-
1 μειράκιον
μειράκιον, τό, dim. von μεῖραξ, Knabe, Ar. Nub. 977, u. öfter bei den Comic., bes. vom 14. bis 20. Jahre; νέον ἔτι μ., Plat. Prot. 315 d; μειράκια ὄντα ἄρτι ἐκ παίδων, Rep. VI, 497 e; ὥςτ' εἰς ἄνδρας ἐκ μειρακίων τελευτῶσι, Theaet. 173 b; ἐκ μειρακίου, von Kindheit an, Isae. 5, 40; Aesch. 1, 7 stellt sie hinter die παῖδες, u. nach Schol. dazu sind es οἱ ἀρξάμενοι ἡβᾶν ἕως ἂν ἐκ τῶν ἐφήβων ἐξελϑόντες ἐς ἄνδρας ἐγγραφῶσι. Bei Philo steht er zwischen ἔφηβος u. νεανίσκος.
-
2 μειρακιον
(ᾰ) τό1) отрок, юноша (преимущ. от 14 до 20 лет)ἐκ μειρακίου Isocr. — с отроческих лет
2) молодой человек Polyb., Plut. -
3 μειράκιον
μειράκιονlad: neut nom /voc /acc sg -
4 μειράκιον
μειράκιον, τό, Knabe, bes. vom 14. bis 20. Jahre; ἐκ μειρακίου, von Kindheit an -
5 μειράκιον
мальчик, подросток -
6 μειράκιον
-ου τό N 2 0-0-0-0-4=4 2 Mc 7,25; 4 Mc 8,14; 11,24; 14,4dim. of μεῖραξ; young man -
7 μειράκιον
A lad, stripling, Antipho 3.3.11, Ar.Nu. 917 (anap.), Pl.R. 497e, Prt. 315d, Men.Georg. 46;ἔφηβος, μ., ἀνήρ, γέρων Id.18
D.;ἄχρι γενείου λαχνώσιος, ἐς τὰ τρὶς ἑπτά Hp.
ap. Ph.1.26;παῖς, μ., νεανίσκος Arr.Epict.3.9.8
; under twenty-one, Plu.Brut.27; about twenty, Luc.DMort.9.4;ἐκ μειρακίων μέχρι γήρως Isoc.15.93
, cf. Aeschin.1.39;εἰς ἄνδρας ἐκ μειρακίων τελευτᾶν Pl.Tht. 173b
;ἐκ μειρακίου Is.5.40
.2 of adults, in a contemptuous sense, Plb.2.68.2, Plu.Phil.6.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μειράκιον
-
8 μειρακίω
μειράκιονlad: neut nom /voc /acc dualμειράκιονlad: neut gen sg (doric aeolic)——————μειράκιονlad: neut dat sg -
9 μειρακίοιν
μειράκιονlad: neut gen /dat dual -
10 μειρακίοις
μειράκιονlad: neut dat pl -
11 μειρακίοισι
μειράκιονlad: neut dat pl (epic ionic aeolic) -
12 μειρακίοισιν
μειράκιονlad: neut dat pl (epic ionic aeolic) -
13 μειρακίου
μειράκιονlad: neut gen sg -
14 μειρακίων
μειράκιονlad: neut gen pl -
15 μειράκια
μειράκιονlad: neut nom /voc /acc pl -
16 νεάνισκος
A youth, young man, IG12.374.162, al., Hdt.4.72, 112, Pl.Smp. 211d, Arist. Pol. 1303b21, Anon.Hist.( FGrH160) p.887 J., etc.; ν. τὸ εἶδος (nisi leg. νεανικός) X.HG3.3.5; in Hdt.3.53 the same youth is called both νεηνίης and νεηνίσκος; but in Antipho 3.4.6 and 8 the same person is called ν. and μειράκιον, and the eldest son of Socrates is calledνεανίσκος X.Mem.2.2.1
, but ;ἔν τε παισὶ καὶ ν. καὶ ἐν ἀνδράσι Id.R. 413e
;παῖς εἴκοσι ἔτεα, νεηνίσκος εἴκοσι, νεηνίης εἴκοσι, γέρων εἴκοσι Pythag.
