. 4, 12, 5. – poet., oscula (labellis), daraufheften, Lucr. 4, 1073 (1081). – im Bilde, neque tuas rationes ad eos scopulos appulisses, ad quos Titii afflictam navem... videres, angeschleudert, Cic. Rab. perd. 25. – übtr., se affligere, sich abgrämen, abhärmen, Cic. de div. 2, 6. – B) prägn., zu Boden schlagen, -werfen, um- od. niederwerfen, -stürzen, niederreißen, im Passiv = zu Boden stürzen, niederstürzen, hinabstürzen, 1) eig.: arborem, Caes.: statuam, monumentum, Cic.: infestantes afflixit et ad terram dedit, Suet.: equi virique afflicti (in der Schlacht), Sall.: cedo manum; nolo equidem te affligi, Plaut.: vertice intorti affligebantur, Liv.: qui supersteterant (scalis), afflicti sunt, Sall.: nec, qui paulum titubassent, haerere afflicti vestigio suo, Liv.: neque si (alces) quo afflictae casu ceciderint, erigere sese possunt, Caes. – 2) übtr.: ubi Mars communis et victum saepe erigeret (aufrichte) et affligeret (niederwerfe) victorem, Liv. 28, 19, 11. – II) anschlagen = beschädigen, verletzen, übel zurichten, 1) eig.: fusti caput alcis, Tac.: ferro saxo aliis telis affligebantur capita, Sall. fr.: lapsu equi afflictus, Tac.: afflicti alvos (am B.) undarum vi, Sall. hist. fr. 3, 24 (25): naves, quae gravissime afflictae erant, beschädigt, leck geworden, Caes. – im Bilde, cum prospero flatu eius (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos, et, cum reflavit, affligimur, so erhalten wir ein Leck, scheitern wir, Cic. de off. 2, 19. – 2) übtr.: a) beschädigen = übel zurichten, hart mitnehmen od. heimsuchen, niederdrücken, -beugen, demütigen, schwächen, stürzen, barbaria, quam afflixerat, Cic.: vastatione, dein proelio afflixit opes hostium, Liv.: non vitium nostrum, sed virtus nostra nos afflixit, hat mich ins Elend gebracht, Cic.: fames affligebat hostes, suchte heim, Tac.: equestrem ordinem, ihm großen Eintrag tun, Cic.: vastatione opes hostium, Liv.: mors, quae tantum potuit, ut omnes cives suos perdiderit et afflixerit, ein verderblicher Schlag war für alle usw., Cic.: Corsicam prope afflixit Decumi Pacarii temeritas, wäre für K. fast verderblich geworden, Tac.: non plane me enervavit nec afflixit senectus, hat mich zu Boden gedrückt, Cic.: rem augere (heben) laudando, vituperando rursus affligere (wieder sinken machen), Cic.: causam susceptam (absichtlich fallen lassen, preisgeben [= praevaricari], Cic.: tum me di omnes male afflixint, Fronto ad M. Caes. 3, 3. p. 42, 7 N. – u. im Passiv, vectigalia bellis affliguntur, leiden durch die Kr., Cic.: uno genere morbi affligi, Cic.: afflictam civitatem pestilentiā esse, Liv.: quo vulnere afflictus, Curt.: quorum scelere religiones tum prostratae afflictaeque sunt, die R. mit Füßen getreten u. mißhandelt worden ist, Cic.: mutatione bonorum affligi, vom Verlust seiner G. betroffen worden, Amm.: Partiz. subst., Romani victis afflictisque universis ipsi exarmati quam integri universis civitatem dare maluerunt, Vell. – b) das Gemüt od. jmd. in Bestürzung-, in Betrübnis setzen, niederbeugen, niederschlagen, jmdm. das Herz schwer machen (Ggstz. levare), alqm, Cic.: animos affligere et debilitare metu, Cic.: amissi eius desiderio vehementer afflictus est, Curt. – c) den Sitten wehtun, sie verschlimmern, verschlechtern, Asia donata multo gravius afflixit mores, Plin.: illae opes atque divitiae afflixere saeculi mores, Flor. – / Archaist. afflixint = afflixerint, Fronto ad M. Caes. 3, 3. p. 42, 7 N. – parag. Infin. Präs. Pass. adfligier, Ser. Samm. 832 (826).
-
96 arripio
ar-ripio, ripuī, reptum, ere (ad u. rapio), an sich heranraffen, -reißen, I) im allg., an sich raffen, -reißen, aufraffen, aufgreifen, hastig-, rasch an sich nehmen, -ergreifen, anpacken, an od. bei etw. packen, 1) eig.: a) übh.: gladium, Plaut.: arma, Liv.: telum, Nep.: manum alcis, Hirt. b. G. (u. so arreptā manu, Hor.): turibulum, Val. Max.: vestimenta, Nep.: colubram, Turpil. fr.: filiam regis parvulam, Nep.: quidquid obvium erat, quo armari possent, arripiunt, Curt. – m. Angabe wie? od. womit? durch Adv. od. Abl., manum mordicus, Plaut.: cupide calicem, Val. Max.: ultro casnares, Varr. fr.: cibum partim unguium tenacitate, partim aduncitate rostrorum (v. Vögeln), Cic. – m. Ang. wo? woran? durch Abl., alqm manu, Liv.: alqam comā, Ov.: alqm barbā, Plaut.: u. caput capillo, Suet. – m. Ang. woher? durch ex, de od. ab m. Abl., scuta e strage, Tac.: quemcumque patrem familias ex aliquo circulo, aufgreifen, Cic.: tabulam de naufragio, Cic.: cultrum ab lanio, Liv. – b) wie unser aufgreifen, auf-, zusammenraffen = eilig u. ohne Wahl das erste beste an sich nehmen, ankaufen, eilig auftreiben, naves, Tac.: equum cum scuto pedestri, Liv.: familiam (verst. servorum od. gladiatorum), Cic. – c) Truppen in der Eile an sich ziehen, rasch aufbrechen lassen, v. Anführer, cohortes arreptas in urbem inducere, Liv. 34, 20, 8. – d) von einer Örtlichk. eilig Besitz nehmen od. zu nehmen suchen, locum, Verg.: terram velis, schnell lossegeln auf usw., Verg. – e) v. Feuer, ergreifen (klass. corripio), ignis omnia, quae arripuit, absumit, Lact. 1, 12, 5: u. (sacer ignis) urit corpore serpens quamcumque arripuit partim, Lucr. 6, 660 sq. – 2) übtr.: a) übh., aufgreifen, sich Darbietendes in Eile, mit Hast, eifrig ergreifen, - sich aneignen, sermonem aliquem, irgend einige (dem Cäsar entfallene) Äußerungen aufgreifen, Cic.: facultatem laedendi, quaecumque detur, Cic.: occasionem non tam pio animo quam offertur, Iustin.: causam ad caedes, Cic.: primam quamque occasionem recuperandi ea, quae etc., Liv.: tempus, wahrnehmen, Verg.: impedimentum pro occasione, Liv.: condicionem, Suet.: omen, mit Freuden annehmen, Val. Max. – m. Ang. woher? durch Adv. u. durch de od. ex m. Abl., vocem et gestum aliunde, Cic.: verba de foro, Cic.: maledictum ex trivio, Cic. – b) geistig: α) mit Eifer auffassen, erfassen = sich als Kenntnis aneignen, celeriter res innumerabiles (v. Knaben), Cic.: quod ipse celeriter arripuit, id tam tarde percipi videt, Cic. – m. Angabe woher? durch ex m. Abl., legem ex natura ipsa, Cic. Mil. 10. – β) ein Studium, eine liter. Arbeit rasch in Angriff nehmen, mit Eifer ergreifen = sich mit Eifer auf etw. werfen, studium litterarum, Nep.: statim causam (Angelegenheit) illam totam et tempus (Zeitgeschichte), Cic.: litteras Graecas sic avide, quasi etc., Cic. – γ) etw. rasch ( sofort) aufgreifen = auf etw. (einen Rat, Vorschlag) sofort eingehen, quod iste arripuit, et ita se facturum confirmavit, Cic. de or. 2, 89. – II) mit dem Nbbegr. des Gewaltsamen, Feindlichen, Widerrechtlichen usw. aufgreifen, packend ergreifen, anpacken, 1) eig.: a) übh., v. Pers., alqm medium, am Leibe packen, Ter. adelph. 316. Liv. 1, 48, 3. – v. Schmerz, Krankheit, Schlaf usw., ergreifen, packen, ne succussu maior arripiat dolor, Pacuv. fr.: is dolor, qui simul arripuit, interficit, Cic.: adversā valetudine arreptus, Iustin.: aploplexi arreptus, Capitol. Aur.: repente ante proelium confectum curis Alexandrum somnus arripuit, Iustin. – b) als publiz. t. t., zur Haft aufgreifen, aufheben, Virginius arripi iubet hominem et in vincula abduci, Liv.: uno aut altero arrepto quieturos alios, Liv.: arripi a viatore, Liv. – c) als gerichtl. t. t., jmd. (bes. eine Magistratsperson sogleich nach Niederlegung ihres Amtes) wegen eines Vergehens »anpacken u. vor den Richter führen« = jmd. ohne weiteres vor Gericht ziehen, -gerichtlich belangen (s. Ruhnken Suet. Caes. 23), A. Plotium, Cic.: Licinianum, Plin. ep.: consules abeuntes magistratu (v. Volkstribunen), Liv.: statim quaestor eius in praeiudicium aliquot criminibus arreptus est, Suet. – d) mit den Waffen in der Hand anfallen, überfallen, stürmen, arriperent vacui occupatos, integri fessos, Tac.: turbata arripe castra, Verg. – 2) übtr.: a) (mit Anspielung auf no. II, 1, c) vom Satiriker, jmd. vor sein Forum ziehen, tadelnd vor-, hernehmen, vorkriegen, primores populi populumque tributim, Hor. sat. 2, 1, 69: luxuriam et Nomentanum, Hor. sat. 2, 3, 224. – b) etw. widerrechtlich sich aneignen, sich anmaßen, sibi imperium, Caes. – u. mit Ang. woher? durch ab od. ex m. Abl., praemia a socru (socro) suo, Acc. fr.: sibi cognomen ex Aeliorum imaginibus, Cic.
