-
1 ὀξυ-βελής
ὀξυ-βελής, ές, mit spitzen Pfeilen, scharfgespitzt; ὀϊστός, Il. 4, 126, wo erklärt wird ὀξὺ βέλος ὤν. Aber καταπέλται, D. Sic. 14, 50, = mit spitzen Pfeilen schießend, oder schnell schießend; auch ὁ ὀξυβελής allein, eine solche Wurfmaschine, 20, 75, τοῖς ὀξυβελέσι καὶ τοῖς ἄλλοις παντοίοις βέλεσιν ἀνειργόμενος. Vom Igel, χαῖται ὀξυβελεῖς, Empedocl. 234, die spitzen Stacheln, von denen man auch glaubte, daß er sie abschießen könne. Uebh. spitz, scharf, rauh, νῶτα καράβου ὀξυβελῆ, Opp. Hal. 2, 346, der auch πόϑον ὀξυβελῆ vrbdt, 4, 41.
-
2 ὀξυβελής
ὀξῠ-βελής, ές,A sharp-pointed,ἆλτο δ' ὀϊστὸς ὀξυβελής Il.4.126
; ὀ. χαῖται, of the porcupine's bristles, Emp.83.2 ;ἥλιος Id.40
;νῶτα καράβου Opp.H.2.346
: metaph., πόθος ὀ. ib.4.41 : in Prose, of a lancet,τὸ -ές Gal.12.413
.II shooting sharp-pointed, and therefore swift, missiles, ὀ. [ὄργανα], opp. λιθοβολικά, Ph.Bel.54.49 ; ὀξυβελής, ὁ, with and without καταπέλτης, an engine for throwing sharp-pointed bolts, opp. πετροβόλος, D.S.20.85,86 ; so [full] ὀξυβελικόν (sc. ὄργανον), τό, ib.75, etc.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὀξυβελής
-
3 ὀξυβελής
ὀξυ-βελής, ές ( βέλος): sharp-pointed, Il. 4.126†.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ὀξυβελής
-
4 ὀξυβελής
ὀξυ-βελής, ές, mit spitzen Pfeilen, scharfgespitzt. Aber καταπέλται, = mit spitzen Pfeilen schießend, oder schnell schießend; auch ὁ ὀξυβελής allein: eine solche Wurfmaschine. Vom Igel: χαῖται ὀξυβελεῖς, die spitzen Stacheln, von denen man auch glaubte, daß er sie abschießen könne. Übh. spitz, scharf, rauh -
5 οξυβελης
I21) остроконечный, заостренный(ὀϊστός Hom.)
2) колючий(χαῖται, ἐχῖνος Emped.)
3) мечущий стрелы(καταπέλται Diod.)
IIὅ воен. метательная машина Diod.
См. также в других словарях:
οξυβελής — ὀξυβελής, ές (Α) 1. αυτός που έχει οξεία, μυτερή αιχμή 2. οξύς, μυτερός, με τραχιά επιφάνεια 3. μτφ. σφοδρός («πόθον ὀξυβελῆ», Οππ.) 4. αυτός που ρίχνει, που εξακοντίζει με ταχύτητα βέλη 5. (το αρσ.) οξυβελής (με ή χωρίς τη λέξη καταπέλτης)… … Dictionary of Greek
πολυβελής — ές, Μ 1. κάτοχος πολλών βελών 2. αυτός που ρίχνει με το τόξο του πολλά βέλη 3. φρ. «πολυβελεῑς τοξόται» διάβολοι. [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ* + βελής (< βέλος), πρβλ. οξυ βελής] … Dictionary of Greek
τριβελής — ές, Α αυτός που έχει τρεις αιχμές. [ΕΤΥΜΟΛ. < τρι * + βελής (< βέλος), πρβλ. οξυ βελής] … Dictionary of Greek
