wybaczyć

См. также в других словарях:

• wybaczyć — dk VIb, wybaczyćczę, wybaczyćczysz, wybaczyćbacz, wybaczyćczył, wybaczyćczony wybaczać ndk I, wybaczyćam, wybaczyćasz, wybaczyćają, wybaczyćaj, wybaczyćał, wybaczyćany «darować komuś winę; przebaczyć» Wybaczał dziecku każde przewinienie. Wybaczyć …   Słownik języka polskiego

• wybaczać — → wybaczyć …   Słownik języka polskiego

• śmiałość — ż V, DCMs. śmiałośćści, blm rzecz. od śmiały a) w zn. 1: Wielka, zbytnia śmiałość. Zdobyć się na śmiałość. Coś odbiera komuś śmiałość. Coś dodaje komuś śmiałości. Nabierać śmiałości. Komuś brakuje śmiałości …   Słownik języka polskiego

• wybaczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wybaczaćam, wybaczaća, wybaczaćają, wybaczaćany {{/stl 8}}– wybaczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wybaczaćczę, wybaczaćczy, wybaczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} darować winy; przebaczać, przestawać żądać od kogoś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• płaz — Puścić coś komuś płazem «wybaczyć coś komuś, nie ukarać kogoś»: Trzeźwy i przygnębiony, szewc puścił płazem niesmaczną zaczepkę. T. Konwicki, Dziura. (...) to był ten dzień, kiedy Sowieci wkroczyli do Afganistanu i wyglądało, że Carter nie puści… …   Słownik frazeologiczny

• niepamięć — ż V, DCMs. niepamięćęci, blm 1. «brak pamięci (o kimś lub o czymś), zapomnienie» ◊ Pójść, iść w niepamięć «zostać zapomnianym» ◊ Puścić coś w niepamięć «zapomnieć o doznanej przykrości, krzywdzie; wybaczyć» ◊ Wydobyć kogoś (coś) z niepamięci… …   Słownik języka polskiego

• niewybaczalny — «taki, którego nie można wybaczyć» Niewybaczalny postępek. Niewybaczalny błąd …   Słownik języka polskiego

• płaz — m IV, Ms. płazzie; lm M. y 1. DB. a zool. płazy «Amphibia, gromada zmiennocieplnych kręgowców ziemnowodnych, o skórze z licznymi gruczołami śluzowymi, niekiedy jadowymi, oddychających płucami i skórą (larwy skrzelami), żyjących w pobliżu… …   Słownik języka polskiego

• potknięcie — ↨ potknięcie się n I 1. rzecz. od potknąć się. 2. lm D. potknięcienięć «niewłaściwe posunięcie, niezręczny postępek; pomyłka, błąd» Wybaczyć komuś drobne potknięcie. Dostrzec potknięcia językowe mówcy …   Słownik języka polskiego

• przebaczyć — dk VIb, przebaczyćczę, przebaczyćczysz, przebaczyćbacz, przebaczyćczył, przebaczyćczony przebaczać ndk I, przebaczyćam, przebaczyćasz, przebaczyćają, przebaczyćaj, przebaczyćał «przestać się za coś gniewać na kogoś, darować komuś jakąś winę,… …   Słownik języka polskiego

• przeprosić — dk VIa, przeprosićproszę, przeprosićsisz, przeprosićproś, przeprosićsił, przeprosićproszony przepraszać ndk I, przeprosićam, przeprosićasz, przeprosićają, przeprosićaj, przeprosićał, przeprosićany «poprosić o darowanie winy, o przebaczenie,… …   Słownik języka polskiego