-
1 wraken
отвести* * *1. прил.общ. дрейф, дрейфование, относ ветром, относ течением, снос ветром, снос течением2. гл.1) общ. отводить, браковать2) мор. дрейфовать, относиться ветром, относиться течением3) юр. (iem.) заявить отвод (кому-либо) -
2 браковать
-
3 дрейф
-
4 дрейфование
ngener. wraken -
5 дрейфовать
-
6 заявить отвод
vlaw. (кому-либо) (iem.) wraken -
7 отводить
v1) gener. afhouden, afkeren (глаза), afleiden, afwenden (глаза), lozen (âîäó), wraken, aanwijzen (место), afweren (угрозу), gunnen (время; часто с отрицанием), wegbrengen2) liter. afwentelen (неприятность)3) electr. aftakken -
8 относ ветром
ngener. wraken -
9 относ течением
ngener. wraken -
10 относиться ветром
-
11 относиться течением
vnavy. wraken -
12 снос ветром
ngener. drift, wraken -
13 снос течением
ngener. drift, wraken
См. также в других словарях:
Rächen — Rchen, verb. reg. et irreg. act. welches im letztern Falle, im Mittelw. gerochen, im Imperat. aber räche hat, ein begangenes Unrecht an dem der es begangen hat, ahnden; mit der vierten Endung der Sache. 1) Im weitesten Verstande, da es auch von… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
wrack — Wreck Wreck, n. [OE. wrak, AS. wr[ae]c exile, persecution, misery, from wrecan to drive out, punish; akin to D. wrak, adj., damaged, brittle, n., a wreck, wraken to reject, throw off, Icel. rek a thing drifted ashore, Sw. vrak refuse, a wreck,… … The Collaborative International Dictionary of English
Wreck — Wreck, n. [OE. wrak, AS. wr[ae]c exile, persecution, misery, from wrecan to drive out, punish; akin to D. wrak, adj., damaged, brittle, n., a wreck, wraken to reject, throw off, Icel. rek a thing drifted ashore, Sw. vrak refuse, a wreck, Dan.… … The Collaborative International Dictionary of English
Jan van Boendale — Janus Clericus ou Jan de Clerck, dit Jan van Boendale (né à Tervueren en 1279 et mort à Anvers en 1351) secrétaire de la ville d Anvers, fut à la fois homme de science, écrivain et poète de langue néerlandaise. Biographie Après avoir été comme… … Wikipédia en Français
Bracken — Bracken, verb. reg. act. im gemeinen Leben, aussondern, von dem Untauglichen seiner Art befreyen; im Nieders. wraken und wroken. Eine Waare bracken. Das Schafvieh, das Rindvieh, die Fische u.s.f. bracken. Daher die Brackbank, oder der Bracktisch … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart