-
1 Στάχυν
СтахияστάχυνΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > Στάχυν
-
2 στάχυν
колосΣτάχυνΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > στάχυν
-
3 ανατελλω
поэт. ἀντέλλω1) выращивать или (по)рождать, производить, создавать(ἀμβροσίην τοῖς ἵπποις Hom.; Δήμητρος στάχυν Aesch.; μυρία κακὰ ἀπό τινος Soph.; φλόξ ἀνατελλομένα Pind.)
ἀ. τὸν ἥλιον NT. — велеть восходить солнцу2) вытекать(ἐκ τῆς λίμνης Her.)
3) восходить(πρὸς ἠέλιον ἀνατέλλοντα Her.; σελήνη ἀνατέλλει Arph.)
4) подниматься, вздыматься(καπνὸς ἀνατέλλων Plut.)
5) вырастать(ἀντέλλουσα θρίξ Aesch.; ὀδόντες ἀνατέλλουσιν Arst.)
-
4 εκβαλλω
(fut. ἐκβαλῶ, aor. 2 ἐξέβαλον, pf. ἐκβέβληκα)1) выбрасывать(τινὰ ἰχθύσι Hom.; τινὰ ἐς τέν γῆν Her.)
2) прибивать, пригонять(τὰς ναῦς εἰς τέν γῆν Polyb.)
3) сбрасывать, опрокидывать(τινὰ δίφρου Hom.)
4) свергать(τινὰ ἕδρας и ἐκ τυραννίδος θρόνων Aesch.)
5) валить, срубать(δοῦρα πάντα Hom.)
6) выбивать, вышибать(βιὸν χειρός τινι Hom.)
7) выламывать, взламывать(πύλας Eur.; θύρας Polyb.)
8) изгонять(τινὰ ἐκ и ἔξω τῆς πόλεως Plat., Arst.; τὸν Μῆδον ἐκ τῆς Ἑλλάδος Plut.)
9) прогонять(θυγατέρα Dem.; γυναῖκα Diod., Plut.)
10) прогонять шиканьем или свистом(τινὰ ἐκ τῶν θεάτρων Dem.)
11) отбрасывать, бросать(ξίφος Eur., Arph.; ὀϊστούς Xen.)
12) ронятьἐ. δάκρυα Hom. и ἐ. δάκρυ Eur. — проливать слезы
13) бросать, подкидывать(τέκνον Eur.)
14) бросать, покидать(τινά Soph.)
15) высказывать, произносить(ἅλιον ἔπος Hom. и ἔπος τόδε Aesch.; κόμπους κενούς Eur.; ῥῆμά τε καὴ λόγον Plat.; ἀπόκρισιν Polyb.)
16) отвергать, отрицать(τοὺς θεούς Arph.; πολλοὺς τῶν μύθων Plat.; τὸν νόμον Plut.)
17) опровергать(λόγους Plat., Polyb.; διαβούλιον Polyb.)
18) лишать(τινὰ πλούτου Eur.)
ἐκ τῆς φιλίας τινός ἐκβληθῆναι Xen. — лишиться чьей-л. дружбы19) лишаться, терять(τὰς φρένας ὑφ΄ ἡδονῆς Soph.; ὀδόντας Arst.)
τὸν ἱδρῶτα καὴ φειδωλίαν ἐκβαλεῖν Arph. — лишиться всего, что накоплено потом и бережливостью20) рождать, производить на свет(εὔκαρπον Θηβαίων στάχυν Eur.)
21) преждевременно родить, выкинуть22) выкапывать, рыть(πανταχοῦ φρέατα Plut.)
23) ( о линиях) проводить, чертить(ἔστω ἐκβεβλημένη ἥ ΑΒ Arst.)
24) уходить, удаляться(ἄλλην εἰς αἶαν Eur.)
25) выходить, вытекать(ὅ ποταμὸς κατὰ μέσον ἐκβάλλει Plat.)
26) выходить из берегов(ἥ θάλαττα κυμαίνουσα ἐκβάλλει Arst.)
27) med. выводить на сушу, высаживать, выгружать(ἵππους Her.)
-
5 θεριζω
1) убирать, косить, жать(σῖτον Her.; καρπόν Xen., Plat., med. Arph.; αἰσχρῶς μὲν ἔσπειρας, κακῶς δὲ ἐθέρισας Gorgias ap. Arst.; ὃ ἂν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὴ θερίσει NT.)
