-
1 πόλος
πόλος, ὁ (πέλομαι), 1) der Punkt, die Achse, um die sich Etwas dreht, bes. die Erd- und Himmelsachse, auch ihre Endpunkte, Nord- u. Südpol; οὐράνιόν τε πόλον νώτοις ὑποστενάζει, Aesch. Prom. 427; λαμπρῶν ἄστρων πόλον ἐξανύσας, Eur. Or. 1685; Ar. Av. 179 ὀρνίϑων πόλος, komisch erklärt ὥςπερ εἴποι τις τόπος· ὅτι δὲ πολεῖται τοῦτο καὶ διέρχεται ἅπαντα, διὰ τοῦτό γε καλεῖται νῦν πόλος. Vgl. Plat. Tim. 40 b Crat. 405 c. Auch die Erdkugel und der Himmel selbst. – Bei Eratosth. Catast. 2 der Polarstern. – 2) umgewendetes, umgepflügtes Land, Xen. oec. 18, 8. – 3) bei D. Sic. 18, 27 eine Art von Schwungfeder auf der Wagenachse, auf welcher der Wagenkasten ruht. – 4) ein astronomisches Instrument, das die Wechsel der Jahreszeiten anzeigt, καὶ γνώμων, Her. 2, 109; Poll. 9, 46; vgl. Ath. V, 208. Nach Luc. Lexiph. 4 scheint es in dieser Bdtg fem. gewesen zu sein; vgl. Ideler Chronol. 1 p. 233.
-
2 πόλος
2 pole of this axis, ὁ ἄνω, ὁ κάτω π., Arist.Cael. 285b9, cf. Mete. 362a33; π. φανερός, ἀφανής, Id.Cael. 285b21; π. ἀρκτικός, ἀνταρκτικός, Id.Mu. 392a2; π. βόρειος, νότιος, Hipparch.1.4.1, 1.8.14, cf. Gem. 16.11, Cleom.1.4, Ptol.Alm.2.6;π. τοῦ ὁρίζοντος
the zenith,Euc.
Phaen.p.18 M.; λόξωσις τοῦ π. inclination of the pole (of the zodiac), Ocell.2.23.b pole-star, Eratosth. Cat.2.3 celestial sphere, vault of heauen, sky, A.Pr. 429 (lyr.), E.Fr. 839.11 (anap.);ἄστρων π. Id.Or. 1685
(anap.), cf. eund.Eleg.2;τὸ τοῦ π. τοῦ παντὸς ἡμισφαίριον Alex.261.7
;ὀρνίθων π. Ar.Av. 179
;ψυχὴ δ' αἰθέριον κατέχει π. Epigr.Gr.225
([place name] Ephesus); (Metrod.).b ὑπὸ τὸν αὐτὸν π. in the same latitude, Gal.17(1).16.5 crown of the head, Hsch.; the whole head, Poll.2.99.IV concave sun-dial (called πόλος from being shaped like the vault of heaven), on which the shadow was cast by the γνώμων, Hdt.2.109, Ar.Fr. 163: fem. in Luc.Lex.4.2 διακόσμησις τοῦ π. organization of the calendar, OGI56.46 (Canopus, iii B. C.).V head-dress, worn by goddesses, e.g. Aphrodite, Paus.2.10.5; Tyche, Id.4.30.6.VI Archit., dowel, IG22.1675.4, al. -
3 πολος
ὅ ( редко ἥ, см. 7) [πέλομαι]1) осьὁ διὰ παντὸς π. τεταμένος Plat. — проходящая через вселенную ось
2) оконечность оси, полюсπ. ἀρκτικός (ἀνταρκτικός) Arst. — северный (южный) полюс
3) небесный свод, небо(ἄστρων π. Eur.)
οὐράνιον πόλον νώτοις ὁποστενάζει Aesch. — (Атлант) со стонами держит на (своей) спине небесный свод4) круговой путь, оборот (sc. τοῦ χρόνου Plat.)5) распаханное поле Xen.6) рессора колесной оси Diod.7)(Luc. ἥ) солнечные часы ( сферические) (π. καὴ γνώμων Her.)
-
4 Πόλος
Πόλοςpiuot: masc nom sg -
5 πόλος
πόλοςpiuot: masc nom sg -
6 πόλος
πόλος, ὁ, (1) der Punkt, die Achse, um die sich etwas dreht, bes. die Erd- und Himmelsachse, auch ihre Endpunkte, Nord- u. Südpol; auch die Erdkugel und der Himmel selbst; der Polarstern; (2) umgewendetes, umgepflügtes Land; (3) eine Art von Schwungfeder auf der Wagenachse, auf welcher der Wagenkasten ruht; (4) ein astronomisches Instrument, das die Wechsel der Jahreszeiten anzeigt -
7 πόλος
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πόλος
-
8 πόλος
πόλος, ου, ὁ (πέλομαι ‘become, be’; Aeschyl., Hdt., Pla. et al.; Philo; Jos., Ant. 3, 184) vault of heaven, firmanent ἀνέβλεψα εἰς τὸν π. I looked up to the firmanent GJs 18:2 (codd.).—DELG s.v. πέλομαι. -
9 πόλος
ο в разн. знач полюс;ο βόρειος (νότιος) πόλος — северный (южный) полюс;
ο εξερευνητής τού πόλου — полярник;
θετικός (αρνητικός) πόλος физ. — положительный (отрицательный) полюс
-
10 πόλος
[полос] ουσ α полюс. -
11 πόλος
kutup, karşıt uç -
12 πόλος
borne -
13 αἰ-πόλος
αἰ-πόλος (für αἰγο-πόλος, anders Plat. Cratyl. 408 c), ὁ, Ziegenhirt, Hom. nur αἰπόλοι ἄνδρες Il. 2, 474, αἰπόλος ἀνήρ 4, 275, Μελάνϑιος (-ον) αἰπόλος (-ον) αἰγῶν Od. 17, 247. 369. 20, 173. 21, 175. 265. 22, 135. 142. 161. 182; ποιμὴν αἰπ. Cratin. (11, 182); sp. D., wie Theocr. 1, 1.