-
97 astruo
a-struo (ad-struo), struxī, strūctum, ere, anbauen, aufbauen, daranbauen, daraufbauen, I) eig.: gradus, Liv.: alqd laterculo (mit Z.), Caes.: veteri recens aedificium, Col.: utrique (villae) quae desunt, Plin. ep. – II) übtr., noch obendrein hinzufügen, 1) im allg.: formae animum, Ov.: vix quidquam gloriae eius, Vell.: aliquid alcis dignitati, Plin. ep.: quantum famae meae domi, quantum in publico, quantum apud principem astruxit, Plin. ep.: omnibus hanc astruis laudem, Plin. pan. – sibi accrescere putat, quod cuique astruatur, Plin. pan. – ad necem utriusque parentis caedem fratris, Iustin. – non est opus affingas aliquid aut astruas: sufficit, ne ea, quae sunt vera, minuantur, Plin. ep.: sicut ante secunda fortuna tot victorias astruxerat, ita nunc adversa destruens quae cumulaverat, Iustin. Vgl. Schwarz Plin. pan. 35, 4 u. 74, 5. Benecke Iustin. 23, 3, 12. Oudend. Apul. met. 5, 6. p. 331. – u. in der Rede hinzufügen, belli difficultates, contraque pacis commoda, Dict. 1, 6: haec etiam blanditiis astruit ›Mi mellite, mi marite‹, Apul. met. 5, 6: u. astruitur his m. direkter Rede, Plin. ep. 8, 7, 6. – 2) insbes.: a) zuzählen, alqm priorum aetati, Vell. 1, 17, 2. – b) jmdm. etw. beilegen, zuschreiben, ut quae Neroni falsus astruit scriptor, Mart. 3, 20. – c) eine Pers. einer Sache beigeben = für etwas anstellen, gentis eiusdem levissimos falsis criminibus, Curt. 10, 1 (4), 27. – d) durch Beweise stützen, Iul. Severian. praec. artis rhet. 9. p. 361, 2 H. Iul. Vict. 11. p. 413, 16 H. – e) bemerken, versichern, behaupten, alqd, Macr. somn. Scip. 2, 7, 13 u.a. Mart. Cap. 2. § 113. Mam. Claud. de stat. anim. 1, 1 u.a. Eccl.: m. Acc. u. Infin., Aur. Vict. Caes. 20, 6. Macr. somn. Scip. 1, 20, 10. Ambros. de off. 3, 28, 137; hexaëm. 7, 24. Sidon. ep. 3, 6 u.a. Eccl. Vgl. Jan Macr. vol. I. p. XLIV. Paucker Subind. lex. Lat. p. 402.
-
98 auguror
auguror, ātus sum, ārī (augur), I) das Amt eines Augurs verrichten, Augurien anstellen, Wahrzeichen beobachten u. deuten, weissagen, prophezeien, m. Acc. dessen, was prophezeit wird, in augurando, Suet.: augurandi disciplina, Gell.: ex passerum numero belli Troiani annos, Cic.: alci ex alitis involatu, Cic. – II) übtr.: 1) übh. etw. Künstiges weissagen, prophezeien, alci mortem, Cic.: futurae pugnae fortunam, Tac.: imperia, Plin. – m. Acc. u. Infin., quam (diem) non procul auguror esse, Ov. met. 3, 519. – 2) etw. ahnen, von etw. ein Vorgefühl haben, etw. vermuten, aus etw. einen Schluß ziehen, bella civilia mentibus, Curt.: ex vultu alcis certam spem victoriae, im voraus schöpfen, Curt.: arma Orientis, Tac. – quantum auguror coniecturā od. opinione, Cic.: adversa secundis, futura praeteritis, Plin. ep. – m. folg. Acc. u. Infin., recte auguraris de me nihil a me longius abesse crudelitate, Caes. in Cic. ep. 8, 1, 2: hāc (sc. voluntate) ego contentos auguror esse deos, Ov.: iter monstrasse eam augurabantur, Curt. – m. folg. indir. Fragesatz, o praeclare coniectum a vulgo omen etc.! cum ex nomine istius, quid in provincia facturus esset, perridicule homines augurarentur, Cic.: quantum inde abesset mare, quae gentes colerent etc., anceps et caeca aestimatio augurabatur, Curt.