ap. D.L.8.10, cf. Hp.Hebd.5: more freq. than νεανίας in later Gr., Wilcken Chr. 30i4 (iii/ii B.C.), Plb.1.36.12, Ev.Matt.19.20, etc.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > νεάνισκος
-
17 προ-τρέπω
προ-τρέπω, vorwärts wenden, hinwenden, hinkehren; τίς σ' ἀνάγκῃ τῇδε προτρέπει; wer bringt dich in diesen Zwang? Soph. El. 1184, vgl. ὃς πάντας ἐς πέδον κάρα νεῠσαι φόβῳ προὔτρεψεν, Ant. 270. – Gew. im med. sich vorwärts-, hinwenden, hingehen, προτρέπ οντο μελαινάων ἐπὶ νηῶν, Il. 5, 700, ὅτ' ἂν (ἠέλιος) ἂψ ἐπὶ γαῖαν ἀπ' οὐρανόϑεν προτράπηται, Od. 11, 18. 12, 381, u. übtr., ἔϑελον δ' ἄχεϊ προτραπέσϑαι, Il. 6, 336, sich zur Trauer hinwenden, sich der Trauer überlassen; auch wie das act., προτρέψεταί με Ζεὺς γεγωνῆσαι τάδε, Aesch. Prom. 992; u. Soph., σὺ γάρ μ' ἄκοντα προὐτρέψω λέγειν, du fordertest mich auf, vermochtest mich zu sprechen, O. R. 358; vgl. σοί γ' ἐπισκήπτω τε καὶ προτρέψομαι, 1446, wo es der Schol. durch αἰτήσομαι erklärt. – Jemanden wozu anregen, ermuntern, ihn aufmerksam od. neugierig auf Etwas machen, τινά τι, z. B. τὰ κατὰ τὸν Τέλλον προετρέψατο ὁ Σόλων τὸν Κροῖσον, Her. 1, 31; vgl. τὸν ταῠϑ' ἡμᾶς προτρέποντα, Plat. Crit. 408 e; εἰς φιλοσοφίαν, Euthyd. 274 e Prot. 348 c; τὸ μειράκιον ἐπὶ φιλοσοφίαν προτρέπω, Euthyd. 307 a, u. öfter; auch c. inf., ὁ καλῶς προτρέπων ἐρᾶν, Conv. 181 a, wie προτρέπειν τὰ δέοντα ποιεῖν ὑμᾶς, Dem. 2, 3; τοὺς δικαστὰς ὀργίζεσϑαι, Aeschin. 2, 3, u. med., προτρέψασϑε τὰ τῶν νέων ζηλώματα εἰς ἀρετήν, 1, 191; προτρέπονται αὐτοὺς ζῆν, Arist. eth. 10, 1, 4; πρὸς ἀρετῆς ἐπιτηδεύματα προτρέπεσϑαι τοὺς πολίτας, Plat. Legg. IV, 711 b; u. Sp., wie Pol. 2, 22, 2 u. öfter; προτραπεὶς ἔγνων, Luc. Icarom. 29.
-
18 παῖς
παῖς, oder eigtl. πάϊς, wie es sich noch bei Dichtern, bes. Ep. findet und auch wahrscheinlich mit Buttmann überall herzustellen ist, wo nicht der Vers die einsylbige Form erheischt, während Wolf die Diärese nur eintreten läßt, wo die zweite Sylbe einen neuen Versfuß anfängt und also durch die Position oder durch die Arsis lang wird (wie ἐύ), vgl. Spitzner exc. zu Il. 2, 713; – gen. παιδός u. plur. παίδων (für παΐδων), nur dor. παιδῶν, dat. παισί, ep. u. ion. παίδεσσι, bei sp. D. im accus. auch πάϊν, Ap. Rh. 4, 697; Hom. hat außer dem nom. einmal den zweisylbigen voc. πάϊ, Od. 24, 192, wo die letzte Sylbe in der Vershebung lang gebraucht ist; – 1) mit Rücksicht auf die Abstammung: der Sohn, auch ἡ παῖς, die Tochter (Od. 7, 300. 313. 9, 488 u. öfter), u. wo das Geschlecht nicht bestimmt ist, Kind; Hom. u. Hes. sehr oft; auch der Adoptivsohn, Il. 9, 494; παῖς παιδός, Kindeskind, Enkel, Od. 19, 404 Il. 20, 308; παῖς ἐξ ἀλόχου, Pind. Ol. 11, 90; παίδων παῖδες, N. 7, 100; Tragg., u. in Prosa auch παίδων παῖδες, Plat. Legg. XI, 927 b u. öfter, wie Pol. 4, 35, 15 u. A.; auch von Thieren, τρόπον αἰγυπιῶν οἵτ' ἐκπατίοις ἄλγεσι παίδων στροφοδινοῦνται, Aesch. Ag. 50, vgl. Pers. 570; πέτρας ὀρείας παῖς, ἀχώ, Eur. Hec. 1110; von Pflanzen, Chaerem. bei Ath. XIII, 608 c; zu bemerken ist, daß in der Verbindung »Weib und Kind« die Griechen auch gew. den Artikel auslassen, Xen. An. 7, 8, 9 u. öfter (vgl. γυνή). – 2) mit Rücksicht auf das Alter, der Knabe, Junge, übh. junger Mensch, ἡ παῖς, das Mädchen, die Jungfrau, von der ersten Jugend an, bis zum Alter der Mannbarkeit, auch mit dem Nebenbegriffe des Unerfahrenen, Kindischen, νήπιος, Hom. oft; παῖς ἔτ' ἐών, Od. 18, 216; πάϊς ἃς νήπια βάζεις, 4, 32; καὶ ἂν παῖς ἡγήσαιτο νήπιος, 6, 300; νέος παῖς, νεαροὶ παῖδες, 4, 665 Il. 2, 289; adjectivisch, παῖς συφορβός, ein junger Sauhirt, 21, 282; ἐν παισὶ παῖς, Pind. N. 3, 69; ἐν παισὶ νέοισιν, οὐ γὰρ σὺ παῖς τε κἄτι τοῦδ' ἀνούστερος; Aesch. Prom. 989; παῖς ἔτ' ὢν ἐν σπαργάνοις, Ch. 744, u. öfter von dem Kinde, das noch in den Windeln liegt; παῖς ἄτερ ὡς φίλας τιϑήνας, Soph. Phil. 696; παῖς ἔτ' οὖσα, Trach. 