ἥ ὥρα θερίσαι NT. — время жатвы2) ирон. грабить, опустошать(Ἀσίαν Plut.)
θερίζοντες λόγοι Plut. = θερίζων3) (о смерти, войне и т.д.) косить, губить(βροτούς Aesch.; βίον Eur.)
4) срезывать, отрубать, отсекать(κεφαλέν καὴ γλῶσσαν Soph.)
5) срывать, выдергивать(στάχυν Anth.)
6) проводить лето(ἐν τοῖς φυχροῖς Arst.)
ἔνθα θ. καὴ ἐαρίζειν λέγεται βασιλεύς Xen. — там ( в Сусе и Экбатане) царь, говорят, проводит лето и весну7) перен. пожинать, обретать, получать(ζωέν αἰώνιον NT.)
-
6 καλυξ
1) бот. чашечка(ὅ καρπὸς ἐν κάλυκι γίνεται Her.)
2) оболочка, скорлупа(κέγχρος ἐν κάλυκι Her.)
ἥ γῆ ἔχουσα ἐν κάλυκι σταχύν Plut. — земля, покрытая молодыми колосьями3) росток, зародышκάλυκες ἔγκαρποι Soph. — плодоносные ростки
4) цветочная почка, бутон(ῥόδων Plat.)
5) перен. цвет(νεαρᾶς ἥβης Arph.)
6) pl. чашечкообразные украшения, подвески(κάλυκές τε καὴ ὅρμοι Hom.)
-
7 καρποω
1) давать плод, порождать(στάχυν ἄτης Aesch.)
2) med. собирать урожай(ἀρούρας Her.; χθόνα Aesch.; δὴς τοῦ ἐνιαυτοῦ τέν γῆν κ. Plat.)
3) med. получать прибыль, извлекать доходы(τὰς σατραπείας Plut.)
κ. ἔθνη Xen. — собирать дань с (покоренных) народов;τοὺς λιμένας καὴ τὰς ἀγορὰς κ. Dem. — взыскивать сборы с портов и рынков4) med. извлекать пользу, пользоваться(τῆν ἑαυτοῦ κτῆσιν Plat.)
5) med. использовать для личной выгоды(τὰς τῆς πόλεως συμφοράς Lys.)
6) med. обирать, грабить(τέν τῶν πολεμίων χώραν Xen.)
7) med. приобретать, получать, стяжать(εὔκλειαν ἔκ τινος Xen.; τέν σοφίαν Plat.; τὰς τιμὰς καὴ τὰ χρήματα Plut.)
8) med. пользоваться, наслаждаться(δόξαν, τέν ἡλικίαν Dem.)
κ. ἡδονήν Plat. — получать удовольствие9) med. навлекать на себя(τὰ μέγιστα ὀνείδη Plat.)
κ. φρενῶν τέν ἁμαρτίαν Aesch. — пожать плоды своих греховных замыслов -
8 κολουω
(pass.: aor. ἐκολούθην и ἐκολούσθην, pf. κεκόλουμαι и κεκόλουσμαι)1) обрубать, подрезывать, обрывать(ἀστάχυας ὑπερέχοντας Her.; στάχυν σπάθῃ φασγάνου Eur.)
2) скупо давать(τὰ δῶρά τινι Hom.)
3) прерывать, оставлять незаконченным(τὸ μὲν τελέειν, τὸ δὲ μεσσηγὺ κ. Hom.)
4) повреждать, портитьἕο δ΄ αὐτοῦ πάντα κολούει Hom. — (кто вызывает на состязание хозяина, тот) себе же наносит вред во всем
5) подавлять, разрушать, уничтожатьσθένος ἐκολού(σ)θη Aesch. — мощь (персов) разбита
6) умалять, принижать, ослаблять, тж. унимать(τὰ ὑπερέχοντα Her.; τοὺς ὑπερέχοντας Arst.; τοὺς ἄλλους διαβολαῖς Plat.)
7) опрокидывать, опровергать(τοῦτο τὸ ῥῆμα Plat.)
-
9 σπειρω
(fut. σπερῶ, aor. ἔσπειρα, ион. impf. iter. σπείρεσκον; pass.: aor. 2 ἐσπάρην с ᾰ, pf. ἔσπαρμαι)1) сеять или сажать(στάχυν Eur.; σῖτον Her.)