-
99 avis
avis, is, f. (griech. οἰωνός aus * ὀϝι-ωνός), der Vogel (vgl. ales no. II, 1), od. kollektiv Geflügel, I) im allg.: avis aquila, Dict. 5, 7: examina avium, Liv.: cantus avium, Cic.: concentus avium, Cic.: avium plumae, Apul.: aves vernae, Fronto: aves aestivae, Zugvögel, Liv.: aves magnae, Plaut., maiores, Cels.: omnis avis grandis, Cels.: aves grandiores, Cels.: aves parvulae, Lampr.: aves minutae, aves minimae, Cels.: aves domesticae, Col.: aves rapto viventes, Sen.: aves, quae natant (Ggstz. quae natandi scientiam non habent), Cels.: avis fluminea, Ov.: aves litoreae, Verg.: avis riparia, Suet. fr.: aves palustres, Mela: aves pretiosas scindere (tranchieren) Sen.: istā avi (aquilā) volat nulla vehementius, Cic.: aves quasdam et alites et oscines rerum augurandarum causā esse natas putamus, Cic. – v. den Bienen, Varr. r. r. 3, 16, 1. – II) insbes., der Weissagevogel, u. meton. für omen, das Wahrzeichen, in Beziehungen wie: avibus bonis, Ov., od. secundis, Liv., mit guter Vorbedeutung, zur glücklichen Stunde: hingegen avi malā, Hor., od. adversā, Poëta b. Cic., od. sinistrā, Plaut., od. sinistris avibus, Ov., mit böser Vorbedeutung, zur unglücklichen Stunde. – / Abl. Sing. ave (bes. in der Bedeutung no. II) u. avī; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 336 u. 337.
-
100 celsitudo
celsitūdo, inis, f. (celsus), die Hoheit, Höhe, I) eig.: 1) die hohe, stattliche Haltung, corporis, Vell. 2, 94, 2. – 2) die Höhe eines Bergs, Apul. de mundo 33. Auct. itin. Alex. 50 (112). – meton., die Höhe, der hohe Berg, adversa, Amm. 19, 6, 6: alia celsitudo erectior, Amm. 15, 10, 6: maximae celsitudines montium, Amm. 23, 6, 28. – II) übtr.: a) Höhe, hoher Standpunkt, huius saeculi celsitudo, Augustin. serm. 381: historiae discurrere per negotiorum celsitudines assuetae, sich auf den Höhen der Ereignisse zu ergehen (= nur die wichtigsten Ereignisse besprechen), Amm. 26, 1, 1. – b) als Titel der spätern Kaiserzeit, unser Hoheit, Cod. Theod. 6, 26, 8 u.a.
См. также в других словарях:
Adversa magnos probat. — См. Золото огнем искушается, а человек напастьми … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
adversa fortuna — Ill fortune … Ballentine's law dictionary
Adversa valetudo excusat — Bad health excuses, as, in a contract for personal services … Ballentine's law dictionary
Reacción adversa a medicamento — Saltar a navegación, búsqueda Reacción Adversa a Medicamentos, cuyo acrónimo es RAM, es «cualquier respuesta a un medicamento que sea nociva y no intencionada, y que tenga lugar a dosis que se apliquen normalmente en el ser humano para la… … Wikipedia Español
Selección adversa — Selección adversa, antiselección o selección negativa es un término usado en economía, aseguramiento, estadística y manejo de riesgos. Al nivel más abstracto, se refiere al proceso de mercado en el cual ocurren malos resultados debido a las… … Wikipedia Español
reacción adversa — todo efecto negativo del organismo a fármacos o drogas. También reciben el nombre de efecto secundario Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010. reacción adversa … Diccionario médico
Ex adversa — (лат.) от противного (доказательство). Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983 … Философская энциклопедия
Selección adversa — o anti selección es un término usado en economía y aseguramiento … Enciclopedia Universal
Reacción adversa a medicamento — Una reacción adversa a medicamento o RAM es un efecto indeseado que se produce en un paciente al ser tratado con uno o varios medicamentos. Se suele denominar también efecto secundario. Las reacciones adversas se clasifican en: ● Esperadas o tipo … Enciclopedia Universal
ADVERSARIA, ab ADVERSA — sicut Opistographa, ab aversa parte, dicebantur schedae, in quibus extemporalia scripta et nondum emendata olim adlinebantur; rationes inprimis ac diurna, quae postea in mundam chartam, et quae ab una parte tantum scribebatur, transferebantur.… … Hofmann J. Lexicon universale
Crudelis in re adversa est objurgatio. — См. Не смейся чужой беде, своя на гряде … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)