353, nicht verheirathet; u. in Prosa, ἔτι γὰρ παῖς ἦ ὅτε τὸ πρότερον ἐπεδήμησεν, Plat. Prot. 510 e; im Ggstz von γέρων, Tim. 22 b; verbunden τοὺς καλοὺς παῖδας καὶ νεανίσκους, Conv. 211 d (wie bei Xen. Conv. 4, 17 παῖς, μειράκιον, ἀνήρ, πρεσβύτης auf einander folgen); vgl. Plut. Alc. 1; Xen. vrbdt ἐπεὶ ἐκ παίδων ἐς ἥβην ὡρμᾶτο, Mem. 2, 1, 21, u. läßt auf die παῖδες die ἔφηβοι folgen, Cyr. 1, 2, 4, vgl. noch 8, 7, 6; οὐχὶ κἂν παῖς σε ἐλέγξειεν, ὅτι οὐκ ἀληϑῆ λέγεις, auch ein Kind könnte dich überführen, Plat. Gorg. 470 c, vgl. τοῦτο δὲ κἂν παῖς γνοίη, Euthyd. 279 d 301 b; Πυϑαγόρας παῖς ἂν πρὸς αὐτὸν εἶναι ἔδοξε, Luc. Alex. 4, Pythagoras wäre im Vergleich mit ihm wie ein Kind erschienen, vgl. Peregrin. 11; παῖδα ἂν ἀποδείξειε τὸν ϑαυμαστὸν ἐκεῖνον Πομπήϊον, D. Cass. 44, 44; – ἐκ παιδός, von Jugend auf, Plat. Rep. II, 374 c und sonst häufig, auch ἐκ παίδων, ibd. III, 386 a u. öfter, wenn das subj. im plur. steht; vollständig ἐκ παίδων ἀρξάμενοι, III, 408 d, u. ἐκ τῶν παίδων εὐϑύς, Legg. III, 694 d, Folgde oft. – 3) der Knabe, Bursche, Diener; Aesch. Ch. 642; Ar. Nub. 133 Ran. 37 u. öfter; Plat. Charm. 155 a Conv. 212 c u. öfter; τί γὰρ ἔχϑιον ἢ παῖ, παῖ καλεῖσϑαι παρὰ πότον, Epicrat. bei Ath. VI, 262 d, u. so auch bei Folgdn in Prosa oft. – 4) zur Umschreibung für Schüler, Zögling, Jünger; οἱ παῖδες Ἀσκληπιοῦ heißen die Aerzte, Plat. Rep. III, 407 e, οἱ ζωγράφων παῖδες die Maler, Legg. VI, 769 b, u. häuftger bei Sp. παῖδες ῥητόρων, Luc. gymnas. 19, φιλοσόφων, amor. 49, γραφέων, Zeux. 5; γραμματικῶν παῖδες, Ath. II, 49 b, wie S. Emp. adv. gramm. 113, der oft diese Wendung braucht; welche Ausdrucksweise sich an das homerische υἷες Ἀχαιῶν anschließt, wie Her. auch Λυδῶν παῖδες, Αἰϑιόπων, Ἰώνων u. ä. 1, 27. 3, 21. 5, 49 sagt u. schon Il. 21, 151 δυστήνων παῖδες gefaßt werden kann. – 5) bei Sp. bedeutet es auch oft, wie παιδικά, den geliebten Knaben, das geliebte Mädchen, die Geliebte, Anth.
-
19 χλαμυδόω
χλαμυδόω, mit einem Reitermantel bekleiden, bedecken, Nicostrat. bei Ath. II, 47 e μειράκιον κεχλαμυδωμένον. Davon
-
20 κυρσίον
См. также в других словарях:
μειράκιον — lad neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μειρακίω — μειράκιον lad neut nom/voc/acc dual μειράκιον lad neut gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μειρακίοιν — μειράκιον lad neut gen/dat dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μειρακίοις — μειράκιον lad neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μειρακίοισι — μειράκιον lad neut dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μειρακίοισιν — μειράκιον lad neut dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μειρακίου — μειράκιον lad neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μειρακίων — μειράκιον lad neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μειρακίῳ — μειράκιον lad neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μειράκια — μειράκιον lad neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
человек — род. п. а; диал. челэ̀к, дмитровск., чилэ̀к, обоянск.; укр. чоловiк муж, супруг , блр. человек, др. русск. человѣкъ, ст. слав. чловѣкъ ἄνθρωπος, болг. чловек, човек, челяк, чиляк, сербохорв. чо̀вjек, чо̏вjек, словен. človẹk, род. п. človẹka,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера