-
1 καράβου
κ̱αράβου, κάραβοςhorned: masc gen sg -
2 δέρμα
δέρμα, τό, das Fell, die Haut; von δέρω; eigentlich nur die abgezogene Haut. Homerische Formen: δέρμα öfters, nominat. Iliad. 6, 117, accusat. Iliad. 10, 23; δέρματι einmal, Iliad. 9, 548; δέρμασιν einmal, Odyss. 2, 291; accusat. plural. δέρματα zweimal, Odyss. 4, 436. 14, 519. Bei Homer ist δέρ-μα überall die von ihrem Fleische getrennte Haut. Meist von Thieren bei Homer, das abgezogene Fell: δέρμα λέοντος Iliad. 10, 23, συὸς δέρματι Iliad. 9, 548, δέρμα ἀγρίου αἰγός Odyss. 14, 50, δέρμα ἐλάφοιο Odyss. 13, 436, φωκάων δέρματα Odyss 4, 436, ὀίων τε καὶ αἰγῶν δέρματα Odyss. 14, 519, δέρμα βοός Odyss. 22, 362, δέρμα βόειον Odyss. 14, 24; das verarbeitete Fell: Leder des Schildes, Iliad. 6, 117 ἀμφὶ δέ μιν σφυρὰ τύπτε καὶ αὐχένα δέρμα κελαινόν, ἄντυξ ή πυμάτη ϑέεν ἀσπίδος όμφαλοέσσης; Odyss. 2, 291 ἄλφιτα δέρμασιν ἐν πυκινοῖσιν, Schläuche. Vom Menschen: Odyss. 13, 431 verwandelt Athene den Odysseus, κάρψεν μὲν χρόα καλὸν ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσιν, ξανϑὰς δ' ἐκ κεφαλῆς ὄλεσε τρίχας, ἀμφὶ δὲ δέρμα πάντεσσιν μελέεσσι παλαιοῠ ϑῆκε γέροντος: auch hier ist δέρμα die abgezogene Haut; man beachte den Gegensatz zwischen χρόα und δέρμα; χρόα ist Odysseus eigene Haut, lebendig am lebendigen Leibe; sie dorrt weg; das δέρμα ist eine fremde, von ihrem Fleische gelös'te Haut, welche dem Odysseus um die Glieder gethan wird; ob der Dichter etwa sich vorgestellt, daß Athene irgend einen alten Mann geschunden, um für Odysseus eine solche Haut zu bekommen, wäre eine müssige Frage; an sie hat der Dichter ohne Zweifel gar nicht gedacht. Iliad. 16, 341 ὁ δ' ὑπ' οὔατος αὐχένα ϑεῖνεν Πηνέλεως, πᾶν δ' εἴσω ἔδυ ξίφος, ἔσχεϑε δ' οἶον δέρμα, παρηέρϑη δὲ κάρη, ὑπέλυντο δὲ γυῖα; auch hier ist δέρμα die von ihrem Fleische durch den Hieb losgetrennte Haut, welche nur an zwei Enden noch mit Rumpf und Kopf zusammenhängt; der Kopf hängt an ihr neben dem Rumpfe herab. – Folgende: Pind. P. 4, 161 δέρμα κριοῠ βαϑύμαλλον, das goldene Vließ; Herodot. 2, 91 δέρματα, abgezogene Felle von Thieren; 4, 64 abgezogene Menschenhäute; Aristoph. Pac. 746 ὦ κακόδαιμον, τί τὸ δέρμ' ἔπαϑες, von einem Sclaven, der Schläge bekommen hat; hier also die lebendige Hautam Leibe; Demosth. 49, 55 ἠρόμην αὐτὸν πρὸς τῷ διαιτητῇ εἰ ἔτι δοῠλος εἴη ὁ Αἰσχρίων αὐτοῠ, καὶ ἠξίουν αὐτὸν ἐν τῷ αὑτοῠ δέρματι τὸν ἔλεγχον διδόναι. Die Schaale der Schildkröte, Aristoph. Vesp. 1292 ἰὼ χελῶναι μακάριαι τοῠ δέρματος, καὶ τρισμακάριαι τοῠ 'πὶ ταῖς πλευραῖς τέγους ; Lucian. Vit. auct. 9 οὐ γὰρ χελώνης η καράβου τὸ δέρμα περιβέβλημαι. Die Hautvon Früchten, Theophr. u. Sp.
