-
1 złorzeczyć
глаг.• брюзжать• поносить• проклинать• ругать• ругаться* * *несов. komu-czemu книжн. ругать, поносить кого-что+wymyślać, przeklinać
* * *несов. komu-czemu книжн.руга́ть, поноси́ть кого-чтоSyn: -
2 kląć
глаг.• выругать• выругаться• изругать• клясть• клясться• поносить• присягать• проклинать• проклясть• ругать• ругаться• ругнуть• ругнуться• чертыхаться* * *klnę, klnie, klnij несов. ругаться, чертыхаться pot.;● \kląć na czym świat stoi (w żywy kamień) ругаться на чём свет стоит
+ złorzeczyć, wymyślać* * *klnę, klnie, klnij несов.руга́ться, чертыха́ться pot.Syn: -
3 pomstować
глаг.• проклинать* * *несов. na kogo-co проклинать; поносить кого-что+złorzeczyć, przeklinać рот|ścić, \pomstowaćszczę, \pomstowaćszczony сов. kogo-co OTOM-стить за кого-что
* * *несов. na kogo-coпроклина́ть; поноси́ть кого-чтоSyn: -
4 przeklinać
глаг.• выругать• выругаться• изругать• клясть• клясться• поносить• присягать• проклинать• проклясть• ругать• ругаться• ругнуть• ругнуться• чертыхаться* * *przeklina|ć\przeklinaćny несов. 1. проклинать;2. ругаться, браниться+1. wyklinać 2. kląć, złorzeczyć, wymyślać
* * *przeklinany несов.1) проклина́ть2) руга́ться, брани́тьсяSyn: -
5 urągać
глаг.• глумиться• обидеть• обижать• оскорбить• оскорблять• поносить• ругать* * *несов. 1. komu-czemu разг. ругать, поносить кого-что;2. czemu книжн. пренебрегать чем;\urągać
śmierci пренебрегать смертью;● \urągać czemuś (pojęciom o czymś, zasadom czegoś) противоречить чему-л. (принципам чего-л.), идти вразрез с чём-л. (с принципами чего-л.)+1. złorzeczyć, wymyślać, łajać
* * *несов.1) komu-czemu разг. руга́ть, поноси́ть кого-что2) czemu книжн. пренебрега́ть чемurągać śmierci — пренебрега́ть сме́ртью
•- urągać pojęciom o czymś
- urągać zasadom czegośSyn: -
6 ratować
глаг.• избавить• избавлять• сохранить• спасать• спасти* * *спасать, выручатьbojować, walczyć, wojować устар. ратоватьprzen. atakować, złorzeczyć перен. ратовать* * *ratowa|ć\ratowaćny несов. спасать; выручать;\ratować sytuację спасать положение
* * *ratowany несов.спаса́ть; выруча́тьratować sytuację — спаса́ть положе́ние
-
7 hadern
mit seinem Schicksal hadern złorzeczyć swemu losowi
См. также в других словарях:
złorzeczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, złorzeczyćczę, złorzeczyćczy {{/stl 8}}{{stl 7}} życzyć komuś czegoś złego, wymyślać komuś albo na coś; pomstować, przeklinać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złorzeczył całemu światu. Złorzeczył swojemu wrogowi. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
złorzeczyć — ndk VIb, złorzeczyćczę, złorzeczyćczysz, złorzeczyćrzecz, złorzeczyćczył «życzyć złego, kląć, przeklinać kogoś, coś; wymyślać, pomstować» Złorzeczyć swemu losowi. Złorzeczył swoim prześladowcom … Słownik języka polskiego
ciskać — Ciskać, miotać (na kogoś) bluźnierstwa, klątwy, przekleństwa, obelgi itp.; ciskać, miotać bluźnierstwami, przekleństwami, obelgami itp. «przeklinać, wyklinać, wyzywać kogoś, ubliżać, złorzeczyć komuś»: Lokalni urzędnicy zgrzytają zębami i miotają … Słownik frazeologiczny
bluzgać — ndk I, bluzgaćam, bluzgaćasz, bluzgaćają, bluzgaćaj, bluzgaćał bluznąć dk Va, bluzgaćnę, bluźniesz, bluźnij, bluzgaćnął, bluzgaćnęła, bluzgaćnęli, bluzgnąć dk Va, bluzgaćnę, bluzgaćniesz, bluzgaćnij, bluzgaćnął, bluzgaćnęła, bluzgaćnęli «o płynie … Słownik języka polskiego
chlustać — ndk I, chlustaćam, chlustaćasz, chlustaćają, chlustaćaj, chlustaćał, chlustaćany a. IX, chluszczę, chluszczesz, chluszcz chlusnąć dk Va, chlustaćnę, chluśniesz, chluśnij, chlustaćnął, chlustaćnęła, chlustaćnęli, chluśnięty, chlustaćnąwszy 1.… … Słownik języka polskiego
ciskać — ndk I, ciskaćam, ciskaćasz, ciskaćają, ciskaćaj, ciskaćał, ciskaćany cisnąć dk Va, ciskaćnę, ciśniesz, ciśnij, ciskaćnął, ciskaćnęła, ciskaćnęli, ciśnięty, ciskaćnąwszy 1. «rzucać, miotać» Ciskać kamienie a. kamieniami. Cisnąć czapkę na stół a.… … Słownik języka polskiego
kląć — ndk Xc, klnę, klniesz, klnij, klął, klęła, klęli «używać wyrazów obelżywych, zwykle w zdenerwowaniu, w złości na kogoś lub coś; złorzeczyć, wymyślać» Kląć brzydko, ordynarnie, straszliwie, szpetnie. Klął na złą pogodę. Złościł się i klął przez… … Słownik języka polskiego
pomstować — ndk IV, pomstowaćtuję, pomstowaćtujesz, pomstowaćtuj, pomstowaćował pot. «przeklinać, wymyślać głośno; złorzeczyć komuś lub czemuś» Pomstować na nieporządek. Pomstować na nieuczciwych sprzedawców a. przeciwko nieuczciwym sprzedawcom … Słownik języka polskiego
urągać — ndk I, urągaćam, urągaćasz, urągaćają, urągaćaj, urągaćał 1. pot. «złorzeczyć, wymyślać komuś, okazywać głośno niezadowolenie; łajać» Ciągle urąga mi o byle głupstwo, za byle głupstwo. 2. książk. «przynosić ujmę, uchybiać» Takie postępowanie… … Słownik języka polskiego
złorzeczenie — n I rzecz. od złorzeczyć Daremne żale próżny trud, bezsilne złorzeczenia! Przeżytych kształtów żaden cud nie wróci do istnienia. (Asnyk) … Słownik języka polskiego
kląć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Va, klnę, klnie, klnij, klął, klęli {{/stl 8}}{{stl 7}} w zdenerwowaniu, w złości, bądź z przyzwyczajenia używać wyrazów obelżywych, wulgarnych, przekleństw, przeklinać kogoś lub coś, wymyślać, złorzeczyć, obrażać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