καρπόν, ὧν ἔσπειρε, θερίζειν погов. Plat. — собирать плоды того, что сеял;σ. εἰς πέτρας τε καὴ λίθους Plat., тж. σ. κατὰ πέτρων погов. Luc. — сеять на камне ( о бесплодных усилиях)2) засевать, обсеменять(ἄρουραν Hes.; γῆν Her.)
ἥ σπειρομένη Αἴγυπτος Her. — пригодная для земледелия часть Египта3) оплодотворять(τέκνων ἄλοκα Eur.)
4) производить на свет, (по)рождать(παῖδας Soph.)
5) рассеивать, разбрасывать, рассыпать(τὸν χρυσὸν ἀπὸ τοῦ τείχεος Her.; ἔγχη ἔσπαρται πέδῳ Eur.)
ἐσπάρησαν κατὰ τέν ἄλλην Ἑλλάδα Thuc. — (часть эгинцев) рассеялась по остальной Греции6) наливать, поливать(δρόσον ἐκ τευχέων Eur.)
7) распространять(βάξιν ἐς πᾶσαν πόλιν Soph.)
ὡς ὅ πλεῖστος ἔσπαρται λόγος Arph. — согласно наиболее распространенной версии8) расточатьσ. ἄθυτα σπέρματα Plat. — расточать неосвященное (законом) семя, т.е. приживать внебрачных детей
См. также в других словарях:
στάχυν — στάχῡν , στάχυς ear of corn masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
επισπεύδω — (AM ἐπισπεύδω) [σπεύδω] ενεργώ ώστε να γίνει κάτι σε συντομότερο χρόνο («επισπεύδει την αναχώρηση», «επισπεύδει την ψήφιση τού νόμου», «ἐπισπεύδων τὸ δρᾶν», Σοφ.) αρχ. 1. παροτρύνω, προτρέπω («οὐκ ἀποτρέπειν, ἀλλ’ ἐπισπεύδειν τὴν στρατείαν»,… … Dictionary of Greek
ηλακάτη — η (AM ἠλακάτη και ἠλεκάτη, Α δωρ. τ. ἠλακάτα και αιολ. τ. ἀλακάτα) 1. επιμήκης ράβδος στο άκρο τής οποίας προσδένεται η τούφα τού μαλλιού ή τού βαμβακιού που πρόκειται να γνεστεί, η ρόκα 2. ζωολ. γένος τελεόστεων ακανθοπτερύγιων ιχθύων που ζουν… … Dictionary of Greek
κολούω — (AM) περικόπτω, βραχύνω, κονταίνω (α. «στάχυν σπάθῃ κολούων φασγάνου», Ευρ. β. «κεκολουσμένος οὐρᾶς», Ευστ.) αρχ. 1. σταματώ κάτι ή εμποδίζω να γίνει κάτι («ἕo δ αὐτοῡ πάντα κολούει», Ομ. Οδ.) 2. ταπεινώνω, μειώνω («φιλέει γὰρ ὁ θεός τά… … Dictionary of Greek
στάχυς — Άγιος της Αν. Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεύτερος μετά τον απόστολο Ανδρέα επίσκοπος Κωνσταντινούπολης. Δεν είναι γνωστό, αν είναι εκείνος προς τον οποίο απόστολος Παύλος στέλνει ασπασμό (προς Ρωμαίους, επιστολή}. Η μνήμη του τιμάται, την 31η Οκτωβρίου … Dictionary of Greek
όμπνιος — ὄμπνιος, α, ον (Α) [όμπνη] 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον σίτο, ο προερχόμενος από σίτο (α. «Δηοῡς ἀνεῑναι μήποτ ὄμπνιον στάχυν», Λυκόφρ. β. «ὄμπνιον ἔργον» γεωργική εργασία, γεωργία, Καλλίμ.) 2. θρεπτικός 3. αυτός που έχει ανατραφεί καλά … Dictionary of Greek
ՀԱՍԿԱՔԱՂ — ( ) NBH 2 0053 Chronological Sequence: Early classical, 11c, 13c ա. συνάγων σταχύν qui colligit spicas, vel congregat stipulam. Որ քաղէ զհասկս մնացեալս. *Եղէ իբրեւ զհասկաքաղ ʼի հունձս: Շրջիցի հասկաքաղ զկնի նորա. Միք. ՟Է. 1: Ես. ՟Ժ՟Է. 5: գ. Կամ գ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)