-
14 πρό-πολος
πρό-πολος, vorn befindlich, vorangehend; bes. – a) vorangehender Diener, Dienerinn, τινί, H. h. Cer. 440; Eur. Hipp. 200 Hel. 576; Ruderknecht, Pind. Ol. 13, 54; bes. vom heiligen Dienste, ϑεοῦ, Priester, Priesterinn, übh. Tempeldiener, Her. 2, 64. – Auch b) der Vorsteher, der Erste, Vorzüglichste, ἀοιδαῖς πρόπολον ἔμμεν, Pind. N. 4, 79; πρόπολος τῶν μεγίστων χϑονίων ἐκεῖ τυράννων, Aesch. Ch. 353.
-
15 πρός-πολος
πρός-πολος, = πρόπολος, bedienend, der Diener, Aesch. Spt. 556; die Magd, Eum. 978, wie Soph. O. R. 945 El. 78; ἄνδρες, 23, u. öfter; bes. Priester, Diener der Gottheit, Εὐμολπίδαι O. C. 1056, ϑεᾶς Eur. Suppl. 2, u. öfter; bei Her. 2, 64 v. l. für πρόπολος.
-
16 πυρ-πόλος
πυρ-πόλος, sich im Feuer aufhaltend, mit Feuer verkehrend, mit Feuer verwüstend, κεραυνός, Eur. Suppl. 640; auch Beiwort des Bacchus, entweder weil er im Feuer unter Zeus' Blitzen und Donnern erzeugt ward, oder weil man bei seiner nächtlichen Feier Feuer und Fackeln anzündete. – Auch = durch Feuer verwüstet, ἄστη δὲ πυρπόλα ϑήσει Phlegon Mrab. 3.
-
17 πυρι-πόλος
πυρι-πόλος, = πυρπόλος, Orph. H. 51, 3.
-
18 περί-πολος
περί-πολος, herumgehend, subst. der Gefährte, Soph. Ant. 1136; bes. um Runde zu machen, zu recognosciren, Wache zu halten; daher hießen in Athen περίπολοι die jungen Bürger von 18-20 Jahren, welche die Landesgränzen zu Pferde bewachen mußten, Gränzbereiter, vgl. Ar. Av. 1177 u. Scholl. Thuc. 4, 67; ἡ περίπολος, sc. ναῦς, Wachtschiff, Sp.
-
19 τρί-πολος
τρί-πολος, dreimal gewendet, gepflügt, dreimal zu pflügen, von sehr fruchtdarem Saatlande, das dreimal im Jahre trägt oder tragen kann; Il. 18, 542 Od. 5, 127; Hes. Th. 971.
-
20 ταυρο-πόλος
ταυρο-πόλος, ὴ, auch ταυροπόλη, Beiw. der Artemis, entweder die mit Stieropfern verehrte oder die bei den Tauriern verehrte und jene Gegend schützend umwandelnde, oder auch die mit Stieren fahrende od. Stiere erlegende; Soph. Ai. 172, wo ταυροπόλα steht, wie Hesych. u. Suid.; ταυροπόλος, Phot., wie Eur. I. T. 1457; Ar. Lys. 447; D. Per. 610; D. Sic. 2, 46; Liv. 44, 44 sagt Diana, quam Tauropolon nominant. Vgl. noch Ath. VI, 256 e. – Ein Tempel derselben, ταυροπόλιον, wird Strab. XIV, 639 auf der Insel Δολίχη erwähnt.
См. также в других словарях:
Πόλος — piuot masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πόλος — piuot masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πόλος — ο, ΝΜΑ 1. καθένα από τα δύο άκρα τού νοητού άξονα γύρω από τον οποίο φαίνεται να στρέφεται η ουράνια σφαίρα ή τού άξονα περιστροφής τής Γης ή άλλων ουράνιων σωμάτων (α. «γεωγραφικοί πόλοι τής Γης» καθένα από τα δύο σημεία στα οποία ο στιγμιαίος… … Dictionary of Greek
πόλος — ο 1. το κάθε άκρο άξονα γύρω από τον οποίο γυρνά πραγματική ή φανταστική σφαίρα: Πόλοι της Γης. 2. το καθένα από τα άκρα μαγνήτη ή αγωγού: Μαγνητικοί πόλοι. 3. καθετί που είναι σε θέση αντίθετη από κάποιο άλλο … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ζωικός πόλος — Ζ.π. χαρακτηρίζεται η περιοχή του ωαρίου στην οποία βρίσκεται ο θηλυκός πυρήνας, σε αντιδιαστολή προς τον φυτικό πόλο στον οποίο συγκεντρώνονται τα τροφικά συστατικά του ωαρίου, από τα οποία το σημαντικότερο είναι η λέκιθος. Είναι προφανές ότι ο… … Dictionary of Greek
Πόλοι — Πόλος piuot masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πόλοι — πόλος piuot masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πόλοιο — Πόλος piuot masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πόλοιο — πόλος piuot masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πόλοις — Πόλος piuot masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πόλοις — πόλος piuot masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)