-
1 łajać
глаг.• бранить• браниться• брюзжать• журить• лаять• осудить• осуждать• порицать• распекать* * *ругать, бранитьszczekać, ujadać лаять* * *łaja|ć\łajaćny несов. бранить, ругать+besztać, wymyślać, ganić
* * *łajany несов.брани́ть, руга́тьSyn: -
2 łajać się
несов.руга́ться, брани́ть друг дру́га -
3 łajać\ się
несов. ругаться, бранить друг друга -
4 лаять
-
5 fukać
-
6 gromić
глаг.• бранить• громить• журить* * *gromi|ć\gromićony несов. 1. ругать;2. громить; \gromić nieprzyjaciela громить врага+1. strofować, łajać, besztać 2. zwyciężać, rozbijać
* * *gromiony несов.1) руга́ть2) громи́тьgromić nieprzyjaciela — громи́ть врага́
Syn: -
7 urągać
глаг.• глумиться• обидеть• обижать• оскорбить• оскорблять• поносить• ругать* * *несов. 1. komu-czemu разг. ругать, поносить кого-что;2. czemu книжн. пренебрегать чем;\urągać
śmierci пренебрегать смертью;● \urągać czemuś (pojęciom o czymś, zasadom czegoś) противоречить чему-л. (принципам чего-л.), идти вразрез с чём-л. (с принципами чего-л.)+1. złorzeczyć, wymyślać, łajać
* * *несов.1) komu-czemu разг. руга́ть, поноси́ть кого-что2) czemu книжн. пренебрега́ть чемurągać śmierci — пренебрега́ть сме́ртью
•- urągać pojęciom o czymś
- urągać zasadom czegośSyn: -
8 abkanzeln
abkanzeln fam. (-le) <z>besztać, <z>łajać -
9 herumbrüllen
he'rumbrüllen fam. v/i łajać w kółko wszystkich
См. также в других словарях:
łajać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, łajaćję, łajaćje, łajaćany {{/stl 8}}– złajać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} udzielać komuś ostrej reprymendy; krzyczeć na kogoś, strofować, besztać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dyrektor łajał… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łajać — ndk IX, łajaćję, łajaćjesz, łaj, łajaćał, łajaćany «ostro strofować; besztać, wymyślać, ganić» Łajał syna za złe zachowanie. □ Kto kogo łaje, niech sam przykład daje. □ Łaj, ale daj. łajać się 1. strona zwrotna czas. łajać Łajał się i prawił… … Słownik języka polskiego
łajać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wymyślać sobie nawzajem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skłóceni kolejkowicze ostro się łajali. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lajáč — a m (á) ekspr. pes, ki (zelo) laja: zapodi tega lajača … Slovar slovenskega knjižnega jezika
besztać — ndk I, besztaćam, besztaćasz, besztaćają, besztaćaj, besztaćał, besztaćany pot. «ostro strofować, ganić; łajać» Besztać kogoś ostro, głośno. Besztać kogoś za spóźnienie, z powodu spóźnienia … Słownik języka polskiego
hukać — ndk I, hukaćam, hukaćasz, hukaćają, hukaćał huknąć dk Va, hukaćnę, hukaćniesz, hukaćnął, hukaćnęła, hukaćnęli, hukaćnąwszy 1. «o niektórych ptakach i owadach: wydawać głuchy, przeciągły lub przerywany głos, dźwięk» Hukały sowy i puszczyki. 2.… … Słownik języka polskiego
krzyczeć — ndk VIIb, krzyczećczę, krzyczećczysz, krzycz, krzyczećczał, krzyczećeli krzyknąć dk Va, krzyczećnę, krzyczećniesz, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęła, krzyczećnęli, krzyczećnięty 1. «mówić, wołać głosem podniesionym, bardzo głośno» Krzyczeć… … Słownik języka polskiego
łajanie — ↨ łajanie się n I rzecz. od łajać (się) … Słownik języka polskiego
pohukiwać — ndk VIIIb, pohukiwaćkuję, pohukiwaćkujesz, pohukiwaćkuj, pohukiwaćiwał 1. «wydawać okrzyki; pokrzykiwać» Pohukiwać w lesie. 2. «łajać, strofować kogoś co pewien czas» Pohukiwać na niegrzeczne dzieci. 3. «rozbrzmiewać, rozlegać się donośnie od… … Słownik języka polskiego
rugać — ndk I, rugaćam, rugaćasz, rugaćają, rugaćaj, rugaćał, rugaćany rugnąć dk Va, rugaćnę, rugaćniesz, rugaćnij, rugaćnął, rugaćnęła, rugaćnęli, rugaćnięty, rugaćnąwszy, pot. «wymyślać, wyzywać, besztać, łajać» Rugnął go za spóźnienie. ‹ros.› … Słownik języka polskiego
urągać — ndk I, urągaćam, urągaćasz, urągaćają, urągaćaj, urągaćał 1. pot. «złorzeczyć, wymyślać komuś, okazywać głośno niezadowolenie; łajać» Ciągle urąga mi o byle głupstwo, za byle głupstwo. 2. książk. «przynosić ujmę, uchybiać» Takie postępowanie… … Słownik języka polskiego