-
3 ὀξυ-βελής
ὀξυ-βελής, ές, mit spitzen Pfeilen, scharfgespitzt; ὀϊστός, Il. 4, 126, wo erklärt wird ὀξὺ βέλος ὤν. Aber καταπέλται, D. Sic. 14, 50, = mit spitzen Pfeilen schießend, oder schnell schießend; auch ὁ ὀξυβελής allein, eine solche Wurfmaschine, 20, 75, τοῖς ὀξυβελέσι καὶ τοῖς ἄλλοις παντοίοις βέλεσιν ἀνειργόμενος. Vom Igel, χαῖται ὀξυβελεῖς, Empedocl. 234, die spitzen Stacheln, von denen man auch glaubte, daß er sie abschießen könne. Uebh. spitz, scharf, rauh, νῶτα καράβου ὀξυβελῆ, Opp. Hal. 2, 346, der auch πόϑον ὀξυβελῆ vrbdt, 4, 41.
-
4 κερατιον
1) pl. клешни(καράβου Arst.)
2) pl. щупальцы(τῶν στρομβοειδῶν Arst.)
4) муз. рожок(μετὰ κερατίου καὴ συμφωνίας Diod.)
-
5 ὀξυβελής
ὀξῠ-βελής, ές,A sharp-pointed,ἆλτο δ' ὀϊστὸς ὀξυβελής Il.4.126
; ὀ. χαῖται, of the porcupine's bristles, Emp.83.2 ;ἥλιος Id.40
;νῶτα καράβου Opp.H.2.346
: metaph., πόθος ὀ. ib.4.41 : in Prose, of a lancet,τὸ -ές Gal.12.413
.II shooting sharp-pointed, and therefore swift, missiles, ὀ. [ὄργανα], opp. λιθοβολικά, Ph.Bel.54.49 ; ὀξυβελής, ὁ, with and without καταπέλτης, an engine for throwing sharp-pointed bolts, opp. πετροβόλος, D.S.20.85,86 ; so [full] ὀξυβελικόν (sc. ὄργανον), τό, ib.75, etc.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὀξυβελής
См. также в других словарях:
καράβου — κ̱αράβου , κάραβος horned masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
CARAVELLA — nomen navis hodie in usu, apud Italos Gallosque, an a voce Carabus, apud Isidorum in Giossis, parvam scapham ex viminie et corio, denotante: quae apud Graecos quoque frequenter occurrit. Chron. Alexandrin. p. 874. Ε᾿λθὼ μετά καράβου εἰς τȏυ… … Hofmann J. Lexicon universale
καραβοπρόσωπος — καραβοπρόσωπος, ον (Α) αυτός που έχει πρόσωπο καράβου, καραβίδας («ἔθνος ἐγχελυωπὸν καὶ καραβοπρόσωπον», Λουκιαν.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κάραβος + πρόσωπος (< πρόσωπον), πρβλ. ανδρο πρόσωπος, τερατο πρόσωπος] … Dictionary of Greek
κεράτιο(ν) — το (ΑΜ κεράτιον) 1. (υποκορ. τού κέρας) μικρό κέρατο, κερατάκι («γενέσθαι φυσικῶς καθ ἑκάτερον μέρος τών κροτάφων κεράτια», Διόδ.) 2. ο καρπός τού δέντρου κερωνία, δηλ. το ξυλοκέρατο, το χαρούπι («ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῡ ἀπὸ τῶν… … Dictionary of Greek
